Kerst piek.

( Illustratie: Meike Brandsma. Geïnspireerd op de Kalkoen hit van Joop en Jessica , zie YouTube: Jozef)

'Jozef , Jozef, " zei Maria, "Weet je wat wij strakjes doen, als kleine Jezus is geboren, dan trakteer ik op kalkoen"  Allen: "Op kalkoen, op kalkoen, dan trakteer ik op kalkoen"

Het zijn altijd drukke tijden rond de kerst, de hele decembermaand zit vol feestelijkheden en als je daarvan houd is het puur goud. Maar het valt niet mee als je voor de klas staat vooral in december. (suiker-sint- cadeautjes-kerst- spanning- stakingen)
Daarom doen we er nog een schepje bovenop en studeer ik met maar liefst 90 kinderen een kerstrepertoire in. Ik moet zeggen dat ik dat een uitdaging vind. De kinderen zijn het niet gewend om te zingen maar erg enthousiast en daarom is het ook echt leuk om te doen. Vooral als ze dan met de uitvoering als een blok staan te zingen op hun bomvolle schoolplein voor de ouders en alle leerlingen, alles uit hun hoofd en met blije koppies. Mijn doel is bereikt, ze hebben er plezier in!
Het nummer:   "Je scheidt, je scheidt, de juf die zegt altijd, het gaat om wat je samen bindt en niet om wat je scheidt"  is favoriet. 

Van de school naar het café, zingt allen mee.  Zing ' in Sligting! 

Wat een heerlijke happening in dit café. Iedereen deed gezellig mee. We zongen onze longen uit ons lijf. Wat een saamhorigheid. Vooral op de meezingers: "Twee reebruine ogen" en "Op de sluizen van IJmuiden" , wat je noemt de betere Kerstliederen,  ging het losbandige publiek uit z'n dakje.
Maar ook hier kwam op het eind de piek , en je moet ook niet te vroeg pieken,  met het lied:

"Je scheidt, je scheidt, en Jezus zegt altijd, het gaat om wat je samen bindt en niet om wat je scheidt"

                                          gevoelige vioolpartijen

                                          De Kerstmutsen met in het midden de blauwe KLM muts

                   feest! Vooral de Delphis sportclub leverde een grote positieve bijdrage. En natuurlijk de eigenaar van het café, Remy, die zich speciaal voor vandaag in een zeer synthetisch kerstpak had gehesen. Dank Remy voor je hartelijke ontvangst en enthousiasme.

En toen mochten we nóg een keer kerst vieren in Fryslân Boppe en wel in theatercafé de Aardappelbeurs. Dat kun je echt aan Johannes Hoitsma overlaten. Deze man organiseert iets en het wordt een succes. Alles is tot in de puntjes geregeld, de dingen die zo vanzelfsprekend lijken maar dat niet zijn. Zoals, de kaartverkoop, de persberichten, de belichting, het geluid, de entourage, de kleedjes op de tafels, de hapjes in de pauze, de zalige snert na afloop en ook nog een loterij.

                                          Hier spelen we het Frysk bloed. Uiteraard gaan de mensen daarbij staan.

                                         Deze vaste fan zingt graag en loepzuiver: Tel uw zegeningen 1 voor 1

                                      Presentatie van de cocktailprikker en het trekken van het winnende lot

                                Kabouter Pieter is  blij met zijn Friese vriend, ook voor kabouters geldt:                                                 Het gaat om wat je samen bindt en niet om wat je scheidt.

                                         Na afloop: saamhorigheid, snert eten op het biljart.

Mooi om te doen.
Allemaal een hele dikke kerstzoen.

12-12-2004  
12-12-2019

HOERA!! 15 jaar Joop en Jessica!

Vijftien jaar geleden mocht ik voor het eerst ‘meedoen’ met Joop Visser. Bij een zekere ‘Jacob’ in een kroeg: ‘t Ledig Erf, Utrecht.

Een memorabele dag die ik nooit zal vergeten.

Daar zaten we dan in de rode Daewoo, nog een paar keer de vier liedjes te zingen onderweg op de A2.  ‘Leve de Regenten' , 'Eenzaam op Moederdag', 'Ik kampeer in de Heer' en 'Jozef' met de kalkoen.’ Ik vind ze steengoed. Wat een humor, heerlijk.

Onbevangen stap ik in dit spannende avontuur. Daar mag ik dan zomaar meezingen met de vermaarde liedjeszanger. Hij zei: “Kom er dan de laatste twee nummers voor de pauze bijzitten en de op het eind ook, zing je gewoon mee. Ik geef wel een seintje. " Jacob de kroegeigenaar is wel een apart typ. Een grote fan en zeer behulpzaam. Ik krijg ook een boekje van hem dat hij net heeft geschreven: ‘Waar is mijn Noorse trui? ‘En daar staat zijn kroeg op. Het podiumpje komt in de goede hoek en de hele tent wordt leeggehaald. Alle tafels en stoelen gaan eruit. We gaan soundchecken en dat heb ik dus nog nooit gedaan, in een microfoon zingen, dat is even wennen. Maar de geluidsman krijgt de stemmen mooi bij elkaar en de gitaar erachter zoals Joop dat aangeeft. 

Het loopt vol. Wat heet: bomvol. Je kunt er je kont niet meer keren. De mensen staan buiten op de Oude Gracht te dringen . Ze hebben er ook boxen opgehangen en gelukkig is het droog. Goh, wat leuk om ‘zijn’ publiek te zien. Die mensen zijn fans, kennen zijn liedjes van binnen en buiten en hebben hem grijsgedraaid. Sommige enthousiastelingen komen te dichtbij. Er is een mevrouw die hem wil tekenen, daar moet ie niks van hebben. Beginnen ze over Jaap Fischer en het Ei zei en dan reageert hij of ze het over een ander hebben. En dat is ook een beetje zo. Het was een andere periode.

“Mevrouw, ik ben inmiddels 300 liedjes en zelfs een zangeres verder. Als het aan U had gelegen zong ik nu niet meer.”

Daar heerst veel onbegrip over. Ze willen gewoon de oude liedjes horen die ze weer terugbrengen in de tijd die zo belangrijk is in je leven, waarin het allemaal gebeurt ergens tussen je 12^e en 20^e. En hij kwam toen met een nieuw geluid en werd een hype. Daar kun je dan ook niets aan doen. Maar als maker van allemaal nieuwe liedjes, schilderijtjes vindt hij het zelf,  is het veel interessanter om daar mee bezig te zijn. Vooruit te kijken. " Je zegt toch ook niet tegen Picasso: Hey Piet, kun je nog eens iets uit je blauwe periode schilderen?'

Hij is geen terugblikker, maar een ziener. Dat zie ik. Hij heeft daar helemaal niks mee, het verleden, leeft vooruit, constant met nieuwe dingen bezig. Dat is toch geweldig.  ‘Hou op met die koektrommeltjeskunst”.

Hij gaat beginnen, daar op een barkruk en met zijn gitaar krijgt hij de hele volle kroeg stil, aan het schateren en meezingen.  Stuurt en passant nog even een klein kind weg dat aan de snoeren zit te peuteren en dat levert even een ongemakkelijk momentje op voor de moeder die met een rood hoofd de tent verlaat. ‘Mag dat kind hier weg?”

Ik vind hem geweldig, die ijzersterke teksten en de droge manier van brengen. Wat een grappige man. Ik ken hem van het koor waar we samen zingen en hij is voor mij dus gewoon die bas/bariton en ik een sopraan. Zo zijn we samen begonnen met zingen. Hij vroeg aan mij of we eens wat duetten konden doen samen en dat leek mij wel leuk. Geen idee wie hij was. Jaap Fischer? Dat hoorde ik later allemaal pas. Ik denk dat het daarom ook zo goed heeft gewerkt voor hem maar ook voor mij. We hadden er gewoon plezier in om samen te gaan zingen en dat waren dus in eerste instantie klassieke duetten voor bariton en sopraan. Zaten we dan te oefenen en voor mij was het al zowieso helemaal nieuw, de muziek. Ik was gewoon gymjuf en had mij nooit serieus bezig gehouden met muziek, wat je zegt een compleet nieuwe wereld. En dan zomaar met deze bijzondere man die het meteen zag in mij, haha!! Hij is daar trots op. “Ik zag het meteen: Die heeft het.” Nou, dat is dus leuk want ik zie dat dus helemaal niet en vind het met de kennis van nu, na 15 jaar samen op pad met hem en 700 optredens verder , ongelofelijk wat mij en hem dus is overkomen. Het liedje ‘een enkele keer ontmoet ik je weer’ vind ik dan ook van toepassing: “Herkenning van dezelfde blik, dezelfde ziel, dezelfde ik, dezelfde jij, hetzelfde kind, in mij, in jou in mij, in jou, in mij”.  Joop: “Waar vind je zo iemand die zo bij je past zonder te zoeken. Dat is het mooie, je weet niet wat je zoekt, maar als je het gevonden hebt dan weet je : Dat was wat ik zocht. Hoe noemen ze dat ook wel, woe wij. Dat zijn wij. En het groeit alleen maar, het wordt maar niet minder. Dat is een liedje van Robert Long.”

Dan mag ik dus op die kruk naast hem en gewoon doen of ik dit al jaren doe. Niks aan het handje. Hartstikke leuk. Ik concentreer me op de teksten en het gaat vanzelf. En dan is het pauze.

“Neem in elk hand een glas, kunnen we weer verder gaan mensen.”
De tweede helft verloopt nog soepeler en het is een topmiddag. We doen ook nog een toegift samen, vind ik wel stoer hoor.

“Je moet je moed niet laten zakken”, een opbeurend lied dat iedereen meezingt!

Dat is pas helemaal gezellig zeg als die lui uit volle borst mee gaan zingen. Ook de geluidsman is erg enthousiast over onze combinatie en zegt tegen Joop dat hij daar vooral mee door moet gaan. "Jullie zijn een mooi duo, de stemmen mengen goed en het contrast is lekker pittig."

Ik word er verlegen van. Dat we een mooi en grappig duo vormen.
Dat is een goed compliment. We worden ter plekke uitgenodigd als duo voor de Nacht van de Poëzie. Hoe ik heet? "Jopie", zegt Joop.

Zo is Joop aan zijn derde periode begonnen. En dat terwijl hij net wilde stoppen. 'Dankzij jou ben ik dus nog 15 jaar blijven zingen maar wel een carrière misgelopen als succesvol schrijver. " Daar proosten we op. Met kruidenthee. 

Om het te vieren gaan we uit eten, bij een of andere Chinees. Het is heel vet, maar dat mag de pret niet drukken.
Ik vind het alleen al een feest om met die gitaar door de stad te lopen. 

Logboek/ Nieuwe avonturen van het Succesvolle Duo

foto: jaap reedijk

'Soms ben je in de mode. En als het tegenzit een hype'.
Joop fronst wat, gromt en blikt in onze agenda die 'weinig ruimte biedt voor een kalm seniorenbestaan'. 'Maar dat zit ook niet in de aard van het beestje',  zeg ik dan. Beter overspannen van teveel dan van te weinig opdrachten. Onze besloten optredens zijn avontuurlijk en gewild in bepaalde kringen. Dat zijn mensen uit het hele land van Amsterdam tot Friesland.

10 september 2019, Amsterdam
Zo gaan wij zingen voor een jeugdige 80 jarige, zeer erudiete dame en kapitein op de binnenvaart in haar Amsterdams boothuis op het Prinseneiland. Attente gastvrije mensen, we zijn zeer welkom. Hoe frivool wil je het hebben. We zingen a capella voor haar gezelschap van 30 man en dat is toch het mooist. Zonder microfoon. 'De microfoon is de net als de b.h. Mét is vaak mooier, maar zónder is echter."
Joop keurt de tafel waar wij op zitten.

 We zingen voor deze gelegenheid veel liederen met water, vaak wordt het ook romantisch.
'De kale kapitein schreef elke nacht een brief/ eenzaam in zijn hut/ tussen de wolken en het water'
En het lied over de boot van Oostende naar Dover, kent u dat?
'Ze stonden ineens tegen over elkaar op de boot van Oostende naar Dover
De vorige keer was ze 19 jaar, daar was nog maar weinig van over'
Het loopt niet goed af.
Maar ook uit onze aardrijkskundige serie.
"Buiten Amsterdam wonen toch alleen maar boeren, buiten Amsterdam is het allemaal platteland.
Buiten Amsterdam begint meteen het kippen voeren, buiten Amsterdam gebeurt er nooit iets interessants."
En de politiek doet het goed met het lied:
"Wie gelooft wie gelooft wat Rutte belooft, die is niet goed bij zijn hoofd.."
Meezingen gaat geweldig meerstemmig. Spontaan, leuk feest.

15 augustus 2019, Metslawier, Fryslân.

In Friesland zijn we zeer graag. Op de een of andere manier is het gewoon een prettig soort, die al dan niet diep-friezen. Als je daar al 40 jaar woont, maar niet bent geboren, moet je niet denken er ooit bij te zullen horen. Deze mensen vieren hun 50 jarig huwelijksfeest met hun familie en dierbare vrienden en ons. Joop blijft voor veel mensen een jeugdidool. We zingen dan ook voor hen o.a. het lied van 'De monniken' en 'de Cipier'. Verder spelen we liedjes van onze nieuwste 'cadeau' cd: Voor Kees en Annie, die het erg goed doet, dankzij de 4 **** in het NRC.
En natuurlijk het Frysk volkslied.

17 augustus 2019, Utrecht
'Utereg is eeln Domstaad, Utereg is eeln Domstaad en daat zal het aaltijd blijven/ vroag me nie woarom schaat, moar Utereg is eeln Domstad, eeln heeele grote Domstaad / moar ze moeten nie overdrijven.
Joop kan het weten want hij is er geboren. Met regelmaat hebben wij opgetreden in het oude Vredenburg en op andere plekken in de stad en met Weemoedt denk ik terug aan de mooie Nacht van de Poëzie waar wij dit ook zongen:
"Ik zegt voak tot mij buurmaan Geert/ daat jij geen homoos aaksepteert/ daat is daan jouw kleinburgerlijk faatsoen/ moar aas je in Uterech gebooren ben en aas jij in Uterech getoogen ben/ daan ken jij doar niks oan doen../ "

 U ziet hier een Domme selfie. Wij treden nl op voor de klokkenluider van de Dom! Hoe bijzonder is daat!
 U begrijpt dat doar veel klaank in zit. Jochie!

Tussen de bedrijven door...

zing ik ook op maat voor een mevrouw die niks meer kan dan behalve zingen.
Ik noem het muzikale mantelzorg en kan u vertellen dat het niet alleen voor haar maar ook voor mij zeer heilzaam is.
We zingen allerlei liedjes van vroeger en nu. Ik ben daar inmiddels ervaren in omdat ik samen met Joop al vier jaar elke week zing op de gesloten afdeling van een bejaardenhuis in Haarlem. En dan voel je dus de kracht van een lied. Het muzikale gebeuren dat zich heeft genesteld in je hersenen op een stukje dat het nog wél doet als alles ermee stopt. Heilzaam, dat is het echt.
 En pure liefde, dat ook.

1 september 2019, Landgoed Duin en Kruidberg, Santpoort

Van een boothuis naar een tuinhuis naar een Duin en Kruidhuis. Zo kom je nog eens ergens. En natuurlijk hebben ze hier kruidenthee en kruidkoek.

Waar wij zijn, daar is het feest. Of een begrafenis. Daar zingen wij ook wel eens. Dat is niet leuk. Maar goed we weten allemaal: het leven is een aflopende zaak en daarom vieren we vooral wat er te vieren valt! En dan vraag je ons dus om het feest een extra dimensie te geven.
Zo ook hier in een prachtig gedekte zaal mogen wij zingen tussen het hoofdgerecht en het toetje voor een uitgelezen gezelschap. Het publiek is vol lof over de meesterlijke liedjes van Joop en ik denk dan: Terecht, zo zijn ze nooit gemaakt, behalve door hem.

2 september 2019, Zandvoort Kennemer Golf Club



Hier zie je twee leuke types in een BMW cabrio op weg naar de Golf club.
Even iets anders tussendoor. Ik mag een avond presenteren samen met mijn 'caddie' (zij die al het zware werk doet)  voor een benefietgebeuren op de Golf Club in Zandvoort. Het goede doel is afkomstig van de Edwin van der Sar Foundation die geld inzamelt voor o.a. kinderen met hersenletsel.  Hij is er zelf ook en slaat een behoorlijke bal. Hij heeft natuurlijk wel zijn lengte mee.

Ik zeg: alle ballen op van der Sar.
Als je goed kijkt zie je het balletje door de lucht suizen. En als het even kan slaat hij zo een hole in one.
Enerverend gebeuren met een lucratieve loterij en een veiling allemaal voor het Goede Doel.
Het doel waar van der Sar voor staat! Zijn grote handschoenen zijn een prachtig doelwit voor de loterij.

Hier zie je ons in een gouden outfit. De jassen zijn van Jan Monnikendam. Mijn favoriete winkel.

15 september 2019, St Jacobiparochie

Thuiskomen! is het als wij onze 'manager' Johannes Hoitsma treffen in St. Jacobiparochie. Hij is de man achter ons succes in deze regio. Hij nodigt ons uit, nodigt de sympathieke, succesvolle dichter Levi Weemoedt uit, dat is een geweldige combi, regelt de kaartverkoop, zorgt voor goede prrrrr, hangt de lampen op, timmert de voetenbankjes, bakt de taartjes en de bitterballen, plukt de bloemen, legt gezellige kleedjes op de tafels, maakt een lichtplan met St Jacobi-logo ontworpen door Meike Brandsma en maakt de foto's. Zo'n man wil ik altijd wel om ons heen voor alle optredens!

                                          (Deze foto is niet helemaal scherp , dat komt omdat ik hem heb gemaakt.)

Het enige wat of dat er nog aan ontbreekt is een chauffeur, maar dan kunnen we misschien de man van de BMW cabrio voor inhuren.
Optreden in een stampvolle kroeg waar het zuurstoofgehalte zeg maar tot stikstof wordt, de oksels gaan klotsen en het zweet van het voorhoofd drupt, het publiek ingetogen luistert dan wel hartelijk lacht en meezingt is gewoon niet te evenaren. Zo zijn wij op ons best. Zo willen wij wel bijgezet worden.

                                         Aandachtig publiek voor Lévi Weemoedt.

met zijn nieuwe boek: De scherven van het geluk

lees dat.

De pauze was ook ouderwets gewoon heel erg goed!

En de bitterballen waren van grote klasse!!!!!!!!!!

                                          Ik zeg gewoon: Eind goed , al goed!

Dat is nu waar je als 'zanger/artiest/presentator' tegen aan loopt. De organisatie moet kloppen en je moet welkom zijn. Dan komen alle talenten het meest tot hun recht en heeft iedereen daar een goed gevoel over.

Dank aan de lieve mensen van café de Aardappelbeurs, Johannes Hoitsma, Lévi Weemoedt, Jan van Thiel, het fijne publiek waaronder Annie Ooteman! en iedereen die ons een warm hart toedraagt.

liefs, liefs , liefs xx

jessica

Uit de serie : Overal is wel wat, deel 2 : Opruimwoede

Soms moet je gewoon uit de kast komen.

Ook al blijf je liever dromen van maatje 38 en hangt die kast dus vol met de mooiste baljurken en strak getailleerde jasjes waar ik niet meer in pas. Nu denk ik: Vaarwel adieu, dit gaat ‘m écht niet meer worden ook niet met een spotschoolabonnenment en een streng dieet. “Vergeet het maar. Je bent best een leuke oma, dik in de overgang met een verlaagde vetverbranding en opgehoopt vocht in enkels, oedeembenen heet dat ( mijn oma had het ook)  de ouderdom, dan vraag je er ook om, dan is er geen weg meer terug naar dat strakke lijf, je hebt je beste tijd gehad schat en je hebt best leuke ogen,” spreek ik mijzelf bemoedigend toe als ik die glanzende, zijden japonnen in een Aldi tas prop. Het ruimt lekker op. Ik breng ze naar de Stijlloods, een tweedehandswinkel waar ik zelf regelmatig iets aparts scoor.

Het huis is leeg, het nest is leeg nu het hoofd nog. Dan kan er weer nieuwe ruimte komen, zeggen ze.

Volgens de opruimgoeroe Marie Kondo met haar boek Spark Joy is het heerlijk bevrijdend als je dingen wegsmijt waar je niet meer naar omkijkt. Het ont spullen doet je gewoon smullen naar méér , méér, méér wegdoen. Minder, minder, minder hebben en vasthouden. Laat los. Soms wil ik serieus in een Tiny house. Je hoeft niet meer naar tuincentra en meubelboulevards om die leegte op te vullen. Wat heb je helemaal nodig in het leven? Een paar oordoppen, een oogmasker, een oplader en een schone onderbroek. Weg met al die spullen uit een ver verleden, richt je op het heden. En leef de toekomst, wat je toekomt . Vooruit! Hup, gooi weg. Wat moet je in godsnaam nog met die boekenkast vol waar je al sinds de verhuizing (jaar 2000) niet naar hebt omgekeken? Wat staat daar nou bijvoorbeeld helemaal in.. 

-         De Doe het zelf tuin ( mislukt)

-         Houten speelgoed  ( te duur)

-         Beweegbare wandplaten (nooit gemaakt)

-         Het groene babyboek ( ze waren roze)

-         Bijna dood ervaringen ( waarom in Godsnaam?)

-         Fantastische tuinen (helemaal niet gelukt)

-         Hardlopen ( das war einmahl)

-         WK voetbal ( boeken geschreven door mijn pa, kan ik natuurlijk niet weggooien)

-         De seizoentafel ( deed ik dan weer wel aan in mijn antroposofische jaren, mijn favoriet was de Paashaas)

-         De wording van Europa ( heb ik nooit begrepen en is voor mij een onvoorstelbaar iets )

-         Hamsters, huisvesting en verzorging ( mijn favoriete boek! )

-         Feng shui in het dagelijks leven ( stom gedoe, van alles twee voor je raam)

-         Alles over dromen ( durf ik niet te lezen)

-         De Olympische Spelen, verbroedering of verloedering ( mijn eigen eindscriptie op de A.L.O met tekening van Dik Bruynesteyn, met de kennis van nu helemaal niet zo slecht)

-         De wortelkinderen ( te braaf voor woorden maar wel lief, bewaar ik voor kleine Liv)

-         Sociaal onhandig (wanhoop)

-         Bachremedies voor kinderen (wanhoop)

-         Dyslectische kinderen (wanhoop)

-         Nieuwe tijds kinderen ( wanhoop)

-         Voedselallergie en intolerantie  ( wanhoop)

-         Praktisch luisteren ( grote wanhoop)

Dan staan er nog een paar echte schrijvers tussen die ik nog wel eens wil herlezen en vooral de dichtbundels. Als je gedichten leest ben je meteen in een andere wereld en kun je wegdromen en fantaseren en heb je dus al helemaal niets meer nodig. De geest raakt vervuld van iets wezenlijks.  Zo blijf ik steken bij de titel: ‘Geef mij nu eindelijk wat ik altijd al had’ van Herman de Coninck en vraag mij af of het tóch nog zal lukken om maatje 38 terug te krijgen. 

Waar kan een mens zich al niet druk om maken en zo’n gedicht maakt het leven waarachtig licht. 

                                                 

                                                                        ‘O, ik weet het niet,

                                               maar besta, wees mooi.

                                                 Zeg: kijk, een vogel

                                                en leer me de vogel zien.

                                                Zeg: het leven is een brood

                                                   om in te bijten en de

                                                    appels zien rood

                                                   van plezier, en nog, en

                                                         nog, zeg iets.

                                                  Leer me huilen, en als ik

                                                               huil

                                                  leer me zeggen: het is niets.’

   ( Herman de Coninck)

Overal is wel wat . Deel 1. De houtvaart

Uit de serie:                          Overal is wel wat.    
                                                                                                                                             

“Kijk, overal is wel wat.”
“Dat is absoluut waar.”
“Ook als je denkt: daar gebeurt nooit wat, dan nóg is er altijd wat. “
“ Ik zeg altijd: Elk huisie heb z’n kruisie.”
“Ik heb alles meegemaakt. Je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het meegemaakt.”

De vrouw van 62 jaar , kort bont kapsel, vermoeide lijnen in het gezicht in een vlot balletachtig badpak met een schootje zit naast mij uit te puffen op een plastic kuip stoel in de Houtvaart. Het is de heetste dag ooit gemeten en ik móest naar het water. Zij ook. Zij is alleen en ik ook, om  ff af te koelen.

Het is stervensheet en stervensdruk. Elke vierkante meter is bezet zowel in het bad als aan de kant. Overal gillende kinderen met waterpistolen en stuiterende duikpartijen van de duikplank. Het is één gonzende, plonzende kluwen mensjes. De sfeer is die van enthousiasme en plezier. Plezier van het nutteloze spel. Tien keer in het bad springen en er weer uit klimmen. Balletjes overgooien, op drijvende matten klauteren en ervan afgegooid worden, stompen in je zij krijgen van uitslaande schoolslagbenen, jongetjes met stoer gedrag , meisjes met danspasjes en handstanden, ouders met help!- het- is-6 -weken- vakantie- gedrag en grootouders met  alle- geduld- van- de- wereld- gedrag. Kortom, stereotiep , niets nieuws onder de zon behalve dan dat die gouden ploert boven de 40 graden is gekomen vandaag. Een nieuw hitte-record. De schaduw is onze beste vriend. Het is een kwestie van smeren en keren. Thuis is het niet uit te houden.

“Zéker niet met die man van mij. Daarom zeg ik: ‘Blijf jij maar lekker thuis met je jicht, ik smeer ‘m.’ Hij moest zo nodig met vervroegd pensioen, zonder mij daar in te betrekken. Nou, ik kan je wel vertellen, het is dikke, vette crisis, bijna echtscheiding. Zit ik elke dag met die man op de bank. Vreselijk. Hij wil niks, hij doet niks, hij vindt niks. Ik ben helemaal mijn vrijheid kwijt.”

“ Niet te hebben toch? Zou niks voor mij wezen. Heeft ie nog jicht ook? ”

“ Ja, z’n voeten he daar zit het in. Opgehoopt urinezuur. Hartstikke pijnlijk maar hij wil geen pijnstillers. Nou dan zoek je het maar uit ook, zeg ik dan. Daar ben ik hard in. En ja, we zouden naar Duitsland met de caravan maar dat ging dus ook mooi niet door met die hitte en die jicht en nu ik die files zie op het journaal ben ik blij dat we thuisgebleven zijn. “

“ De thuisblijvers hebben weer eens gelijk gekregen. Schiphol is ook al zo’n puinhoop. Je zal d’r staan met je koffers en je hele gezin voor de vakantie en maar wachten. Vreselijk! En dan die hitte, kun je beter hier zitten toch? Wil je een stukje watermeloen?”

“ Ha lekker, dank je. Er zorgt nooit eens iemand voor mij eigenlijk. 
Maar goed ik werk ook nog 24 uur in de week, in de zorg dus dan heb je wel vakantie nodig. Zwaar hoor de zorg. Emotioneel ook. Kind wat daar allemaal gebeurt. Zo zielig die mensen. Sommigen zijn zo eenzaam daar kijkt geen hond meer naar om. Was er laatst een vrouw overleden, komt die dochter die nog nooit bij d’r moeder geweest is de bankpasjes leegplunderen en de spullen op marktplaats zetten. Zeg ik tegen dat wijfie: ‘ Laat je nog wat geld over voor de begrafenis?’  Zegt ze: ‘ Ze kan wel in een kartonnen doos hoor, meer is ze toch niet waard.” Dat zei ze. Geloof je toch niet? De klompen vallen je af en toe uit met wat ik daar mee maak. Maar toch heb ik door schade en schande geleerd: Oordeel niet want je wéét het niet he. Overal is wel wat schat, wat ik je brom. En ik ben blij dat ik dat kan doen voor die mensjes. Ik zal je zeggen, toen die vent van mij met z’n vervroegde pensioen aan kwam zetten ben ik als de sodemieter naar school gegaan. Veertig jaar geen schoolbank gezien en leren kan ik niet maar ik dacht: Ik moet het halen, niveau 2 zorg. En het is gelukt. Mijn dochter heeft mij geholpen met de computer en verslagen maken want dat zag ik echt niet zitten maar nu ben ik zo blij dat ik werk heb. Ik ga nooit met pensioen. Je moet toch wat doen. Ik snap die vent van mij niet dat ie maar niks zit te doen.

Ja en mijn dochter daar ga ik ook elke week heen. Elke woensdag naar Zeist, daar woont ze, takke end en met de files is het ellende. Maar goed ik moet haar toch helpen. Ze heeft vier kleine kinderen en weegt nog maar 40 kilo. Ze is helemaal op.

Ze had er twee, dat was al meer dan genoeg, maar toen kwam er nog onverwacht een tweeling bij! Had ze er vier. En geen werk meer want dat gaat niet samen. Ze is holistisch therapeut met allemaal moeilijk gedoe en die kinderen mogen nooit eens een lekker happie want dan zit er iets in wat ze niet mogen en ik durf niks meer spontaan mee te brengen. Laatst had ik zelf gebakken cake, ik bak graag, maar dan moet ik eerst een heel protocol sturen of ze het wel mogen. Nou, ik nam het mee en ze hadden het in een mum op. Maar goed ze heeft het moeilijk met die drukke koters. Het zoontje heeft iets met tics en concentratiestoornissen. Je wordt er gek van. En financieel hebben ze ook helemaal niks want zij moest zo nodig 4 kinderen. Maar d’r man is wel zo verstandig dat ie niet van d’r afgaat s want dan moet ie alleen maar alimentatie betalen en gaat ie alsnog failliet. Haha!

Ja mijn zoon die is dus wel pas gescheiden. Dat is erg hoor, je zoon zo kapot zien gaan. Ze hadden een kindje gekregen dat veels te vroeg werd geboren met 28 weken, net levensvatbaar maar toen kreeg de baby een hersenbloeding en nou doet er van alles het niet. Zijn armpje wil niet en zijn hele ontwikkeling gaat traag. Je hebt gewoon levenslang als ouder! Wat moet je? Zielig hoor. Nou en zij trok het niet en hij is weggegaan en nu heeft hij het gedaan natuurlijk. Slaat helemaal nergens op want waar twee kijven daar hebben twee schuld zeg ik altijd. En overal is wel wat. Het is geven en nemen, plussen en minnen en je moet er zelf wat van maken.

Kijk toen die vent van mij met vervroegd pensioen thuiskwam gingen bij mij dus alle bellen rinkelen. Eerst kwam ik in een psychose terecht, gun je ook niemand. Na 6 maanden in de kliniek moest ik weer zelf gaan leven en heb ik via die huisarts van mij een assertiviteitscursus gedaan. Toen wist ik inene: Godverdomme, je bent alleen gekomen en je gaat ook alleen je kist in en daar tussen in moet je het zelf opknappen. Mijn man zegt dat ik niet meer aardig ben tegen hem maar ik ben veels te goed geweest al die jaren. Kijk en nu denk ik, stik er maar in met je jicht, ik ga naar de Houtvaart. 

'Lezerspost', kent u die rubriek?  Sinds 1 maart schrijft het succesvolle duo elke zaterdag een stukje in  de Volkskrant op de pagina 'Dag in Dag uit.'

Van voor naar achter kunt u hier onze bijdrages lezen. Ook op de site van de Volkskrant.

6 juli 2019, Het gaat om wat je samen bindt en niet om wat je scheidt!

29 juni 2019, Over de vloek van de witte broek

22 juni 2019, Over de eikenprocessierups dus

15 juni 2019, Over Alzheimer gesproken

8 juni 2019, Over genept worden gesproken

1 juni 2019, Over een vrouwelijke premier gesproken

25 mei 2019, Over de ruïne van Grapperhaus en andere toeristische attracties 

18 mei 2019, Over abortus gesproken

11 mei 2019, Over omgekeerde journalisten gesproken

ps dit bericht is inclusief het lied: Vrienden en Beminden te vinden op

YouTubehttps://youtu.be/mgKw0Sx1-n0
Een meezinger voor alle Nederlanders.

4 mei 2019, Over onderscheidingen gesproken

27 april 2019, Over Koreaanse kia's en andere bedreigende diersoorten gesproken

20 april 2019, over FC Twente gesproken

met een extra punt voor degene die snapt waar het hier om gaat
13 april 2019, over onderwijs gesproken
                             

6 april 2019, daar is over nagedacht

30 maart 2019, Retteketet, Thierry Baudet

23 maart 2019,   over gas gesproken    

16 maart 2019, en op wie stemt u dan?

Voor wie niet weet wat de PPD is , zie filmpje

9 maart 2019, ach ja de Nederlandse taal , net wat u zegt

2 maart 2019, over Staaij de homojager en andere soortgelijke discriminatie