Jessica van Noord blokt: Joop en Jessica tuk op Tukkenland

Dinsdag 26 Maart 2013, Boekelo

Geen flater in ‘t Verborgen Theater

De afscheidstoernee leidt tot veel beroering. Zo hadden ze in Boekelo na een interview in Tubantia de zaal van ’t Verborgen Theater wel drie keer kunnen uitverkopen. Dat is het nog eens fijn afscheid nemen. We zijn nu op ons hoogtepunt. “Wij gaan ons missen” is een waarheid als een koe.

We zijn erg blij dat deze onvermoede plek op ons pad is gekomen. Zoveel gastvrijheid en aardige Tukkers vind je nergens. Het is ook niet voor niets dat wij hier de Verborgen Boekeloze Bokaal vorig seizoen hebben gewonnen. Een echte publieksprijs. De beker met de Grote Oren hoort helemaal bij Joop.

En wij zeulen het gevaarte dan ook mee om vol trots op het podium te showen, na afloop mag ie aangeraakt worden.

Het wordt een vrolijk en sterk programma. Ik voel het. De sfeer is er helemaal naar. Meezingen was nog nooit zo krachtig. Maar er zitten ook echte zangers in de zaal. Zeer blij zijn wij met de aanwezigheid van enkele Twentse kopstukken en hun vrouwen. Maestro Herman Finkers en dominee Anne van der Meiden zijn toch niet de minsten. Nu moeten we wel ons best doen.

En dat doen we met mooie lenteliedjes en Twentse liedjes. Zo is het Twents volkslied, heb ik begrepen van Herman, uit het Nederlands in het Twents vertaald. Wij zingen dan ook de Twentse versie met accent en men denkt dat ik uit Tukkenland kom. Niet van echt te onderscheiden. Daarna zingen we :“Boekelooooo”, onze eigen Twentse kraker. Mooi om te zingen met die zangerige ‘oooo’. ‘Boekeloooo, mis je zoooo’. Zouden we op veler verzoek eigenlijk op Youtube moeten zetten.

Het fijne van onze optredens is dat het iedere keer anders is. Dat maakt het maatwerk. Wij zitten in de kleine kleedkamer met frisse fruitmand te puzzelen op het programma en dan is het nog maar de vraag wat we precies gaan doen.

Het is een luxe probleem omdat we zoveel liedjes kunnen spelen. Nu doen we de medische serie er weer eens in met ‘Jomanda’ en ‘Zuster Carla’ en een verhaal over placebo en de Here Jezus. Dan leggen we uit wie dat was en dat hij leefde vlak na Christus. Sommige mensen weten dat niet.

We zingen over ’het tuig dat hogerop zit’ over corruptie en managers. Het komt er op neer dat 'het systeem goed is maar de mensen niet deugen '. Briljante tekst van Joop. ‘Onze Jan is manager geworden’ is een bekend lied dat nog altijd actueel is. We zingen het mooie lied ‘In de Schemering’ en ‘Het moet eruit zegt de therapeut’. In de categorie meezingers hebben we zowel een afhaak lied ‘Zoveel hou ik van jou’ als een stapellied en de zaal gaat los op ‘Jos heb het gehaald’. Jos glimt van trots en neemt het lied zomaar pontificaal frontaal op met z’n mobieltje. Joop zegt: “Hee, je hebt nog niet eens betaald!”

We sluiten af met ‘de Cipier’, tierelierelier en dat kent iedereen uit z’n kop. Zo leuk die saamhorige samenzang. Vrolijkheid alom.

Was een goed optreden en dat vonden de heren Finkers en van der Meiden ook. Wat ontzettend leuk dat ze er zijn en zo genoten hebben. We zitten nog even heel gezellig na te praten en er worden anekdotes uitgewisseld. Vooral over het Geloof. Want dat is toch een mysterie. Het prettige van de heren is dat ze ondanks het verschil in overtuiging toch met elkaar door een deur kunnen. Dat heeft vooral met gevoel voor humor en relativering te maken. Dominee Anne (links)doet me denken aan het mannetje van de Muppets op het balkon.

Zo droog en intelligent commentaar leveren vanaf de zijlijn. Heerlijk. We lachen hartelijk om de verhalen. Finkers is zeer bedreven in het Gregoriaanse gezang. Ik hou toch meer van tweestemmig. Maar hij zegt dat ze het met meerdere zangers zingen dus dan is het meerstemmig. En ook mooi stemmig. En dat is zo. Ik heb warme herinneringen aan de koor en orgel klanken in de kerk, vroeger toen ik naast mijn oma in het koor zat en opa dirigeerde en los ging op het orgel met de geur van wierook in de neus en de indringende beelden van het lijden op het netvlies die ik nooit begrepen heb. Thuis schreef ik dan de Latijnse woorden over uit het boekje omdat ik dat zo mooi vond klinken. Zingen heeft een helende werking, dat weet ik zeker. En de humor verzacht de ergste dingen. "Dass mann trotszdem lacht". Zingen geeft je energie, troost en geestelijke vakantie. En samen zingen is helemaal mooi. Streven naar harmonie van stemmen die in elkaar oplossen en elkaar versterken. Zoals Hans Warren het omschrijft: "En nooit was ik bewuster van onze eenheid van geluid." In een groot of een piepklein koor. Joop en ik hangen zijn 'schilderijtjes' op met onze stemmen. De teksten zijn van hoge kwaliteit. En wij hebben dankbaar publiek. Dat is fantastisch om te mogen doen. Ja, ik ben blij dat ik zing en zing me weer blij. Iedere keer weer besef ik hoe bijzonder het is dat dit zo maar op mijn pad is gekomen.
En tel 'mijn zegeningen.'