Maandag 19 augustus 2013
 
Hoe de tenen van Jan Beenen verdwenen.

Goede middag!
Hier ziet u het filmpje op de volgende link (even kopieeren)

http://youtu.be/RbC9wjP5YqI

Ja even een kleine toelichting op het volgende ingrijpende filmpje.
Het kan namelijk schokkende beelden bevatten voor kinderen onder de twaalf jaar.
Dat was ook de leeftijd waarop je naar binnen mocht bij Jaws.
Kijk en toen was ik nog geen tien en mijn broertje dus 9 maar mijn moeder zei gewoon dat we twaalf waren en nam ons mee op het Houtplein naar Jaws, in het Lido.
Eerst vonden we dat wel stoer met een rol top drop naar die haai kijken maar al gauw zat ik constant met beide handen voor de ogen dan wel in de oren om maar niets te hoeven zien of horen van bungelende beentjes met die muziek; tatatatatatatataaaaaaaaaaaa en dan kwam ie eraan, maar je zag hem niet en dat was nog het engste. Traumaatje met dank aan mama. Ik durf nog steeds de zee niet in, vooral niet op een luchtbed.

Op een goede avond zaten wij wat te blaten bij stamcafé Koops in de Damstraat.
Naast deze fijne gastvrije thuisbasis is het lege pand  sinds kort levendig opgevuld met interessante bakken met kleine visjes die bekend staan om hun reinigend vermogen. Het zijn zogenaamde gara rufa visjes en ze zijn niet gevaarlijk. Het heet Four River, Fish Spa. Je krijgt er schone voeten van en nog een kop thee ook. Een alles in een inclusieve Thee en Tenen salon. Vis voet. Goed voor de doorbloeding ook. Het schijnt dat ze alles weg sabbelen. Psoriasis, exceem, eelt, eksterogen, schimmel. Alleen kalknagels vinden ze niet lekker. Je mag er ook met nagellak in want daar knagen ze gewoon omheen. En dat wordt dan ook zuiver gehouden door drie filters, want anders zou je misschien denken: wat loop ik hier op.
Zo vroegen wij ons af wat er dan daadwerkelijk door je heen zou gaan als die tenen in zo'n bak zouden bungelen. De een vond het maar vies en de ander zag het meer als een fetisj. Lekker wel. Ik had er zelfs een boek over gelezen: Tenen Lezen , razend interessant want aan je tenen kun je dus echt ALLES ontlenen. Je hele karakter, al je zwakke plekken en je talenten, kijk naar je teen en je ziet het dus meteen.
De nieuwsgierigheid was gewekt en ik dacht aan een liedje van Annie MG (zij was haar tijd ver vooruit) over 'Meneer van Zoeten waste zijn voeten in een aquarium' en om dat dan te zingen in zo'n bak, voor de totale beleving. Maar toen kwam Jan Beenen toevallig langs en omdat hij Beenen heet dacht ik dat het wel aardig zou zijn om dan samen met Jan Beenen de tenen te laten nouja, afkluiven zeg maar en dan een liedje te zingen over de tenen van Jan Beenen, hoe die dus zijn verdwenen.
We moesten  echt de eerste drie minuten doorkomen. Jan Beenen heeft gegild als een viswijf. En ik hield me stijf. Het kietelt vreselijk en je kunt ook niet in paniek gaan staan want dan worden ze geplet, die visjes. Dus dan  moet je even doorbijten maar daarna is het een soort van lekker en je komt er uit met een zacht velletje. Tenminste de meesten. Jan Beenen niet.


hier ziet u foto's van "The making off".

het was warm voor de cameraman

 

Hier worden onderwater opnames gemaakt van jubelende tenen

 

Je kunt er ook met je handen in, dat voelt net als dat je in een bak met wormen gaat..denk ik

 ze zijn allemaal net een tikkeltje anders, de gara rufa visjes

hier was hij er nog..

Jules Deelder

HET TUINFEEST, Deventer, 3 augustus 2013.

Wat was dat mooi die zomerse poëtische avond in Deventer.

"Joop. Deventer, augustus 2013, Deventer!"

We zingen een lied:
"Vroeger of later komt het moment dat je het vergeten bent.
 Dat ze zeggen: Joop, Deventer, 3 augustus 2013. 
En dan zoek je in je geheugen. 
En dan zoek je in je geheugen. 
En dan is het zoek."

Het Tuinfeest, de dichters op de romantische podia met wijn en bier, fijne gerechten, lange tafels in de straat en blauwe luchten onder het zuchten van de warme woorden en de klanken die janken in een wereld waar wij niet bij willen horen maar met gedichten en muziek bevechten.

"Joop, Deventer!"

"Vroeger of later komt het moment dat je het niet meer herkent. En dan zoek je in je geheugen en dan blijft het zoek."

"Joop Deventer! Deventer."

 Dat we toen zongen met Jules Deelder. Zijn favoriete lied . Dat lied over de Rotterdamse vrouw. "Weet je wat, wat ik wou. Weet je wat ik wou. Ik wou een Rotterdamse vrouw. Ik wou een Rotterdamse vrouw." Joop. Kom nou. Dat weet je toch nog wel.

Dat Jules nog zei: "Zonder speed leef je niet",  en dat zie je ook. Dat hij strak en stralend op dat podium stond met uit zijn mond krachttermen om te kermen zo kernachtig en gevormd door aftands allooi en zooi die niet meedoet in het leven zoals het hoort. En daarmee is hij een icoon een kunstwerk van zichzelf als zwartkijker in hoog glanzend pak met zilverkleurige vlinderbril die scherp schiet en ziet wat anderen misprijzen en vol afgrijzen afwijzen en hij raapt het op en zet het neer in woorden en beelden vol tyfus kanker en hoeren sfeer om te gillen en te trillen gelijk een lijk dat nooit meer opstaat op straat terwijl hij zijn krant leest en naar zijn werk gaat en een borrel drinkt met zijn vriend die naast hem woont en zijn vriendin die ook de zijne is maar dat hij dat niet wist en zo kankeren ze maar door het hele gore leven.

God, wat zijn woorden troostrijk. En wat is zijn voordracht krachtig.
De humor ligt op straat. Deelder dendert door. Hij is nog niet ingehaald door de tering.
En ze halen verhalen op over vroeger. "Jules, weet je nog? Mooi man.

En het was prachtig weer en al die mensen die daar zaten in die zoet geurende kloostertuin, intiem en toch ruimdenkend. Hoe mooi wil je het hebben? En er waren ook sterren als Wende en de Kik, echte bekenden van de wereld die Doordraait met ons gekluisterd aan de treurbuis.

"Deventer Joop, Deventer, dichters, zangers, eten, drinken, overdreven luchtballonnen, zomer, Deventer!"

"En hij zoekt, en hij zoekt in zijn geheugen en hij zoekt zich te pletter en dan zegt ie: 

“Ahhhh..Deventer, Deventer…jaaaa!!!

KOEK !’