vrijdag 26 april 2013

Over liedjes die wel en niet kunnen deel 2




13 april 2013

Joop Visser en Jessica van Noord gescoord in Ermelo en Emmeloord

Dat zijn dan de plaatsen waar je anders nooit zou komen. Dat maakt het optreden zo uniek en ludiek. Want je leert het land kennen en ‘met een vrouw die kaart kan lezen hoef je nergens voor te vrezen ben je altijd op de goede weg’.
“Ik doe je nooit meer weg.”
Al die reisjes die we maken zijn toch prachtig. En dan doe je daar je ‘werk’. De troubatoer.
Ermelo is er een van de Bible Belt.
Zaterdagavond.
Er is geen kip te bekennen op straat en alle ramen blinken. Alle grassprieten staan dezelfde kant op. Alle valletjes voor de ramen vallen. Alle kerken zijn donker, zonder vrolijk gekleurd glas en lood en moederlijke Mariabeelden. De mensen zijn serieus. Ze leven heus naar de leus: God’s wegen zijn ondoorgrondelijk.
En zonde komt voor de val.
Omdat de wedstrijd in de kleedkamer gewonnen wordt, bereiden wij ons altijd goed voor. Joop maakt weer een ijzersterk programma.

Wij zingen dan ook veel uit onze religieuze serie: Jomanda, de Paus, Ave Maria, Tel uw Zegeningen en Je hebt geen benen nodig om de Heer te volgen.
Een lied als “Kanker is niet van God’ over Embryoselectie en alles wat God verboden heeft is hot. Hebben ze hier zelfs op de radio gedraaid.
‘De Dialoog’ is een fijn theater met wilde Wilma aan het roer. Wilma heeft de wind eronder en de zaal is vol.
Wij gaan daar heerlijk spelen met ook nog eens uitstekend geluid. Wat is het toch fijn als de techniek goed is en het publiek zoet is.
Ons programma is elke keer anders en nu spelen we als slot een verjaardagslied voor Hanca, een goede kennis. En dat is een leuke verrassing voor haar.
Veel respons en leuke reacties na afloop, men komt massaal bedanken voor die mooie voorstellingen door de jaren heen. We worden fijn in de bloemetjes gezet.
We zijn ook nog nooit zo lang blijven hangen na een voorstelling.
Wij zeggen tegen Wilma: Wij doen het licht wel uit.



21 april 2013
Wat gebeurt er toch veel in April. In Haarlem is de bloemencorso gestrand op de Grote Markt. Ik vang er nog een glimpje van op. En dan hop op naar Emmeloord.


En onderweg passeren wij een stelletje protestante olifanten die dan weer voorbodes zijn van de Haarlemse Olifantenprijs.

Van Ermelo naar Emmeloord is toch een klein stukje zou je zeggen. Allebei met de E. Wij zouden het qua topografie wel weten. Alle steden met een A, bij elkaar, Alkmaar, Amersfoort, Amsterdam. En zo het alfabetisch rangschikken. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn.
Net als de drie W’s. De W van Winterswijk, Wognum en Wageningen.
In de Kia luisteren we naar het journaal en wat horen wij: Ewbank heeft zijn koningslied teruggetrokken.
Dat is zuur. Maak je eens een koningslied, moeten ze het niet.
Ja daar sta je dan.
Daar ben je dan niet klaar voor.
Wij denken dat Richard K. zijn vrouw Daf erin heeft geluisd. Dat hij van Daf af wil.
Dat hij gedacht heeft: Laat Daf die tekst maar schrijven dan gaat het vanzelf mis.
En nu is het bal.
Ja dat lied is een eigen leven gaan leiden. Dat heb je met teksten in het Nederlands, dan komt het dichtbij en dan hoor je dus ook hoe krom het is.
En dat liedjes schrijven een vak is.
Het domino effect is ook typisch iets van deze tijd. De sociale media, of a-sociale media en middelmatige media en de media markt duiken erop en we vinden er met z’n allen wat van. Want het is eigenlijk best fijn om ergens zo stellig tegen te zijn. Ik teken dan ook de petitie: Sorry voor het Koningslied.
En het t-shirt met deze tekst daarvan zeg ik: Ik Willem. Je zou denken dat Cruijff erachter zit, de grote filosoof. Maar dan zou er 'WIE je wist dat zou komen' staan.

En wij zingen blij in de Kia:

“En ik wist dat je het kon, linten knippen voor 8 ton”

Het Voorhuys van Emmeloord daar heeft mijn pa vroeger wel biljart wedstrijden verslagen. In het restaurant. In die goeie ouwe tijd. Van de dartele keu. Toen biljarten nog meetelde op de kijkbuis.
Het Voorhuys heeft iets degelijks. Grote zaal, goed podium, beetje stijf allemaal, maar zeer prettige geluidsman Gjalt, uit Fryslan. Dat is hier ook vlakbij eigenlijk.


De kleedkamer bevindt zich in de Koningin Juliana straat. Dit was eigenlijk de buitenmuur.
En dat terwijl we het net over Juultje gehad hadden. Ik vond haar lief.



Wij denken aan Juliana omdat zij wel de weg kwijt was en wij ons PPD genootschap hebben opgericht. De PPD staat voor Politieke Partij Dementerenden en ons hoofdkantoor bevindt zich in Julianadorp.
Voor verder informatie over deze stichting zie: een uitzending in de tijd voor Politieke Partijen op Youtube. De PPD vergeet U niet!!!
De PPD krijgt ook steeds meer leden. Meld u zich nu vast aan, want straks weet u niet meer waar u moet zijn.

We doen dus vanavond ook veel uit de royaltyserie.

Hier zijn wij de Voorzitter en de Vieze Voorzitter van het Oranje Comité uit de Balthasar Gerardsstraat.

We spelen fijn, van alles, van de Meubelboulevard, de Winkel, de Manager, de Taptoe een mooi 4 mei gedicht van Neeltje Maria Min tot het Tuig zit hogerop.
En veel lente liederen. Want

‘Wat zou je zitten zeuren als de bloemen staan te geuren en de bollen uit hun kleuren staan te barsten’
Een ritje langs de bollenvelden levert mooie plaatjes op.



‘Het was lentezacht’ is zo’n mooi nieuw liedje. Dat kan Joop allemaal, vind ik geweldig, die teksten. Van lieve, zachtmoedige, romantische liedjes tot scherpzinnige maatschappijkritiek.
Van humor tot men niet meer lacht. “Het moet eruit zegt de therapeut ‘ over de gevoelens van onmacht en de uitwassen daarvan.  Van de W van Willem tot de W van stamppot en alles er tussen in.
Tijdens de Ampzingavond in het onvolprezen cafe Koops leven Wij ons ook uit met de drie vingers in de lucht. Het heeft iets vrolijks toch dat rappen.  Geeft ook wel een Waarachtig Veilig Wij gevoel.

foto: Franklin van der Erf


Ik wacht met smart op het vervolg van de Koningslied soap. Volgend jaar de musical.
Later  horen wij dat: “Het lied toch doorgaat.”
En een dag later: “ Dat Daf zich teruggetrokken heeft.”
 En daar heb je het. Als Richard Kraai nu een echte vent is trekt ie zich ook terug.
Dat ie achter Daf staat. Of ernaast. In regen en wind.
En gaat ie gewoon een lekker potje tennissen met Joop van Dellende.
En een dag later: We willen ook geen foto's van kleine Azaleaatjes met een hockeystick.

En dan komt daar een echt lied op Youtube van iemand die dat wel kan en zo mooi dat zelfs een republikein over zijn hart strijkt, want zo moet het toch. Ik krijg er kippenvel van, zo mooi de juiste toon aangeslagen. Een waardig afscheidslied. Een passend, lief,  lof lied. Niet onderdanig maar gewoon Kanig met behoud van humor. Ik zeg: Dit Willen Wij Wel. En zo komt alles toch nog goed met die gigantische hoed.
Lang leve Brigitte Kaandorp. De Koningin van het Cabaret. Je hebt de natie gered.

http://youtu.be/Hjqf5F7PPGw










vrijdag 19 april 2013

Heerlijk Helder Haarlems Dagblad van 19 april


Over liedjes die wel en niet kunnen.

Wat is het toch een heerlijke krant zo in dit land. Het Haarlems Dagblad. Voor en door de Haarlemmer. En 'Haarlemmers zijn blij dat ze Haarlemmers zijn blij dat ze Haarlemmers zijn blij dat ze Haarlemmers zijn blij.'
Je komt jezelf gewoon helemaal tegen en dat is waar het om gaat. Dichtbij. Herkenbaarheid. Eigen volk eerst. Dat is volstrekt normaal.
Kijk het begint al goed met de opening: Dat is alvast nieuws uit de oude doos. Katten werden tijdens de oorlog gegeten .


Het doet me ook denken aan een liedje over de kat Moortje. Dat gaat Teevens over moord. 
”Geachte familie de Lange
Wij hebben uw briefje zien hangen
En laten u hierbij weten
Dat Moortje niet meer
Dat moortje niet in staat is
Dat u Moortje het maar het best kunt
Vergeten…”
(J.V.)

Over liedjes gesproken. Ik ben er dagelijks mee bezig.
En dan dit vreselijke nieuws . Hou je vast.



Het is een waar gedrocht. Absolute bocht. Een draak. Waarom heeft niemand dit verboden, dit koningslied? 
Ik steun de actie: ‘Sorry voor het Koningslied’ op facebook. En ik ben niet de enige. Boycotten die handel, het glazuur springt van je tanden.
Verder steun ik de actie: Sorry voor de koning en hij kan er ook niets aan doen maar sorry en doe ons maar acteurs, neem een Jeroen Krabbe.
"Doe ons maar acteurs, net als Sinterklaas, het scheelt je zo een paar miljoen als je het acteurs laat doen." 
Maar dat is weer van een andere Willems orde.

Koning Wim is een prima jongen hoor en hij doet het goed. Hij is van alle markten thuis.
Kijk maar nu opent ie de ketchup tube.
Daar hebben ze ook een lied op gemaakt. Met een dansje.
(Ketchupsong)
Ja heerlijke krant.



Zingen is mijn leven . Ik zie alles door een liedjesbril. Kijk, onze eigen dirigent!
Altijd goed voor een mooi en waarachtig  mo- nu- moment. Lekker echte Nederlandse liedjes zingen op 30 april. Oranjebitter toe. Ik ga ook. Naar Heemstede, Wilhelmina kerkje, saamhorige samenzang. Doen! En doe iets leuks aan.



En dan van de mug in de Olifant. Eric Coolen, een Haarlemse Jongen, met een kroontjespen. Ik ben een fan. Laten we wel wezen: De Olifant is zo’n prijs waar dan 5 geniale Haarlemmers voor genomineerd zijn en dat is op zich al een lastige. Want het is appels met peren vergelijken. "Je ken hoogstens zeggen, het is allebei fruit." Ik vind het zeker nu in het geval van deze olifant een oneerlijke strijd met Ko Van Leeuwen die deze prijs gewoon moet krijgen vanwege zijn waarschijnlijk nog korte termijn tijd hier op aarde zijn. Zo iemand gun je bij voorbaat alles. Maar ga daar dan geen wedstrijdje van maken. Geef hem een prijs en eer hem. Hou op met nominaties als je iemand een prijs wilt geven.



Eric Coolen ken ik dus die mag ‘m winnen. Zo zit het toch in elkaar. Eigen volk eerst. Ik vind hem geweldig. Een slurfwaardig bestaan.
En dan gaat die prijs vooral ook naar zijn stille kracht, mooie Madelon, zonder wie hij niet zou zijn wie ie is. Ik bedoel, je kunt een leuke slurf hebben maar waar hang je ‘m dan in. (zie laatste zin)


Ja lekkere krant.
Kijk, kom het Mendel nog tegen. Heb ik ooit op gezeten. Er is iets met stroperige leuningen. Maar er komt een reünie van het Mendel. Ga er heen. In september. Komen jullie ook? Ik zat met Yvonne van Gennip in de klas. En Arthur Mekenkamp., dat was lachen. Ben benieuwd naar de leraren van weleer..Konijn, Spook, die namen ook.




En dan voetbal in het HD. Altijd goed. En nu helemaal want jongste zoon scoort in DROOMDEBUUT! Lees de frase: “Na een minuut of twintig..” Dit is ook de hele reden waarom ik het HD heb gekocht. geen spijt, wat een krant. Dit knippen we dus uit.


Dit was zijn eerste voetbaldag.

Vanaf zijn 5e jaar bij DSS. En nu in het eerste team. Door Samenspel Sterk.
Ben supertrots . Ik zeg: Ga maar vast Spaans leren. Kun je Messi vervangen.
Want dat staat ook in dezelfde krant. Ik zeg 1+1 =2
Een tweetje. Ze hebben een vacature.



En dan lees ik nog in mijn HD iets nuttigs over botten. En aangezien onze dochter daar weer mee te maken heeft, vind ik dat weer interessant, wat een informatieve krant. Er zijn ook veel mensen met zwakke botten, artrose en andere narigheid. Dus doe je er je voordeel mee, die krant.
Altijd iets van de gading en lading te vinden.


Ja en dan is daar weer voor de zoveelste keer het enige echte weer dat ons alle dagen bezig houdt.
Het ziet er aardig uit. Geen sneeuw.



We zijn weer op de hoogte.

Verder lees ik iets over cipiers en het zingt in mijn hoofd.:”Hij was in de wieg gelegd voor cipier, tierelierelier.” Wie maakt daar nou een lied over.


En de Monniken kom je dan tegen in diezelfde krant. Soms komt alles samen op een dag..ken dat?


Sommige mensen leven als een monnik. En die varen er wel bij. Dat vind ik dan weer herkenbaar.
En dan zo'n mooie luchtfoto van de bollenvelden . Geweldig toch dat wij dat zomaar kunnen zien. Er zit een deuk in het vliegtuig maar dat vind ik wel geinig. Geen zweef maar scheef vlieger. Dat komt dan weer mooi terug bij het thema van het Oranjehuis. Vliegtuigen en Oranjehuis dat is niet pluis.


Was onlangs in de Keukenhof en er was nog geen tulp uit! Alleen de Alexander kas was vol  kleur.Hij is ook in de bloei van z'n leven.


Kijk zo. Maar dat was binnen. Buiten veel buitenlanders.

Het leven is een groot levenslied wat mij betreft. 

“Een nieuwe lente, een prima begin, voor een nieuwe vriend, of een nieuwe vriendin..
Waarom zou je zitten zeuren als de bloemen staan te geuren en de bollen uit hun kleuren staan te barsten..
Waarom zou je zitten lijden in de hoop op betere tijden of je wel of niet zal scheiden, laat ze barsten..”

(uit het lied: een nieuwe lente, een prima begin, voor een nieuwe koning en een nieuwe koningin..)

Dat is pas een lied.
Lang leve Joop Visser!

Nu nog te zien en te horen..7 juni ..allerlaatste optreden in Westwoud, zie www.joopvisser.nl

liefs van Jessica.




  


woensdag 17 april 2013




Alex: “Mijn moeder en wij tweeën hebben altijd een goede communicatie gehad hè schat en een jaar ervoor wisten wij het al dat het op 28 januari dan officieel zou worden dat wij dan op 30 april koning en koningin zouden gaan worden hè Max.”
Max: “ Als het roestig zou zijn in land he Alex.”
Alex: ” Precies, als het rustig zou zijn en dat was het op 28 januari. Geen Elfstedentocht.”
Max: “Geen W.A. van Buuren he .”(giechel)
Alex: “Bye the way, dear. Ik had wel liever die Sacha gehad, schat, ik vind deze wat ehh..kil.”
Max:” Tja, nou, ik had wel liever Pauw, die is echt manlijk man, die versiert vrouw. Maar mocht niet van jouw moeder.”
Alex:” Haha, mijn zoete bijenkoningin.”
Max: “Mijn zoet moederskindje”
Laat je wel lekker baardje staan voor de grote dag ?"
Alex: " Lijk ik dan niet teveel op kapitein Iglo?"



"Nog even en dan gaan we lekker los! Wel lang geheim moeten houden hoor die hele abdicatie. Poe poe, wat een gedoe. Had ik me bijna versproken onder een of ander diner. Maar toen kreeg ik een flinke schop onder tafel van Max. Haha, die kan uithalen hoor met die tango puntschoenen van haar. Hele blauwe plek. Blauw bloed he..haha!”
Max: “Ja dat was wel een beetje dom. Maar niet zo dom als toen van ..haha..weetjenog..”
Alex: “ En nu is het eindelijk zover. Ze stopt ermee. Joepie!”
Max: “ Wat dan door je heen gaat? Tja, als je teroeg gaat naar die gevoel van toen dat moment, dan krijg wel kipvel. Wij ging kijken naar televisie met drie meisjes en voor die moment was wel heel mooi, moest huilen ook van emotie als je zo ziet op televisie.”
Alex: “ Ja wij willen iedereen erbij betrekken, jong en oud en ook die lekkere , zonnige eilanden die bij NL horen, kunnen we daar nog fijn heen op vakantie.
Kijk Mozambique, daar hebben we echt van geleerd. Dat doe je niet nog eens. Griekenland dat is weer iets totaal anders. Andere mensen ook, die Grieken. Allemaal failliet. Maar Max geeft ze wel een micro kredietje.”
Max: “We hebben altijd nog range bij papa en mama. Voor skiën ook. Wil ook niet meer naar dat pech Lech.”
“ Argentinië moeten we toch een beetje mee uitkijken Max.”
Max: “ Begin je nou weer! Papa heeft geen mensen uit vliegtuig gegooid!”
Alex: “ Weet ik toch schatje. Dat heeft jouw papa niet gedaan en hij wist er ook niets van. Hij was van landbouw, dan doe je dat niet, dan ben je alleen bezig met grond en niet met lucht en water, zoals ik. Daar stop ik ook mee die flauwekul.
Max: "Aaahhh, ik ga nooit meer in jouw viesj gracht springen"



Max: “ Ik mis papa, ik mis tango, ik mis passie, ik mis bandoneon, ik wil Kraeyenhof op kaaskoppen feest.”
Alex: ‘ Niet huilen nu, Bewaar je tranen voor het goede moment. Je weet precies het goede moment voor traantjes toch, schatje? Niemand huilt zo mooi als jij.
Max: "En wat doen we aan?"
Alex: : Helaas Max, kan ik niet meer in uniform. Ik weet dat je daar op kickt. Dat je mij dan heel groot en sterk vindt.  Geen zwaard meer, geen Zorro.


Ik zal nu in burger moeten. Een rok maar wel met die geile hermelijnen mantel.”
Max: ” Is wel beetje versleten dat ding. Beetje viesj.”
Alex: ”Ja, de lakeien moeten de zilveren draadjes van de leeuwen wat oppoetsen.
Max: “Ik begrijp niet waarom niet van goud zijn.”
Alex: ” Bezuinigen. En tja, die  zielige milieuactivisten die tegen bont zijn die mogen best protesteren hoor met een spandoek. Zolang ze maar niet met taarten gaan gooien of gaan schieten. Je hebt er van die doorgedraaide bij die meer van dieren houden dan van mensen.”
Max: “ Wat ik aantrek? Ja, is heeeeel doerrrr. Ik licht geen tipje van sluier. Ja lang. Ben ik ook hoor, behoorlijk lang. Nee verder ga ik niet.”
Alex: “ De naam zal dus zijn : Willem Alexander. En geen ander. Dat ben ik. Authentiek Autochtoon, Ik rijd BMW. Dat is Duits vanwege m’n voorouders, en het volkslied van Duitschen bloed. Ik ben geen nummer.
Koning Willem vier staat naast Bertha 38 in de wei.  Dat zou mama wel willen maar ik ga nu eens mijn eigen zin doen.


Max: "Koning Willem vier dat rijmt op bier, dat gaan we dus niet doen.”



Samen: “We gaan het Maximale eruit halen.”







maandag 8 april 2013


10 april 2013



Ik had er echt over nagedacht. Gewikt en gewogen. Routeplanner bestudeerd en gedacht: moet kunnen met de trein. Laat ik fijn met de trein naar Marjolein gaan.
Marjolein woont in Dordrecht en dat is niet echt naast de deur maar zonder al teveel gezeur moet je daar toch na een rit van 1 uur 10 minuten aan kunnen komen. Zonder overstappen. Krantje mee en af en toe een blik werpen op de bollenvelden, die nog in geen velden of wegen te bekennen zijn een enkel narcissenveld daargelaten.
Het ging in Haarlem al mis. Ding Dong.
“Dames en Heren. Door een aanrijding met een persoon op het traject naar Leiden zullen er geen treinen vertrekken richting Leiden.
De passagiers richting Leiden kunnen via Amsterdam Sloterdijk verder reizen.”
Ding Dong.
Je staat even naar lucht te happen want het is toch een naar idee, zo’n springer.
 En dan ook: waarom precies voor mijn trein.
Ik die nooit met de trein ga ja.
En zo moppert iedereen om me heen. Gelukkig vind ik een monter stel mensen met handige NS-app die in een oogopslag zien waar je dan wel heen kunt. Perron 6 over drie minuten. Rennen. Amsterdam Sloterdijk is zo’n beetje het meest naargeestige station dat er bestaat. Een chaotische toestand waar een normaal mens het spoor volledig bijster raakt. Kuddedieren als wij zijn lopen we in een gestrest tempo die lullige gangen door een roltrap op en hop: daar zou ie moeten komen. De trein naar o.a.Dordrecht.
Ding Dong.
“Dames en Heren. De intercity naar Vlissingen via Den Haag NOI heeft minimaal een half uur vertraging. Met dank voor uw begrip.”
Welk begrip?
Ons groepje bestaat nu uit een student 'environment and nature', een vrolijke groen links stemmer in schutkleuren, een studente aan de hogere hotelschool die nu haar examen gaat missen en een onderwijzeres uit Haarlem die ook noooit met een trein gaat maar nu in Delft heeft afgesproken met een vriendin die ze nooooit ziet voor een lunch.”En dan meteen een springer. Pff.”
Het perron is overvol. Dat wordt persen straks. De student environment geeft me een goede tip: Ruimte innemen. Ellebogen naar buiten.
Het lukt, ik zit. Mijn cluppie ben ik kwijt maar we blijven altijd aan elkaar denken heb ik gezegd, net als met de Titanic. We zitten in het zelfde schuitje. Coupeetje.

Hij rijdt.
En hij rijdt nog steeds.
Den Haag NOI. Hij stopt.
Ding Dong.
“Dames en Heren. Wij hebben een vervelende mededeling. Door een aanrijding van een persoon met de trein op het traject naar Rotterdam gaat deze trein niet verder. U wordt verzocht uit te stappen.”
Op het vreselijke perron kom ik mijn cluppie weer tegen. We lachen nu als boeren met kiespijn. Op de borden verschijnen dreigende teksten als: “Rijdt niet.” “Geen treinverkeer mogelijk de komende vier uur.”
Wat nu?
De conducteur zegt dat er trams rijden naar Delft en dat er daarvandaan bussen rijden naar Dordrecht. Mijn trein vriendin die ook nooit met de trein gaat heeft haar vriendin in Delft al een sms gestuurd dat ze een paar uur later komt. Ik heb Marjolein gebeld dat het een paar uur later wordt. De student environment moet morgen afrijden en heeft het hazenpad gekozen. De eerste de beste trein terug richting Amsterdam. Ik sta in dubio. Heeft het nog zin en kom ik ooit in Dordrecht aan? Ik wil me niet laten kisten door die NS dus ga ik met de tram naar Delft. Sta als een ingeblikt sardientje te hangen aan een beugel.
Station Delft is een grote bouwput. De bussen rijden hier niet. Ik bel Marjolein ten einde raad en zei zegt: “Ik kom je halen.” “Ahhh..heel fijn!”
“O, jee..ehh..shit ik heb geen auto. Vandaag naar de garage gebracht. Nou, ik huur een green wheel.”
Ga ik maar even Delft bezichtigen. Loop ik daar de toerist uit te hangen op de grote markt van Delft en hier waart de ware oranje geest. Ik neem even mijn petje af voor Benno, schavuit van Oranje.

 Verder is hier het overwegend blauw in Delft.
Ha wat fijn daar is Marjolein!  En dan rijden we met de auto naar Dord. "Geen dorp rotter dan Dord."
De green wheel moet ingeleverd worden op een kilometertje van haar huis. Daar staat haar fiets en dan spring ik achterop. Hop. En het gaat lekker.  Het is half 4. Ik zou er om half 12 zijn. Maar het schip is de haven in.
En zo komt het allemaal toch nog goed en gaan we lekker samen zingen.
Het was een onvergetelijke dag.
Met zuurkool toe van Aris Bouwens.