Kabouter Pieter heeft zijn schoen gezet maar er zit niks in                        zondag 15 november 2020

Tjongejonge. Heb ik nog wel zo mooi gezongen. Kabouter Pieter is aangeslagen. Met veel pijn en moeite is ie opgestaan en heel vroeg naar beneden gegaan om te kijken wat de Sint in zijn klompjes had gedaan. Hij had al gedroomd van een PlayStation of een Drone of een nieuwe IPhone dus de teleurstelling was groot toen er niks in zat. Nu breekt mijn klomp, bromt Pieter. Even checken bij de buren maar die hadden ook niks. Gelukkig. Dan is ie dus gewoon niet geweest op de Dijk. 

Maar goed, omdat Pieter Positief is doet ie de gordijnen open en ziet een prachtige zonsopkomst. Hij wordt er stil van, wat een prachtige gouden gloed zomaar cadeau. Je kunt wel stellen dat Pieter niet uitzichtloos lijdt. Het uitzicht is namelijk prachtig, elke dag ander water, ander licht. Pieter bedenkt dat hij dit mooier vindt dan een Playstation. 

Uit dankbaarheid doet ie een gebedje en gaat ie even mediteren op zijn kussentje.

Hij houdt erg van het 'Ave Maria', dat zingt ie graag. Kabouter Pieter is van huis uit nou eenmaal een eikenhouten katholiek. En dat zit er ingebakken.

Hij probeert op zijn hoofd te staan, maar dat lukt nog niet erg met de hoofdpijn en de puntmuts. Tijdens de meditatie probeert hij 'mindfull' te focussen op het gevoel van dankbaarheid . Daar wordt hij lichter van. Het lukt steeds beter in het pure moment te zijn omdat er geen prikkels van buitenaf zijn en er een soort innerlijke rust ontstaat. Het is wonderlijk. Hij hoeft niks, hij kan niks, hij is  louter kabouter. 

Hij komt akelig dicht bij zichzelf. 

Pieter komt erachter dat de meeste zorgen, pijn en frustratie tussen de oren zit en nu moet ie alles 'loslaten'. Hij begint al een aardige muts te worden. Verder heeft ie zich voorgenomen om in deze quarantaine toch te blijven bewegen want hij wil graag zijn six pack terug. Hij zingt uit volle borst: Bring back, o bring back, o bring back my sixpack to me, to me" 

Hij doet 30 buikspieroefeningen en probeert de 'plank', maar dat is geen succes. De plank zakt door. "Zucht, ik heb er de kracht niet voor."

Die Corona is geen gemakkelijke tante. Pieter heeft alweer een heel bezweet ruggetje en gaat onder de douche. Ha een stortdouche. Dat is heerlijk. Voor het gezonde gevoel doet ie een koude douche na. Al zijn haartjes gaan overeind . Hij heeft geen zin om zich te scheren. Hij kamt zijn baard en spuit wat Rituals op. Je moet er niet te slonzig bij gaan lopen , spreekt ie zichzelf toe, ook al ben je nog zo moe. Hup, handen voor de 1000 e keer desinfecteren en tanden poetsen, deodorant. Lekker fris. Schoon bedje , tel uw zegeningen.

 Als ie terugkomt in de slaapkamer ligt zijn grote vriend alweer voor Pampus. Daar heb je ook niet veel aan. 

Pieter heeft trek gekregen en is erg blij met het pannetje soep van de buurvrouw. Dat is nou zo gezellig van de quarantaine dat je zomaar lieve kaartjes krijgt, bloembolletjes en erwtensoep! Pieter hoopt stiekem nog op een fruitmandje of gewoon wat eikels. 

Daar knapt een kabouter van op. En van de post! Hij heeft zelfs een kaartje gekregen van Obama met het woord: HOPE. En dat komt precies vandaag, op de dag dat die lelijke Trumtrol toegeeft dat ie verloren heeft. Kabouter Pieter denkt dat Melania er achter zit. Vrouwen zijn toch de baas.

En hij denkt aan de woorden van een wijs man: "Het gaat er in het leven niet om te leren winnen, maar om te leren verliezen" en dat is een waarheid als een koe.  Pieter kan eigenlijk ook niet goed tegen zijn verlies. Zijn vriendje Donald zegt het ook.

Vanavond gaat ie lekker voetbal kijken, hij denkt 3-2 en zet ie gewoon weer zijn klomp. 

"Elke dag is er één en alles komt goed als je maar je best doet", dat is nog eens positief! 

P.S Chocoladeletters zijn ook goed. liefs van Pieter.

Kabouter Pieter heeft Corona en blijft positief

 

Kabouter Pieter heeft Corona en gaat er positief mee om.

Op een gewone doordeweekse donderdagochtend wordt kabouter Pieter wakker met een naar, zwaar gevoel . Zijn hoofd bonkt onder zijn puntmuts en hij voelt al zijn spiertjes alsof hij een marathon gelopen heeft. Zijn konen zijn behoorlijk rood en het zweet gutst in zijn hansopje. Alles is kleddernat. Gat, denkt kabouter Pieter, en hij steekt de thermometer in zijn gat. Meten is weten. En daar staat dus 38.9 graden op. Dat is veel voor zo’n klein kaboutertje en hij bedenkt met angst in zijn hartje dat ie misschien wel dat rottige kabouter Coronavirus zou kunnen hebben. Dat heerst nl als de Pieten. Kabouter Pieter gaat meteen bellen met de GGD om een afspraak te maken voor een test. Hij hangt wel 45 minuten aan de lijn en hoort steeds hetzelfde muziekje dat op zich best rustgevend is. Hij valt bijna in slaap op de canapé maar dan hoort ie een aardige stem die zegt: “Met de GGD, vertelt u het maar.” Kabouter Pieter legt uit wat zijn klachten zijn en de meneer van de GGD vindt het een goed idee om zo snel mogelijk een test te doen. Het kan al om 15.00 uur in Leiden in een parkeergarage vlakbij de universiteit.

Kabouter Pieter ziet erg op tegen het stokje in zijn neus. Hij heeft van andere kabouters gehoord dat ze gewoon een rondje draaien in je hersenpan en wil er eigenlijk onderuit komen. Als hij de parkeergarage inrijdt lijkt het net op een sciencefictionfilm. Er staan mensen in witte pakken met spatschermen en er hangen rood-witte linten en dreigende borden met STOP, WACHT HIER, UITGANG. Pieter is al lang blij als hij hieruit mag. Maar dan moet ie toch eerst de test doen.

Er staan drie ingepakte vrouwen die allerlei vragen stellen. Pieter moet laten zien dat hij Pieter is en toont zijn Burgerservicenummer. Het klopt. Dan komt de mevrouw met de keelswap. “Steek je tong goed uit en zeg ahhhh”. Pieter steekt zijn tong uit en zegt ahhh en dan gaat het stokje in de keel en moet Pieter even kokhalzen. Dat is te doen , denkt ie, maar nu die neus nog. De mevrouw zegt dat het net is of je cola in je neus krijgt. Ken je dat gevoel van vroeger als je dan de slappe lach krijgt terwijl je net cola drinkt en het door je neus naar buiten komt, zoiets. Pieter is er klaar voor, hij steekt zijn wipneus naar voren. Daar komt ie, krr, krrr, ja hoor klaar. Pfff, Pieter is blij dat het klaar is, het viel best mee.

“U krijgt de uitslag binnen 48 uur, maar u kunt het vast eerder zien hoor als u inlogt met uw DigiD. Sterkte hoor, we hopen dat u het niet heeft en de andere kabouters om u heen ook niet. Geniet vooral van uw quarantaine.” Pieter heeft een kletsnatte rug van de zenuwen en de koorts. Hij wil gauw naar bed met een kop thee en twee paracetamollen. Nu moet ie geduld hebben en hopen dat ie het niet heeft….

Vrijdag de dertiende, 12.00 uur. Pieter logt in

Testuitslag

Je bent op 12 november 2020 getest. De uitslag van de test is positief. Dat betekent dat je het coronavirus hebt. We begrijpen dat dit geen fijn bericht is. Neem even de tijd om dit nieuws rustig te verwerken..

Pieter dacht het al. Vrijdag de 13^e, dat kan nooit goed aflopen. Hij is behoorlijk bijgelovig. Wat ie echt stom vindt is dat ze dat POSITIEF noemen. Hij is van nature behoorlijk positief maar dit nieuws is nou niet echt positief te noemen. Pieter voelt zich beroerd maar zijn arme hoofd gaat meteen alle kanten op malen. Van wie heeft hij het? En al piekerend komt ie erachter. Van de week is die snert nerts nog langs geweest en langer dan 15 minuten blijven plakken. Dat was op dinsdag. En ojee, ojee, wie heeft hij misschien wel besmet toen ie het nog niet wist? Kabouter Pieter is nog bij zijn vader geweest in het ziekenhuis met zijn moeder in de rolstoel. Alle oudjes om hem heen zijn niet zo best ter been en die moeten dit echt niet krijgen. Pieter voelt zich zo lullig. Maar daar is nu niks meer aan te doen. Hij heeft geen domme dingen gedaan en is juist zo voorzichtig geweest met zijn mondkapje en desinfectans en afstandelijke houding. Hij weet even niet hoe het verder moet, maar zingt in zichzelf dan een positief liedje. “Het had nog heel veel erger kunnen zijn..” Ook omdat Pieter gewoon positief is.

De dag duurt lang met rare golven van koorts en stekende hoofdpijn en een loden gevoel in zijn armen en beentjes. Pieter zal zich er maar bij neerleggen. Hij kijkt naar het journaal en ziet dat het Coronacijfer vandaag weer gestegen is. Dat komt door mij, denkt ie. En door vrijdag de 13^e. En dan ziet ie minister Grap iets vertellen over vuurwerkverbod. Precies op dat moment knalt het aan alle kanten in Lisse en Lisserbroek. Prachtig siervuurwerk aan de Ringvaart. Pieter moet er wel om lachen omdat Minister Grap net staat te vertellen dat het niet mag. Dat je dan een boete krijgt. En daar weet  Minister Grap alles vanaf.

Pieter is benieuwd hoe het zal zijn om 7 dagen plus 24 uur klachtenvrij verder te zijn en alleen maar in zijn huisje te hangen van bank naar bed. Hij is nogal een druktemakertje en wil altijd avonturen beleven. Nu kan ie alleen maar naar buiten kijken of naar de televisie. Maar Pieter heeft hele fijne buren dus dat is mooi meegenomen. 

En...Gelukkig komt Sinterklaas weer in ons land.  Dat is tenminste leuk. Met Dieuwertje Blok. Pieter is dol op haar. Pieter gaat even beneden op de bank zitten kijken en voelt zich helemaal blij van binnen als ie de stoomboot ziet met Sint en Piet. Wat ie wel een beetje eng vindt is dat niemand op de pakjesboot een mondkapje draagt. Maar misschien zijn Sint en de Pieten wel al  ingeënt omdat ze heel belangrijk zijn. Pieter hoopt het maar en ook dat alle kinderhartjes blij kloppen van dat heerlijke feest.

Nu gaat ie weer even rusten want hij heeft een punthoofd van de Corona.