LOG BLOG van onze Laatste Ronde

Sept/okt. 2012

‘GLIPPEN DE MOOISTE JAREN VOORBIJ..ALS ZAND TUSSEN JE VINGERS..’

De Laatste Ronde is begonnen. De posters en flyers (vliegbrieven) zijn gedrukt en kunnen de wereld in. Erg veel zin en houd-me-tegenzin. Zonde, zonde onze laatste ronde….Weemoed overvalt mij regelmatig maar dan steekt Dankbaarheid gauw de kop op. Kom op, dit is toch mooi..Tel je zegeningen..tien jaar samen opgetreden..wie had dat ooit gedacht...echt geweldig.

illustratie: Eric Coolen

 We zijn nog niet koud begonnen of we hebben al een prijs gewonnen. De Boekeloze Verborgen Bokaal.

 De Publieksprijs van ’t Verborgen Theater in Boekelo waar wij met zoveel plezier hebben opgetreden voor een zeer enthousiast publiek. Dat blijkt nu uit dit eerbetoon waar geen jury aan te pas komt en wij reizen af naar Boekelo om de beker in ontvangst te nemen voorafgaand aan de voorstelling van ene Jandino, de coming man in het cabaret.  Wij zijn er zeer groots mee, ook vanwege het formaat van de beker. Ruim een halve meter edelmetaal met stevige uitstekende oren, zo hoort het ook.Wij zingen als dank het kersverse liedje ‘Boekelo’ en ik krijg er zelf kippenvel van. Een lied vol heimwee…

 “Boekelo, Boekelo..mis je zo..Boekelo..” Sentimentele beelden van het verleden van een vergleden dorp.

Volgende dag staan we in de Tubantia en zo veroveren wij het ons ‘zo dierbare Twente..’

ECHT NIET SLECHT OP DE VECHT..

Ons eerste officiële optreden van onze laatste ronde is een besloten feest van twee lieve tachtigers die hun chique gasten fêteren op een boottocht over de VVD-Vecht met op de plecht een plechtig concert van Joop en Jessica. Dat wil zeggen: Wij treden twee keer een half uur op tussen de borrel en het buffet. We zitten boven op de bar en het geluid is erg slecht op de Vecht.. Dat komt omdat de vrouw van het feestvarken bijna roet in het eten had gegooid door haar dreigend voortijdig bezwijken.. Zij is de week voor het feest op de IC beland met een ernstige bloedvergiftiging na een kaakoperatie.. Kijk dat kun je zomaar oplopen..Maar de wilskracht van de dame was zo groot dat ze deze klap weer te boven is gekomen omdat ze almaar had liggen dromen van het feest op de Vecht en dat je dan niet zomaar het loodje legt vlakbij Loosdrecht. Ze hadden zich er helemaal op toegelegd. Maarja, toen kon zij dus niet naar het bovendek gehesen worden via die enge trappetjes waar wij het optreden (lees kabels en geluid) hadden gepland en moesten wij benedendeks op de bar zitten zingen met te strakke kabels en ijzingwekkende rondzingende microfoons. Ik heb er nog een piep van in mijn oor. Maar ja, zoals gezegd..die mensen konden toch niet weg op de Vecht en het was mooi weer en er was goddank veel drank en een fijn Indonesisch buffet. Uiteindelijk hebben we al hun verzoeknummers gespeeld en ze hebben zich niet verveeld, werd ons mede gedeeld.

Bovendien was het feestlied voor de jarige een feest van herkenning.. dat sloeg behoorlijk in..iedereen heeft het hier fijn naar zijn eigen zin..lang leve de koningin.

16 september KERK VAN BEETS

Zo samen op avontuur is het mooiste wat er is. Zo kom je bijvoorbeeld in het lieflijke kerkje van Beets. Nog nooit in Beets geweets.Onze 'kleedkamer' is de Raadszaal en daar kun je ook trouwen trouwens. Jammer van die poep kleurige balken.

Worden we daar zeer welkom geheten in een top ambiance van de juiste vrijwilligers op de juiste plaats en uitstekende geluidsman. Wat heel prettig is. Spelen wij daar in een prachtig gerenoveerde volle kerk onze eerste openbare voorstelling. En dat is een fijn weerzien. Voor de fans en voor ons…

We repeteren veel om al die liedjes weer even te ‘downloaden van de harde schijf’. Het repertoire is zo groot..en alles moet weer uit het blote hoofd. Dat moet voor Joop geen probleem zijn…zijn hoofd is bloot genoeg. Wij gaan dit seizoen een mix doen van onze drie cd’s en strooien daar de nieuwe nummers en een paar toppers doorheen. Zo wordt het een mooie afspiegeling van meer dan een halve eeuw Visseriaanse liedjes…maar we spelen vooral heerlijk voor ons eigen plezier! Elk optreden is anders en wordt ter plekke gemaakt, een half uur voor aanvang schrijft Joop op wat we gaan doen..want je moet de sfeer proeven, de plek, de tijd, het weer, het seizoen, de actualiteit, het accent, het verleden en het heden.

Er komt erg veel bij kijken. Het lijkt allemaal zo moeiteloos te gaan maar dat wordt zwaar onderschat. Wat je hiervoor moet doen is best heel wat. Joop is ook blij met de knoop die doorgehakt is..nog een vol seizoen gaan we doen en dan is het mooi geweest.. "Kan je eindelijk achter de geraniums..." (foto kleedkamer Walhalla, de Kantine met nepgeraniums)

21 september,  MET DE GRUTTEN UIT DE GRUITPOORT

Doetinchem.

Op een vrijdag voor de files uit naar Doetinchem. Dit gaat een hele lange dag worden..na het optreden heb ik nog krap 2 uurtjes voor ik op het vliegtuig ‘moet’! ..poepoe, ik ben nu al moe. Dat betekent dat ik mijn koffertje al klaar heb staan en de deken op de bank voor als ik vannacht laat nog even een klein tukje wil doen. Kortom, het komt neer op een strakke organisatie, niet mijn sterkste punt.

Eerst aankomen in Doetinchem. Op de kruising voor het theater stuiten wij op Kunst met de grote K van Kies. Deze verkleurt in het donker..ik begrijp de link niet met het theater ..als het nou een tandartsen praktijk was maar misschien ben ik te kieskeurig. Ik zou hier niet voor kiezen. Maar ik heb er ook geen versTand van.

De  gruttige Gruitpoort zet vandaag zijn poort open voor het publiek. Ze hebben de boel verbouwd , weten niet hoe de magnetron werkt..en wij zijn de openingsvoorstelling. Er is sprake van lichte paniek vanwege alle nieuwigheid..

Prettige techneuten die normaal gesproken in de Schouwburg werken zijn hier speciaal voor ons want het geluid is ook helemaal ververst...en ze krijgen het allemaal goed voor elkaar.

De manager van het gebouw, een horeca Manager mevrouw kondigt ons aan:
“ U kunt nu luisteren naar de voorstelling van Joop Visser..”

“Haha, zegt Vis, jij mag niet meedoen..”
” Haha, zeg ik..jij mag dus solo vandaag..

 Mooi zo, ga ik lekker op tijd mijn vliegtuig halen.”

We gaan ontspannen spelen..enthousiaste zaal. Wat is dit toch leuk..

Ik vergeet mijn hele vliegtuig...

In de kleedkamer doe ik even de groeten thuis..ik heb ook een nieuw jasje .

Sinds ik zo’n telefoon heb wil ik overal foto’s maken tot grote ergernis van Vis. “Doe dat ding toch weg..”

Precies mijn vader.. die ik hier ook zomaar tegen kom:  'Ben' in Doetinchem. (vindikleuk)

En na een fijn optreden en een korte nacht lachte ik de volgende dag dus voor pampus aan de Spaanse kust kus, kus!

Na 8 dagen lui met de Graven familie vakantie gevierd te hebben (26 graden) is daar op

1 oktober: ‘Het ongeëvenaarde Stuiterbal’ van.. door.. en met Brigitte Kaandorp..een verhaal op zich (zie verderop het blog: het Stuiterbal, een absoluut hoogtepunt..IEDEREEN WAS ER!)

6 oktober SANTPOORT NOORD

Ja dat is dus een soort thuiswedstrijd, Santpoort Noord, vlakbij Haarlem Noord.

De Dorpskerk heeft al zijn vrijwilligers ingezet voor ons concert. Alleen de geen die de kaartjes verkoopt heeft tien dagen achter een zijn voicemail aanstaan, is niet thuis en wij krijgen geluiden van: waar moeten we in Godsnaam de kaartjes bestellen?? Geen website, geen bereikbare mensen.

 Een enkel verloren a4tje op een onopvallende plek moet onze komst aankondigen en dat is wat wij noemen: zondigen.

Zonde van onze Laatste Ronde. De PR is zo’n belangrijk onderdeel geworden van de mate van succes..of laten we zeggen: kaartverkoop dat je begrijpt dat mensen in hun wanhoop perse ergens op tv willen verschijnen.

Eenmaal bekend van televisie kan je niks meer gebeuren. Na ons prille optreden bij Vrije Geluiden zaten grote zalen van de Meerse, Bellevue en Vredenburg in een wip vol.

Maar dat was toen. Wij zijn lichtelijk uit de mode geraakt maar er zijn nog genoeg aardige volgers die Trouw komen opdraven ook al is het niet de Volkskrant. Wat een 'kutkrant.'

Maar in Santpoort Noord bereikten wij wel ons dieptepunt met zo’n 90 bezoekers en het was er ook nog eens steenkoud en het geluid was slecht en van die schamele omzet moest dan nog de huur van de kerk plus geluid (400 euri) af. Gelukkig waren mijn lieve schoonouders er (vrijkaarten) die zichtbaar genoten van dit intieme concert waar wij overigens helemaal voor gegaan zijn..want de Heer zag dat het Goed was..Veel relie-serie gedaan ook.

7 oktober SCHAGEN, THEATER SCAGON

Schagen Schagen, wiele wiele wagen. 'Langs de snelweg van het leven kom je mooie stukken tegen.' Zo deze klassieke Saab, waar ik naar apegaap, als ex Saab eigenaar..die wagen is gewoon voor onze deur gejat! Het had wat zo'n klassieker, vooral veel ongemak en gebreken kwam je tegen..bakken met geld in de tank en dan heb ik het nog niet over pech onderweg. Maar wel mooooooi!

Op naar de kop. De Kop van Noord Holland waar we zoveel publiek hebben zitten. Dat is thuiskomen. ‘Recht voor z’n raap, eerlijk is eerlijk wit is wit en zwart is zwart..West Friese mensen..aardige mensen maar ze drinken teveel en ze rijden te hard.."
  Dat slag. Theater Scagon is zo’n heerlijk, eerlijk theater met rechtschapen types die de boel bestieren. Prettig en goed.  Oud en vervallen zal dit charmante ding ook verdwijnen en opgaan in verantwoorde nieuwbouw..jammer..

Weer een bijzondere middag met veel meezingers en meer sfeer dan in de Houten Haarlemmermeer.

Terug in de auto..mooie luchten wreed onderbroken door betonnen windgedrochten.

‘Denkend aan Holland zie ik winden en molens

Snel door het landschap gaan..’

Ik zie daar het Nut niet van in.

14 oktober BOVENKARSPEL, ’VEREENIGINGSGEBOUW’

Een week later weer die kant op. Dit keer naar een nieuwe zaal voor ons doch onder vertrouwd beheer van Kees en Annie Ooteman. Kees en Annie Ooteman dat zijn nu echt onze favorieten op dit gebied. Net als Trudy en Arnout van de Wegwijzer..altijd betrokken, puur hartelijk en ze zorgen voor ons..even kletsen en lekker eten..De kaartverkoop gaat ook altijd als een speer met dank aan een slim ticket systeem...Hier zijn gastvrijheid en kennis van zaken gebundeld in een krachtig en vriendelijk beheer van twee gebouwen: de Schalm in Westwoud en het Vereenigingsgebouw in Bovenkarspel. In de Schalm heeft Joop meer dan 30 jaar opgetreden en wij samen 10 jaar.. Altijd even fijn en goed van sfeer. De waardering komt van twee kanten want de Schalm heeft niet voor niets een Joop Visser Podium..waar Joop ook zeer trots op is..

Maar nu zijn wij te gast in het ‘Vereenigingsgebouw’ en dat heeft meer de sfeer van een theater. Mooie ouderwetse zaal met verhoogd lijsttoneel en professioneel geluid.

Het wordt een volle bak.

Voor we aan de bak gaan is er dan eerst gebak!

Wat een lieve actie van Kees en Annie. Ze hebben een speciale taart laten maken..Een hoogtepunt. We nemen een flinke punt.

Zonde zonde om deze laatste ronde aan te snijden..

Met pijn in ons hart gaat de koek aan gart, ehh, gort.

Na de soundcheck trekken wij ons even terug in de kleedkamer die vroeger dienst deed als mortuarium.
“En nu in een huis in een stille wijk..tiereliere lijk..zing ik dan maar..
We zouden eigenlijk 'ik zoek de rust van een kist moeten zingen..'

Ja het is een en al afscheid wat de klok slaat...

Het optreden is top, al zeg ik het zelf..We spelen zo lekker, vrij en gezellig..ja helemaal goed..Kom nog een paar bekenden tegen en ze zijn vol lof..fijn!

19 oktober, AMERSFOORT, ‘DE FLINT’

Op naar de Flint en ik ben zo blij als een kind want mijn stem was afgelopen even weg. Ik dacht echt: nu moet ik afzeggen. Hoogkarspel op mijn tenen gered, onder de pijnstilling en codeïne vanwege de griep die daarna dus genadeloos toesloeg. Weekje hangen en wurgen. Joop heeft helemaal een soloprogramma voorbereid in geval van nood.. Maar het is toch gelukt..we gaan samen.

Wij staan vanavond in de Stadszaal van de Flint, een mooie grote zaal met verrijdbare tribune voor de enthousiaste bühne. De technici zijn top. De zaal is super... Nu wij nog.

In de foyer treffen we een illuster succesvol duo aan..

Het is ongekend mooi weer.. Wel 20 graden op 19 oktober. De terrassen zitten vol, men loopt in t shirt.. We maken een loopje en Joop vertelt dat hij hier nog ‘auto’s heeft geteld’…voor het geld. Dan kon je als vakantiebaantje verkeer tellen en hij wijst de plek aan waar hij heeft staan tellen.

Verder heeft Amersfoort ook een soort Dom, maar Joop vindt mij heel dom dat ik dat zeg want het lijkt voor geen meter op de Dom, ik zie niet in waarom.

Langzaam aan terug lopen. Eten opwarmen in de magnetron. Soundchecken en omkleden en dan er tegen aan. Wat een magistrale magische zaal..mooi verlicht en ze stomen er zelfs wat rook in voor een zwoel nevelig effect. Net echt..

We beginnen met nieuwe liedjes en schakelen dan over naar de verzoeknummers. Men wil graag de oude liedjes horen en dat zal wel altijd zo blijven. Dat zijn de nummers die beklijven en inmiddels verheven tot ‘koektrommeltjes kunst’ zoals Joop het sentimentele vervelende fenomeen duidt. “ Nu mag het, vroeger mocht dat niet gedraaid worden ..maar nu koketteren ze ermee..het shockeert niet meer’. Joop heeft daar een gruwelijke hekel aangekregen..

In de pauze zegt een oude dame iets van : “ Was hij niet die van de nozem en de non..?”
Dat doet me denken aan een mooi spreuk die Jan Rot Joop stuurde in de zin van:

Wie iemand eert om zijn verleden, ontkent zijn heden en ontneemt hem zijn toekomst..

Die mag op een Delfts Blauw tegeltje.
Beter kan het niet geformuleerd worden, wat mij betreft.

Maar..Wij laten ons niet kisten en zingen allemaal top nummers, 'In de schemering, Voetbal, De hordeloper, Jan de manager, Heineken,  BMW..( speciaal voor de buren van Joop die hierheen gekomen zijn met hun BMW, wij wisten ook niet dat ze er zouden zijn)  en voor de nostalgie een nummertje: de Cipier tierelierelier als ultieme meezinger..En dat wordt zeer gewaardeerd.

En omdat we toch afscheid aan het nemen zijn krijgen we je reinste graftakken..
Dust in the Flint.

Ik durf ze zelfs niet aan mijn moedertje te geven.. Er zijn grenzen. Het 'artiestenleven' gaat vaak niet over rozen..

21 oktober 2012, TEXEL, DEN HOORN, KLIF 12

Fijn met de boot naar Texel. Wel eerst langs dat strontvervelende kanaal met zijn ellendige windmolens maar dan kom je toch in Den Helder en zoals wij zingen:

’Het is fijn in de kelder en op zolder

Het is fijn in Den helder en Den Dolder..
Het is fijn op de Rijn en het
Industrie terrein..
het is eigenlijk
overal fijn.."

Met fijn refrein..’en niemand is onmisbaar, niemand is onmisbaar..niemand is onmisbaar..

Behalve ..jij..’

En daar ben ik het helemaal mee over eens.

Den Hoorn. Klif, Cor. Broadway.
Ahhhh die sfeer..

(kijk een kijkdoos..ben ik trots op deze foto..net een schilderijtje)

Daar heb ik in de afgelopen 10 jaar ook met volle teugen van mee mogen genieten. De bedrijvigheid van het gezellige theater/restaurant/cabaret/boerengolf pret is ongeëvenaard. Dat heeft alles te maken met Cor en zijn kornuiten die zo’n beetje alle leukigheid op dit eiland organiseren. 'Broadway'  is het meest frivole festival dat er maar bestaat en wij staan daar ook graag paraat...om de twee jaar.

“Goh wat is het hier opgeruimd”, Joop werpt een blik op de kleedkamer die meer iets heeft van een bezemkast. De verwarming doet het hier niet, de vloer is spekglad van het frituurvet en de deur naar de keuken vliegt om de haverklap open omdat de werkkast zich hier ook bevindt ..ook net als ik dan eens een keer net een andere bh aan wil doen. Nouja..zo preuts ben ik ook weer niet..

Joop buigt zich over het programma dat ook hier weer gemaakt wordt na zorgvuldige bestudering van alle optredens die we hier gedaan hebben. De eerste helft moet nieuw zijn.

Super publiek..ze zingen fantastisch mee.. en dat is toch het leukste..

(Joop in de kast)

Tot zover dit log blog.
Ik hoop dat u het leuk vond.. en anders ik wel.
Wordt vervolgd..

In het kader van de PR..
De maand november spelen wij in:
3 nov. Lelystad, Agora, fraai modern theater olv fijne directeur: Jan Gras..laatste kaarten, maak ons los!
4 nov. Brielle, Bresstheater met gezellig stamppot buffet na op de zondagavond vlak voor de sport..Leuk! Er is nog plek..dat vind ik nou gek..zulke lekkere stamppot!
15 en 16 nov. N-Scharwoude, Museumtheater van Aris Bouwens..uitverkocht
17 nov. Leiden. Leidse Schouwburg, raakt lekker vol ,er is geen leven zonder Leijden!..komt allen! Maak het mee.
25 nov. Amsterdam, Roode Bioscoop, top maar dan ook uitverkocht..

nieuwe kansen in december..
 voor de speelijst: zie www.joopvisser.nl
...Fijn als u komt..liefs,
Jessica.

.

1 Oktober 2012 , HAARLEM!

HET STUITERBAL

Kanen met Kaandorp in eigen dorp.

Soms kom je er wel eens eentje in het wild tegen, een collega cabaretier of hoe je het métier ook wilt omschrijven. Bij toeval bij een benzinepomp, de Aldi in de Tempelierstraat ( B.Kaandorp meets J.Visser) Dekamarkt (Mylou F. meets Jessica v. N.) een intiem huiskamer festival op Texel, Broadway, ook een ‘meeting point’ van gelijkgestemden of in de ondergrondse gewelven van een schouwburg als wij dan bijvoorbeeld in de kleine zaal staan en hij of zij dan in de grote. Zo gaat dat en dan is er weinig uit te wisselen omdat je dan toch bezig bent met je ‘eigen ding’. Je moet soundchecken je broek strijken of eten of je hebt ongelijk pauze en na afloop ben je ook nog lang niet klaar met pakken en cd’s verkopen. Totaal verschillende dingen ook waar je niets mee hebt. Hele orkestbakken vol lol met rookmachines, dansers en band. Lawaaierige musicals. Wij zijn maar ‘kleinkunst’ in de kleine zaal en dat is een ander verhaal. Wij hebben ook bijna niks nodig, twee zangmicrofoons en een voor de gitaar en iets om op te zitten, that’s it.

Geen jaloersmakende serie in Carré, grote zalen in binnen en buitenland van ‘tout Paris est ici’ maar sleuren om een optreden te boeken tegen de gevestigde DWDD orde in, in een klein alternatief theater in een plaats die niemand kent. Aalsmeer bijvoorbeeld maar dan niet van van den Ende. Tegen de regulerende media opboksen en zonder een alles regelende agent. Louter op eigen talent en niet bekend van televisie de kleine gaatjes mogen vullen in overvolle agenda’s, een gebed zonder end, als Don Quichote vechten tegen de bierkaai, onvermoeibaar strijden en pissen tegen de wind in en dan toch nog een fijn eigen publiek in gevulde zaaltjes vinden en de waardering voor het werk. Underground, buitenbeentjes, altijd gebleven. Joop doet dit al meer dan 50 jaar zo, en nu al 10 jaar samen met mij. Wat een leven! “Ik ben mislukt”, zegt ie dan.
"Had je maar een vak moeten leren."
Want laten we wel wezen, welke gek leeft er zo naast dat ie de hele week bezig is met schrijven, voorbereiden, repeteren, kokers vullen met posters en flyers, facturen schrijven , fucking BTW invullen, grappen bedenken, reizen van hot naar her tussen de files door, eten in een kleedkamer uit een magnetron, uren doorkomen voor een voorstelling, cryptogrammen oplossen en een rondje om de kerk maken, een kaarsje branden voor een bekende die dat even nodig heeft of gewoon als bijgeloof op de goede afloop, zenuwen krijgen voor een nieuw lied dat nog niet helemaal zit, zenuwen krijgen voor een bepaald persoon in de zaal, zenuwen krijgen voor een journalist, diarree krijgen van het eten en daar van in de zenuwen zitten, zit mijn haar goed en wat moet ik aan in deze tent ? En dan heb ik het nog niet over het thuisfront dat maar mee moet gaan in de waan van het artiesten leven van een moeie moeder. 

“Wat doe jij dan voor je werk?"

En als je er dan eentje tegenkomt in het wild is dat een fijn gevoel van: jij weet wat ik doormaak. Jij kent de klappen van de zweep. Jij weet waar je wel en niet moet zijn. Jij bent net als ik, een beetje, ja toch?

Dat gevoel van saamhorigheid, van alle gekken op een stokje, van alle stuiterballen verzamelen, van hoezo boekenbal en wij dan? Dat heeft Brigitte Kaandorp heel goed aangevoeld en doen besluiten om haar 50^e verjaardag te delen met velen zoals zij in een omgeving zoals zij en wij graag vertoeven: de Haarlemse Schouwburg. Wat een magistraal plan: Het Stuiterbal is geboren en beleeft vanavond haar première in Haarlem, een thuiswedstrijd.

Goed daar zijn we dan, lekker op de fiets naar het Wilsonsplein. Wij stuiteren fijn naar binnen en treffen de bekende gezichten van Ton de cipier tierelierelier en sympathiek directeur Jaap Lampe. Je voelt je meteen thuis en welkom wat je niet van alle theaters kan zeggen. Wij zijn mooi op tijd.

Brigitte komt in een snel koket rood jurkje haar Jan voorstellen die geen manager is. We overhandigen haar ons bescheiden cadeau: een lichtgevende stuiterbal. Daar kun je wat mee.

Op naar de spiegelfoyer. In de lift stuiten wij op Katinka Polderman en haar man , een Zeeuwse en in recensies wel beschreven als het regelrechte uitvloeisel en mix van Brigitte Kaandorp en Joop Visser, qua stijl dan en ik geloof het.

Voel me meteen zeer verwant.

We worden gefotografeerd door Jaap Reedijk, een dijk van een fotograaf die bekend is als artistiek artiesten schieter.

In de foyer wordt er voorzichtig afgetast, gekeken, gespioneerd en geflaneerd. Joop loopt op Jenny Arean af ”Ha Jen!” En die ken ik ook van de Rijswijkse Schouwburg toen zei daar optrad met de liedjes van Robert Long en wij in de kleine zaal stonden. Wat een goed wijf, ziet er ook fantastisch uit met haar sprankelende kop. Ze is druk in de weer met haar mobiel want er heeft iemand een kind gekregen. Hoofdzaken bijzaken he.

Mylou Frencken ken ik van de Dekamarkt. Verder van facebook en Haarlemse kringen met zingen en illustrator Eric Coolen en co. Zij heeft afgelopen week een interview gedaan met Arnon Grunberg en dat lijkt mij geen makkie. Dat was het ook niet omdat hij wel prachtig en erudiet kan vertellen maar niet communiceren. Monologisch. Mylou is hier met haar dochter Madelief en zij doet haar naam eer aan. Bert Klunder is er in gedachten bij.

Joop omhelst Paul Haenen en partner Dammie. Wat een kostelijke kostgangers. Ik hou van de stijl van Dominee Gremdaat omdat hij een mening heeft maar toch nooit kwetst. Het is vriendelijk en positief maar ook mooi vilein. Wij lachen hartelijk om de ter plekke gemaakte grappen. Joop vindt dat het een onvergetelijke avond moet worden en dat het mooi zou zijn als het eindigt met een stevige matpartij. Dat is een kwestie van stoken en porren en dat moet geen punt zijn. Een vals opmerkinkje plaatsen (Goh was jij vorige keer niet met die en die of : hoeveel sterren had jij in de Volkskrant?) moet genoeg zijn om de boel hier flink te laten escaleren. Genoeg ego’s om de schouwburg op te blazen. Paul zou het wel mooi vinden als er vanavond een bom ontploft om voor eens en altijd af te rekenen met het Nederlandse cabaret.

Zelfspot is toch iets moois.

Hans Dorrestijn is helemaal zichzelf in een casual gestreept jasje en zijn aandoenlijke verschijning doet altijd goed. Die man heeft iets knuffelbaars. Hans Liberg heeft ook een gestreept pak an en dat is dan weer meer in zijn eigen klassieke sfeer. Iets met satijn. Hij is gelijk jarig met Joop en dat schept een band. Joost Prinsen schuifelt gebogen doch energiek binnen met zijn aardige vrouw die erg enthousiast en open is. Ze is slecht ter been en Joost zorgt lief voor haar. Hij zorgt voor een stoel en een paar kaasstengels. Jenny gaat fijn bij haar zitten kleppen en dat heeft iets gezelligs. Ze houden audiëntie. God wat leuk om al die mensen in het wild te treffen en wat zijn ze tam. Op een grote hoop gedreven lossen de ego’s vanzelf op. Een geweldige zet van Brigitte die in deze tijd van boer zoekt vrouw gedacht moet hebben: soort zoekt soort. Helemaal gescoord.

Want wat is nu het mooie van dit samen zijn? Je bent wat minder eenzaam met je eigen gek-grappig-hysterisch autistisch adhd neurotisch fobisch leuk zijn en gedoe er om heen waar niemand ook maar een hout van snapt. Stuiterballen met zijn allen.

Bovendien gaat deze avond gaat dus ook om netwerken.

Dat is net werken maar dan effectiever.

Je moet toch vooruit kijken he.

Over stuiterballen gesproken: daar stuiten wij op Bert Visscher. De hartelijkheid en het respect voor Joop Visser spat er van af. Ze zijn ook wel inwisselbaar. Laatst stond zelfs in de krant dat een klant een kaartje had gekocht voor Joop en dacht dat het Bert was. Toen hij eenmaal in de zaal zat viel het hem mee. ”Hij was zo rustig.”

Jochem Meijer is ook een in de categorie: lieverd, knuffelbaar en stuiterbal. Hij zei dat ie onze youtube filmpjes prachtig vond en dat is toch leuk om te horen. Ik heb hem gefeliciteerd met zijn gezondheid.

Verder op in de ronde komen we in Utregse sferen terecht. Daar ontmoet ik toch zomaar even mijn held Herman van Veen. Vanaf mijn 13^e jaar ben ik naar zijn voorstellingen geweest, kennis gemaakt met het Nederlandse lied, alles gevolgd omdat ik zijn liedjes zo mooi vind, de teksten van Willem Wilmink vooral. En die geeft mij nu dus een hand met : “Hallo ik ben Herman.”

“Dat dacht ik al. “

Ehh ja, daar sta ik dus even met mijn mond vol tanden maar gelukkig komt Joop de conversatie op zijn Utregs voortzetten. Leuk dat die elkaar ook kennen 'vaan Utereg woar, de Kievietsdwarsstroat.' Zijn dochter ‘Anne-de-wereld-is-niet-mooi’ komt hem omhelzen en zijn vrouw staat er vriendelijk en charmant bij. Anne van Veen lijkt totaal (uiterlijk) niet op haar pa maar leeft wel in diezelfde wereld.

Tineke Schouten staat ook in de buurt en bij haar denk ik altijd aan de zin: “Do you have a zeekont?’

Super grappig in de typetjes op het toneel en nu als een kip in het onweer.

Dat is volgens mij wel meer aan de hand met ons 'soort' dat je op het podium wel durft en doet wat je in het dagelijks leven gewoon niet zo makkelijk vindt. “Ik heb een heeeeeel zwaaaaaaaaaar leven.”

Dan Rrrrrrrrotterdam. Gerard Cox in mooi blauw pak met opgespelde gouden harp en zijn Ria waar wij onlangs nog zo enthousiast mee hebben gegeten, treffen wij aan de sta tafel. Ze zijn met chauffeur en dat lijkt mij ook heel verstandig. Gerard is blij dat de opmerking ‘black tie’ op de uitnodiging niet serieus is genomen want hij ‘heeft daar persoonlijk een tyfushekel aan’ wat ik mij goed kan voorstellen.

Wij begroeten Vincent Bijlo en zijn vriendin en het treft mij zijn blindheid weer te zien. Wat een wereld van verschil zal dat maken. Bewonderenswaardige en aardige man.

Marjolein Meijers is ook van Rotterdam en haar kom ik regelmatig tegen en dat is prettig recht toe recht An. Rotterdamse Loes Luca daar en tegen ziet er breekbaar uit wat je van La Bloemen dan weer niet kunt zeggen.

Erik van Muiswinkel en de broertjes Speelman horen hier helemaal thuis en wij komen tot de slotsom dat Jan J. Pieterse (van Pamelen en Pieterse) het aller dichts bij de Schouwburg woont, daarna de Speelmannen en daarna op een goede derde plaats op een paar honderd meter afstand: Joop Visser. Muiswinkel is alweer op een behoorlijke afstand gezet om over Kaandorp maar niet te spreken, die woont in Overveen. Anders kun je zoiets ook nooit betalen.

Brigitte maant ons naar de zaal voor de grote groepsfoto en ga er maar aan staan. Gelukkig heeft ze ook een mooie zoon met een megafoon die de boel regisseert.

Hilariteit alom.

En dan gaan we op het toneel aan tafel. Er zijn meters lange tafels gedekt met verse bloemen en er staat een vleugel en een microfoon aan de kop. Brigitte houdt een toespraak omdat dat ook hoort en legt uit wat de bedoeling is. Ze meldt ook de afwezigen. Youp van het H. heeft een overleden broer, Freek de J. kon niet, drukdrukdruk. Brigitte heeft hemel en aarde bewogen om Freek te laten komen. “ Ik heb zelfs het boek van Hella gelezen.” Brigitte geeft even aan hoe de kaarten liggen bij de familie de Jonge en er wordt flink om gebulderd.

Dat is dan ook de enige, nouja, je zou het een sneer, maar dan vederlicht kunnen noemen richting collega want verder is het dus gewoon : oprecht en echt een grote familie. Dominee Gremdaat opent de maaltijd met een mooie preek met de nadruk op onze positieve bijdrage aan de samenleving. Dat is wat je noemt een zegenrijk moment.

Wij zitten aan tafel met de heren Veldhuis en Kemper en ik ken ze alleen van naam en de brochure maar dat is nu het leuke: nu ken je elkaar iets beter.

We krijgen een soepje en er ontstaat een spontaan gezang aan de tafels..nanananananaaaaaaaa.. En ja hoor Gerard Cox loopt richting de vleugel bemand door enthousiast pianist Johan en zingt zijn hit : “Het is weer voorbij die mooie zomer.”

Iedereen zingt mee en staat op om hem te eren.

Lekker verder eten en de tafels beginnen weer te zingen: "Hilversum 3!"

En daar staat Herman van V. op en hop: zingt Hilversum 3.

Joop begint ‘m te knijpen en dat begrijp ik.

Ach, sus ik hem, niemand kent jou hier.

Jacques Kloters houdt een praatje als bewaker van het cultureel erfgoed en hij ruikt ook even aan een oksel van Brigitte of het nog kan zo.

Dan komt er even een plechtig moment ingeleid door Herman Finkers, de sympathieke Twent met accent.

Hij heeft een super lied gemaakt voor Brigitte, een persiflage op haar nummer: ben zo blij dat ik het niet met Andries Knevel hoef te doen . Hij zingt “Had ik het maar met Brigitte Kaandorp gedaan.”

(Niet met Visser maar hier wel even op de foto.)

 Daarna wordt er een prijs uitgereikt namelijk de veer-in-de-reet onder leiding van Jeroen van Merwijk en Finkers. Een mooi log beeld van twee uitstekend gehouwen billen met een goed gat erin waar dan een daadwerkelijke veer in gestoken kan worden. Diezelfde veer die de vorige keer dus in de reet van Herman F. is gestoken als eerbetoon van de cabaretiers voor een cabaretier kan nu overgaan in de kont van niemand minder dan Paul van Vliet!

 Paul is er blij mee en zingt zijn lied meisjes van dertien maar dan dertig en gaat erudiet op de foto met zijn kontje naar achteren. Hij bekent ook nog nooit van achteren genomen te zijn.

Mooi allemaal, leuk, ongedwongen, oprecht, men gunt elkaar alles.

Daar komen de kersverse winnaars binnen van de Poelifinario, Richard Groenendijk en Neerlands Hoop Ali B. en weer is men enthousiast. Regelrecht van de wereld die door draait en graait, hier nu live in Haarlem. Bruggenbouwer Ali B. is erg blij: " Ik hoor er nu bij!"

En wie wil dat niet?

Wij gaan er vandoor want morgen vroeg is er weer koor. Op de gang horen wij iets met “Monniken!’ En Joop zegt: mooi, we zijn net op tijd weg.

Dank, dank aan Brigitte Kaandorp en Jaap Lampe voor hun gastvrije en buitengewone actie, dit was een onvergetelijke avond.

Liefs!

Jessica van Noord.