Nieuwe Dimensie. Zingen met mensen met dementie.

Ze zit met haar konijn op schoot. Een fors pluche konijn dat ze dicht tegen zich aandrukt. Je zou er ook een haas in kunnen zien vanwege z’n grote oren.

“In een groen- groen- groen- groen knollen- knollen land daar zaten twee haasjes Hildebrand en de een die blies zijn fluite- fluite-fluit en de ander sloeg de trommel”. We doen met gebaren. Alleen loopt het niet goed af met het konijn en dat is dan weer niet zo fijn.  "Zielig!” roept een dame. En dat is het ook. 

De man die vastgenageld zit in zijn rolstoel met 0.0 reactie op wie dan ook begint te kermen. Het lijkt op keihard loeien. Maar later meer op mekkeren. De anderen reageren erop. Wat is dat? “Een geit?” “ Ja een geit.”

Zijn vrouw is er, zij is een stuk jonger en heeft het zwaar met haar partner die momenteel agressief is. “Hij heeft die kleine vrouw vastgepakt en ik heb zijn vingers, die haar arme dunne armpje fijn knepen moeten loswrikken, ik dacht dat zijn vingers braken, zo vast zat ie." 

 Hij schreeuwt en is boos. Hemeltergend. Ze zet hem apart.

De stemming kan zo omslaan. Zo is de alleroudste dame van een bepaalde hoge stand vandaag bijzonder vrolijk en blijmoedig terwijl ze vorige keer moord en brand schreeuwde.”Diefff!!! Diefffff!!” Ze was haar armband kwijt. Zat met drie handtassen opschoot en een antieke poederdoos. Haar ogen schoten vuur en een heel lief, bescheiden, stil dametje moest het ontgelden. Zij was als de dood voor haar en we hebben haar maar even weggereden. “Mijn moeder wacht op mij, ik moet naar huis”. Kom maar hoor, ik breng je naar je moeder.

“O, was ik maar bij moeder thuisgebleven, o was ik maar met jou niet meegegaan!” Zingen we dan. Afleiden als de bliksem. Ze zingen mee en onze vaste 'danseres' van 95 staat op en we maken een dansje. Anderen klappen in hun handen. De Amsterdamse is verdrietig. Ze wil weg. “Ik moet nu gaan, ik krijg visite. In de Kerkstraat. Daar woon ik, ga je met mij mee?” Ik loop een blokje met haar en dan hebben we een gesprek: “ Mag ik raden?” “Tuurlijk!’Olga!”  “Ja, Olga! Leuk hè.” “Heel leuk hoor.” En ze is weer vrolijk als we haar Amsterdamse liedjes zingen van de Jordaan. ‘Bij ons in de Jordaan, waar de bloemen voor de ramen staan.” Ik pluk een paar nep-rozen uit de vaas en deel ze uit aan de dames. Ze stralen. "Is dat voor mij? Mooi !" Ze worden blij en dat is toch prachtig.

Ed is jarig. Er is visite voor hem, zijn broer en diens vrouw zijn er en ze blijven voor de muziek. “Lang zal ie leven!” en dat zingen ze allemaal mee. En dan over zijn stad: Rrrrotterdam, ‘Geen woorden maar daden’. Je ziet hem opleven. Voor even niet verdrietig.

De verwarde jongere man die hier ook zit heeft bezoek, zijn vrouw is er. Zij zitten hand in hand op de bank en zij is in tranen. Wat een verdriet. Vooral voor de partners. We zingen een troostlied.” Heerlijk land van mijn dromen, waar mijn verbeelding steeds gaat, waar ik zo graag mag komen, waar het verdriet niet bestaat.” Droomland, droomland, o ik verlang zo naar droomland..” De oudste van het stel gebaart driftig mee. Woest zwaait ze en houdt haar gebit in een hand. Maar ze blijft waardig en de mannen in de zaal zijn onder de indruk van haar. Dat zie je. Zij is het opperhoofd. De laatste der Monnikanen. Met haar valt niet te spotten.

We sluiten af met ‘Ik heb eerbied voor jouw grijze haren, voor je rimpels van zorgen en pijn”. En ik aai ze over hun grijze bollen.
 Je ziet het hier allemaal haarfijn. Met je diep doorgroefd gelaat. Elke rimpel is er een van betekenis.
En dan lees je in de krant over de waan van de dag : 'To botox or not to botox."  

De wereld zit zo raar in elkaar.

Hier is het in ieder geval allemaal echt.
En altijd op zoek naar 'de uitgang', zo dement als een deur.

(foto uit de Volkskrant.)

9 oktober 2015,

Boven Gent Rijst.



Het is een heel end naar Gent. "Maar met een vrouw die kaart kan lezen hoef je nergens voor te vrezen, ben je altijd op de goede weg! ' En wat is Gent Allejezeke's schoon! Een belevenis.



De van tierelantijnen vergeven herenhuizen langs het water, de bruggen behangen met bloembakken, de magistrale kathedralen, pieken en torens, de klokken, de kerken, de kloosters, de eeuwenoude muren, stadswallen, de moderne kunsten, de oude kunsten, de mensen met de prominente neuzen, de sfeervolle donkere stamenees, spijskotten, het klassieke kasteel, het kaarslicht, de pardon, kloterige kasseien. Je zou er maar overheen moeten op een racefiets. Das niet plezant voor de sjokkedeizen.
Hier zitten we even bij te komen van al het lopen en dat is hard nodig. Er is iemand die gaarne een Kodakske van ons wil schieten vanwege onze pet en de mooie tegeltjes.  Die pet is wel lekker op een vleesklak ( kale kop). Verder hebben we ook een genoeglijke koffieklets over het Gent dat hij zo goed kent. Het levert aardige tegeltjeswijsheden op. Bijvoorbeeld:
Een gemiddelde Vlaming 'poept' (neukt) graag met z'n twee en een Hollander poept op de WC.
Daar heb ik dan wel goesting an.
















En dat is dan weer even een vrolijke noot, want je waant je in de Middeleeuwen. Amai, mijne frak! De wreedheden. (OMG!)

 Geweld is dus van alle tijden. Waar IS zijn best doet zich van zijn vijanden te ontdoen, was dat toen niet anders in naam van de Heer. En de ridders van toen waren een soort Hells Angels te paard.

"Wij geloven in een wereld waar mannen niet de baas zijn. Een wereld waar mannen de baas zijn, daar geloven wij niet in..
Wij geloven in een geloof waar mannen niet de baas zijn, een geloof waar mannen de baas zijn, daar geloven wij niet in.."

Gelukkig kunnen wij met de muziek en scherpe teksten mensen een 'pleziertje' brengen. Liedjes over de liefde, de vakantie, gedichten op muziek, liedjes over heimwee naar verstilde plaatsen, mooie ballades, levensliederen, 'zuster Carla' de musicalhit: 'de Hordenloper'  maar ook het actuele 'Vluchtelingenkamp'  passeren de revue.
Wij zijn uitgenodigd om te komen spelen in ''t Vizitfabriekske'. De naam alleen al tovert een glimlach op de lippen en dekt de lading van een zeer welkome sfeer. Zij verzorgt allerlei kunstzinnige activiteiten, lezingen, concerten en zijn vooral gericht op Gidswerk in Gent , dus als U daar bent: Vizit hen!



Deze fraaie poster hebben zij ook gemaakt.

In hun voormalig textielfabriekske spelen wij voor een intiem publiekske en dat is te zeggen wonderschoon. Waarom? Nou omdat het zo een attent, bescheiden, lieflijk en slim luisterrijk gehoor is. En ook wel een beetje vanwege de verering omtrent de 'Levende Legende' die men hier een heldenstatus heeft aangemeten. Dat is dan wel weer even een amai-moment, voor ons nuchtere Ollanders. Wij zijn zo fier als ne gieter.
Zo treffen wij in het  Gents 'Designmuseum ', dit even tussendoor, een wandtekening aan met allerlei cliche's over 'Belgen versus Nederlanders". Getekend door Eva Mouton, erg leuk. (aanrader)








Ons programma wisselt per optreden, per stad, per gelegenheid. Dat maakt het voor ons ook levendig en speciaal. Zo hebben wij voor deze gelegenheid uit de onvolprezen bundel: 'Kun je nog Zingen, Zing dan mee! '" het lied 'Kloeke Roeland" ingestudeerd:  'Boven Gent Rijst!'

                                                  Boven Gent rijst, eenzaam en grijsd 

't Oud Belfort, zinbeeld van 't verleden 

Somber en groots, steeds stom en doods 

Treurt d'oude held op 't Gent van heden 

Maar soms hij rilt, en eensklaps gilt 

Zijn bronzen stemme door de stede 

Trilt in uw graf, trilt Gentse helden 

Gij, Jan Hyoens, Gij, Artevelden 

Mijn naam is Roeland, 'k kleppe brand 

En luide storm in Vlaanderland

Dat wordt zeer gewaardeerd. Evenals de Nederlandstalig liederen van klassekwaliteit kaliber Joop Visser. Zij zijn eraan verslingerd en erop gebrand vanwege die rare taalstrijd.
Maar wij zingen dan:
"De ene die heeft krullen, de ander die is kaal en die daar is van Gent en die daar is een Waal..
Maar dat is niet belangrijk, de juf die zegt altijd, het gaat om wat je samenbindt en niet om wat je scheidt.."

En het is een plezant optreden met veel mooie momenten. We mogen alweer terugkomen en zijn ook meteen geboekt voor een theater in Mechelen. Zo gaat dat maar door en blijven wij  strak en vast op de bonnefooi troubatoeren.

Verder bezoeken wij allerlei Gentse hoogtepunten.

Het kloeke kasteel, 't Oud Belfort, zoals je als kind een kasteel zou tekenen, rijst boven Gent uit. Je kunt erop klimmen, maar ik heb hoogtevrees.

En wat dacht je van de Sint Baafs Kathedraal met daarin het 'Lam Gods' in levende lijve! Hemels! Ik sla er wel van lam. Zoo mooi. Zo prachtig van kleur en diepe betekenis. En dat in die tijd geschilderd.

Het Lam Gods dat wegneemt de zonden der Wereld.

Je gaat welhaast in God geloven.
Dan wel in de heilige Geest. Of op zijn minst bezieling.
Maar ook weer niet als je dan de plompe mensheid ziet. Al die toeristen om ons heen voor het heilige Lam Gods zitten vast aan een apparaat! Louter druk bezig met hun 'debieltjes' met doppen in hun oren en in zichzelf gekeerde, lege blikken. Ze kijken niet.
De moderne tijd, net wat u zegt.
Doe mij dan maar een paar monniken. Desnoods met sokken in sandalen.
Wij verblijven in een klooster waar nog 8 oude paters wonen.
Zoek de spelfout.



Dit is het uitzicht uit mijn kleine kamertje in het klooster. De vijver van Karel de V, 'sloeg zijn wijf, vijf!, dacht ik.
Daar kun je dan meditatief kuieren en dromerig voor je uit staren. Ik zie daar echt wel een prinses met een bal spelen die dan in de vijver terecht komt en dat er dan een grote vieze dikke kikker zit die de bal eruit haalt maar in ruil daarvoor wel bij haar aan tafel mag eten en in haar bedje mag slapen.. en dat ie eigenlijk een betoverde prins is. En ze leefden nog lang en gelukkig.



De donkere Middeleeuwen bestaan nog! Ik zweer het u. Ik was best een beetje bang.
De paters lopen daar toch rond en zingen Gregoriaans in de kapel in hun versleten, oude bruine pijen compleet met koord.  Ik verwonder mij daar toch over. Bijzonder toch. Je hele leven daaraan wijden. Weg van de snelle wereld, met al zijn verleidingen en drukte, herrie en gedoe, een opgesloten leven leiden tussen deze zware muren in een vast ritme. Dag in, dag uit bezig zijn met pilaren bijten, zingen, peinzen, wandelen, tuinieren, lezen, studeren, boterhammen met muizenstrontjes (hagelslag) eten en  voor de gezelligheid  wat 'sigaren wijn en gekeuvel'.
Ach, zo slecht is dat eigenlijk niet.
En je hebt altijd nog je fantasie.
En misschien komt er wel een meisje langs. Om mee te zingen.

Dit is een bericht uit Oisterwijk.

mooi verslag ( plus interview achteraf ) van ons optreden daar kunt U lezen op deze link en dan bent u weer helemaal bij :) Met de Groeten uit Oisterwijk!

2015.pdfhttp://guo.inoisterwijk.nl/files/2015/10/GUO-Nieuws-oktober-2015.pdf