Jules Deelder

HET TUINFEEST, Deventer, 3 augustus 2013.

Wat was dat mooi die zomerse poëtische avond in Deventer.

"Joop. Deventer, augustus 2013, Deventer!"

We zingen een lied:
"Vroeger of later komt het moment dat je het vergeten bent.
 Dat ze zeggen: Joop, Deventer, 3 augustus 2013. 
En dan zoek je in je geheugen. 
En dan zoek je in je geheugen. 
En dan is het zoek."

Het Tuinfeest, de dichters op de romantische podia met wijn en bier, fijne gerechten, lange tafels in de straat en blauwe luchten onder het zuchten van de warme woorden en de klanken die janken in een wereld waar wij niet bij willen horen maar met gedichten en muziek bevechten.

"Joop, Deventer!"

"Vroeger of later komt het moment dat je het niet meer herkent. En dan zoek je in je geheugen en dan blijft het zoek."

"Joop Deventer! Deventer."

 Dat we toen zongen met Jules Deelder. Zijn favoriete lied . Dat lied over de Rotterdamse vrouw. "Weet je wat, wat ik wou. Weet je wat ik wou. Ik wou een Rotterdamse vrouw. Ik wou een Rotterdamse vrouw." Joop. Kom nou. Dat weet je toch nog wel.

Dat Jules nog zei: "Zonder speed leef je niet",  en dat zie je ook. Dat hij strak en stralend op dat podium stond met uit zijn mond krachttermen om te kermen zo kernachtig en gevormd door aftands allooi en zooi die niet meedoet in het leven zoals het hoort. En daarmee is hij een icoon een kunstwerk van zichzelf als zwartkijker in hoog glanzend pak met zilverkleurige vlinderbril die scherp schiet en ziet wat anderen misprijzen en vol afgrijzen afwijzen en hij raapt het op en zet het neer in woorden en beelden vol tyfus kanker en hoeren sfeer om te gillen en te trillen gelijk een lijk dat nooit meer opstaat op straat terwijl hij zijn krant leest en naar zijn werk gaat en een borrel drinkt met zijn vriend die naast hem woont en zijn vriendin die ook de zijne is maar dat hij dat niet wist en zo kankeren ze maar door het hele gore leven.

God, wat zijn woorden troostrijk. En wat is zijn voordracht krachtig.
De humor ligt op straat. Deelder dendert door. Hij is nog niet ingehaald door de tering.
En ze halen verhalen op over vroeger. "Jules, weet je nog? Mooi man.

En het was prachtig weer en al die mensen die daar zaten in die zoet geurende kloostertuin, intiem en toch ruimdenkend. Hoe mooi wil je het hebben? En er waren ook sterren als Wende en de Kik, echte bekenden van de wereld die Doordraait met ons gekluisterd aan de treurbuis.

"Deventer Joop, Deventer, dichters, zangers, eten, drinken, overdreven luchtballonnen, zomer, Deventer!"

"En hij zoekt, en hij zoekt in zijn geheugen en hij zoekt zich te pletter en dan zegt ie: 

“Ahhhh..Deventer, Deventer…jaaaa!!!

KOEK !’