maandag 28 juli 2014

Blommenkindersfestival

27 juli 2014, Roosendaal, Blommenkindersfestival

Soms lopen de dingen even anders dan je had gedacht. Zo krijgen wij na onze jarenlange tournee onverwacht veel aandacht. Aandacht van de media. En zonder de media besta je niet eigenlijk. Daarom waren wij daar nu heel blij mee.
Dat we nu toch nog bestaan.
Zo stond er een prachtig breed uitgemeten artikel in de Volkskrant met de zure kop: ‘Azijnpisser’....



.....die verder de lading van het verhaal totaal niet dekt maar wel aandacht trekt en als geuzennaam zou kunnen worden uitgelegd naast het geplaatste lied: Trouw, beter bekend als ‘ De Volkskrant is een kutkrant.
Nu ben in opgegroeid met een gerenommeerd 'Azijnpisser' als vader, ooit werkzaam bij de Volkskrant en krijg ik dit ook nog eens over me heen. Dat kan teveel worden. Want nu zijn de heren  AzijnVisser en de Graaf in een onderlinge concurrentiestrijd verwikkeld geraakt: Wie is er nu de enige echte Azijnpisser? Wie heeft er recht op deze mooie titel. Dat zijn dingen waar wij ons nu op moeten bezinnen.

De volgende dag staat er in BN de Stem een opgewekt interview van dezelfde strekking maar met de kop: “ We lachen ook heel veel.”



Kijk, daar word ik dan weer vrolijk van, ja, want dat is ook zo. Bovendien is de foto in deze krant wel up to date en die in de Volkskrant ruim tien jaar oud. Maar dat maakt ons dan ook wel weer tien jaar jonger en zo heb elk nadeel ook ze voordeel.
Al met al legt deze publiciteit ons geen windeieren en voelt het allemaal als een ietwat late doch prettige waardering van het fraaie werk van Jaapse Joop al dan niet met Jessica. We zijn er best trots op.
 “Hèhè, eindelijk”, reageren onze fans. 
We zijn ontdekt! Het 'Succesvolle Duo".
Mooi toch.
Niet alleen leuk voor ons, ook voor de mensen die ons al die jaren hebben gevolgd en het prachtig vinden.

Dat is te merken op het Blommenkindersfestival waar we ook met veel enthousiasme onthaald worden en begeleid als echte sterren. Volgende keer zitten wij in die helikopter, zegt Joop als er een heli laag over het terrein blijft cirkelen. Het blijkt een trauma heli en het is niet goed afgelopen met iemand in Roosendaal, iets met stroom.

Wij gaan soundchecken in het openluchttheater waar de zon pal op onze hoofden staat en ook zal blijven staan. Joop vraagt om een parasolletje en daar maakt de geniale geluidsman dan een mooi ding van zodat die zon niet zo op Joop z’n hersenpan staat te gloeien en de gitaar niet uit zijn handen glibbert.


Het geluid komt goed voor elkaar en het publiek komt in stromen binnenzetten. Omdat wij als eerste gaan optreden en er nog lange rijen bij de kassa’s staan, lopen er steeds mensen voor de tribune langs.

Dat is lastig concentreren en als er dan nog een paar fotografen pontificaal voor het publiek gaan staan gaat Joop even ouderwets tekeer, na een eerder vriendelijk verzoek om niet te storen met de camera’s is het nu echt ‘wegwezen of ik stap op, en even later nog een keer: ‘Moven!” Kijk, je bent een ‘Azijnpisser’ of je bent het niet. Maar hij wordt gesteund door het publiek met een luid applaus.



We gaan lekker een uur zingen en het is van het begin af aan een feestje...



Alles mag er zijn. Van ‘de Hangjongere’ tot ‘En in juli als het warm was’ . Liedjes over de liefde, de teringherrie van de discotheek, het leed, de maatschappij met z’n onbeholpen instanties, de banken, de managers, het leger, de kerk, het koningshuis en ‘dat gevoel van onmacht’.
“Wij geloven in een wereld waar mannen niet de baas zijn”, dekt de lading wel.
Joop kijkt dan op zijn blaadje en kiest weer een lied. Het repertoire is alleen maar groeiende.



En dan zingen we een nieuw lied over Afghanistan, een hommage aan de jongens die al dan niet terugkomen met een trauma van hier tot Afghanistan. 
Ook nieuw en zeer actueel in het assortiment zijn onze vrolijk getoonzette wandelliedjes. Liedjes waar je op kunt wandelen dus. Daar slaan wij twee vliegen in een klap. Wij wandelen graag terwijl we zingen en andersom en zo ontstaan die dingen.
Zo is er nu een lied met het refrein:

 ‘En aan het einde van het jaar, kiezen wij met elkaar, de grootste, de grootste..
Aan het einde van het jaar, kiezen wij met elkaar de grootste.. leugenaar..”

Dit lied is op allerlei gebieden in te zetten. Er zijn veel kanshebbers op de titel en wij gaan dan ook ‘de Gouden Pinokkio’ uitreiken aan de winnaar.

En dit lied wordt meteen enthousiast meegezongen, meerstemmig.
Wat een geweldig leuk Brabants publiek! Wat een sfeer. We zingen met plezier!





Er zijn een aantal verzoeknummers binnengekomen en die doen we dan ook. Voor een mevrouw die nogal verdrietig is, biedt het lied “In de schemering’ troost en voor een sportman, de wereldkampioen driebanden Dick Jaspers, uit St Willybrord, spelen wij het lied uit de sportserie:  de Hordenloper. Dat slaat dan wel niet op biljarten maar wel een beetje, want je moet er ook bij bukken.



Het is een vrolijke bedoening. Allerlei Koos Koets-achtige- flower- power energy- types met peace tekens en tatoeages. Mensen waar de wereld niet slechter van wordt denk ik dan.


Bloemenkinderen. Blommenkinders. Ik krijg een beetje antropohosofische jeukkriebels. Maar het valt allemaal mee. De organisatie loopt op rolletjes, de sfeer is artistiek en vriendelijk. Fleurig, kleurig, vredig activistisch, kinderlijk. Zo’n pluk het geluk gevoel. Bewust uitgerust met een goed gemoed en bij voorkeur terugblikkend op die goeie ouwe tijd met de ‘eigen’ jeugdhelden.
Hier spelen Jan Akkerman, Massada, Focus.
Na ons treedt Dimitri van Toren op. We treffen hem in de kleine tent achter het podium. De mannen kletsen wat over een gitaar en Dimitri is jaloers op Joop. “Want jij zingt fijn samen met deze leuke mevrouw in haar rode jurkje en bovendien ben jij nu al klaar en ik moet nog.”  Joop Zegt: “Ja ik kan jou wel zo’n rood jurkje aan laten doen maar daar wordt het ook niet leuker van.”



En Joop begeleidt zijn aardige collega liedjeszanger met de gitaar naar het podium waar een smachtende menigte aan zijn voeten ligt in het gras en de hete zon.
Daar smelt je toch van zo’n man.
En als we niet gestopt zijn met zingen, dan zingen we nu nog.

"O, wat is het lang geleden, dat wij het samen deden, O wat is het lang geleden, dat wij, hebben geblowd."


En speciale dank aan de organisatie van het festival, de vrijwilligers , de techniek, het publiek, de journalistiek en de fotograaf die ons zo prettig op een afstandje heeft gefotografeerd en de sfeer mooi heeft getroffen :)) Aad Meijer, Studio TKST&BLD, dankjewel!















vrijdag 25 juli 2014

Twee keer in de krant, we zijn ontdekt.



hier de tekst, door Sylvester Hoogmoed.


Joop & Jessica, succesvol duo

Schilderijtjes tegen het muziekbehang

Met de jaren lijkt de eigenzinnige Joop Visser steeds meer lol te krijgen in optredens, vooral

sinds hij het podium deelt met zangeres Jessica van Noord. Aanstaande zondag zijn ze te horen

tijdens het Blommenkindersfestival in Roosendaal. Onder jonge collega’s is de inmiddels 76-jarige

liedschrijver uitgegroeid tot een cultster en hij blijft nieuw repertoire schrijven - schilderijtjes

noemt hij het zelf.

Over hun deelname aan Holland's Got Talent eind vorig jaar, willen ze niet praten. Jessica van

Noord: "Anders krijgen we stokslagen." Joop Visser: "Wij hebben een contract getekend waarin

staat dat wij daar niets over mogen zeggen op straffe van een dwangsom van een paar duizend euro.

Dus wij zeggen daar niets over. En wij zeggen dus ook niet dat Noord-Korea op ons een even vrije

indruk maakt als Kim Jon Mol's Utopia."

Een geslaagde stunt was het in ieder geval wel. Het filmpje waarin hun optreden werd vastgelegd

was een hit op Twitter en Facebook. Niemand bij RTL herkende de even legendarische als

publiciteitsschuwe zanger in het laconieke duo Joop & Jessica. Ze werden genadeloos weggestemd.

Grote namen als Lennaert Nijgh en Boudewijn de Groot waren naar eigen zeggen schatplichtig

aan zijn oeuvre en zoveel decennia later geldt dat ook voor Lucky Fonz III. "Joop Visser is een

cultfiguur, die nog steeds van grote invloed is. Hij is een taalvirtuoos, doet hele gekke dingen met

het metrum en de dictie en ook in muzikaal opzicht is het erg knap. Het heeft allemaal een hele vrije

vorm, waardoor het fris blijft. En behalve Chet Baker kan niemand zo mooi zachtjes zingen, je hebt

soms het gevoel dat hij in je oor fluistert."

Voor Kees de Koning, baas van het bekende hiphop-label Top Notch, is Visser een jeugdheld. "Ik

ben ermee opgegroeid, mijn moeder draaide het veel. Nu laat ik het mijn kinderen horen, het klinkt

nog steeds ongelofelijk modern. Geen woord teveel, sober, zonder wollige akkoorden, dat maakt

het tijdloos." De Koning zou graag een verzamelbox met zijn repertoire uitgeven, of een hommage-
cd waarop anderen zijn werk zingen. Maar hij denkt niet dat Visser daarop zit te wachten. "Het lijkt

soms wel of hij zijn eigen erfgoed wil vernietigen. Hij is ongrijpbaar en consequent tegen de stroom

in, ook dat maakt hem zo interessant."

Inderdaad, wanneer het woord hommage valt, reageert Visser afwerend. "Dat moesten we maar

niet doen." Op een zonnig Haarlems terras beantwoordt hij samen met Jessica van Noord opgewekt

alle vragen - bij voorkeur wanneer die niet over hemzelf gaan. Sinds een jaar of tien vormen ze het

duo 'Joop & Jessica'. In een koor bleek haar sopraanstem wonderlijk te contrasteren met zijn bas-
bariton, zoals haar open expressie wonderlijk contrasteert met zijn soms wat barse afkerigheid.

Samen optreden had hem altijd al ideaal geleken. "Toen we begonnen, zei mijn dochter: 'Dit is wat

je altijd al gewild hebt!' En zo was het ook. Het eigene van het individu wordt minder, de harmonie

wordt meer." Als vast onderdeel van hun optreden proberen ze ook de zaal te laten meezingen.

Van Noord: "Ik vind het heerlijk als dat lukt, vooral als het meerstemmig gebeurt. Ik merk dat de

mensen het ook echt leuk vinden om te zingen."

Sinds hij met haar een duo vormt, heeft Visser zijn repertoire enigszins aangepast. "Sommige

liedjes, die te individueel zijn zing ik niet meer. Ik schrijf ook anders, nóg minder over persoonlijke

dingen." Je kan je niet aan de indruk onttrekken dat het duo hem een welkome mogelijkheid

biedt om zich als privé-persoon nóg beter te kunnen verschuilen. Nooit had hij de ambitie in de

schijnwerper te staan; hij hield van zingen en schreef graag liedjes, maar dat laatste vooral om het

schrijfplezier.

Toen Gerrit Komrij tien jaar geleden een aantal van zijn liedteksten opnam in de

bestseller 'Nederlandse poëzie van de 19de t/m de 21ste eeuw' was Visser woedend op uitgever

Bert 'Berlusconi' Bakker, die verzuimd had hem om toestemming te vragen. Toestemming die hij

resoluut geweigerd zou hebben, zoals hij ook artiesten het recht ontzegt zijn werk te zingen en

niet wil dat bibliotheken zijn cd's uitlenen. Cd's die in eigen beheer worden uitgebracht en besteld

kunnen worden via zijn website.

De platen die hij begin jaren zestig onder zijn echte naam Jaap Fischer uitbracht, waren enorme

verkoopsuccessen. Eindelijk was er een Nederlands antwoord op de populaire chansonniers uit

het existentialistische Parijs van de jaren vijftig. Collega's als Gerard Cox profiteerden mee van

Fischers populariteit. "Zijn liedjes waren een hausse in die tijd, maar hij trad nauwelijks op, daarom

zochten ze mensen die dat wel wilden, vooral in Vlaanderen. Ik kreeg daar toen veel succes, dankzij

hem."

Maar Fischer schuwde de publiciteit en verdween in 1964 voorgoed van het podium. Hij studeerde

af, kreeg een gezin, emigreerde, werd na verloop van tijd opbouwwerker in Oost-Groningen en

tenslotte leraar maatschappijleer en economie.

Ergens in het midden van jaren zeventig herontdekte hij de liedkunst en ging ook weer optreden,

maar nu onder de onbeduidende naam Joop Visser. De aandacht was klein en hij deed er alles aan

om dat zo te houden. Visser weigerde zich aan te sluiten bij de auteursrechtenorganisatie Buma/

Stemra, wie zijn liedjes op de radio wilden draaien, moesten daar met hem persoonlijk afspraken

over maken. Jacques Klöters was één van de weinigen die dat deden. "Bij de AVRO wilden

ze Visser niet betalen, dat vonden ze te veel gedoe, buiten hun regeling met de Buma om. Dus

deden Kick van der Veer en ik dat maar uit eigen zak als we een liedje van hem draaiden." Toen

Klöters hem een keer uitnodigde om in zijn radioprogramma te gast te zijn, kreeg hij de wind van

voren. "U bent een burgemeester in oorlogstijd!" aldus Visser, waarna een tirade volgde tegen

het 'Huilversum' met al zijn Engelstalige muziekbehang. Het argument dat zo'n uitzending de

verkoop van zijn platen zou stimuleren, maakte bepaald geen indruk, want daarop zat Visser nou

juist helemáál niet te wachten, beweerde hij. "Dan moet ik die straks allemaal gaan versturen, daar

kan ik niet aan beginnen, ik ben geen postorderbedrijf!"

Bij de VARA draaide Jack Spijkerman regelmatig liedjes van Visser en hij wist hem zelfs

meerdere keren te verleiden tot tv-optredens, onder meer in het immens populaire Kopspijkers.

Spijkerman: "Ze noemen hem vaak lastig, maar daar ben ik het niet mee eens. Toen hij bij mij

in een radioprogramma kwam, was dat op voorwaarde dat er geen Engelstalige meuk gedraaid

zou worden. Dat is geen onzinnige eis, Joop heeft nagedacht over dat soort dingen, hij is een

zeer principieel mens en erg betrokken." Dat laatste merkte Spijkerman ook op het persoonlijke

vlak. "Na mijn overstap van de VARA naar Talpa heeft hij zich enorm boos gemaakt over alles wat

er over me heenkwam."

"Dat hij zo'n authentieke persoonlijkheid is, heeft hij heel duur betaald, dat dwingt respect af,"

zegt Hans Dorrestein. "Hij lijkt me zo'n man waarmee je in het verzet zou kunnen zitten." In veel

van Vissers liedjes klinkt ook een grote compassie door, benadrukt hij. "Zo'n lied als 'Ga je even',

over hoe een mensenleven uit je handen glipt, dat het voorbij is voor je het weet. Dat beschrijft hij

verdomd goed."

Gevoelige, tedere liedjes worden stelselmatig afgewisseld met melige ironie en teksten van een

ontwapenende botheid. Over het tuig dat hogerop zit, over de vrijgestelde nietsnutten in het

onderwijs, die gewichtig doen op kosten van de gek die voor de klas is blijven staan, over de

platitudes van regenten en hun lakeien bij de media: de jou-hoe-hoer-nalisten. Ooit zong Visser

"de Volkskrant is een kutkrant" en voor straf kreeg hij voor zijn nieuwste lied 'Oranjekaravaan'

op Volkskrant.nl slechts drie sterren in plaats van vier - werd vermeld op de site. Joop & Jessica

kunnen daar hartelijk om lachen.

Ironie is nooit ver weg in zijn repertoire, maar de liedkunst als ambacht neemt hij zeer serieus.

Van Noord: "Joop ziet het als schilderen. Hij maakt schilderijtjes met woorden en muziek en die

hangen we dan samen op met onze stemmen." Visser: “Schilderen dus. Ik kan soms maandenlang

schaven aan teksten. Dan merk je dat er nét weer een woord is dat beter bekt; Jessica komt ook met

verbeteringen."

Met tournees en avondvullende voorstellingen is de 76-jarige Visser vorig jaar gestopt. Onlangs

verscheen er een (inmiddels al uitverkochte) dvd van de afscheidsvoorstelling. Je ziet daarop een

vrijwel roerloos op het podium zittende duo, met als enige begeleiding zijn gitaar. Liefst zouden ze

het zelfs zonder microfoon doen. De puurheid, daar gaat het om. Visser: "Ik denk niet dat een liedje

beter tot zijn recht komt als iemand op een podium staat heen en weer te springen. Wij leven in een

tijd waarin 'onecht' steeds meer terrein verovert op 'echt', dat geldt op elk gebied. We raken met z'n

allen steeds meer gewend aan 'onecht' en zoals iedereen weet: smaak is gewenning."

Hij blijft nieuwe liedjes schrijven. Soms nemen Joop & Jessica er een op voor hun eigen YouTube-
kanaal. En soms zijn er gelegenheidsoptredens, zoals zondag tijdens het Blommenkindersfestival in

Roosendaal. Jessica ziet ernaar uit, Joop hoopt dat het die dag niet zal regenen.


En BN de STEM meldt dat we ook heel veel lachen..


en dat is ook zo.


(hier de tekst, beetje raar onder elkaar maar toch, het is allemaal waar)


26 STAD EN STREEK

‘We lachen ook heel veel’

Ook te zien op

Blommenkinders:

Joop Visser

(voorheen Jaap

Fischer) en Jessica

van Noord.

door Willem Jongeneelen

ROOSENDAAL –

Jaap Fischer was de

zoon van een hoogleraar Arabi-
sche wijsbegeerte en studeerde

zelf niet-Westerse sociologie. In

zijn studententijd maakte hij een

aantal ep’s en verschenen er later

drie elpees. Zijn liedjes werden

omschreven als cabaretesk, vanwe-
ge de maatschappijkritische tek-
sten. De populariteit van zijn ori-
ginele, voor die tijd bijzonder

scherpe werk nam gigantische

vormen aan. Fischer stopte in

1964 radicaal, al zinderde het be-
staan van zijn songs nog jaren na.

Hij ging in het buitenland voor

de voedsel- en landbouworganisa-
tie van de VN werken en later als

opbouwwerker in Groningen en

als leraar maatschappijleer op een

mts. In 1976 verschenen er plots

nieuwe liedjes van ene Joop Vis-
ser. Die zanger rept met geen

woord meer over Jaap Fischer, zo

luidt het verhaal. Maar Joop Vis-
ser, 76 jaar inmiddels, schrijft en

zingt nog steeds. Sinds tien jaar

treedt hij op met

zangeres/cabaretière Jessica van

Noord en zetten ze filmpjes op

het internet. YouTube staat er vol

mee.

Na vele jaren solo gezongen te heb-
ben ging u met Jessica zingen. Waar-
om?

Joop: ,,Omdat ik altijd met ie-
mand samen heb willen zingen,

maar alleen met de beste. Jessica

is de beste, alleen kwam ze wat

laat opdagen. Jessica: „Sorry.”

Wat vinden jullie bijzonder aan el-
kaar?

Joop: ,,Stem, presentatie, humor.”

Jessica: ,,Zijn kijk op de wereld en

zijn vermogen om daar zulke lied-
jes over te maken. Ik vind dat hij

zijn tijd vooruit is. Zijn gevoel

voor humor is geweldig.”

 Joop Visser en Jessica van Noord. foto Jaap Reedijk

U schrijft veel en blijft actueel. Hoe

selecteert u de onderwerpen?

Joop: ,,Ik schilder met woorden

en muziek, geen onderwerp is bij

voorbaat uitgesloten.”

Mensen noemen uw werk cynisch,

boos ook wel. Ik hoor ook veel hu-
mor. Lacht u veel?

Joop: ,,Vraag maar aan Jessica.” Jes-
sica: ,,De boosheid over misstan-
den geeft wel een enorme kracht

om iets te maken. Humor relati-
veert het weer. Dat verschaft het

een mooie vorm waar de Engel-
sen ook erg sterk in zijn. Humor

is hard nodig in de wereld. En

Joop lacht veel! Ik ook. Gedeeld

plezier is dubbel plezier.”

Ik hoor in veel liedjes ook een mix

van protest, verbazing en cynisme.



Ik vind dat Joop

zijn tijd ver

vooruit is, hij is

een ware

kunstenaar

Jessica van Noord

Dat voetballied over onze jongens

tijdens de WK in Brazilië: ‘Oranjeka-
ravaan.’ Dat is vooral grappig en be-
wust clichérijk. Of heb ik het mis?

Joop: ,,Het is positief, ter zake en

heeft een sterk refrein dat ieder-
een meteen meezingt. Dat laatste

is praktijkervaring.” Jessica: ,,Het

is een goed lied om op te lopen

ook. We Gaan! We Gaan! Polonai-
se!!

In de liedjes Geert en Doe Is Nor-
maal Man is er dan weer welge-
meend hard protest, soms met een

kleine knipoog over het geblondeer-
de haar van Wilders, maar wel met

oprechte verbazing over het niveau

van die man en de kwalijke zaken

die hij uitkraamt.

Joop: ,,Het is in de eerste plaats

een waarschuwing aan de Icarus

in Geert.”

Jullie staan binnenkort op Blommen-
kinders. Mag het publiek een actuele

show verwachten of zingen jullie

ook liedjes die ze zouden kunnen

kennen van platen of het internet?

Joop: ,,Een beetje van dit en van

dat. Wij hebben geen idee van

het publiek.” Jessica: ,,Joop is al

aan het oefenen met heen en

weer rennen met de gitaar, want

dat doen ze meestal op een festi-
val.”

Ik lees overal dat Joop niet meer

over Jaap wenst te praten. Is dat zo?

En waarom is dat dan?

Joop: ,,Goede vraag. Misschien

omdat sommige journalisten voor-
al andere journalisten naschrij-
ven. Dan lees je zoiets al gauw

overal. Je kunt ook, vrij naar de

componist Varèse, zeggen: wie al-
maar bezig is met het verleden

van een ander, negeert het heden

van die ander en ontkent de toe-
komst van die ander.”

Jaap, Joop of met Jessica, ik hoor de

vaandeldrager op het gebied van he-
keldichten. Beschouwt u dat als een

compliment of omschrijft u dat

werk liever anders?

Joop: ,,Ik vind dat zeker een com-
pliment, want dat heb ik dan met

nog geen twintig procent van

mijn repertoire bereikt.”

Tot slot de deelname in talenten-
show Holland’s Got Talent in 2013.

De jury, onder leiding van Gordon,

stemde jullie weg. Het was verba-
zingwekkend dat niemand jullie her-
kende. Waarom deed u mee? Was

het een statement?

Joop: ,,Het antwoord is simpel:

Wij mogen hier niets over zeggen

van de baas van RTL, die verant-
woordelijk is voor de contracten.

Dat vinden wij niet erg, want ver-
geleken met Kim Il Sung van

Noord Korea is Kim Jon Mol van

RTL een moordgozer, volgens

ons.” Jessica: ,,Verder kunnen wij

daar niks over zeggen, anders krij-
gen we stokslagen.”

Joop Visser & Jessica van Noord: 27

juli vanaf 14.30 uur op Blommenkin-
ders (in Het Vrouwenhof in Roosen-
daal. Info: www.blommenkinders.nl