OVER DE KOOK

OVER DE KOOK.

Ze zeggen wel eens. Het leven is een feestje maar je moet zelf de slingers ophangen. Daar geloof ik in.

Zo is er elke dag wel een feestje van te maken. De meeste feest zit uiteindelijk tussen de oren. En soms maak je iets mee waar je zelf eigenlijk niets mee hebt, helemaal niet zelfs, maar waar je dan toch uiteindelijk helemaal van over de kook raakt. Dat je dacht: dat kan ik niet, maar dat je er in wezen rete veel talent voor hebt. Dat je er gewoon een ster in bent, net als Jammie. Dat het niet lang meer kan duren of je wordt ontdekt, als parelhoen onder de zwijnen.

Zo heeft mijn leuke schoonzus een verjaardagspartijtje georganiseerd in een echte kook studio. Vanaf de Dijk stappen zestien vrouwen, van allerlei pluimage, in een taxi naar het industrieterrein van Hillegom waar een normaal mens nog niet dood gevonden wil worden. Het is stil, kil , bijna donker en verlaten. We moeten vlakbij de Karwei zijn. 

Maar eenmaal binnen doet de buitenwereld er niet meer toe.

 De trap op langs wat zwevend bestek komen we in een bar annex lounge gedeelte. Hier kun je hangen of chillen met een lekkere cocktail.

De rokers kunnen  beneden uitblazen in de pub. Voor de intellectuelen onder ons is er genoeg leesvoer.

Er hangt veel schone kunst aan de muur.

 Ook een troubadour.

Na het nodige uitstelgedrag gaan we over tot het leveren van een mega prestatie: met 16 vrouwen vier gangen bereiden. Hup: aan de gang.

Chef kok John geeft een summiere uitleg van begin tot eindproduct. Voor hem is het een peulenschil.
Pocheren, flamberen en passeren door een zeef is voor hem gesneden koek. Een passie die zijn weerga niet kent.

 Hij heeft de rust van Boeddha en raakt niet gauw over de kook. Alles is hier eten wat de klok slaat.

Ook de lampen zijn behangen met eetgerei.

 Esther leest de namen op. Goddank zit ik in de soep groep.

Het voorgerecht is iets met tonijn, avocado en mango.

TARTAAR VAN TONIJN MET AVOCADO EN MANGO EN EEN GELEI VAN LICHTE SOJA EN WASABI
niet te verwarren met Wibi Soerjadi.

Het eindresultaat mag er wezen.

 Sommigen worden balorig van het koken.

De soepgroep is voor het betere roer werk. We moeten kwarteltjes ontleden en uitjes snijden en er zit zuurkool in en slagroom.

Ik doe het vieze werk. Met blote handen.

Hier wordt de soep heet opgediend. Soep moet heet zijn zegt mijn schoonmoeder ook altijd.

***

ZUURKOOLSOEP MET KWARTEL

En zo ziet ie eruit. Zoveel werk in zo’n klein kommetje.

En iedereen is het er over eens. Wij hebben van zijn leven nog nooit zulke lekkere soep gegeten.

Het hoofdgerecht is voor de gevorderden. Die moeten echt aan de bak met parelhoen en gefrituurde schorseneren en allerlei wortelsoorten waarvan ik nog nooit gehoord heb.

Zij staan dan ook te zwoegen.

Dit is een peterseliewortel.

Van de parelhoen moet het voorhuidje opgerold worden.

Hier ligt ie in de pan. Ik houd een oogje in het zeil. Heel belangrijk bij koken: de oplettende blik.

De schorseneren worden licht gefrituurd en smaken naar betere chips.

Dit zit er allemaal in.

En deze cantarellen, maar dan andere naam, met een dakje van parmezaan.

Probleem is wel dat we ook alles moeten opeten.

PARELHOENFILET MET PORTOBELLO CHAMPIGNON GEVULD MET RISOTTO

***

Wat een heerlijk eten, je wil het niet weten.Alles Biologisch en dynamisch, ik zeg: je proeft het.

Dan de uitsmijter. Het toetje. Ook volledig met de hand bereid. Zelf ijs creëren in de ijsmachine, wat geslagen room op een bodempje van bloed sinaasappelen en jawel de vlammenwerper op de crème brule.

Hoogstandje.

Het lijkt zo simpel. Maar het is je reinste kunst.

Hier lust je er dan wel weer twee van.
CREME BRULEE VAN HAAGSE HOPJES, WITTE WIJN SABAYON EN SITRUSSORBET

Na het toetje wordt chef kok John bedankt voor de astronomische gastvrijheid, geweldige ambiance en inspirerende kookles. Het was een top avond. Niet willen missen.

Voortaan weet ik mijn plaats.

vrij vertaald: Keuken.