dinsdag 20 mei 2014

Woensdag  21 mei 2014,



Lieve fans en andere leuke mensen.
Dit is een heuglijke dag. Wij zijn trots en blij met ons ei,
dat zei:

Er is GVD een DVD!



Dus, als je eens een keer ziek bent en tijd zat hebt om twee uur liedjes te gaan zitten kijken en luisteren of het is Vaderdag of je moet iemand Bedanken! dan is dit natuurlijk HET ultieme cadeau. De DVD van J&J met de titel:

BEDANKT!

En zoals u van ons gewend bent is er altijd een moment van vreugde: ofwel bij het opzetten, dan wel bij het afzetten.
Doorspoelen kan ook, zo kunt u rustig vijf keer achter elkaar naar de Manager luisteren.

Wat staat er op de DVD:
Het is een registratie van ons (bijna) laatste concert, opgenomen in Heemstede op 16 mei 2013 in Theater Casca. Met de volgende nummers:

Voor de pauze:
*Nieuwe lente
*Geen vrouw windt mij meer op
*In de teringherrie van de discotheek
*Het is fijn
*Vogels
*Gesproken woord
*Marianne
*Kanarie
*Moortje
*Haarlemmermeer
*Je ziet de zon
*En het zijn de straten niet (Leiden)
*Langs de snelweg
*Boekelo

Na de pauze:
*Het tuig zit hogerop
*Dat gevoel van onmacht
*U denkt ook wel een verwonderd
*Wij geloven in een wereld
*Jomanda
*Gesproken woord
*Eindelijk ( de Paus)
*Je hebt geen benen nodig om de Heer te volgen
*Voetbal
*Kwam ze ( het margarinehoertje)
*In de schemering
*Nooit een vak geleerd ( Onze Jan is manager geworden)
*Winkel
*Hordeloper
*Je moet je moed niet laten zakken.



Dus de hoeveelheid is dik in orde. :)))

Uniek is dit omdat:
Het de enige live registratie is van een volledig optreden van Joop Visser met Jessica van Noord.

Hoe komt u aan de unieke Joop en Jessica DVD?

Bestellen via de website van Joop Visser:  www.joopvisser.nl

En wel voor de schappelijke prijs van 15 euro excl 2.50 euro verzendkosten per bestelling.

Als u er vier bestelt betaalt u 4 keer 15 euro plus 2.50 verzendkosten.
Koop er dus veel dat scheelt portokosten en zo komen wij van die dozen af.:)
Maakt u ook vooral reclame voor ons dat is altijd fijn.

Wij zijn blij en trots op onze dvd. Fijn als u er van geniet omdat u er ooit bij bent geweest misschien en anders heeft u iets gemist. In ieder geval een mooi aandenken aan een geweldige tijd, de fantastische liedjes van Joop en  aan onze bijzondere samenwerking.

Dan zeggen wij uit de grond van ons hart: BEDANKT! voor al die jaren dat u bent komen luisteren.
Zonder ons prettige publiek was het de helft zo leuk niet. Wij danken ook de theaterbazen en bazinnen en hun geweldige teams, waar wij al die jaren keer op keer hartelijk welkom waren.

Liefs, liefs, liefs  van  het Succesvolle Duo: Joop en  Jessica

    Hoesontwerp: Eric j. Coolen.

(en om een beetje in de sfeer van weleer te komen, hier nog het verslag van dit optreden.)


Heemstede, Theater de Luifel, 16 mei 2013

"Zonde, dit is dan De Laatste Openbare Ronde."



Het zat er aan te komen. De dag wie je wist dat zou komen. Je hebt het in je dromen al vele keren beleefd. Ben je er klaar voor. Daar sta je dan.
Alle cliché’s zijn waar.
Aan de voorbereiding heeft het niet gelegen. Die is gedegen. Er zit een systeem in. En het systeem is goed. Het systeem is: iedere repetitie 6 nummers minimaal. Soms worden het er 12. En zo stampen we al die teksten in ons hoofd, zodat we ze vrij kunnen spelen, te pas en te onpas, ook op verzoek. Nu moeten we vanwege de opname anders werken. We worden opgenomen. Ik ben rijp voor opname. Ik zeg: doe mij maar permanent.

 De sympathieke mannen van de techniek, John en Henk zijn er al om 1500 uur om de camera’s op te stellen. Ze hebben er vijf neergezet waar wij en het publiek geen last van hebben. Verder is het hier met vrijwilligers in Casca. Sommige vrijwilligers lopen vrij willig rond en hebben geen benul waarvoor en waarheen. Dat zijn de onnodige vrijwilligers. Verder heb je ook de broodnodige vrijwilligers, waar je wel wat aan hebt dus. De mevrouw die mij van bitterballen voorziet is een topper evenals Adriaan de aardige directeur. 
Dit is de kleedkamer.
( pijnlijk detail, hier leefde Maarten van Roozendaal dus nog..RIP)

Dan zit er in een zaaltje naast de kleedkamer een groepje dames het serieus en zwaar te hebben. 'Ik heb een heeel zwaaaaarrr leven' wil ik eigenlijk zingen (ook van de zenuwen) maar ik doe het niet. Respect. Vier dames in een kringetje op een kussentje in een soort pyjama. Waarschijnlijk doen ze een cursus 'wat gaat er door je heen' en 'deel dat' of 'oom-oom-ik-ben-een-boom'. Ze kijken zeer boos als wij er ietwat lomp langs zeulen met die gitaar. 
“Pardon??!!’ zegt de juf streng en getergd tegen Joop. ‘Wij zijn aan het werk ja!” 
En Joop kan zich dan ook even lekker afreageren. Hij houdt zich nog netjes in want ik denk: Dit wordt matten met die mutsen. ‘Wij ook mevrouw, er zit een zaal vol op ons te wachten.” 
We doen de soundcheck en het geluid van Jasper is prima. Volgens de mannen gaat het allemaal goed komen met beeld en geluid. Wij moeten alleen nog even 28 liedjes zingen 'met zonder fouten' en redelijk ontspannen.


(foto's van Thera)

We maken een uitgekiend programma met veel wikken en wegen en wel overwogen. Nieuwe nummers voorop en in de tweede helft vooral de verzoeknummers en meezingers. 
Vanwege de ‘Laatste Ronde’ en het eind van het seizoen (en dat gaan we nooit meer overdoen) zit Casca tjokvol. Er zit weinig zuurstof in de zaal. Ze hadden het wel drie keer kunnen uitverkopen, de telefoon bleef maar gaan.

 Heemstede is dichtbij ons Haarlem en daar hebben wij natuurlijk veel fans en aanhang. En die komen allemaal ter verhoging van de feestvreugde en de druk. Buren, Haarlemmer koorzangers, Malle Babbes, verse Koops vrienden, Ampzing Genootschapslieden, familie en fans. Van geiten wollen sokken tot Heemsteedse ballen en oude mensen met zuurstof en gehoorapparaten. De generatie die opgegroeid is met de liedjes van Jaap Fischer en met uitsterven bedreigd wordt tot mijn eigen kinderen die moeten lachen om zo’n lied als ‘Moortje’  of ‘Voetbal’ dat is logisch of ‘Dat gevoel van onmacht’ met 'Schop ze dood!' in het refrein. Dat begrijpen ze. ‘Het tuig zit hogerop’ doet het ook goed. Voor mijn vader spelen we de ‘Hordeloper’ uit de sportserie en ik vind het ook een toplied! maar Gordon niet (bleek later)en de kranten stonden er vol van

 en voor mijn zus de ‘Nieuwe lente’. Voor Mary doen we de ‘Kanarie’, eigenlijk een carnevalskraker en mijn favoriete nummer, zeer zwoel, er was niemand in de ‘Winkel’. De ‘Manager’ is inmiddels een klassieker en wordt met luid gejuich ontvangen evenals ‘Jomanda’en het Zeeuwse ‘Margarinehoertje’ 
"Dag Hoor!"

(Hier bij de molen in Zeeland op de dijk, theater de Wegwijzer waar het fijn toeven is.Ik heb vernomen dat er nu twee hangbuikzwijnen ronddolen met de namen: Joop en Jessica.)

We zingen ‘ in de Schemering’ een van de mooiste liedjes ooit. Zucht.
 Van ‘Boekelo’ moet ik bijkans huilen. Het is een en al heimwee. 

En dan de afwisseling van mooi, teder en romantisch naar fijn vilein, grappig en kritisch. Wie maakt zulke liedjes in onze eigen taal? 
Joop is de beste. En samen zijn we een rots. 
En ik ben er zooo trots op dat ik dat met hem heb mogen doen. We zijn gegroeid door de jaren heen en tot bloei gekomen. Hij heeft mij dit vak geleerd, zeg maar een soort privé kleinkunst academie naast de wekelijkse zangochtenden op de koren. 
Ik vergeet nooit de eerste keer in het Ledig Erf waar ik dan twee liedjes mee mocht zingen en het meteen klikte. De geluidsman zei: "Daar moeten jullie mee doorgaan. De stemmen kleuren mooi bij elkaar en jullie zijn samen erg grappig, droog en vol contrast."



Dat we daarna binnen een half jaar een cd zouden maken en later nog twee en op tournee zouden gaan langs allemaal stoere theaters en een prijs kregen in de Kleine Komedie van Jan Rot voor het lied 'de Schemering' had ik nooit kunnen bedenken. Hoe kan dat!
En zo kwam er van alles op m'n pad naast mijn lieve held Joop.







Dat we bij Jack Spijkerman's Kopspijkers het voetballied hebben gezongen en m'n hele familie voor de tv zat en ik niet durfde te kijken. 
Dat we in het programma Vrije Geluiden een heel stel liedjes zongen en dat daarna de zalen vol zaten.

 Dat we in de nacht van de Poëzie optraden en het hele oude stampvolle Vredenburg bulderde van het lachen om de liedjes van Joop. De adrenaline, de spanning, de ontlading.
Dat we bij het 'Oog op morgen' in de Referendumnacht op gingen treden en vlak voor ons de stroom uit viel. Dat we moesten rennen met de gitaar door de regen naar een andere studio en er even een moment radiostilte was voor dat wij er in kwamen met "het stinkt in Zwitserland.' 
Dat we zelfs in Carre mee mochten doen met de feesten van Jan Rot en we een tweede Okapi-Liedprijs mochten ontvangen. 
Hoogtepunt na hoogtepunt.




Dat we in het Vondelpark in de verschrikkelijke kou hebben gespeeld  en Joop de luidruchtige, dronken zwervers vakkundig en subtiel weg heeft gejaagd met een 'wacht maar even: we doen een stukkie vals gezongen klassiek' tijdens de soundcheck.



Dat we ergens op een boot door de Leidse grachten keihard "Er is geen leven zonder Leijden'  hebben gezongen en 'Kanker is niet van God'. Dat we dat ook veranderd hebben in 'mazelen zijn niet van God' in Deventer tijdens de prachtige optredens in de poëzietuin en Jules Deelder met ons 'meedeelderde'.

Dat we nu in Heemstede het mooie lied over 'het water' in Leiden zingen omdat het bij Joop hoort.

Dat we in de trein 'Leve de regenten en hun lakeien bij radio, tv en krant' hebben gezongen voor de toenmalig nieuw gekozen en inmiddels overleden Dichter des Vaderlands, de sympathieke Driek.


Dat we in Boekelo ontdekt zijn en daar de 'Boekeloze Bokaal' hebben gewonnen, de publieksprijs met grote oren, zoals het Joop bekoort/hoort.


Wat een bijzondere avonturen in de late avonduren. 
Dat ik dat allemaal mee mocht maken heb ik oprecht als een geschenk uit de Hemel ervaren. En nu zijn we ruim tien jaar verder en zingen in Heemstede voor onze aanhang. Ze zijn ook al vaak ergens komen luisteren ergens in het land en dat schept een band. Leuk ook om hier het lied ‘In het hart van de Haarlemmermeer’ te zingen. Speciaal voor de gelegenheid ingestudeerd. Mooie tranentrekker met veel herkenning en een goed einde. Meezingen gaat lekker met zoveel enthousiaste zangers in het publiek. We doen ‘Marianne met je mooie ogen’ een lied van grote eenvoud en doeltreffendheid en ‘Je hebt geen benen nodig om de Heer te volgen’ in de 'relie-serie' aansluitend op 'de Paus.'

 We sluiten af met het positieve lied: ‘Je moet je moed niet laten zakken’ en een couplet voor de regio.

“Je bent geboren in Heemstede
Je gaat naar school in Heemstede
Je wordt verliefd in Heemstede
En je woont de rest van je leven in Heemstede
Maar je moet je moed niet laten zakken.”

We spelen intens en fijn.Het is anders bewust zijn. Ik ben me bewust van het unieke moment en dat we aan ons 'happy end' zijn.
We hebben het gehaald.
 Tien jaar samen opgetreden in zoveel theaters, schouwburgen en kleine intieme zaaltjes, kroegen, kerken, dorpen en steden. Meer dan 400 keer heen en weer. Door weer en wind, sneeuw en ijzel, dag en nacht, polders en klei, zand en bos, met dat vreselijke kaartlezen en goddank de tomtom, met verkoudheden en zweepslag, opvliegers en jicht, licht en zwaar,in file's en op stille nachtelijke uren. Dat sluiten wij nu af.
En het is meer dan mooi geweest.
En dan zijn er bloemen uit Heemstede en geraniums van Leen en Maria om achter te gaan zitten en een geweldig spandoek van Meike en Emma en nog meer bloemen van Ben en Thea en bonnen van Anton en Wil en champagne van Jelle en Marinka en chocola van Kees en Lies en hartjes en koekjes van mijn zus en kaarten in de bus en zoveel lieve mailtjes, dat is allemaal zooooo lief. Dank!
 

Heel veel dank aan ons trouwe publiek en zij weten het ook: dit is uniek.
We hebben een prettige aanhang in het hele land, een klein publiek dat de kwaliteit heeft herkend en gewaardeerd zonder schreeuwerige publiciteit. De fans hebben ons toch fijn weten te vinden in het overvolle aanbod in de programmaboekjes en op youtube. 

Joop heeft zich altijd onafhankelijk opgesteld, authentiek, autonoom, bezig met zijn eigen ‘schilderijtjes’ als maker en wars van media aandacht en gehyp. Dat is bewonderenswaardig.
Alleen ehh.. niet rete-commercieel om met van Dellende te spreken. Vandaar dat ik er nog een reclameblokje tegen aan gooi tegen de tijd dat de DVD de wereld in mag die ook wel doordraait als wij er niet zijn."

De DVD is er dus nu.

Poe poe.


BEDANKT!




 http://jessicavannoord.jimdo.com/




zondag 11 mei 2014

Moederdag!

“Wees goed voor je moeder, je hebt er maar eentje ”

 

Dat is nog eens een dag.
Het gaat met fases bedacht ik mij. Dat je er toch eigenlijk stiekem wel aan hecht of dat je er juist tegen vecht in de zin van ‘ onzin, houd op met die flauwekul, commerciële vorm van ramptoerisme en ik ben een geëmancipeerde moeder dus ik doe er niet aan mee.”
Maar dat is dan wel zielig als de kinderen klein zijn dus daar ga je al! dan ben je toch vertederd door de kleurplaten, de plakwerkjes en later de fraaie klei- en schilder-kunstwerken. Die hang je dan voor het raam of op je koelkast met een magneet.
Tot volgend jaar Moederdag, opdat wij niet vergeten.
Dit ook omdat de stropdas die ik als kind voor mijn pa had geknipt van een soort stug stofje met een pijp erop in stiksteekjes, niet gedragen werd die dag en dat deed behoorlijk pijn. Dat zou ik nooit doen.
Zo knutselen ze op de Vrije School voor ‘de liefste moeder aarde’ een antroposofische pannenlap of een schortje en weet je meteen weer waarom ze je ook zo waarderen. Omdat je ook zelf zo graag je eigen brood bakt vanwege de gemene gluten.
Maar dat is toch erg lief allemaal. Erger vind ik het als pa dan de stad in gaat om nog iets te scoren en alleen al vanwege de druk op alle feestdagen steevast eindigt met cliché cadeau’s die ergens het midden houden tussen Kruidvat geurtjes tot Aldi geraniums en als het meezit een huishoudelijk apparaat dat alleen maar in de weg staat: een sapcentrifuge van de Blokker. Of een zoveelste frituurpan. De beste cadeau’s zijn dan ook 'verwen-arrangementjes' voor moeder alleen in haar eentje om bij te komen. Of met een vriendin om dan samen te klagen over het bestaan waarin je wereld zo klein is geworden dat het loopje naar de brievenbus in de tuin al goed is voor een hysterische huilbui van je angstige knulletje.
Ontbijtjes op bed lopen ook vaak uit de hand. De thee gaat om, het dienblad in zijn geheel gaat om en de beschuiten met hagelslag belanden tussen de lakens en ik moet wachten tot sint-juttemis tot er sowieso eens iets naar boven doorkomt. Maar uiteraard ben je blij met zoveel aandacht en de rol van laat-je-maar-eens-goed-verwennen-vandaag!
Kijk nou wat een schatjes in bad. Waar blijft de tijd..


Ik verbaas me erover hoe snel het is gegaan. Over clichés gesproken. Want toen we met vier kinderen in de luiers, slapeloze nachten, huilbaby’s met voedsel-allergieën, botbreuken, alle dagen heel drukke jongetjes, wekelijkse bezoeken aan Triversum en geen dag zonder Riagg, politiebureau’s, ziekenhuizen, constant wisselende scholen en nog meer vreselijke instanties, het ‘gewone’ dagelijks leven aan het vieren waren, leek een dag wel een maand. En een nacht een jaar.

Maar, in ene gaat het dan hard, zeggen ze en dat is waar. En dan ben je blij en dankbaar dat ze groot zijn en grappig en lief en zichzelf en open en aardig, naast alle impulsiviteit. Dat ze hun plekje hebben gevonden, dat je trots op ze bent, dat ze op de goede weg zijn , in hun eigen talenten terecht zijn gekomen, leuke mensen zijn geworden. Dat ze attent zijn en je trakteren op een aardbei met chocolade-dip ...hoe lief!! 


of een goed ritueel in ere houden: rituals, zo’n lekker smeerseltje 'voor de rijper wordende huid mam' en een mooi dagboekje omdat ze weten dat je dit allemaal niet wilt vergeten. En zo'n kaartje doet het ook goed:


En dan denk ik: het was zwaarrrrr, moeilijk, moeilijk moeilijk, maar aan het eind van de tunnel is het licht.
En aan het eind van de tunnel zit ie dicht.


(want je moet nooit te vroeg juichen, heb ik geleerd)

love you guys!
XXXXmother.