Wat eraan vooraf ging :

Zit vanaf 5 uur zonder licht en warmte en apparaten. Alles stond aan. Tegelijk. De was, vaatwas en droger, de magnetron, computers, tv, de lampen, de wc. O, nee, die gaat niet op stroom.
Gebeld maar de monteur kwam niet want het lag niet aan de stoppen.
Waarschijnlijk waren wij zelf gewoon doorgeslagen en dat zou best kunnen.
ik zeg nog: ze staan allemaal gewoon omhoog.
Zegt ie: Zal het waarschijnlijk onder de grond zitten.
Kwam ie niet want het was koud en donker.
Ja dat vond ik nou ook.
"En we beginnen dan maar alvast met 75 euri voorrijkosten maar dat zal dan toch op niks uitdraaien mevrouw, als ik dat zo hoort."
"Nou laat maar dan."
Gelukkig was de buurman thuis, net een dag loopt hij hier te bibberen uit 34 graden Suriname, en hebben we een lang snoer buitenom via de badkamer raampjes gespannen en kunnen we daarvandaan stroom trekken en ook de verwarming aansluiten en mijn laptop! 
Ik kan best een hoop missen maar niet mijn laptop.
Dat zijn van die dingen.
En eigenlijk ook mijn elektrische deken.
Maarja,  toen dacht ik dus aan de oorlog, die ik niet heb meegemaakt maar mijn vader wel.
Want ik heb van de nood een deugd gemaakt en het gezellig gemaakt met allemaal kaarsjes en de houtkachel aan, en gloeiende wijn
en toen zei hij: "Dat doet me aan de oorlog denken, die kaarsen."
En dat dacht ik nu dus ook.
Geen warmte en geen licht..pff
Dus heb ik tegen de jongens gezegd, trek je terminale ondergoed aan en doe drie paar sokken over elkaar aan in bed
het wordt vannacht – 15

dus de grote vraag is nu: waar zit de fout in onze stroomstoring

wordt vervolgd.

En de elektricien schiep het licht.

Ze kwamen met zijn tweeën. Duidelijk gevalletje: gezel en meester. De meester is de oudere vakman en de gezel moet het nog leren. Hij mag ook de stroom meten dus krijgt hij de grote oplazer als ie het verkeerd doet.

Ik doe de deur open met een juichend: "U komt ons redden. Ik moet mijn haar föhnen!"

Ze moeten lachen. Dat is een goed teken.

Ik leg uit dat alles er in een klap mee ophield. De oerknal zeg maar. Hoe we ondraaglijk hebben geleden. De hele avond en nacht.  Met een kaarsje naar de wc. Middeleeuwse toestanden. Gelukkig waren we kamperen gewend op zo’n natuur camping met geen voorzieningen. Waarom doen mensen dat? Ik ben voorgoed genezen. Dat mijn elektrieke deken het niet deed en mijn voeten ijs klompen bleven. Dat de wekker het niet deed en mijn zoon zich had verslapen. Dat alle vanzelfsprekende licht knoppen het niet deden. Dat het KOFFIEZETAPPARAAT het niet deed. Dat ik nu dus ook geen koffie had voor de mannen en dat was jammer.

Dat mijn haar nog nat was en er geen model in zat zonder de föhn en krul pook met stoom faciliteit. Dat ik mijn brood altijd roosterde en mijn sinaasappels elektrisch perste. Dat ik allergisch werd van overtollige honden en kattenharen die ik nu niet op kon zuigen. En dat dat het enige was waar ik goed in was qua huishouden. Dat ik me nu dus mislukt voelde. Dat het hele vriesvak uit zichzelf wegliep. Alles bedorven. Dat de was was verpest, de afwas hoog opliep. Dat ik nu weken nodig had om dat huis weer op orde te krijgen.

Er zou een forse schadeclaim komen richting Eneco of weet ik welke energie ook. Nu kunnen we best veel halen uit wind energie met al die mannen hier maar daar word ik ook niet blij van. En zon schijnt er ook niet te zijn.Van het kaarslicht ben ik compleet depressief geworden. In een zwarte dag en nacht geleefd. Hoe doen ze dat op de Noordpool.? Terwijl ik net zo’n Philips lichttherapie lamp had gekocht die het nu dus ook niet deed en dat telt dus dubbel. Die schade haal je dus van je leven niet meer in. Hersencellen beschadigd, die herstellen niet meer.

Dat de jongens boven geen tv konden kijken en beneden moesten zitten bij het haardvuur om zich te warmen was ook een enorme inbreuk op mijn privacy. Wilden ze ineens gezellig bij kaarslicht echt scrabbelen en niet wordfeuten. Mijn bevroren tuinhuisje was ook al niet te betreden vanwege de elektrische kachel die het nu niet deed. En daar trek ik me altijd terug om te werken. Dus dat kon ook niet. Terwijl ik net vette inspiratie had. De hele avond en nacht! Ik loop nu echt achter, haal het nooit meer in.

Ff kijken mevrouw.een twee.

..hij haalde de schakelaar om.. 

EN TOEN WAS ER LICHT!

GOD!

Dat je zo’n onappetijtelijke man dan wel kan zoenen.

Omdat hij dan zijn meter erin heeft gestoken en zegt: "Er zit spanning op."

Dat het dan geen diepgravende consequenties gaat geven. Met enge loopgraven in mijn voortuin.

Dat het ook niet komt omdat we ordinaire wanbetalers zijn. Wat zomaar zou kunnen in deze tijd van crisis.

Dat het dus gewoon een kwestie is van de HOOFDPIET.

De Hoofdschakelaar is stuk.

Nieuwe erin, zegeltje erop en hop. Alles sprong weer aan.

En dat het niks kost ook nog.

Ik zeg: lang leve de elektricien.

En dat woord doet me denken aan een liedje, het zou eens geen liedje zijn, van Joop en Jessica: aan de duistere kanten van mannen als Dutroux en Fritzel en mannen die jonge kinderen molesteren. Het schijnt dat zowel Dutroux als die Fritzel elektricien waren van Berupf. Waarschijnlijk konden ze daarom ook zo goed nare kelders aanleggen.

En daar gaat dit liedje over.

"Ach jongen Belgie,

Een prachtig land, 

gastvrije mensen

wie zou ze niet het beste wensen 

als je zou weten wat dat was

En elektricien, een mooi beroep

misschien het mooiste dat ik ken

maar Belgisch EN elektricien

doe dat maar niet, doe dat maar niet.'

Ach jongen Osterreich

een prachtig land, gastfreie Menschen

wer soll sie nicht dass Beste wensen

So sei dar uberhaubt von wissen

En elektricien, een frei Beruf

Nichts mis mee, aber kijk

Elektricien in Osterreich

doe dat maar nicht, doe dat maar nicht.. (en dan komt er nog een couplet over pedofiele priesters)."

Maar daar dacht ik niet aan hoor bij deze elektriciens.

Ik zou ze zo in huis nemen.

En de hond vertrouwde ze ook. Die kwispelde gewoon. En kon zijn lampenkap weer fijn om die licht gaf.