Kabouter Pieter heeft zijn schoen gezet maar er zit niks in                        zondag 15 november 2020

Tjongejonge. Heb ik nog wel zo mooi gezongen. Kabouter Pieter is aangeslagen. Met veel pijn en moeite is ie opgestaan en heel vroeg naar beneden gegaan om te kijken wat de Sint in zijn klompjes had gedaan. Hij had al gedroomd van een PlayStation of een Drone of een nieuwe IPhone dus de teleurstelling was groot toen er niks in zat. Nu breekt mijn klomp, bromt Pieter. Even checken bij de buren maar die hadden ook niks. Gelukkig. Dan is ie dus gewoon niet geweest op de Dijk. 

Maar goed, omdat Pieter Positief is doet ie de gordijnen open en ziet een prachtige zonsopkomst. Hij wordt er stil van, wat een prachtige gouden gloed zomaar cadeau. Je kunt wel stellen dat Pieter niet uitzichtloos lijdt. Het uitzicht is namelijk prachtig, elke dag ander water, ander licht. Pieter bedenkt dat hij dit mooier vindt dan een Playstation. 

Uit dankbaarheid doet ie een gebedje en gaat ie even mediteren op zijn kussentje.

Hij houdt erg van het 'Ave Maria', dat zingt ie graag. Kabouter Pieter is van huis uit nou eenmaal een eikenhouten katholiek. En dat zit er ingebakken.

Hij probeert op zijn hoofd te staan, maar dat lukt nog niet erg met de hoofdpijn en de puntmuts. Tijdens de meditatie probeert hij 'mindfull' te focussen op het gevoel van dankbaarheid . Daar wordt hij lichter van. Het lukt steeds beter in het pure moment te zijn omdat er geen prikkels van buitenaf zijn en er een soort innerlijke rust ontstaat. Het is wonderlijk. Hij hoeft niks, hij kan niks, hij is  louter kabouter. 

Hij komt akelig dicht bij zichzelf. 

Pieter komt erachter dat de meeste zorgen, pijn en frustratie tussen de oren zit en nu moet ie alles 'loslaten'. Hij begint al een aardige muts te worden. Verder heeft ie zich voorgenomen om in deze quarantaine toch te blijven bewegen want hij wil graag zijn six pack terug. Hij zingt uit volle borst: Bring back, o bring back, o bring back my sixpack to me, to me" 

Hij doet 30 buikspieroefeningen en probeert de 'plank', maar dat is geen succes. De plank zakt door. "Zucht, ik heb er de kracht niet voor."

Die Corona is geen gemakkelijke tante. Pieter heeft alweer een heel bezweet ruggetje en gaat onder de douche. Ha een stortdouche. Dat is heerlijk. Voor het gezonde gevoel doet ie een koude douche na. Al zijn haartjes gaan overeind . Hij heeft geen zin om zich te scheren. Hij kamt zijn baard en spuit wat Rituals op. Je moet er niet te slonzig bij gaan lopen , spreekt ie zichzelf toe, ook al ben je nog zo moe. Hup, handen voor de 1000 e keer desinfecteren en tanden poetsen, deodorant. Lekker fris. Schoon bedje , tel uw zegeningen.

 Als ie terugkomt in de slaapkamer ligt zijn grote vriend alweer voor Pampus. Daar heb je ook niet veel aan. 

Pieter heeft trek gekregen en is erg blij met het pannetje soep van de buurvrouw. Dat is nou zo gezellig van de quarantaine dat je zomaar lieve kaartjes krijgt, bloembolletjes en erwtensoep! Pieter hoopt stiekem nog op een fruitmandje of gewoon wat eikels. 

Daar knapt een kabouter van op. En van de post! Hij heeft zelfs een kaartje gekregen van Obama met het woord: HOPE. En dat komt precies vandaag, op de dag dat die lelijke Trumtrol toegeeft dat ie verloren heeft. Kabouter Pieter denkt dat Melania er achter zit. Vrouwen zijn toch de baas.

En hij denkt aan de woorden van een wijs man: "Het gaat er in het leven niet om te leren winnen, maar om te leren verliezen" en dat is een waarheid als een koe.  Pieter kan eigenlijk ook niet goed tegen zijn verlies. Zijn vriendje Donald zegt het ook.

Vanavond gaat ie lekker voetbal kijken, hij denkt 3-2 en zet ie gewoon weer zijn klomp. 

"Elke dag is er één en alles komt goed als je maar je best doet", dat is nog eens positief! 

P.S Chocoladeletters zijn ook goed. liefs van Pieter.