Op Troubatour

9 maart Bacchus Aalsmeer, 10 maart Noordeinder Vermaning, 18 maart Marne Theater Bolsward

 

Cultureel Café Bacchus is nou zo’n onvermoede fijne plek om op te treden. Eerst dender je langs de mega stallen studio’s van van der Ende waar bussen staan met plof kippen en ‘klapvee’ maar iets verderop kom je dan in zo’n sfeervol theatercafé. Joop komt vlak voor we wegrijden met een briljante ingeving aanzetten.

“Oja, Ik heb nog een lied over de Haarlemmermeer.”
” Goh.”
”Ja, zou wel leuk zijn om te doen.”
”Ik ken het niet.”
”Nou, dat leer ik je wel in de auto.”
”Het is maar 20 minuten rijden!”
”Moet net lukken.”
En zo zingen we in de auto weer zo’n fraai lied met ijzersterk refrein:

“In het hart van de Haarlemmermeer..morgen, morgen zie ik je weer, in het hart van de Haarlemmermeer.”

Het is dat ik op mijn paspoort Haarlemmermeer heb staan omdat ik daar geboren ben en ik wil er dan ook helemaal voor gaan, maar ik moet echt alle zeilen bij zetten om dit kersverse lied er ‘even’ in te krijgen, best lastige tweede stem ook nog. Joop dramt gewoon stevig door. Regel voor regel.

Ook als ik stressig pruttel: dit lukt me niet. Teveel tekst, moeilijk,moeilijk, moeilijk..!

“Ja dat lukt je wel.”

 In de kleedkamer (bezemkast) oefenen we ‘m nog een keer en maken een mooi programma.

En verdomd! Het lukt. In een keer goed en meteen sfeer met het lied over de Haarlemmermeer. Wat wil je nog meer.

Ik kick daar best op. Joop is trots op me en dat doet mij dan weer goed. Maar het houd je dan wel zo’n hele voorstelling bezig, dat ene lied..en niemand die het gemerkt heeft. Dat is toch mooi.

We spelen lekker,actueel en lente fris met de nadruk op fris programma, nieuwe liedjes in de eerste helft, krakers in de tweede, ontspannen, los, gezellig. Veel fans in de zaal die meezingen, erg leuk. Bella Ella is er ook mijn Malle Babbe koor buurvrouw en steun/kletskous. 

Ella heeft mij door de eerste noten heen leren happen bij Malle Babbe. Toen ik daar net op kwam wist ik me geen raad met al die muziek. Maar dan hielp zij mij met de sopraanpartij en dat was altijd heel gezellig. Daarom ben ik stellig een fan van Ella. Zij heeft vandaag eerst nog even de Mattheus passie gezongen, ja daar kon ik dus niet aan meedoen. Is ze ook nog eens straaaaal verliefd geworden op de nieuwe dirigent en met haar zo’n beetje alle vrouwen, sopranen en alten. Ik kan haar ook nooit alleen laten. Een grote hoop passie. Hij heeft ze tot grote hoogten gedreven met z’n stok. Je staat er dan ook zo open voor, the vibes. Het gevoelige lijden ook, dat slaat dan toe en de onverbiddelijke troost van Bach. En dan met zo'n macho Mattheus ervoor.Tja.

Van Bach tot Bacchus is op een dag dan ook maar een kleine stap.

Maarja, hij had het dus helemaal voor Ella. Ze had zelfs erotische fantasieën tijdens het zingen van “Wir setzen uns mit tranen nieder’ . Ja dan heb je het wel in je vingers, als dirigent.

Dat heb ik dan weer gemist.

Je kan niet alles hebben zeggen wij dan met Rijkman Groenink.

 Voor ons was dit het wel weer, in Bacchus, Aalsmeer. Als klein meisje heb ik hier nog mijn eerste echte meisjesfiets gekregen en helemaal alleen van Aalsmeer naar Amstelveen gefietst. In het donker en er zat licht op dat zoemde.

We krijgen fijn bloemen mee van de veiling. En morgen zingen wij in de Noordeinder Vermaning. Van de kroeg naar de kerk. Of was het andersom.

NOORDEINDER VERMANING

Het mooie van al dat optreden is dat je nog eens ergens komt. En vooral: dat je dan ook weer terug keert naar Haarlem. Dat is toch heerlijk. Er gaat gewoon niets boven Haarlem.

Dan zingen wij meestal diep in de nacht bij het Rottepolderplein fijn het eindeloze refrein:

 “Haarlemmers zijn blij dat ze Haarlemmers zijn blij dat ze Haarlemmers zijn blij dat ze Haarlemmers zijn blij!”

Maar kom je daar in de regio Graft, de Rijp, Noordeinde ga je het toch ruimer zien. “Daar wil ik ook best wonen”, zeg ik dapper. Joop moet dan keihard lachen want die gelooft het niet. Dat ik ooit Haarlem zal verlaten. En ik denk dat hij gelijk heeft.

Maar wat een mooie omgeving. Het water, de rietkragen, de boerderijen, de kerktorens, de vogels, de rust. Eilandspolder. Prachtige schaatstochten worden hier verreden. Maar op de fiets is het ook mooi of desnoods in een platte Canadese kano.

Op een ijskoude zondagmiddag spelen wij in de sobere Noordeinder Vermaning. Een mooi eenvoudig kerkje naast de boerderij van Trijntje Oosterhuis. 

"Ze schijnt een nieuwe vriend te hebben."

 "Fijn toch. Ze zal ook wel wat Traantjes gelaten hebben met dat gedoe."

 De kerk ligt er gesteven bij opgesierd met krullige tulp soorten. Ook papegaai tulpen. De vrijwilligers zijn al druk bezig om alles goed te laten verlopen. Ze hadden het wel drie keer uit kunnen verkopen. De telefoon stond doorlopend roodgloeiend.

Er staat een gore koude Noordenwind, een echte Noordeinder. De kleedkamer is dit keer in de knusse kerkelijke keuken, met een Perzisch tapijtje op de keukentafel.

 Met lekkere koffie die pruttellend doorloopt in wel 6 apparaten tegelijk. Ik bewonder de doortastende dames van de koffie en de vaatwasser. Die moet constant in en uitgeruimd worden op een paar lullige vierkante meter. Er is ook maar een wc. Het is schipperen met de ruimte.

De kerk zit nokvol. Het nadeel van zo’n optreden is dat je de mensen zo direct ziet. Meestal zitten wij in een spot en dan zie je lekker niks. Nu niet. Puur daglicht. Dat leidt behoorlijk af. Maar ze vinden het prachtig. En ze zingen geweldig mee. ‘De meisjes van de Rijp, dat zijn de mooiste meisjes’ is natuurlijk de topper hier en 'de Winkel' en 'Denkend aan Holland zie ik brede rivieren'..mooie beeldende liederen. Dat de Rijp nu met die stomme troonswisseling haar ultieme Koninginnedag kwijt is is ook niet leuk. Beatrix zou hier komen zaklopen maar dat gaat nu niet door. “Alex moet nu aan de bak, in een koning Willem pak..”

Na afloop veel leuke reacties ook van iemand die bijna nooit lacht. Ik ken haar. En het is waar, ik heb eens een hele zang week naast haar gezeten en ze lachte nooit. Helemaal strak. Ze kon gewoon niet lachen. Maar ze zei: “Ik heb tranen met tuiten gelachen. Ik ben zo blij! Dank jullie wel, het was geweldig.” En we kregen een fles wijn en prachtige bloemen! 

 En Joop vertelde me dat ze bij Toon Hermans de stoelen lieten zien na de voorstelling: die waren gewoon nat. De mensen hadden in hun broek gepist van het lachen.

17 maart Bolsward

Nog helemaal vol adrenaline van het Goudbeladen Boekenbal dat je niet in je koude kleren gaat zitten met de nadruk op goud en koud..waarvan hier nog een keer het levende bewijs dat wij daar geweest zijn en als beesten gefeest hebben, naast de enige echte vieze man!

brrrr..tjokken we de volgende dag alweer over de Afsluitdijk waar je lekker 130 mag richting Bolsward. 

We oefenen het Fryske volkslied, Frysk bloed tjoch op!

Het Marnetheater is het culturele onderdeel van het Marne college waar wij ook zeer welkom worden geheten. Uitstekend geluid en een magnetron die het doet dan hoor je ons niet klagen. De zaal is vol met gekleurde stoeltjes. 

De kleedkamer is een soort garage. Daar moet op gedronken worden. We gaan lekker zingen voor een zeer enthousiast publiek. Over de Paus, de hele religie, de lente, de romantiek, de liefde, de literatuur, de sport, de managers-maatschappij, de corruptie, Heineken en het koningshuis. Kortom, over mensen met al hun eigen aardigheden. Er wordt ook weer erg gelachen en de polonaise op “Huppel, huppel, huppel, daar kom ik met m’n knuppel is tien keer beter dan in Brabant.

Hoezo stug die Friezen? Complete overgave.

Meezingen gaat voluit op Frysk bloed , ‘Geef ons een groot geloof’ en ‘O Marianne met je mooie ogen, o Marianne met je mooie haar, alles wat ze van je zeggen is gelogen, alles wat ze van je zeggen is niet waar.’ 

En wat was Fryslan vroeger mooi, zonder al die betonnen windmolens, in die goeie oude tijd, en moet je nou zien, wat een zooi.