maandag 6 augustus 2012



IJMUIDEN aan ZEE pal naast de PIER voor puur plezier.



Even een weekje pierewaaien. 

Onder de rook van de Hoogovens die hun witte gordijnen als een baken 

in de lucht hangen.

Dan weet je: ik ben thuis.

Thuis in het strandhuis..ik ben voorgoed gestrand.


Wandelen, eten, lezen, wandelen,

eten, zonnen, zwemmen op 

hoog water, lezen, gitaar spelen,

zingen, eten, wandelen, slapen. 

Rust, ritme, ruimte, regelmaat..ja

zo slecht was dat vroeger toch 

niet..

En ik val er nog van af ook. 

Zo eenvoudig kan het zijn. 

Ik doe bijna niks en verveel me geen seconde.

Kan eindeloos genieten van de mooie luchten..zit gewoon steeds 

in een ander adembenemend schilderij..

dit is Rembrandt aan de branding!!

 geen licht zo mooi tegen de duistere aanstormende regenbuien 

te kust en te keur in zwart wit en kleur...regenbogen ogen zo schoon.. 

Niets zo buiig als het weer. 

Toch waait het meeste over. 

Het drijft over, zonder overdrijven! 

Hier is het droog en in Haarlem valt het met bakken uit de lucht.

De schepen die langs de pier in 

en uitvaren als drijvende hotels ,

 de lichtjes op de zee, 

de ondergaande zonnen, 

spelende kinderen, 

tjielpende mussen en  krijsende 

zeemeeuwen,

miljoenen scheermesjes die 

kraken onder je voeten,

 de zilte lucht,

 spectaculaire stuntende surfers 

en vliegers met gekleurde 

matrassen en alle mogelijke 

combinaties met karretjes, 

surfplanken en skateboarden. 

Het ultieme spel met de wind en de golven. 

Het tij dat komt en gaat. 

De tijd glijdt voorbij en is volkomen bijzaak. 

Geen computer, geen e-mail, geen klok, geen TV met Mart Smee 

of andere nare prikkels behalve dan het constante ritmische geluid 

van de golven, de stand van de zon en de 

kracht van de wind. Ik word weer kind.
Bij de Zeemeeuwen mogen geen honden en ik hoor Sjors brommen. 

Bij de Schelpen wel. Dat is de club hiernaast. Daar zijn ze losser. 

En wonen op palen.

Wat had Sjors hier graag gerend achter de zeemeeuwen aan 

en kuilen gegraven voor los lopende Duitsers. 







Het zijn van die hutje -mutje-huisjes in drie rijen achter elkaar

op het vlakke strand van IJmuiden, 

daar waar heel Mokum bivakkeert. 

Ontstaan vanuit : drie hoog achter en dan lekker 

uitwaaien op het strand is het nu een yuppen privilege geworden..

een strandhuisje is duur en 

schaars.


Maar dan heb je ook wat......

Privacy kan je wel op je buik 

schrijven....

“Hee schat, morgen wel even de 


andere kant op lopen hoor.”

“ Sorry?”

“ Je lijkt wel duo penotti, je bent de 

achterkant vergeten, haha, 

geeeen gezicht.”

Ze hebben gelijk, mijn achterkant steekt bleek af tegen de gebruinde voorkant. 

“ Ik lig niet graag op m’n buik.”

“ Je ken toch achteruit lopen, dat je een beetje egaliseert.”

“ Ik ben hartstikke legaal. Ik heb betaald.”

“Haha, dat zeggen ze allemaal.”

Lekker spontaan. De humor ligt op straat meneer Zonneberg.


 Ze houden hier alles in de gaten.

 Er staan bordjes van : 'Ruim je 

eigen haren op!" in de douche. 

Duidelijke taal.
Als je aspirant-lid bent geworden

 en betaald hebt bij de beheerder 

krijg je een blauwe kaart mee met

 een zeemeeuw die je duidelijk 

zichtbaar achter het raam dient te stallen. 

Dit om illegaal onderduiken te voorkomen. 

En als je dan weer weggaat lever je de kaart weer 

in en worden de nachten bijgehouden in de administratie. 

Je krijgt bij de kaart ook een boekje 

met huisregels. Een hoofdregel is: van 7-10.00 uur mag je je toiletemmer legen.
Het is streng en burgerlijk. 

Het accent ligt op: geen eigenheimers die hier de boel komen 

verstieren.
Het is een kliek. Een dorp op zich. 

Ze drinken koffie samen, paffen samen, drinken samen en zetten 

een speurtocht uit voor hun guiten. 

Maar het voelt als een veilige haven waar je je kunt laven aan dit buitenissige leven. 




Voor ik het weet komt een buurman even poolshoogte nemen.

“ Zo..zit je lekker”
“ Prima, dank u.”
” Ja..kijk je hebt veel kwaliteitsverschil he met die huisjes.”
”Ja?”
“ Je moet het ook een beetje bijhouden he. 
Scheppen. De boel vlak houden. 
Kijk ik heb een stukje kunstgras gelegd.
Je vriendin gaat altijd gewoon zitten en schept niet.”
Ik moet lachen..en denk: hooguit ijs.
“Irritant he dat zand. Kunnen ze het hier niet gewoon asfalteren? 
Je kan wel blijven scheppen.”
“  De voorste rij heeft het meeste schep werk, soms ligt het tot aan het dak. 
Stuifzand. En altijd vieze ramen he, je wordt gezandstraald daar....
ze blijven lappen..nee hoor, ik ben blij met de 
achterste rij..meer privacy ook.. en hoe staat het met je gasflessen?”
” Geen idee.”
Voor ik het weet duikt ie de kast in van de gasflessen.
“ O, je hebt nog genoeg, ja deze moet je wel ff opendraaien.”
En dan komt het:
“Mijn huisje loopt op zonnepanelen, veel beter, kom maar eens even kijken, 
zal het je laten zien..”
Ik zie een bordje : 'Te Koop'.
En ja hoor, ik krijg een ongevraagde rondleiding.
”Kijk, dit is het wel he..en je krijgt er alles bij. Complete inbouwkoelkast. 
Verlichting, schilderijtjes, allemaal netjes afgewerkt he..
niet zo’n rotzooi als bij je vriendin. “
Zijn vrouw die veel weg heeft van een nijlpaard of zeekoe, sorry, 
zit onbeweeglijk met een 
puzzelboekje achter de gelapte ramen met kanten valletjes. 
Haar mond is een dunne streep diegeen ene krimp geeft. 
“Ook het hele ameublement krijg je erbij en dat is kwaliteit hoor. 
Niet te tillen. Rustiek eiken he. 
Oerdegelijk. Niet kapot te krijgen. 
En die bank is prachtig, zit als de bank van Engeland, voor 
wat ie waard is..haha!"

Ik zie het meest afschuwelijke bankstel ooit: Een soort senioren hoog lederlook cognac kleur, 
gruwelijk.
" Maar smaken verschillen he."
Ik knik braaf.
Dan trekt ie alle kasten open en laat de accu’s zien.
“Drie accu’s, hoog rendement ..niet zo’n zwak stroompje als bij je vriendin, 
alles doet het erop, tv, nu fijn met die Olympische Spelen, Mart Smee...”
Precies wat ik niet wil.
En vervolgens haalt ie vol trots  een monster/halve doorsnee te voorschijn van de 
dakbedekking en het isolatiemateriaal. 
“Kijk, dat is dus wel ff 10 cm dik..dan praten we dus 
over optimale isolatie..en onderhoudsvrij he..”
“Mooi hoor.”
“ Ja..en voor 50.000 euro ken je het krijgen..alles erbij, helemaal af, spik en span.”
“ Ehh..”
” Koopje ...”
” Nou, ik heb dat niet hoor, ik ben nu gewoon lid en kan af en toe ff lekker zitten 
hier..”
“ Ja, je hebt groot gelijk, wel de lusten..niet de lasten he..
want het moet ook opgebouwd en afgebouwd en onderhoud ..
tja er komt wel wat bij kijken...ik ben het wel zat”
En hij pakt zijn schep. En graaft weer verder. mooi afvlakken.
"Straks gaan we jeux de boulen."
"Kijkt u wel uit met dat scheppen..straks krijgt u spit."
Tja..iemand moet het doen he.
De zeekoe knikt.

Ik heb het hier erg naar mijn zin.