R.I.P Sjors,  Wereldhond  leefde in Haarlem van  6-9- 2003 tot 25- 4-2017


 (schilderij door Art Margriet Fischer, zie facebook)

'God, zegen Sjors
Hij is nu dood
Zijn tong, verhemelte, was rood
Toen was het wit
Toen was hij dood
God, zegen Sjors

Hij was een hond
Zijn naam was Sjors
Maar in zijn hondenlichaam stak
Een beste ziel
Een verre tak
Een oud verbond
God, zegen Sjors."

(Vrij naar het gedicht van Jan Hanlo, Hond met bijnaam Knak, gezongen door Joop en mij op de cd Voormary)

Het is zover. Onze grote vriend is heengegaan. Euthanasie. Omdat dat kan. Met mensen is dat moeilijker. Ook al denk ik vaak, als ik bij de dementen op de gesloten afdeling vandaan kom: en nu allemaal. Ondraaglijk en uitzichtloos lijden moet je geloof ik en het zelf kunnen zeggen. Sjors niet. Daar zeggen wij: stop. Hij was op en kon alleen nog maar een beetje liggen op z'n rode kussen en waggelen naar de keuken voor een broodje smeerworst. Lopen ging haast niet meer, plassen ook niet en zo schuif je de grens steeds verder op tot het punt waarop je zegt: Nu is het echt op, ouwe gabber. We gaan de dierenarts bellen. Dat moeten wij mensen dan beslissen over een weerloos wezen dat in wezen pure liefde is. Van goud. Altijd lief, vrolijk en trouw. Dat snijdt door je ziel. Kon hij het maar even bevestigen dan met een kwispeltje van  het is goed, laat mij maar gaan. Dat kwispelen ging nog. De laatste dagen van die lieve hond ontstond er een onvoorwaardelijk saamhorigheidsgevoel met onze vier kinderen die met hem zijn opgegroeid. Dat is onbetaalbaar, warm en rijk. Gedeeld verdriet en geluk.

We hebben veel mooie herinneringen aan hem. Toen we 'm bijna 14 jaar geleden gingen halen bij de fokker, (al die kleine pups waren natuurlijk om op te vreten) was Sjorsie een beetje een 'domme' en daar viel ik voor. Niet te bijdehand. Gewoon lief.
Meike liet hem nog vallen daar bij de fokker en daar kon zij niks aan doen want zij laat altijd alles vallen :) ook de goudhamster en die had toen een dwarslaesie , maar Sjors heeft daar niks aan over gehouden. Ik dacht nog: Ja hoor, nu hebben we er een hond met ADHD bij, welkom bij de club! maar nee, hij was meteen helemaal top. Nooit een probleem gehad met hem. Naar andere honden was ie onbevangen en naïef. Hij liep vrolijk op de meest afschuwelijke pitbulls af en verdomd, dat werkte ontwapenend. Zelfs de gruwelijkste monsters kreeg hij niet agressief. Hij was te leuk. Ze noemden hem ook wel de parkhaas omdat hij zo mooi kon rennen met wapperende oren en schitterende schijnbewegingen. Het mooiste vond ie het dan als andere honden achter hem aan gingen rennen en dat hij die dan met scherpe wendingen af kon schudden. Blij makende taferelen.
Sjors was in alle seizoenen een hond om te zoenen.
Sneeuw at ie op.

Lentebollen ook.
En het kindje Jezus uit de kerststal. Hij had het niet zo op de kerstdagen.

Heel bijzonder aan Sjors was ook dat hij tegen vuurwerk kon. Hij gaf geen krimp van al die knallen. Liep gewoon rustig de 'Gaza strook van Haarlem Noord' in zonder blikken of blozen.
Hoogtepunten waren ook onze WK's en EK's met Sjors die altijd te porren was voor een feestje, zolang er maar worst was, zou het hem een worst wezen.
De ene keer was ie voor Engeland, hier met de Gijpvogel


De volgende ronde voor Italië

 
Maar het meest toch voor Oranje

 
En dat is logisch.
In het gezin nam Sjors ook de plaats van allemansvriend in. Bij tumult, boosheid, verdriet of stress was een meewarige blik met opgetrokken wenkbrauw van Sjors genoeg om dat teniet te doen. Hij was een super katalysator.  Een wijze hond met charisma.
Hier kreeg hij een nieuwe mand en je ziet de goedkeuring en tevredenheid.


Zelfs de katten gedroegen zich aardig in de buurt van Sjors. Harry was wel onder de indruk van Sjors ook al was hij te lui om muizen te vangen

Lotje was niet voor de poes!

Zo komt er een eind aan een dierbare periode met huisdieren. Leeg nest. Het erge van dieren is dat ze dood gaan. Net als kabouters.
Bij de begrafenis van een van de kabouters heeft Sjors nog gewaakt. Terwijl hij allesbehalve een waakhond was. Nee je kon heel makkelijk bij ons inbreken. Sjors deed altijd enthousiast als er iemand binnenkwam. Tegen iedereen.

Hij heeft onlangs nog de krant gehaald en bleef daar ook heel gewoon onder. Hij had geen kapsones terwijl hij daar toch alle reden voor had. In de Volkskrant staan is echt niet niks.
 Daar weet ik alles van.

Zijn twee grote hobby's waren met stip: eten en kuilen graven. Soms groef ie zo enthousiast een kuil in het park dat hij er zelf in verdween. Dan zag je alleen nog het puntje van zijn staart.
Alleen zijn laatste kuil heeft hij niet zelf gegraven.
Hij ligt mooi in de tuin in een vrolijke dekbedhoes en een vergeetmenietje.
 En vergeten zullen we hem nooit!!

Dag superhond. Bedankt dat je er was! Het was een feest met jou erbij.

 

Amsterdam, Pieterburen en Haarlemse avonturen

8 april 2017, Amsterdam, de Balie

'Ach ja, het onderwijs....
De inspecteur, de adviseur, de controleur, de directeur, de profiteur, de non valeur
Kortom: de baasjes
Met achteraan, de gek van wie ze eten
De gek die voor de klas is blijven staan.'

J&J hebben allebei ook voor de klas gestaan. Joop als intellectuele maatschappijleraar op een MTS, ga er maar aan staan en ik 10 jaar als gymjuf op verschillende scholen. Kortom, we kunnen er over meepraten.
Nou en toen kwam er dus de vraag of wij enkele liederen wilden zingen bij de première van de film : Juf voor het leven door een sterke oer-juf Jeanet Meys. Dit ras wordt met uitsterven bedreigd zoals u weet en zij trekt stevig aan de bel. Dit lied sluit daar mooi bij aan.

" Ach ja het onderwijs.
Het kermistent departement van consequent incompetent en permanent faillissement
Kortom: het zootje
Met achteraan de gek van wie ze eten.
De gek die voor de klas is blijven staan.."

Verder zingen wij het fijne lied:  'Onze Jan is manager geworden" dat direct herkend wordt, en uit de jongerenserie: 'Dat gevoel van onmacht'  met de strofe:

' Dat gevoel van eenzaamheid, vroeger achter in de klas, waar je zat niet mee te komen toen je nog de stomste was'
Dat moet eruit zegt de therapeut. Laat dat vrij, laat het stromen, verstop het niet. Schiet het van je af op school, of in het winkelcentrum, rij op ze in met je truck, blaas je op, deel dat!'
En het ligt niet aan het systeem, het systeem is goed, alleen de mensen deugen niet en dat is het probleem.

Natuurlijk zingen de onderwijsmensen daar in de Balie spontaan mee met het lied: "Je scheidt, je scheidt, de juf die zegt altijd, het gaat om wat je samen bindt en niet om wat je scheidt" en doen ze ook leuk mee met de gebaren.

Wij sluiten af met de mislukte jongere zonder opleiding: De hordeloper.Uit de gelijknamige musical.
Kortom, er is altijd een moment van vreugde: of wel als wij beginnen met zingen, ofwel als wij ermee stoppen, maar in principe waren wij dus wel het 'sprankelende intermezzo' en dat is ook zo.

9 april 2017 Pieterburen

Nee, we gaan niet naar de zeehondencrèche en ook niet het Pieterpad lopen maar wel naar Pieterburen.
Erg leuk om zo welkom te zijn in het Hoge Noorden. Fantastische entourage, gezelligheid en unieke sfeer.
Helemaal op ons gemak en het dak ging eraf. 
Lange rij bij de cd verkoop  en nieuwe uitnodigingen.
Wij zijn ontdekt.

15 april 2017, Zoete Inval

Naast 'Het Succesvolle Duo Joop en Jessica' zingen wij ook graag voor en met ouderen in de 'Blinkert' en waar gevraagd. Dan zingen we liederen die de mensen kennen van vroeger en mee kunnen zingen. Zo kwamen we terecht in de Zoete Inval tijdens een groots opgezette Paasbrunch voor thuiszorgcliënten van de SHDH en mochten daar in vier zalen een vrolijke noot spelen. Bussen vol bejaarden en mantelzorgers streken neer aan de royaal gedekte tafels en zongen al dan niet met volle mond mee met de betere levensliederen zoals daar zijn: 'Ik heb eerbied voor jouw grijze haren', 'Twee reebruine ogen', 'Ach Margrietje de rozen zullen bloeien', 'Het kleine café aan de Haven' en 'Het was aan de Costa del sol, tingelingeling!' Op het woordje tingelingeling  gingen we dan met z'n allen synchroon tegen het kopje tingelen en dat gaf een feestelijke sfeer. Kortom: Veel vrolijkheid. En dat is nou precies wat je wil met Pasen. Vrolijkheid. Allemaal blijde gezichten staat er dus in de krant.:)
Het was een geslaagde happening met geweldige mensen van de organisatie en van de Zoete Inval. En we hoefden niet te bowlen. Dat was ook fijn.

16 april 2017 Eerste Paasdag Feestje Lilian Blom

Bijzondere mensen kom je soms tegen. Zo is Lilian Blom niet alleen een heel sprankelend mens en schrijfster ze is ook nog eens gelijk jarig met mijn mooie rooie dochter. Dat schept een band. En op haar 70 e verjaardag spelen Joop en Jessica op haar feest in de Stinkende Emmer. Erg leuk en ze ligt dan ook letterlijk in een 'deuk'. Dat ze na ons optreden onfortuinlijk blijft haken aan een scherpe rand van het podium en eindigt op een kille spoedpost met een gehecht been is echt heeeeel zielig!
Maar Goddank, ook zij is, net als de Here Jezus waarachtig weer opgestaan.
" En met haar leuke krullenbol heeft zij alle dagen lol".

Woensdag 19 April 2017 "Volle Bak in de Koepel"

Het leven zit vol hoogtepunten. Op zomaar een doordeweekse woensdag kom je dan op een duizelingwekkende plek in Haarlem ergens binnen waar je nooit bent geweest. En dat is maar beter ook.

 Hier zie je een klein gevangenisje in de gevangenis.
En veel gecelligheid met open deuren. Maar dit terzijde want er staat hier iets Groots te gebeuren.



Suzanne Groot speelt hier op eigen initiatief samen met Maria Eldering op twee violen zonder trommel en fluit prachtige Bach en nog meer knappe klassiekers. Alles klopte aan dit concert. Drie kwartier adembenemende muziek in een magische, surrealistische sfeer. De hoogte van de koepel, de deurtjes met kleine raampjes, de relingen, de rillingen, de torens, de sportlijnen op de vloer, de verlichting, en dan die troostrijke opstijgende klanken voor misschien wel dolende zielen die daar eens verbleven en wellicht de geest hebben gegeven en een 700 koppig muisstil publiek! Magistraal.
Hoe de viooldiva's het voor elkaar hebben gekregen om met slechts twee violen een heel orkest te laten klinken is fabelachtig. Zo mooi! En dan als lekker toetje: Yorick van Norden met het lied Blackbird!

Dat heeft Haarlem allemaal maar in het huis van bewaring.
Heel Haarlem gonst dan ook nog wat na van deze unieke gebeurtenis.

HULDE dames!