13 april 2013
Dat zijn dan de plaatsen waar je anders nooit zou komen. Dat
maakt het optreden zo uniek en ludiek. Want je leert het land kennen en ‘met
een vrouw die kaart kan lezen hoef je nergens voor te vrezen ben je altijd op
de goede weg’.
“Ik doe je nooit meer weg.”
Al die reisjes die we maken zijn toch prachtig. En dan doe
je daar je ‘werk’. De troubatoer.
Ermelo is er een van de Bible Belt.
Zaterdagavond.
Zaterdagavond.
Er is geen kip te bekennen op straat en alle ramen blinken. Alle
grassprieten staan dezelfde kant op. Alle valletjes voor de ramen vallen. Alle
kerken zijn donker, zonder vrolijk gekleurd glas en lood en moederlijke
Mariabeelden. De mensen zijn serieus. Ze leven heus naar de leus: God’s wegen
zijn ondoorgrondelijk.
En zonde komt voor de val.
Omdat de wedstrijd in de kleedkamer gewonnen wordt, bereiden wij ons altijd goed voor. Joop maakt weer een ijzersterk programma.
Wij zingen dan ook veel uit onze religieuze serie: Jomanda,
de Paus, Ave Maria, Tel uw Zegeningen en Je hebt geen benen nodig om de Heer te
volgen.
Een lied als “Kanker is niet van God’ over Embryoselectie en
alles wat God verboden heeft is hot. Hebben ze hier zelfs op de radio
gedraaid.
‘De Dialoog’ is een fijn theater met wilde Wilma aan het
roer. Wilma heeft de wind eronder en de zaal is vol.
Wij gaan daar heerlijk spelen met ook nog eens uitstekend
geluid. Wat is het toch fijn als de techniek goed is en het publiek zoet is.
Ons programma is elke keer anders en nu spelen we als slot
een verjaardagslied voor Hanca, een goede kennis. En dat is een leuke
verrassing voor haar.
Veel respons en leuke reacties na afloop, men komt massaal
bedanken voor die mooie voorstellingen door de jaren heen. We worden fijn in de bloemetjes gezet.
We zijn ook nog nooit zo lang blijven hangen na een voorstelling.
We zijn ook nog nooit zo lang blijven hangen na een voorstelling.
Wij zeggen tegen Wilma: Wij doen het licht wel uit.
21 april 2013
Wat gebeurt er toch veel in April. In Haarlem is de
bloemencorso gestrand op de Grote Markt. Ik vang er nog een glimpje van op. En
dan hop op naar Emmeloord.
En onderweg passeren wij een stelletje protestante olifanten
die dan weer voorbodes zijn van de Haarlemse Olifantenprijs.
Van Ermelo naar Emmeloord is toch een klein stukje zou je
zeggen. Allebei met de E. Wij zouden het qua topografie wel weten. Alle steden
met een A, bij elkaar, Alkmaar, Amersfoort, Amsterdam. En zo het alfabetisch
rangschikken. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn.
Net als de drie W’s. De W van Winterswijk, Wognum en
Wageningen.
In de Kia luisteren we naar het journaal en wat horen wij:
Ewbank heeft zijn koningslied teruggetrokken.
Dat is zuur. Maak je eens een koningslied, moeten ze het
niet.
Ja daar sta je dan.
Daar ben je dan niet klaar voor.
Wij denken dat Richard K. zijn vrouw Daf erin heeft geluisd.
Dat hij van Daf af wil.
Dat hij gedacht heeft: Laat Daf die tekst maar schrijven dan
gaat het vanzelf mis.
En nu is het bal.
Ja dat lied is een eigen leven gaan leiden. Dat heb je met
teksten in het Nederlands, dan komt het dichtbij en dan hoor je dus ook hoe
krom het is.
En dat liedjes schrijven een vak is.
Het domino effect is ook typisch iets van deze tijd. De
sociale media, of a-sociale media en middelmatige media en de media markt duiken erop en we vinden er met z’n allen wat van. Want het is eigenlijk best fijn om
ergens zo stellig tegen te zijn. Ik teken dan ook de petitie: Sorry voor het
Koningslied.
En het t-shirt met deze tekst daarvan zeg ik: Ik Willem. Je zou denken dat Cruijff erachter zit, de grote filosoof. Maar dan zou er 'WIE je wist dat zou komen' staan.
En het t-shirt met deze tekst daarvan zeg ik: Ik Willem. Je zou denken dat Cruijff erachter zit, de grote filosoof. Maar dan zou er 'WIE je wist dat zou komen' staan.
En wij zingen blij in de Kia:
“En ik wist dat je het kon, linten knippen voor 8 ton”
Het Voorhuys van Emmeloord daar heeft mijn pa vroeger wel
biljart wedstrijden verslagen. In het restaurant. In die goeie ouwe tijd. Van
de dartele keu. Toen biljarten nog meetelde op de kijkbuis.
Het Voorhuys heeft iets degelijks. Grote zaal, goed podium,
beetje stijf allemaal, maar zeer prettige geluidsman Gjalt, uit Fryslan. Dat is
hier ook vlakbij eigenlijk.
De kleedkamer bevindt zich in de Koningin Juliana straat.
Dit was eigenlijk de buitenmuur.
En dat terwijl we het net over Juultje gehad hadden. Ik vond
haar lief.
Wij denken aan Juliana omdat zij wel de weg kwijt
was en wij ons PPD genootschap hebben opgericht. De PPD staat voor Politieke
Partij Dementerenden en ons hoofdkantoor bevindt zich in Julianadorp.
Voor verder informatie over deze stichting zie: een
uitzending in de tijd voor Politieke Partijen op Youtube. De PPD vergeet U
niet!!!
De PPD krijgt ook steeds meer leden. Meld u zich nu vast
aan, want straks weet u niet meer waar u moet zijn.
We doen dus vanavond ook veel uit de royaltyserie.
Hier zijn wij de Voorzitter en de Vieze Voorzitter van het Oranje Comité uit de Balthasar Gerardsstraat.
We spelen fijn, van alles, van de Meubelboulevard, de
Winkel, de Manager, de Taptoe een mooi 4 mei gedicht van Neeltje Maria Min tot
het Tuig zit hogerop.
En veel lente liederen. Want
‘Wat zou je zitten zeuren als de bloemen staan te geuren en
de bollen uit hun kleuren staan te barsten’
Een ritje langs de bollenvelden levert mooie plaatjes op.
‘Het was lentezacht’ is zo’n mooi nieuw liedje.
Dat kan Joop allemaal, vind ik geweldig, die teksten. Van lieve, zachtmoedige, romantische liedjes tot scherpzinnige maatschappijkritiek.
Van humor tot men niet meer lacht. “Het moet eruit zegt de
therapeut ‘ over de gevoelens van onmacht en de uitwassen daarvan. Van de W van Willem tot de W van stamppot en
alles er tussen in.
Tijdens de Ampzingavond in het onvolprezen cafe Koops leven Wij ons ook uit met de drie vingers in de lucht. Het heeft iets vrolijks toch dat rappen. Geeft ook wel een Waarachtig Veilig Wij gevoel.
foto: Franklin van der Erf
Tijdens de Ampzingavond in het onvolprezen cafe Koops leven Wij ons ook uit met de drie vingers in de lucht. Het heeft iets vrolijks toch dat rappen. Geeft ook wel een Waarachtig Veilig Wij gevoel.
Ik wacht met smart op het vervolg van de Koningslied soap.
Volgend jaar de musical.
Later horen wij dat: “Het lied toch doorgaat.”
En een dag later: “ Dat Daf zich teruggetrokken heeft.”
En daar heb je het.
Als Richard Kraai nu een echte vent is trekt ie zich ook terug.
Dat ie achter Daf staat. Of ernaast. In regen en wind.
En gaat ie gewoon een lekker potje tennissen met Joop van
Dellende.
En een dag later: We willen ook geen foto's van kleine Azaleaatjes met een hockeystick.
En een dag later: We willen ook geen foto's van kleine Azaleaatjes met een hockeystick.
En dan komt daar een echt lied op Youtube van iemand die dat
wel kan en zo mooi dat zelfs een republikein over zijn hart strijkt, want zo
moet het toch. Ik krijg er kippenvel van, zo mooi de juiste toon aangeslagen. Een waardig afscheidslied. Een passend, lief, lof lied. Niet
onderdanig maar gewoon Kanig met behoud van humor. Ik zeg: Dit Willen Wij Wel. En zo komt alles toch nog goed met die gigantische hoed.
Lang leve Brigitte Kaandorp. De Koningin van het Cabaret. Je hebt de natie gered.
http://youtu.be/Hjqf5F7PPGw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten