Over Bernt, Ben, Brood, Frysk Bloed, België en Boven Gent Rijst!

1 september 2016
Afscheid nemen kan best moeilijk zijn. En ook mooi, als je kunt stoppen op je hoogtepunt. Dat is niet velen gegeven. Het afscheid van burgervader Bernt Schneiders is een zaak voor heel Haarlem en dat is dan ook dik gevierd met heel Haarlem. Leuk om daar een frivole bijdrage aan te mogen geven met ons kinderkoor 'Zing je Blij!' tijdens de lunch voor alle ambtenaren en medewerkers in de overvolle kantine op de Gedempte Oude Gracht. Met 35 kinderen zongen wij daar blijmoedig de favoriete liedjes van en met Bernt en de aanwezigen. 'Haarlem is een fijne stad',  ' Bernt zegt altijd: Het gaat om wat je samen bindt en niet om wat je scheidt'  en natuurlijk zijn favoriete lied: 'Edelweiss' . Tussen de kinderen zong hij als een charmante Kapitein Von Trapp met groot charisma dit zoete lied. Dat zien wij opvolger Jos Wienen nog niet zo gauw doen. Maar je weet het nooit.
 
 Als klap op de vuurpijl deden wij nog een  prachtig chanson van zijn en mijn held Herman Brood:
'Maak van je scheet een donderslag!'  en daar kon iedereen dan ook een fijn salvo laten horen om onze Bernt de laatste eer te bewijzen. Een scheetkussen was dan ook het passende cadeau van de kinderen en daar was hij heel blij mee. Kijk maar. Hier houdt ie het in de lucht.
 
Wij zeggen namens onze kinderen en onszelf : Beste Bernt : Bedankt! Zo'n goeie heeft de stad nog nooit gehad. En wordt na deze baan dan maar lekker commissaris van de koningin. Dan zingen wij je wel in.

Zo maakt een mens nog wat mee.

Joop en Jessica zijn deze periode heel druk . Het is hollen of stilstaan.
Op 2 september speelden wij op een feest in Amsterdam in een soort hippie-achtig-Ruigoord en de volgende dag in een chique villa met zwembad in Brabant bevolkt door wetenschappers en  professoren.
'Had je maar een vak moeten leren!' zegt Joop dan.
Maar ik vind dit dus heerlijk. Altijd en overal. Juist de verscheidenheid maakt het interessant.
 En mensen zijn gewoon mensen. Zo zingen wij ook elke week voor en met de dementerenden in een verzorgingshuis. Dat is mooi om te doen, dienstbaar en boeiend.

12 september 2016
Maar we zijn dus een soort van 'hip' de laatste tijd, zo gaat dat. Veel feesten en partijen vallen ons ten deel. Dan maken wij ook een speciaal maat-feestlied op de jarige job.  Dit keer was het wel heel bijzonder want mijn vader werd 80 en dat is toch prachtig. 'Ben heeft het gehaald!'  Wij hebben hem dan ook in zeer besloten huiselijke kring bemoedigend toegezongen met zijn favoriete liederen o.a. over Haarlem en de Hordeloper uit de sportserie. Dat kon hij wel waarderen . En anders ik wel. Pure dankbaarheid om zijn en mijn moeders gezondheid. Dat is pas echt belangrijk.

Hier zie je een tevreden pijproker.

18 september 2016
En later die week kwamen we voor de tweede keer in Fryslan in café  De Oosthoek een optreden doen dit keer samen met dichter Levi Weemoedt en dat viel helemaal goed. De sfeer van 'echte' mensen bevalt ons helemaal. Recht voor z'n raap, eerlijk is eerlijk.Ver van de 'Rampstad'  en de Grachtengordel.
Hier zingen wij met een stel 'ex-gereformeerden' vol overgave het fraaie lied: Tel uw zegeningen 1 voor 1.


 Weemoedt heeft een soortgelijk prettig gevoel voor humor in zijn korte versjes waardoor wij elkaar min of meer konden versterken. Dat is dus fijn. Er werd veel gelachen.
 
Dit vind ik o.a. een leuke:

"RECORD

Mijn tweede vrouw
is zo snel
weggelopen

dat zij de eerste
nog heeft
ingehaald"

uit de bundel: Met enige vertraging

Daar knapt een mens van op. De zelfrelativering en rake typering van ons onbeholpen mensensoort waar wij maar mee moeten dealen is wel een dingetje.
Dat schetst Joop ook in bijvoorbeeld het lied:  " Dat gevoel van onmacht met refrein: " Dat moet eruit zegt de therapeut"  en "Wij geloven in een wereld waar mannen niet de baas zijn." Maar ook in het lied over de soldaat die moet gaan naar Afghanistan, en het barmhartige liefdeslied over "Twee varkens op weg naar het abattoir', het 'Vluchtelingenkamp', het herkenbare 'Jan de manager' en ons nieuwste wapenfeit uit de Vaderlandse serie:
'Vrienden en beminden, er zijn hier heel veel hufters die zichzelf geen hufter vinden
Dat is het mooie van Nederlanders , dat wij zo verdraagzaam zijn
Dat is het mooie van Nederlanders, dat maakt ons Nederland zo fijn!'
 (Te vinden op youtube).


Maar er is ook genoeg reden voor vrolijkheid! Want hier zingen wij natuurlijk het Fryske Volkslied en dat geeft dan weer het gevoel van saamhorigheid. Het gaat dus altijd 'om wat je samen bindt en niet om wat je scheidt!'
Dit tot grote vreugde van organisator Johannes Hoitsma die speciaal voor ons twee solide voetenbankjes heeft getimmerd en gelakt. Om over de grote schalen bitterballen maar niet te spreken. Dan voel je je behoorlijk welkom en dat is een mooi, warm gevoel. Daarom gaan we ook vrolijk met zijn allen op de groepsfoto.


En staan we er Frysk Folkloristisch op in de Bildtse Post.



23 en 24 september 2016
Zo en toen gingen wij op de Vlaamse toer. Twee optredens nabij Antwerpen en in Gent.
Dat was weer iets totaal anders. De Vlamingen hebben daar wel goesting aan die liedjes van Joop. Daarom zijn wij daar ook gevraagd om te komen spelen. Het Antwerpse theatertje had de uitstraling van een mortuarium.
Grijs, zwart, kil, naargeestig.
Ik dacht echt, hoe kan dit!
 De kleedkamer van 2 bij 2 met zonder spiegel en of raam, kapstok of kraan.

Daar wordt een mens dan weer niet blij van.
Maar goed, gelukkig was het prettige publiek uitzinnig en de geluidsman super en de voorstelling voorspoedig. Aan ons heeft het dus niet gelegen. Er zat zelfs een hulphond in de zaal , dus toen hebben we het lied: 'Hond met bijnaam Knak'  gezongen en geblaft.
En we kwamen nog trouwe fans tegen van Theater Zuidpool. Dat was een vrolijk weerzien.

De dag daarna togen wij naar Gent, die fraaie stad. Daar doen we even een rondje om het kasteel en wij oefenen het lied: 'Boven Gent rijst.' En dat gaat dus niet over witte rijst. Hier zie je ridder Joop.

We komen ook langs de tatoo-shop waar toevallig een expo is van Herman Brood! Jammer dat Bernt er niet bij is. Dit is wel heel geinig. En Joop wil een tatoo laten zetten met de tekst : 'JESSICA IS GEK" in mooie Gotische letters.
 Maar hij durft niet. Dat begrijp ik. Die man ziet er erg gevaarlijk uit.

Verder is het beeldschoon hier en heerlijk weer.  Wij verblijven in het strenge schone klooster met hier de tuin van Karel 5, sloeg zijn wijf. Dat bruggetje heeft hij nog opgestaan. Er lopen hier ook nog oeroude monniken langs in bruine pijen met een wit koord en sandalen in blote voeten. Daar ken ik een liedje over, twee monniken en dat zing ik dan ook graag. Zo nu en dan hoor je Gregoriaans gezang en ik wordt dan ook wel een beetje ehhhh..bang.

Maar allee! We gaan optreden in het oergezellige 'Vizitfabriekske'. Groot contrast qua sfeer met gisteren. Hier is het helemaal goed, plezant, amaai! En voor ons wel extra spannend en speciaal want 'de Volkskrant ', absoluut geen kut-krant dus, in de gedaante van Paul Onkenhout en Renate Beense was daarbij. Dat hebben wij eigenlijk in onze hele 'carrière'  niet meegemaakt. Een journalist met fotografe van een landelijke krant die een hele voorstelling meemaakt en een interview doet. Dus , dat mag in de krant! Verder ontkennen wij alles.
We hebben uitvoerig gesproken in de fraaie tuin van het klooster der Karmelieten en breeduit gelachen.

Binnenkort leest u het allemaal in de Volkskrant met een V. Spannend!

Dit was het weer, tot de volgende keer.
liefs van Jessica.