maandag 31 december 2012

VUURWERKSTRESS deel 2

"Voor tien uur mogen jullie niet naar buiten!" mama schreeuwt nu al.
"Daaaaaaagg, fijne dag!" Papa smeert 'm. 
" Die mag lekker werken", bromt moe, nu al moe.
Jan is druk bezig de buit te verdelen.
Met een precisie van een horlogemaker verdeelt hij de porties bommen en granaten.
Liefkozend praat hij tegen zijn pijlen.
Hij prijst ze de hemel in.
"Ohh, wat ben JIJ mooi.."
Piet mag z'n handen dichtknijpen met zo'n solidaire broer.
Krijgt er zo de helft van Jan.
Maar zonder Piet vindt Jan er geen moer an. 
Daar gaan ze dan. 
"Blijf voor de deur en straks alles opvegen!" krijst mama.
Ze geeft ze een bezem en een vuilniszak.
" En doe je bril op! Heb je gezien hoeveel ogen eruit vliegen door die pijlen van jullie!"
 Piet mompelt..."Ik ga echt niet met zo'n debiele bril lopen hoor, bekijk het!"
En daar verdwijnt de eerste de beste bom in de groen bak van de buren.
"KOM DIRECT BINNEN! NUUUUUUUU!!!!!!!!!!!!!!" 
Mama raakt overspannen.
" Verdomme, gaan we nou ff NORMAAL doen!! Anders flikker ik al die zooi nu direct weg, pech gehad!"
Jan knikt en Piet niet.
Stress kip, denkt Piet.
Ze bouwen het rustig op.
De knallen worden heviger, de pijlen klimmen hoger, de kruid dampen doen de ramen beslaan.
Maar het went.
Jan en Piet genieten.
En het plein in Haarlem Noord doet niet onder voor de Gaza strook. 
Ze beschieten elkaar met pijlen en ja hoor, dacht mama het niet..daar schiet zo'n loslopend stuk tuig een Romeinse kaars op Piet.
Precies....... onder zijn oog. Een schampschot.
Want Piet wilde die bril niet.
"Maar het is niet mijn schuld.
Dus mama moet niet gaan zeuren."
En dat doet mama dus ook niet.
Ze vraagt alleen of Piet z'n bril..toch...misschien...wil?
 
 En Sjors?
Die is onverstoorbaar.
Onvoorstelbaar!
Harry de kater zit al de hele dag onder het aanrecht te janken.
Maar Sjors geeft geen krimp, zoals het vrouwtje, dat bij elke knal en sirene in elkaar krimpt.
Hij gaat zelfs vrolijk kwispelend mee uit, rechtstreeks  het mijnenveld in.
" Doe toch eens als een normale hond. Je moet trillen als een riet met je staart tussen je poten hoor Sjors."
Maar hij kijkt zo onnozel dat het vrouwtje denkt: " Was ik maar zo...."
 
Het wordt donker en Jan en Piet hebben bijna al hun kruid verschoten....

zondag 30 december 2012




29 December 2012..

Op de eindeloze wegen naar Nijmegen.

Het is wat je noemt imposant dit monumentale pand waar de Keizer Karel Podia zich bevinden. Nou was Keizer Karel ook wel een Grote.
 Mooi om hier nog een keer te mogen spelen in die lieflijke zaal met fraaie ornamenten, muurschilderingen, fijne belichting, zware velours gordijnen, ouderwets lijsttoneel, klassiek rood pluche stoelen en bovenal een prachtige akoestiek. Dat is dus een feestje.

 Net als in Assen treffen we het met de dienstdoende techneuten John, Emiel en Luuk en gastvrouw Irene die zich de benen uit haar lijf loopt om alles zo goed mogelijk te organiseren. Dan loopt alles ook op rolletjes.
Lekker eigen eten mee opwarmen in de foyer met ietwat langzame magnetron.
“Hij heeft maar 700 watt”, bromt Joop.
“En er kan ook maar een bord in.”
Zo is er altijd wat.
Grote wandeling langs de waanzinnig grote zaal en dan trapjes op en af en vele hoekjes om voor we onze kleedkamer bereiken.

Ik ben een beetje zenuwachtig want ik ga dus een nieuw liedje doen. Eerste nummer na de pauze. Joop geeft me nu steeds een opdracht om zelf iets te maken en uit te voeren. Hij gooit me zeg maar in het diepe. Nu maar leren zwemmen.
 En omdat het vandaag dus 29 december is heet het kerst verse lied: Tussen kerst en oud en nieuw.
De vraag die we het publiek stellen voor de pauze is dan: Wat vind u de ergste periode: vlak voor de kerstdagen, tussen kerst en oud en nieuw of na 1 januari..?
Dat ze daar dan ook over kunnen discussiëren in de pauze..
Het is een vrolijk lied geworden met een optimistische melodie..

“Elk jaar is het weer bal
Elk jaar gaat het wel mis
Elk jaar is het knal
Gekissebis met kersemis

Maar dit jaar viel het mee
Wij zijn zeer tevree
De boom niet afgefikt
En niemand is gestikt
Niet teveel gezopen
Ik kon gewoon nog lopen..

Refrein:
Maarr…oh wat ben ik blij
Kerstmis is voorbij
Nog even ouwe jaar
En het is weer klaar

Pom pom

Elk jaar weer die piek
Elk jaar gaat het wel mis
Elk jaar dezelfde kliek
Met kerstmis aan de dis

Maar dit jaar viel het mee
Wij zijn zeer tevree
Geen vlammen in de pan
Geen ene brandweerman
Niet naar de EHBO
Of het politiebureau…

Maar oh wat ben ik blij
Kerstmis is voorbij
Nog even ouwe jaar
En het is weer klaar

Pom pom

De boom kan in het vuur
De slingers in de schuur
De ballen in de doos
En klaar is..Koos

Dus dit jaar viel het mee
Wij zijn zeer tevree
Iedereen deed lief
En Zeeeeeeeerrrooo positief
We gaan weer naar het licht
De lente komt in ’t zicht…….

Oh wat ben ik blij
Kerstmis is voorbij
Nog even ouwe jaar
En het is weer klaar

Pom pom..”

Dat is dan heel spannend of het lukt, uit mijn hoofd, zo kakel vers en de mensen zover krijgen dat ze het refrein meezingen. En dat doen ze meteen en hartgrondig! En als ondergrens stellen we dan dat ze MINIMAAL 'pom pom' meedoen en dat is echt geinig. POM POM!
Kortom veel vreugde in de zaal. Helemaal als we de nieuwste kersttoespraak oneliner van Hare Majesteit uit ons hoofd proberen te leren wat een bijna onmogelijke opgave lijkt..we hebben er echt een hele autorit over gedaan…

“In het winnen van wederkerig vertrouwen ligt een voortdurende opgave, in het klein en in het groot.”

Hoe krijgt ze het toch voor elkaar zulke zinnen..Wij vermoeden toch dat ze teveel in het Duits denkt , dus met opgave..Aufgabe bedoelt: een taak. Maar opgave ja dat is juist toch niet de bedoeling dat we het opgeven.. Nouja, wij zijn helemaal in de war van deze uitspraak.
Net als “wie mee wil werken aan begrip en vertrouwen zal bereid moeten zijn zijn eigen vooroordelen onder ogen te zien en zijn handelen te toetsen op de consequenties voor medemensen en de gevolgen voor de samenleving als geheel”

Nouja. Ik heb toch erg met haar te doen..als mens, als moeder. Je zou zo’n bevroren zoon hebben. Dat gun je niemand. Daar past louter medeleven en repspect.

Verder spelen wij de sterren van de hemel vanavond in Nijmegen. Zonder omwegen een van de betere voorstellingen..ook vanwege het geweldige geluid. We gaan helemaal los in onze religieuze serie met Ave Maria, het Roomse paus nummer, de protestante Tel uw zegeningen en het hilarische Je hebt geen benen nodig om de Heer te volgen..We doen veel romantische liederen met als topper ‘de Winkel’ .Intens stil wordt het bij de Schemering en Boekelo, er wordt gebulderd om de Manager, gelachen om de Hordeloper, gehuild om Dat Gevoel van Onmacht, geapplaudisseerd bij Wij geloven in een wereld waar mannen niet de baas zijn..en uitbundig meegezongen met ‘de Cipier.’
Het is ook een mooi moment om de mensen toe te zingen met het lied: ‘Bent u klaar met het oude jaar..?”
Joop krijgt veel hartelijks te horen bij de cd verkoop..men komt ook afscheid nemen van hem en zijn mooie liedjes..

Op de valreep van 2012 zijn wij boven onszelf uitgestegen in Nijmegen..met dank, dank dank aan het publiek en de mensen van de Vereeniging..
Dit was dan weer een laatste keer. En het was met bloemen..






22 December 2012


GASSEN NAAR ASSEN


Nog een eindejaars salvo voor en na de Kkkkk-dagen is behoorlijk intensief. Vandaag naar Assen, volgende week nog naar Nijmegen.
Ver weg ook. En kijk wat zie ik nou… ‘dat ik langs de eindeloze wegen .. terwijl het stroomde van de regen .. jou in het donker..tegen…”(uit: Sylvia)




“Daar zitten ski’s in.”
“Goed merk.”
We gaan naar het hoge Noorden..daar zijn de mensen van weinig woorden. Ze slikken ook vaak de n in. Fijn om in deze dagen vol behagen die liedjes te zingen die je in de lente weer niet zingt. Dat is nou het mooie van ons repertoire: genoeg voorraad op maat voor elk moment van het jaar.
Op naar Assen, de Nieuwe Kolk. Dat is geen kleintje meer zoals wij gewend zijn. Het kleintje Kolk vond ik wel een wolk van een zaal vooral voor ons verhaal maar nu is het meteen een mega ‘all-inclusive’ theater annex zalen complex, bioscoop, parkeergarage en bibliotheek ineen. Alleen Ikea ontbreekt nog. Wij worden inpandig gastvrij onthaald door de mensen van de techniek en de charmante gastvrouw die precies het goede doet op het goede moment.
Prima krachten. Heerlijk is dat.
Verder is het een doolhof van een theater met een wanstaltige smaak. Je waant je in een terminaal ziekenhuis.
De lange gangen zijn steriel groen met wit..dat geeft het gevoel van op weg naar de operatie kamer op een trieste brancard op piepende wieltjes en totaal lamgeslagen aan de goden overgeleverd zijn.
Echt zo’n beeld van je laatste gang..



Ik word zeer baldadig. Heeeeel kinderachtig maar ik kon het niet laten…Durf het bijna niet te vertellen maarja, dat is nu eenmaal gebeurd en ik kleur er nu weer van.. Puberaal als we waren toen we door die doods gangen liepen om te gaan soundchecken kwamen we langs de Keuken en toen heb ik die K veranderd in een N.
En gelachen dat we hebben.. Gegierd! Ik piste zowat in mijn broek, zo’n goeie grap hadden we nog nooit gemaakt. Nouja. Toen we terug liepen was het bordje weg. Ik schaamde me wel een beetje want die mensen waren heel aardig. (Wil ik dan toch even.. ehh..sorry voor zeggen..bij deze.)
Eten in de artiestenfoyer met sympathieke geluidsmannen. Het is een en al design wat de klok slaat..en dan van het tenenkrommende soort. Wie bedenkt dat toch? Alles zo somber, grijs en zwart..mooie portretten van artiesten alsof ze het lachen vergaan zijn... dat is toch Bert Visscher , niet te verwarren met Joop Visser niet..? in donkere grijstinten, stoelen die niet zitten en lampen die geen licht geven, lepels die niet scheppen en borden die niet diep zijn. Design, zucht Visser..
De kleedkamer heeft een code die ik wel kan onthouden, 12341234.
Dat is handig als je een gitaar in je handen hebt. Mag het een beetje praktisch zijn in een theater.. De stoelen van de zaal zijn ook in zo’n grauwe vlees nog vis peper en zout mosterd kleur..brr.
Gelukkig zitten er mensen op.
De Rabo bank zaal. Ja dat is een bank met een goed verhaal.
Nouja, wij zijn toch blij met de vakbroeders om ons heen en de voorstelling is fijn, blijmoedig, sfeervol, saamhorig, want dat is zo als je met meer mensen tegelijk iets hoort… gloedvol en gewoon heerlijk vol lol. Met groot enthousiasme spelen wij onze kerstliederen en al de mooie en leuke verzoeknummers van het trouwe publiek dat ook geweldig meezingt in de meezing-serie. Ze zijn zeer enthousiast. We zijn verwend met zulk publiek..dat is zo..Ik word er warm van..Zoals ze ook komen bedanken voor al die mooie voorstellingen..dat is zo hartverwarmend dat Joop zich er zelfs verlegen mee voelt.
We krijgen ook nog bloemen waar wij dan ook van achter over slaan..zo lief en goedbedoeld maar weer met het truttige, treurige design keurmerk waar wij zelfs mijn schoonmoeder geen plezier mee kunnen doen.
En dat heeft ook nog wat gekost.

Nouja, we willen niet ondankbaar zijn want de mensen waren top en daar gaat het om. ..en de bitterballen ook..Dank dank aan de  Nieuwe Kolkers!

vrijdag 28 december 2012

VUURWERKSTRESS deel 1

JAN EN PIET KNALLEN HET JAAR UIT/KNALLEN UIT ELKAAR.....

 
"Hoeveel heb je?"
" Vierenzestig euro."
Jan heeft z'n verjaardagsgeld gespaard want papa koopt dit jaar geen vuurwerk vanwege de gestolen brommer.
Moeten ze het zelf maar betalen.
En mama ligt ookal dwars.
Als het aan haar had gelegen kwam er helemaal geen vuurwerk.
Ze wordt er heel zenuwachtig van. En Sjorsie ook.
" Ik ga dit jaar ABSOLUUT niet mee naar de EHBO."
Ze heeft de ponsplaatjes alvast aan Piet gegeven.
" Of naar het politieburo, ook niet om Sjors uit te laten."
Maar Jan en Piet zien het probleem niet.
De voorpret kan beginnen.
De belangrijkste dag van het jaar komt eraan!
Jan heeft een keurig lijstje gemaakt in een schriftje.
Twisters, babypijlen, fantasie kanonslagen, jumping jacks, grondbloemen, romeinse kaarsen, potten, thunder kings, asian top 4, matten en rotten.
Met een lineaal kolommen gemaakt, prijzen erachter, totaal : 64 euro
Hij streept en gumt en rekent met het puntje van z'n tong uit z'n mond.
Doet ie anders nooit.
Zo geconcentreerd..
Piet heeft helemaal geen geld gespaard. Maar Jan zegt: "Jij krijgt de helft van mij! "
En dan gaan ze het halen. Papa moet nu wel mee want er moet een volwassene bij. 
En er staat een hele lange rij. Ze moeten een nummertje trekken en het zijn allemaal mannen en jongens zoals Jan en Piet.
En je mag er niet roken.
De meneer achter de toonbank is helemaal getatoeeerd, ook over zijn hoofd en hij heeft diamantjes in zijn oren. Dat wil Jan ook wel.
Maar z'n moeder vindt het weer eens niet goed. Als hij 18 is en bij Reaal Madrid voetbalt mag ie het wel. 
"Dan kun je dat ook wel zelf betalen." 
Jan is aan de beurt met z'n schriftje. Hij leest alles op en krijgt een hele volle tas mee. Precies 64 euro.
Thuis stallen ze alles uit op de tafel.
" Doe de kaarsjes uit!" gilt moeder.
Ze kan ook nooit eens normaal doen.
Ze mogen er even naar kijken en dan gaat het in de kluis van papa. Achter slot en grendel, nog twee dagen wachten......
 
 

donderdag 20 december 2012

Kerst met Ampzing..


Wat is het leven toch leuk. Buiten het huishouden en de kerstkaarten schrijven en de boodschappen doen en de gordelroos maar dan boven de gordel en het zitten in een verjaardags kring en banden plakken om. Ja best leuk. Ik lig regelmatig in een deuk. Ik zeg: maak er wat van nu het nog kan!
Morgen wordt onze jongste zoon officieel volwassen en kunnen wij stellen: Missie geslaagd.
Morgen vergaat ook de wereld en dan hebben we dit kunstje toch maar mooi geflikt. Ook Jorrit kan op eigen benen staan en de wereld kan in alle rust vergaan. Maya, maya, maya, maya, maya, ik heb me ondertussen toch maar door je laten kussen.
En wat nog meer. Waar vullen wij onze laatste dagen zoal mee.
Ik vertoon duidelijk vluchtgedrag. Maar ik vind ook dat dat nu mag. Het maakt allemaal niks meer uit, pakken wat je pakken kan en doen wat je niet laten kan.
Spijt komt voor de zondvloed .Of zoiets.
Zo ga ik gewoon elke dag even uit mijn dak.
Zingen is nu eenmaal de manier om vakantie te vieren. Dan denk je namelijk nergens anders meer aan. De kracht van het NU!.
Dus dat doe ik dan maar gewoon de hele dag zo’n beetje. Op het koor, voor het koor, na het koor. Vooral in deze kerstdagen vol behagen. Kerstliedjes zingen is wel een favoriete bezigheid. Ook fijn om met een stel vrouwen te zingen in de bejaardentehuizen waar je nog niet dood gevonden wil worden. Dan ben ik blij met dit stukje vrij willigers werk. Even die mensen een fijn uurtje bezorgen..iets liefs doen. Dan zie je dat er weer leven komt in die oogjes..Dat is dankbaar. Naast het betere kroegwerk geeft dat een goed gevoel.


Zo zing ik leuk mee met het Ampzing genootschap. Een frivool stel talibannen met hun grappige en mooie liedjes in het Nederlands. Ze blinken uit in anarchie, rookpauzes en gezellige chaos. Het is een vrolijke bende. Schep vreugde in het leven. Mooie eigen teksten van Bies van Ede met zijn gevoelige liederen of juist erg grappig van de hand van Hans Vos, die behoorlijk slim is overigens..Joost praat de boel fijn en zinnig aan elkaar met dubbele bodems van eigen grond en Fons heeft de viool onder controle en daarmee ook, volgens Hans, de meeste sex aan zijn kont. Hennie Leeflang speelt swingend mondorgel en Eric Coolen daar ben je gauw over uitgepraat, die kan helemaal niets….Niksnut. Wel leuk dat hij er bij is. Dan Henk met zijn virtuoze gitaarspel die alles blind  speelt en  als enige bendelid geen sixpack fan is. Daar gaat mijn liedje dus over de sixpack. Vrij vertaald: wasbordje. De drummer Maarten heeft er zelfs een meegenomen en bespeelt het vingervlug. Ik zeg: er gaat niets boven een wasbord. '


"Mijn wasbord was vroeger in orde
Mijn wasbord was vroeger nog strak
Mijn wasbord was goed voor 6 borden
Maar nu is mijn wasbordje brak, zo brak.."

En als klap op de vuurpijl zingt op deze kerstviering van de Ampzingers ook nog eens Haarlemse diva Mylou Frenken in de volksmond ook Mylou Monroe genoemd, mee en dat is wel zo fijn gezien het evenwicht met de mannen. Dat wij ook ons mannetje staan.
Mylou en ik hebben zelfs nog serieus en saamhorig geoefend en vooral door haar oogverblindende indrukwekkende inloopkast gelopen om twee leuke rode kerstjurken uit te kiezen.! Ik ben helemaal opgewonden over zoveel exclusieve jurken en de mietershoge schoenenwand om over de extravagante sieraden en bontjes maar niet te spreken. Ik vind het nu al een piekervaring deze kerst. 
Maya..die gaan we niet meemaken.
We staan als twee bakvissen voor de spiegel te passen en tevreden over de keuze. Ik krijg een Jezus jurkje te leen en dat vind ik dan weer zeer toepasselijk. Het past ook nog. Doe een engeltje op mijn schouder en een glanzend kerststrik om. "Helemaal te gek, zo ben ik nooit", kir ik vrolijk.  Mylou draagt een gaaf artistiek jurkje van een designer die aan de weg timmert, iets met Spijkers en dat vind ik dan ook weer zeer toepasselijk bij Jezus.
Zo komt alles goed.
Wat je van Jezus dan weer niet kunt zeggen.



En café Koops heeft de stal ook goed verwarmd en prachtig versierd.  Hij is ook tjokvol er kan geen ezel  meer bij..de geschiedenis herhaalt zich..De waard is trots en dat mag ie zijn wat een gezelligheid. We gaan lekker samen spelen en het is een topfeestje. De Ampzingmannen houden het wel drie uur vol met eigen repertoire en wij spelen ook een leuke rol. Mylou bezingt Haarlem uitbundig en uiteraard gaat het vanavond over de kerst in allerlei facetten met Kalkoen of Albert Hein, stille nacht, kaarsjes en kerstballen en God o God, Jezus doe niet zo kribbig.. Zo doet ieder zijn ding bij Ampzing en kan de wereld best vergaan, wij hebben dit maar weer gedaan. .
groepsfoto en allemaal een Vrolijk Kerstfeest hier of in het hiernamaals!
en het liedje van de kalkoen om nog eens over te doen
http://youtu.be/p6yHj4rLLw8











maandag 17 december 2012




16 DECEMBER 2012

 KLEIN END NAAR PURMEREND

Wij zijn verwend met zo’n theater als P3 in Purmerend. Daar is het dus helemaal goed. Enthousiaste vrijwilligers draaien de boel, gastvrij en blij.
Maar we moeten eerst nog een hindernis nemen namelijk: de bandenspanning van de Kia is beneden peil.
Kijk, tanken is al behoorlijk stressvol vooral met ingewikkelde pasjes apparaten maar de bandenspanning geeft echt een hoop spanning. We weten dat het moet gebeuren want het staat al drie weken in de agenda maar dan regent het weer of hebben we haast of zijn er files en veel beren op de weg of bultruggen in het wad met een stille tocht na dodelijke afloop. Dit loopt toch de spuigaten uit...
Wij kunnen best veel samen.. maar de banden spanning ja..dat is een verhaal apart.
“Hij moet op 2.2”, roept Joop.
Ik sta met die vieze slang te staren naar de drukmeter en hij staat op 1.6.
Ik roep : 1.6.
Nee, 2.2!
OK, go with the flow!
Joop steekt de slang erin.
Hij loopt langzaam op.
“Ja..ja..ja..ja ennnn….STOHOP!”
Volgende band.
Na de derde krijg ik het echt door en wordt het lopende bandwerk.
We krijgen alle banden op 2.2.
Ik zeg: geweldig idee.
Zeer voldaan rijdt de Kia op frivolle luchtbanden richting Purmerend.
Ik zeg: waarom 2.2?
Dat staat in het boekje en dat is ‘normaal beladen’.
Zo, dus jij vindt ons normaal beladen?
Nou ik heb nog getwijfeld omdat jij erin zit..

Purmerend is echt niet zo’n end als het lijkt.
En het is er heerlijk ‘thuiskomen’.
Dit is nou zo’n plek waar de mensen het snappen. Er staat een lunch klaar en een uitstekende geluidsman en een fijne directeur met echtgenote die altijd zo hebben genoten van Joop’s noten. Ook van de mijne maar toch vooral van de zijne.
We maken een programma in de prettige kleedkamer met fijn uitzicht.














Leuk als de treinen langskomen..

De eerste helft doen we onze nieuwste nummers en het gaat heerlijk. We willen ook nog graag een cd maken met de liedjes die nieuw zijn..zoals 'Boekelo', 'het was Lentezacht', 'Het is fijn in de bos en in de keuken' en nog wat toppers die we samen zo heerlijk zingen. Joop is altijd actueel. Het lied over dat gevoel van onmacht is pijnlijk raak. Eerst de grensrechter die doodgeschopt is en nu weer het schiet drama in de VS..'schiet het van je af!" Of over de corruptie in de bankwereld, en 'het tuig zit hogerop ' evenals ' Jan de manager'  vindt ook altijd gretig aftrek. Het koningshuis dat als een soort folklore toneelvereniging wordt afgeschilderd is ook raak. Na afloop komt de voorzitster van een Republikeinse groep op me af over het lied : 'Sinterklaas.' Dat zou toch mooi zijn als we dat tijdens een republikeinse bijeenkomst zouden zingen, van internationale allure..ze gaat ons benaderen.
Joop is duidelijk op zijn gemak. Het heeft toch een voordeel als je in het onderwijs hebt gezeten. Ik herken dat ook van mijn tijd als gymjuf. Je spreekt je klas toe en het is met iedere klas anders, net als iedere zaal. In dit publiek zit een vrouw zo heerlijk te schateren dat het echt aanstekelijk werkt. Ik moet opletten dat ik niet in de lach schiet van haar gierende uithalen. Ze hoort het duidelijk voor het eerst. Maar er zijn ook veel oude getrouwen..kenners van het repertoire en het voelt als een warm bad.
Na de pauze een bijzonder moment. Een heuse mijlpaal. Voor mij dan. Joop heeft mij zover dat ik een liedje van mezelf alleen ga spelen op zijn gitaar. Dat is wat ik eigenlijk niet durf, naast hem. Ik speel regelmatig ergens een liedje wat ik zelf gemaakt heb voor een bepaalde gelegenheid..en dat geeft altijd veel voldoening omdat het past in die sfeer. Bij een begrafenis of in een Koopse kroeg, verjaardag of school, op mijn koor, thuis met sinterklaas of kerst..Maar nog nooit zo open en bloot in ons theaterprogramma. Joop vindt dat ik dat nu maar moet doen.
Er komt iets over me van .. dat moet dan maar een keer gebeuren, niet zeuren.
En ik voel me zeer gesteund door Vis die zegt:
 " Het kan niet mis. Je kan het. Het is een goed lied en we passen het in het programma aan."
 Zo maken we van ons pauze-thema vanwege het alles-inclusieve totaal gebeuren het item: 'wat moet er perse in het  kerstdiner.'
 En dan speel ik mijn liedje dat compleet slaat op het kerstmenu van mijn geliefde koor Malle Babbe dat nu gelijk met ons de sterren van de hemel staat te zingen in een bomvolle Groenmarkt kerk. Parrapapapam.
En na dit geweldige kerstfeest annex 30 jarig jubileum gaan ze eten in een fijn restaurant en daar schuif ik dan aan de kerstdis als iedereen al dronken is van blijdschap en gloeiende wijn.
“Kun je mooi even oefenen voor vanavond”, doet Joop nonchalant.
En diep in mijn hart ben ik hem daarvoor dankbaar. Ik moet een stap doen. Tekst snel leren en uit het hoofd presenteren, dat is ook een sport..voor de leeuwen! Het voelt net als dat je als kind 'met-zonder-zij-wieltjes' gaat fietsen..
Dit is dan het kerstmenu-liedje van vanavond..

« Entre le bœuf en de bourguignon
Drink, drink, drink ik sauvignon
Goddelijke wijn, Jezus dat is fijn
Kerstmis vieren met gezang en jullie erbij

Voorgerecht:
Vegetarische bitterbal
Lal, lal, lal, lal, lal, lal, lal, lal
Goddelijke wijn, Jezus dat is fijn
Kerstmis vieren met gezang en jullie erbij

Hoofdgerecht vlees:
Coppa van wildzwijn met verse vijg
Hijg, hijg, hijg, hijg, hijgend hert
Goddelijke wijn, Jezus dat is fijn
Kerstmis vieren met gezang en jullie erbij

Hoofdgerecht vis:
Op de graat gebakken tong met krokante krabstick
Lik, lik, lik, lik, lik, lik, lik
Goddelijke wijn, Jezus dat is fijn
Kerstmis vieren met gezang en jullie erbij

Toetje:
Gepocheerde conference peer
Meer, meer, wij willen meer
Goddelijke wijn, Jezus dat is fijn
Kerstmis vieren met gezang en jullie erbij

Laatste toetje:
Crème brule van witte chocola
La,la,la,la,la,la,la
Goddelijke wijn, Jezus dat is fijn
Kerstmis vieren met gezang en jullie erbij……!”















HEEEERLIJK!!!

Wat enig om dit te doen. Ik ben blij als een klein kind.
Joop is trots op me. Ik ook op hem..altijd. Fijn gevoel .
Helemaal ontspannen opgetreden ..erg leuk publiek, dankbaar zijn we..ook met de bloemen..
en alle attente bedankjes..gaan we nog even wat na kletsen in de foyer. Innemende mensen uit Purmerend die zeer bekend zijn met Joop. We maken wat foto’s om elkaar maar nooit meer te vergeten.
En zo kwam ook Purmerend aan zijn end.
hier Joop met directeur Cor Stam, aardige Purmerendse vent.













Groepsfoto met sympathieke fans waarvan veel onwijze onderwijsmensen.

Stort me daarna in het euforisch feestgedruis van de Malle Babbes die inmiddels bezig zijn met het hoofdgerecht. Copa van wild zwijn en op de graat gebakken tong met krokante krabstick.Wat een fijne sfeer. Lief en warm, trots en blij ..dankzij de zingerij..
Ik zing mijn kerst verse lied en vind het zo bijzonder zo’n moment. Zeker in deze tijd van het eindejaar en natuurlijk het einde van de WERELD ,' maya, het is niet andes'..zeg ik pluk de dag..en de nacht..
Fijn feestvieren met de vrouwen die zo nagenieten van hun succesvolle optreden en dat met elkaar kunnen delen...en het restaurant geniet mee van onze zang onder de bezielende leiding van Leen die mensen om haar heen altijd vrij en blij maakt met lieve liedjes. Sing choir of angels!

"Hemel en aarde zullen vergaan
Vrolijke musici, vrolijke musici, vrolijke musici
blijven bestaan.."

Slapen is ook zonde van je tijd.
Wat heet, doe mij maar een crème brule..of twee.
En als zij niet gestopt zijn met zingen, zingen zij nu nog.

(Koor: foto en website van Ad Schaap) 


zaterdag 22 december spelen Joop & Jessica in Assen, theater de Nieuwe Kolk
zaterdag 29 december in Nijmegen, Concertgebouw, de Vereeniging.
en dan zijn we klaar met het oude jaar.












zaterdag 15 december 2012



"Beschaafde straten, beschaafde wegen, alleen in Amstelveen, alleen..
Beschaafde wolken, beschaafde regen, alleen in Amstelveen, alleen
Beschaafde tranen, beschaafd verdriet
Beschaafd verlies, beschaafd failliet

Alleen, waar moet je heen
Alleen in Amstelveen
Keurig, treurig Amstelveen.

Beschaafde dames, beschaafde heren, alleen in Amstelveen, alleen
Beschaafde kapsels, beschaafde kleren, alleen in Amstelveen , alleen
Beschaafd theater, beschaafd publiek
Beschaafd applaus, beschaafd naar huis

Alleen, waar moet je heen
Alleen in Amstelveen
Droevig, stroevig Amstelveen.

...." (joop visser)

Ik ben er opgegroeid. Alleen in Amstelveen. Wij woonden op de Lange Lindenlaan waar geen eind aankwam. Daar huppelden we dan over naar de Heilige Geest school of de Heilige Geest kerk of het Mok gebouw voor een Tarzan film op zondag. Als we geluk hadden was het autoloze zondag en konden we lekker rolschaatsen op de weg. Maar als dat niet zo was deed ik net of mijn fiets een paard was en ik een cowboy want de indianen verloren altijd van de cowboys. En indianen vond ik ook best eng met dat scalperen. Het was de tijd dat je altijd buiten speelde met een bal, partijtje voetballen na eerlijk 'poten' waar de zwakste altijd met tegenzin werd gekozen...stroeve rolschaatsen over scheve stoeptegels, gaten in de mayo, knikkers, bonken siertjes en mooitjes en als je weer emmers vol had veroverd ging ik dan strooien tot ik niets meer had en weer opnieuw kon beginnen met winnen... We hadden ook van die touwtjes met twee ballen eraan die je heel hard tegen je knokkels kreeg, klikkers, en in de winter krabbelde ik met knullige kunstschaatsen over de kleine slootjes die heel groot leken. De meisjes op het schoolplein deden elastieken waar ik niet van hield. Stom gedoe..Ik ging liever voetballen met de jongens met een tennisbal. Of kaatsballen tegen de muur, Karel 1 brak zijn been 1!...dat dan weer wel. Het was de tijd van kwajongensstreken waar ik een patent op had. Belletje trekken, op de daken klimmen in bomen hangen ,slootje springen, hutten bouwen en door de dakgoot lopen naar mijn buurmeisje.
Verder deed de wereld er niet toe. School was bijzaak. Feyenoord en 'langs de lijn' hoofdzaak.
Amstelveen..de beelden komen zo mooi terug in het lied van Joop..Ik voel het helemaal.
De troosteloze keurigheid, de brave doch achterbakse kouwe kak. Bekrompen burgerlijkheid. Mijn moeder was meer een hippie samen met een leuke buurvrouw Wil. Maar die was zomaar inene vertrokken met een andere man terwijl wij daar altijd op vrijdagavond tv mochten kijken Kung FU en dan kregen we worst en augurk.Nee, neem dan mevrouw van Veen uit Amstelveen, de overbuurvrouw...die liep altijd zo stijf gearmd over straat met haar man opdat iedereen het zien zou in een soort chique mantel die heel duur was, met haar neus in de lucht. Of een mevrouw Wensink die had smetvrees en zat met argusogen achter het gordijn  te loeren wat de buren deden. Zo kwam mijn broertje onder een auto omdat hij plotseling overstak en ik moest hem een handje geven want mijn moeder was ziek en kon ons niet naar school brengen. Het was bij de supermarkt waar ik altijd klef king corn brood moest halen. Michel stak zo over en boem..daar lag hij bloedend uit zijn hoofd en zijn chocolade muntjes van papa die net terug was uit Mexico waren over de straat gerold. Die heb ik toen als eerste opgeraapt en toen heel snel naar huis gerend.
Michel ging in de ambulance zonder sirene ,waar hij nog boos over was, en had een hersenschudding en nog wat. En mevrouw Wensink riep over haar balkon tegen mijn moeder: "Had je hem maar zelf over moeten zetten."
Alleen in Amstelveen. Maar met mevrouw W. is het ook niet goed afgelopen. Zij is van haar balkon gevallen met het uitkloppen van de kleedjes. Als je daar binnen kwam werd je eerst ontsmet. En Janet het vreselijke buurmeisje heeft mij nog een keertje opgesloten in haar kamer omdat ik die moest opruimen en ze had me zelfs heel diep in mijn arm gebeten. Maar toen ben ik uit haar raam geklommen en ontsnapt. Ik snapte het ook wel hoor dat Janet zo was want ze moest op de lagere school al hele moelijke wiskunde sommen doen omdat haar strenge vader wiskundeleraar was. En dan had ze ook nog een broer die viool speelde. Nou dan wordt je vanzelf wel vals. Die vader knipte het gazon met een nagelschaartje.En als hij de heg snoeide veegde hij alle blaadjes in onze tuin. Toen ik een keertje havermoutpap moest koken voor mijn vader omdat mijn moeder veel ziek was en die pap te stijf werd heb ik de pan gekiept in de tuin van Wensink. Nou, toen waren de rapen gaar. Net als die keer dat wij een vies goedje hadden gemaakt met alle ingrediënten uit de koelkast en door de brievenbus van vervelende mensen hadden gegooid vermengd met wat regen wurmen. Toen kwam ik ook weer van de regen in de drup. Of toen we via de Gouden Gids allemaal bestellingen hebben gedaan variërend van een koud buffet tot en een nieuwe koelkast om af te laten leveren bij die zelfde vervelende mensen die altijd zeurden als we eens een bal tegen de garage aantrapten of door een ruit. Die mensen konden ook nergens tegen.


"Beschaafde woning, beschaafde flat
Alleen in Amstelveen alleen
Beschaafd op tijd, beschaafd naar bed
Alleen in Amstelveen alleen
Met twee woorden copuleren, kleren op het hangertje
Grote jongen en na afloop netjes, welterusten schat

Alleen , waar moet je heen
Alleen in Amstelveen
Gapend, slapend, Amstelveen

Beschaafde wolken, beschaafde regen
Alleen in Amstelveen alleen
Beschaafde stilte, beschaafde regen
Alleen in Amstelveen, alleen
Beschaafde toekomst, beschaafd verleden
Beschaafd genoeg, beschaafd tevreden

Alleen waar moet je heen
Alleen in Amstelveen
Suffig, duffig
Soffig, stoffig
Sullig, knullig
Amstelveen.."

Het komt uit mijn tenen dit lied. We spelen het ook alleen maar in Amstelveen.

Het Griffioen theater heeft een fijne zaal, die vol is..een prettige, goede geluidsman en een artistieke foyer . 
De kleedkamer hangt vol posters met veel bloot. Dat hebben wij weer niet zegt Vis.


 

We spelen heel fijn ontspannen. Leuk publiek, fijne reacties maar qua beleid is het weer eens zo'n theater dat ze vroeger wel eens zeiden tegen Joop als hij vroeg: Waarom speel ik daar niet?" Dan zei zijn agent: "Ga daar maar eens spelen en dan weet je waarom. "
Ik ben er na tien jaar inmiddels achter: het gaat om de leiding die de toon zet. Als je daar aankomt en de directeur is er wel maar zit te eten en stelt zich niet eens even voor..tja. Dat was met de vorige directeur echt niet zo gegaan. Maar ja, wij leggen het bijltje er na dit seizoen toch bij neer, Joop is het wel zat deze anonieme afstandelijke theater sfeer..Er zijn ook plaatsen waar het heerlijk is om te komen..omdat je daar welkom bent. En wij zeggen: Tel je zegeningen.
Wij zijn voldaan en vol adrenaline na een erg fijne voorstelling vertrokken uit Amstelveen.
Zondag naar Purmerend..






'zondag 9 december 2012

Nooit geweten dat het bestond..het eilandje Tiengemeten.
Een fenomenaal natuurmonumentaal eilandje waar je niet zomaar komt. De planning is daarom van belang, wij mogen de boot niet missen. Joop en Jessica gaan weer op avontuur! Wat een heerlijk land hebben wij toch..als je de Randstad verlaat en via het kleinschalige Zuid Hollandse landschap het waterrijke Zeeland nadert. Altijd gehad daar, veel water. Soms teveel. Nu zijn er ook al hele stukken ondergelopen vanwege de natuur.
Maar we rijden rustig over een smalle hooggelegen dijk met schapen erop en aan weerszijden glinsterende omgeploegde kleigrond vanwege de aardappelen onder brede grijnzende luchten.. Genieten van het weidse, de wolken,het water.
Kleine losse dijk huisjes met vergezichten. En 's nachts is het er nog echt aardedonker en oorverdovend stil.

Het veer ligt in de straffe wind te wachten op zijn passagiers. 



Als we wegvaren vliegt er een lepelaar over.
Wij zijn wel de trekpleister van vandaag want het hele eiland is voorbereid op onze komst.














Joop op de boot.De kale kapitein.

De Herberg is vol vandaag. En in de kersttijd is dat vrij normaal.
Jozef en Maria konden daar rond het jaar o voor Christus ook al hun ei niet kwijt.
Toen wij daar aankwamen stond de waard al klaar met zijn busje. Hier mogen verder geen auto's rijden vanwege de natuur. We zien een kudde grote grazers met jongen en veel ondergelopen land..
Via een kronkel weggetje komen we bij de fraaie herberg. Hans en Maya hebben er een geweldige, gastvrije plek van gemaakt. Een modern gerenoveerde boerderij (na een grote brand) met een exclusief theaterprogramma inclusief eten, slapen en boottocht..hoe leuk kun je het maken! Verder kun je er rust zoeken in alle hoeken. De herberg ligt in het gedeelte 'Weemoed'. Je hebt ook Weelde en Wildernis. Het eiland is te verkennen per voet en je kunt daar dan fijn wandelen, logeren en ook lekker eten..of je kunt er een compleet ingerichte De Waard tent huren in de boomgaard  maar dan toch met luxe warme broodjes 's ochtends en  gevrijwaard van alle mogelijke prikkels als licht en geluid. Wat kan een mens daar aan toe zijn, echte stilte....
Wij mogen hier dus optreden. Vanuit onze kleedkamer zien we het  publiek in stromen komen aanzetten. In ANWB outfit met storm paraplu  Ze maken er een dagje van. Wandelen ,drinken, luisteren naar liedjes, fijne stamppot eten, varen.
Wij krijgen sterk het gevoel dat 'ze' ons niet kennen en erg moeten wennen . Kippen in het onweer blikken. Maar na een paar liedjes ontspant de doorsnee  natuurliefhebber zich een beetje. Ze komen na een ecologische wijn op gang en zijn helemaal doorgeslagen aan het meezingen. De Rotterdamse vrouw is een topper en ook de kerst serie. We krijgen nog een fijne fles ook met een fraai etiket maar die zijn we dan weer na alle pret vergeten mee te nemen net als mijn make-up etui. Maar Hans heeft dat weer fijn opgestuurd want "met een bleke smoel de kerst in dat kan natuurlijk niet."
Het is een succes en zo snel als we gekomen zijn zo snel lichten we onze hielen want de boot vaart een keer per uur. Glibberend over de hoge dijk sjouwen we de zware tassen in het donker door de modder (met m'n chique optreed-schoenen die helemaal soppen) via een smal loop bruggetje op de boot en varen we met kapitein Schettino de tweede in noodweer terug met een overdekt veer. Hij staat gewoon met zijn rug naar het roer leuk te ouwehoeren met een paar passagiers met Frans Bauer op de achtergrond. Maar wij durven niks te zeggen...en als we gaan dan gaan we. Nog net voor de hele wereld vergaat..
Na een perfecte inparkeermanouevre achteruit met het schip komen we aan bij de Hoekse Waard waar de Kia braaf staat te wachten..
Wat een heerlijk avontuur, dank aan Tiengemeten dat nu breed uitgemeten op de kaart staat, wat mij betreft.









donderdag 13 december 2012


8 december 2012, Katwijk, Het Zandgat.
 S’morgens nog even een rondje met het hondje en de winter is begonnen hoor.

Mooi maar niet fijn als je op de wegen moet zijn.. Dit weekend gaan we naar Katwijk en naar het eilandje Tiengemeten .
Ze hadden niet op hun gat gezeten in het Zandgat. Alles tot in de puntjes perfect geregeld. Stoere vrijwilligers die hun vereniging levend houden met hun eigen ziel en zaligheid. Het is wel wat glad bij het zandgat. Eerst moet de Kia door een klein gat om op het parkeerterrein te komen maar dan heb je ook wat. Katwijkse hangjongeren met keiharde gettoblaster in de kou hangen voor het gebouw.
De zaal is in vol ornaat. Dat wil zeggen opgetuigd in hoopgevende kerstsfeer. Vrolijk vlammende open haarden met elegante rendieren en goud glanzende guirlandes sieren het plafond tot op grote hoogte. Wat een gezelligheid. Deck the hall! Wij zijn welkom. Iedereen heeft zich enorm uitgesloofd.
Wat een genoegen om mensen te treffen die zo gaan voor hun club. In het kantoortje dat dienst doet als kleedkamer staan de talloze bekers van de plaatselijke marionetten club naast een portret van Alex en Max op de Zaanse Schans.
 K&O Katwijk staat voor laagdrempelige Kunst en Ontspanning. Zij verzorgen naast de voorstellingen folkmuziek van Ierse en eigen bodem ook cursussen decor patchwork kerst decoraties, gevorderde lach yoga, speksteen voor senioren, tassen haken, mindfull omgaan met jezelf voor vrouwen in de overgang, taart decoreren en een  verse opfriscursus verkeer voor ouderen..Daar horen wij dus helemaal bij. Joop en Jessica de laatste ronde.!Ik ga voor de overgang en Joop voor het verkeer.
-JOOP: “Kijk, sommige artiesten nemen dan afscheid na meer dan 50 jaar op de podia in tout blasé Carré met een keur aan artiesten collegae die allemaal een oprechte ode doen aan jou ondersteund door het metropool of zuidpool orkest..want jij bent de 'levende legende'....en velen zijn immers door jou geïnspireerd...je bent van betekenis voor generaties..”
-JESS: “Ja?”
-JOOP: “ En sommigen eindigen in het Zandgat.”
-JESS: “Inderdaad.”
-JOOP: ”En zal ik je eens wat vertellen..dit vind ik nou gewoon   
 fijn..”
Dan hou ik acuut nog meer van Joop. Als hij zo uit de bocht komt zeilen met zijn mooie oren. Dat ie zich daar dus niet te goed voor voelt, integendeel. Wars van kapsones met een feilloze antenne voor echte mensen en hun verhalen. Hun levens die ze gemaakt hebben tot wie ze zijn met de talenten en beperkingen, de kansen en de armen. Met oog voor de techniek, de boeren, de provincialen, de ondernemers, de pioniers, de toekomst. Altijd een verhaal zien in de levensloop, de menselijke, zwakke hoek in het karakter, stijf van de achterdocht en tegelijk rijk aan opbeurende fantasie met mededogen en begrip voor de eigenzinnige en verwantschap met de eenzame.
Dat treft mij in hem en zijn liedjes..naast de prettig, relativerende humor. Droog en komisch.
Lyrisch word ik ervan. Ook omdat ik nu leef met de gedachte dat dit soort optredens uniek is en tot zijn besluit komt.. Ik tel ze af en huil dan af en toe een beetje. Wat zal ik dit gaan missen..De avonturen die we beleven, die energieke uitwisseling met Joop en het publiek.
Katwijk is een behoorlijk gelovig bolwerk. Ik kan me niet voorstellen dat streng gelovigen naar onze voorstelling komen maar er is toch een dame die het Zandgat demonstratief verlaat tijdens onze relie- serie. En dat terwijl we heel blijmoedig ‘tel uw zegeningen een voor een hebben gezongen.’
Zo zingen wij ook het jammerlijk actuele lied:
Dat gevoel van onmacht..met couplet:
‘’Dat gevoel van pijn
als je cluppie wordt bestolen
door twee vlaggende mongolen
en een fluitende bandiet..
dat gevoel van pijn
Dat moet eruit zegt de therapeut..
Schop ze dooooooood!!'
 De voetbalvelden liggen stil. Dat wil zeggen. Er wordt niet gespeeld na het grensoverschrijdende incident van de dood getrapte grens. Er zijn grenzen. Mijn jongste zoon voetbalt en volgt een CIOS opleiding..het is diep doorgedrongen in alle regionale regionen..'het zal je pa maar wezen die daar staat te vlaggen'..het draait toch  allemaal om 'repspect' zoals onze Hare Majesteit het volk wijs toespreekt in haar kersttoespraak. 
Verder spelen we van allerlei uit het gigantische Visseriaanse repertoire....eigenzinnige kerstliedjes, vrolijke meezingers, de cipier tierelierelier en mooie ballades , zoals ‘een enkele keer ontmoet ik je weer’ en ‘ het was lente zacht in de lentenacht..’ 
Reclame nummers over de BMW, Heineken en het Zeeuwse Meisje..Wij zijn van alle markten thuis. Op verzoek het ontzettend Leidse 3 oktober lied..er zit een grote groep Leienaren en ze vinden het prachtig. Daarentegen is er dan weer niemand uit Boekelo. 
Maar wat een fijn optreden zo..in het Zandgat. We dampen eruit..zo warm, zo vol. Na afloop veel bedankjes en complimenten, bloemen, een stevige staande ovatie ...en voor Joop vier haringen die hij achter elkaar naar binnen slokt...hutspot , harrrrring, wittebrrrrooooood.