#top2000

‘Wachttijd Top2000 café bedraagt 5 en een half uur.’

‘Het is weer genieten #top 2000! - Perzik’

‘ Samen met mijn lief top 2000 kijken. Hij wordt met het uur mooier en zij ook –Leon’

‘Ahh lekkerrrr, gek klein ding dat liefde heet #Queen’

‘ Zou mijn berichtje nu voorbij komen? Te leuk! – Nikita

‘ Hopelijk minder geweld in de wereld en recept voor iedereen #149 Michael Jackson –Earth Song

‘ In de wachtkamer van de oogkliniek, gelukkig staat de top 2000 aan – Hetty’

‘ Lekker naar de top 2000 luisteren terwijl we de boom aftuigen – Mirjam’

‘Kruimel en Bruinbeer kijken top 2000’

‘Op de bank met mijn nieuwe knie top 2000 kijken is best fijn- Marijn’

‘Klaar met de trap schilderen, nu aan het wachten tot ie droog is met de top 2000’

‘Lekker koeien melken met de top 2000, dat geeft extra liters melk – Rinus’

‘ Luv You Zonnetje!- Wim’

‘Lieve Freek, dit wordt ons jaar, we gaan ervoor!- Sylvana’

‘Nog even wachten en dan naar binnen!- Esther’

‘ Nederlanders kun je dus in drieën verdelen: ze zijn ziek, oliebollen aan het bakken of aan de wijn, dan maar het laatste.’

‘ Lekker top 2000 kijken terwijl wij NU bekend maken dat we een baby verwachten – De Stompjes uit Valkenswaard’

‘Leef en leedvermaak, kijken naar mensen die genieten’

‘Justin gaat Pharrel inhalen’

‘ ’t is ouwejaar, ’t is ouwejaar en morgen is het weer nieuwe jaar, groeten vanuit het boerengat’

‘ O sorry buurtjes # Rammstein’

‘Heerlijk nu bij de beste oliebollenbakker in Hoogvliet met de top 2000 aan wachten’

‘ Hey Barry is dat je vrouw of heb je nu een probleem – Matennaaier ‘

‘Nu met onze tekkel naar de vuurwerktraining, straks thuis knallen met top 2000, ff wnn!

‘We doen het niet alleen in bed maar ook op de bank en in de keuken #top 2000 heerlijk!’

‘Proosten op ut Oosten met #Normaal ’

‘De dames maken sushi en morgen oliebollen’

‘#143 Stromae-Formidable’ tranen, ahhhhhhh, zo mooi’

‘God is a DJ’

‘ Frank wat is het leven toch mooi, morgen drank en oliebollen en overmorgen werk jij voor mij als ik de staatsloterij heb gewonnen’

‘Meeuwis is toch beter dan Hazes’

‘Ouderwets legpuzzel op tafel en luisteren naar Top 2000’

‘Tweet mee en wie weet komt jou tweet in beeld!

(….) oliebollentest – Jacqueline

‘Voor iedereen een goed uiteinde en een goed eind erin’

‘Zo even een bak lasagna in de oven en dan doordunderen’

‘Er zijn morgen een hoop mensen die in een gat pleuren #top 2000’

‘ Hier in Peru ook lekker top 2000 kijken, groetjes! Joran’

We zijn ontdekt!

22 DE VOLKSKRANT
DONDERDAG 13 OKTOBER 2016
Muziek

In de jaren zestig en zeventig maakte hij
furore met zijn bijtende en geëngageerde
liedjes, tegenwoordig treedt Joop Visser
met Jessica van Noord op bij feesten,
partijen en bejaardentehuizen. En in België.

Door Paul Onkenhout ,

Foto’s Renate Beense
                                                                                              
Op een bankje in de
tuin van het karmelietenklooster
in Gent
vertellen Jessica van
Noord (52) en Joop
Visser (78) dat ze elke
dinsdag optreden voor demente bejaarden
in een Haarlems tehuis. Hij:
‘Geweldig.’ Zij: ‘Geweldig.’
Hij begint te zingen. ‘Mooi was die
tijd, dat wij verliefd en samen waren.’
Zij: ‘Corry Konings, heerlijk.’
Samen zingend: ‘Nog jong en onervaren,
net als de storm vloog ieder
uur snel voorbij.’
Jessica: ‘Mooi.’
Joop: ‘Dat gaat door de ziel hè. En
dan wordt mevrouw B. wakker, ze zit
vaak te pitten.’
Jessica: ‘Ja, ze zit vaak te pitten.’
Joop: ‘Die naam mag je niet gebruiken.
Verzin maar een andere naam.
Want de familie vindt het misschien
vervelend. Maar goed, als mevrouw B.
wakker wordt, zetten wij Corry Konings
in. Van de N. zit er ook, hij is Rotterdammer.
Als we binnenkomen en
hem gedag zeggen, zegt hij altijd:
Spangensekade, wat dacht je jochie.
En dan straalt hij.’
Jessica: ‘Zo proberen we binnen te
komen bij de mensen. Dat vind ik ook
het mooie van Joop. Hij komt dicht bij
de mensen.’
Joop: ‘We laten de kalender wel
eens los. Mevrouw W. zingt het liefst
Stille nacht, heilige nacht, ook in de zomer.
Het maakt ook geen zak uit natuurlijk.
En Sinterklaasliedjes.’
Begint Sinterklaas is jarig te zingen.
‘Al die kerels zingen daarna ‘zet ’m op
de pot’. Allemaal. Nee, alleen de mannen.
De vrouwen doen dat niet.’
Jessica: ‘Het is zo mooi om te zien,
en zo leuk. Het is een van de leukste
dingen die we doen.’
Joop: ‘Ja.’

Vanavond slapen ze in het klooster,
na een optreden in een klein theater
in Gent, ’t Vizitfabriekske. Dat komt
niet vaak meer voor. Vorig jaar zijn ze
gestopt met reguliere optredens. De
jaren begonnen te tellen voor Visser.
Alleen voor feesten en partijen maken
ze een uitzondering. En voor België.
Sinds 2004 vormen ze een duo, hij de bariton, zij de
sopraan. Ze zongen samen in een Haarlems koor en van
het een, een klassiek duet, kwam het ander, jarenlange optredens
in merendeels kleine zalen in Nederland en soms
België, zoals vanavond.


Zijn derde jas, noemt Visser het. Over de eerste, de tijd
dat hij onder zijn eigen naam Jaap Fischer school maakte
met tegendraadse, Nederlandstalige geëngageerde liedjes
en het middelpunt was van een rage, spreekt hij niet. ‘Dat
is geweest.’
Alleen in 1961 al verkocht hij honderdduizend platen.
Drie jaar later stopte hij met optreden. Hij werkte voor de
FAO, de voedsel- en landbouworganisatie van de Verenigde
Naties en woonde in Italië, Thailand, Oost-Afrika en
later in het Groningse Scheemda waar hij cultureel opbouwwerker
was.
Liedjes bleef hij altijd schrijven. Vergeten werd hij niet.
In vakkringen bleef zijn vakmanschap als schrijver van
schijnbaar eenvoudige liedjes onomstreden. De rij bewonderaars
is lang: Lennart Nijgh was er een en ook Hans
Dorrestijn, Boudewijn de Groot, Gerard Cox, Jeroen van
Merwijk, Herman Finkers, Jan Rot en Lucky Fonz III geven
hoog op van zijn oeuvre.
In 1976 keerde hij terug op de podia als Joop Visser – de
tweede jas. Op het moment dat hij genoeg had van de solooptredens,
ontmoette hij Jessica van Noord, óók een gelegenheidsnaam.
Ze heet Jacqueline de Graaf (haar vader is
oud-Volkskrant-journalist Ben de Graaf) en ze komt uit
Haarlem-Noord, vandaar.
Zij was een geschenk, zegt Visser.
Na 35 jaar ‘van zaal
naar zaal naar zaal door Nederland’ had hij er genoeg van.
‘Ik wilde op mijn oude dag romans gaan schrijven. Een
raamwerk en een plot had ik al. Ik zou wereldberoemd
worden. Het is jouw schuld dat ik niet ben doorgebroken.’
Jessica: ‘Die kans is nu verkeken.’
Joop: ‘We zijn ontzettend verwend met publiek. Om het
met een lelijk woord te zeggen: we werden al snel een
niche. Het is zo leuk om te doen. Zonder Jessica was ik
allang gestopt. Pa, zei een van mijn dochters twaalf jaar
geleden, dit is wat je altijd hebt gewild. Dat klopt. Ik wilde
samen zingen.’
Er loopt een monnik voorbij. Jessica: ‘Hij heeft sandalen
aan, zie je dat?’
Joop: ‘Van nature heeft ze klasse en humor en er zit niks
geforceerds aan. Hoe de mensen op haar reageren, geweldig.
Ik heb nog nooit iemand op een podium zo natuurlijk
bezig gezien. En met humor. Wat wil je nog meer? De stemmen
klopten, maar dat moest ook voor de rest gelden. We
moesten ook allebei praten op het podium, zingen is niet
genoeg.’
Jessica: ‘Ik had geen flauw benul wie hij was. Zijn liedjes
kende ik ook niet. Eerst hebben we samen Schubert gezongen,
en Mozart.’
In het park van het klooster beginnen ze 'Wohin soll ik
mich wenden' van Franz Schubert te zingen.

"Wohin soll ich mich wenden,
wenn Gram und Schmerz mich drücken?
Wem künd’ ich mein Entzücken,
wenn freudig pocht mein Herz?"

reportage JOOP VISSER EN JESSICA VAN NOORD

DE VOLKSKRANT
DONDERDAG 13 OKTOBER 2016
Een optreden van Joop Visser en Jessica van Noord in ’t Vizitfabriekske in Gent.

Huilversum
Zijn eigen werk en de platen die
Joop Visser met Jessica van Noord
maakte, zijn alleen verkrijgbaar op
joopvisser.nl. Hij heeft zich altijd
verre gehouden wat hij onder ‘Huilversum’
schaart: platenmaatschappijen,
radiozenders en bijvoorbeeld
een organisatie als Buma Stemra.
‘De hele business kan me gestolen
worden, ik wil er niets mee te maken
hebben. Ze hebben de muziekindustrie
kapot gemaakt. Muzikanten
moeten hun werk doen voor een
scheet en drie knikkers.’

Joop: ‘Ze had geen idee wat ik deed.’
Jessica: ‘Jezus, dacht ik, wat doet die
man allemaal? Ik ben naar hem gaan
kijken in het Nieuwe DeLaMar. Hij
had mij op het koor een in een krant
gemoffelde cd gegeven, Acht. Ik vond
het geweldig. Zo leuk, zulke goede
teksten.’
Joop: ‘We deden die klassieke dingen.
En toen zei ik: dan kunnen we
ook wel eens een liedje van mij doen,
ga maar een keer mee. In een café in
Utrecht zongen we vier liedjes. Wat
passen die stemmen goed bij elkaar,
zei de geluidsman later. Zó, dacht ik.
Ik was in mijn hele leven nooit
iemand tegengekomen van wie ik
dacht: ja.’
Jessica: ‘Ik heb alles van hem geleerd.
Door het te doen. Ik had geen
idee hoe leuk ik het zou vinden.’
Joop: ‘We zijn op plekken geweest
waar ik vroeger nooit zou zijn heengegaan,
van mijn leven niet. Maar het
was altijd goed!’
Jessica: ‘Hij zegt op de tien aanvragen
zeven keer nee en ik zeg zeven
keer ja.’
Joop: ‘Nee, tien keer.’
Jessica: ‘Ja, ik vind alles leuk en hij bijna niks. Maar uiteindelijk
hebben we heel veel plezier gehad en heel veel
avonturen beleefd. Het was fantastisch.’



Voor het optreden in ’t Vizit fabriekske zijn 47 kaarten
verkocht, niet te veel en niet te weinig. De zaakvoerder van
het theater, Evelyn Cruyt, heeft het optreden geregeld en
vrienden en kennissen persoonlijk uitgenodigd. ‘Omdat
ik vind dat ze dit moeten zien en omdat ik zeker weet dat
ze ervan genieten. Het past hier.’
Jessica van Noord en Joop Visser zingen over de bedroefde
kale kapitein die een vrouw in een kapsalon elke
nacht een brief schrijft dat hij haar mist (háár; Visser legt
de clou twee liedjes later uit), over de taal van Johan
Cruijff, over hufters & zeikerds en over Jan die manager is
geworden – hun grootste hit op YouTube.
Ze begeleiden zichzelf op gitaren. Tussen de liedjes door
voert hij het woord, met onderkoelde humor en lichte ironie.
Zij vult aan, net zoals ’s middags in de kloostertuin.
Het optreden duurt drie keer twintig minuten. Na elke
pauze past Visser het programma aan. ‘Dat doe ik op gevoel.’




Op hun repertoire staan tachtig liedjes, verzoeknummers
mogen worden ingediend. ‘Die spelen we na de
pauze, als er dan tenminste nog mensen zijn.’ Visser
varieert de grap een paar keer. ‘Ah, u bent er nog.’
De meeste bezoekers vragen om een lied ‘van vroeger’,
de tijd dat hij als Jaap Fischer ook in België doorbrak. ‘Na
die tijd heb ik nog honderden liedjes geschreven, dus dat
is wel een beetje zuur van u.’ Aan het slot: ‘We gaan er maar
eens mee ophouden, wij zijn al met de toegift van de toegiften
bezig.’
Evelyn Cruyt van ’t Vizitfabriekske is er ‘helemaal blij’
van geworden. ‘Hun humor is zalig. Ik ben een groot fan.
Joop zit op het podium als een jongen
van 20. Zo willen we allemaal oud
worden.’
In het zaaltje heeft Joop Visser de
meegebrachte cd’s uit de Alditas gehaald.
Bijna iedereen koopt een cd.


Liedjes zal hij blijven schrijven.
Schilderijtjes, noemt hij ze. ‘Tja,
waarom doe ik dat? Waarom kraait
een haan en waarom loeit een koe?
Elke gek heeft zijn gebrek. De ene
heeft een manke poot, de ander een
knoop in zijn pik. Zo heeft iedereen
wat. Ik schrijf liedjes.’
Het bijtende sarcasme van weleer
(De Volkskrant is een kutkrant) is goeddeels
verdwenen. ‘Ik vind dat de Volkskrant

een héle goeie krant is geworden.’

Wat een typisch Joop Visserliedje
is? Dat weet ik eigenlijk niet.’
Jessica: ‘Een lied met een draai
erin.’
Joop: ‘Nee.’
Jessica: ‘Nee?’
Joop: ‘Nou! De melodie moet eenvoudig
zijn en de tekst ook. Vergelijk
het met schilderen. 80 procent van
alle liedjes zijn non-figuratief. De
mensen weten echt niet waar het
over gaat. Mijn liedjes zijn figuratief.
Iedereen begrijpt ze.’
Jessica: ‘Voor veel andere tekstschrijvers
ben je een inspiratiebron.’
Joop: ‘Maar wat kan ik daarmee? En
zonder mij waren die jongens er ook
wel gekomen. Een compliment? Dat
voel ik totaal niet zo. Het maakt mij
niets uit hoeveel mensen er in de zaal
zitten. Vijf mensen is ook goed. Carré
vullen? Wat interesseert het mij nou
of iemand Carré heeft gevuld? Geen
flikker! Een vol Carré of een schilderij
dat voor 45 miljoen wordt verkocht,
dat is de kern niet.’
Jessica: ‘Joop is wars van ijdelheid.
Hij maakt wat hij wil maken.’
Joop: ‘Ik ben verbitterd.’
Jessica: ‘Ja, wij zijn verbitterd.’

Joop: ‘Ja! Ik heb recht om verbitterd
te zijn. Ik ben het niet, maar ik
heb er alle reden toe. Moet je nagaan,
dit is de eerste en enige keer in ruim
tien jaar dat een landelijk dagblad
een voorstelling van ons bezoekt.’
Jessica: ‘Hij verdient een oeuvreprijs.
Belachelijk dat hij die nog nooit
heeft gekregen.’
Joop: ‘Welnee. Want dan kan ik niet
meer verbitterd zijn. Kijk eens naar
de samenstelling van die muziekjury’s.
Van die mensen hoef ik geen
prijs te krijgen.’
Jessica: ‘We hebben twee prijzen
gewonnen. Een speldje van Jan Rot en
een grote beker van het Joop & Jessica
Genootschap uit Boekelo.’
Joop: ‘Een speldje en een beker, dan
ben je uitgeluld. Ik kan alleen maar
tevreden zijn.’

"Jessica bezingt Dierendag met een lach!"                                                             

4 oktober 2016

Ja, mijn opa was , toen hij nog leefde dus, jarig op 4 oktober. Ik gaf hem dan altijd een banaan in een sigarendoosje. En dan moest ie heel hard lachen. Daarna mocht ik aan zijn bretels trekken die over zijn dikke buik spanden als de banden om een overvolle koffer. Baf! Dat geluid was mooi.
Vandaar een ode aan mijn opa en alle dieren middels deze 'bonte avond ' , zonder bont dus.

Ik hou persoonlijk erg van dieren. Niet van alle dieren, dat dan weer niet. Je hebt mensen die van alle dieren houden en mensen die totaal niet van dieren houden, bijvoorbeeld vegetariërs. Die lusten ze niet.
In mijn programma is er veel mogelijk. Zo openen we met zijn allen met een biologisch lied omdat wij hier zijn in Restaurant Staal onder leiding van biologisch dynamische Sabien. Het refrein is behoorlijk goed gevonden al zeg ik het zelf:
"Biologisch klinkt mijn lied, biologisch klinkt mijn lied , biologisch en anders niet."
 Das logisch.

Dieren hebben het behoorlijk moeilijk tegenwoordig. Je zou maar een goudvis zijn. In zo'n kom. Dat is heeel zielig. De meeste vissen in zo'n kom hebben zuurstof tekort en gaan ten onder aan je reinste koolmonoxidevergiftiging. Dat zei die mevrouw van de dierenwinkel waar ik deze prachtige promotie poster op wilde hangen ook en zij weigerde de poster dus principieel vanwege de kom.
Meike Brandsma heeft 'm gemaakt, mooi he! MIJN DOCHTER. Zij heeft dan ook haar hele 'Fish on Friday' expo fijn uitgestald hier in Staal. En het leuke is, je kunt haar kaarten dus hier kopen.

Maar goed, het is dus zielig een vis in een kom , niet alleen fysiek maar ook mentaal. Ze draaien namelijk helemaal door van al die rondjes zwemmen. Nou vraag ik mij af of een recht toe recht an bak minder erg is want van baantjes zwemmen krijg je toch ook het heen en weer. Dat kunnen de 'Houtvaarttijgers', die hier vanavond ook op de catwalk zullen verschijnen in hun Zeeman Tijgerbadpak, beamen. Zij zijn namelijk ook behoorlijk gek geworden van al dat gezwem.

De gara rufa visjes daarentegen kunnen veel hebben. Ze houden van gezelligheid  en zwemmen in een grote bak. Je kunt erin met je tenen en dan knabbelen ze al je psoriasis, exceem, eeltknobbels en eksterogen weg. Alleen kalknagels schijnen ze niet te lusten. Jan Beenen is daar dus een keer in gegaan en compleet verdwenen. Dat was me wat, de schat. Helemaal opgevreten.


Dit is een beeld uit het filmpje opgenomen door Francois Boulanger.
 Die laat er ook geen gras over groeien hoor. Laatst was ie op televisie en dat was behoorlijk ordinair. Welk spreekwoord wordt hier bedoeld, was de vraag.

Antwoord: Je neus in andermans zaken steken.
Maar goed Jan Beenen heeft zelfs zijn zwembroek meegenomen.
En daar worden wij dan weer blij van.

Over vissen gesproken, ze gaan dus vaak dood. Daar weet Hans Vos, die dan weer geen geen Vis is, alles van. Hij heeft een hit gecomponeerd over een dooie goudvis. Dat speelt hij dan ook virtuoos moet ik zeggen. Een meezinger! Dooie goudvis , onthoud dat. Je kunt hier ook zien dat Hans Vos een schijthekel heeft aan meeuwen.


Na de vissen komen de knaagdieren aan de beurt. Het gaat over hamsters die ook alweer zo zielig doordraaien in zo'n rad. Mijn hamster is vroeger dus doodgeknepen door mijn kleine zusje en dat kwam allemaal weer boven drijven, net als zo'n dooie goudvis. Ze vertelde dat hij (Knabbel) haar beet en dat ze toen schrok en kneep. En ze was pas vier.
Ik zeg meid: zand erover.

Van de hamster naar een Cavialied. "Mijn cavia is ziek". Ook alweer zielig. Maar het loopt goed af met de kleine caviae en die zijn in principe helemaal 'af' als ze geboren zijn. Veel leuker dan kleine hamstertjes die je ook best voor garnalen aan kan zien. Jammer dat de dierenpartij tegen de cavia-race is want ik had Simon Tahamata en Sjakie Swart al gecontracteerd voor een mooi toernooi, maarja, dierenliefhebbers hè..die gaan tegenstribbelen.

Konijntjes zijn natuurlijk ook erg lief, vooral Stampertje. Zo zingt hier mevrouw Kamerbeek een lied waarbij zij ook flink stampt met haar achterpoot en iedereen doet spontaan mee.

We komen langzaam aan bij de katten en ja, dat is een puntje. Je hebt mensen die heel veel van katten houden en mensen die totaal niet van katten houden. En dat zit hier dus door elkaar. Daarom zing ik hier het genadeloze lied: "Moortje" van Joop V. omdat het best ook wel ehh..nouja soms gewoon niet fijn is als zo'n kat van de buren in jouw tuin poept, jouw vogeltjes wegjaagt of jouw bloembollen uitgraaft. Kijk het is gewoon keihard in de natuur, de survival of the fittness.
Liesbeth de Kat daarentegen zingt een mooi liedje over twee katten met zacht fluwelen pootjes. Dat is dan ook fijn omdat Bianca de Kat er ook is. 

 
Ik houd persoonlijk erg van mijn hond. Sjors. Sjors is altijd lief. Sjors is altijd blij en vrolijk en lekker dom.  Hier zie je bijvoorbeeld Sjors en de Gijpvogel tijdens de WK toen we nog meededen.

Daar houd ik nou van, dat volgzame, vriendelijke. Daarom een ode aan de hond: Toen onze mop een mopje was. Daarbij komt dan het verhaal over een ware jaa....heldendaad met grote kop en het Haarlems Dagblad, daar komt ie:  "Bazin Beagle grijpt Pitbull bij manlijkheid."
Dat zou ik nu dus noooooit meer doen, doodeng! maar toen onze kleine Bobo beagle pup werd gegrepen door zo'n k..hond kreeg ik een oerdrift en heb ik dat dus gedaan in een vlaag van verstandsverbijstering en toen liet ie wel meteen los!

Nouja. Sommige diersoorten zitten in een verdomhoekje, bijvoorbeeld de wandelende tak. Wie ooit wandelende takken heeft gehouden weet wel waarom. Ze vallen niet op. Je ziet ze niet als ze niet aan het wandelen zijn. En wat dacht je van luizen. Wie heeft ze niet gehad. Nou ik wel en dan hoefde ik lekker niet naar school en gingen we naar de bioscoop.
En toen kwam mijn dochter thuis met een baardvarraan. Of agaam.
 

Gerrit is zijn naam. Het zou tijdelijk zijn maar het werd tot de dood. Gerrit was best een geinig beest maar ook zielig in zo'n glazen huis zonder DJ.  Bovendien at hij dan weer sprinkhanen. En die waren ook behoorlijk dom hoor, gingen op zijn kop zitten.
Gerrit was een toonbeeld van eenzaamheid. Daarom zing ik een ode aan Gerrit: "Zat een kleine baarvarraan huilend op een steen."  

Voor de pauze sluiten we gezellig af met het geweldige lied: "Twee reebruine ogen die keken de jager aan." En dat wordt inhaken.
Hoogtepunt van de avond was dan wel de opkomst van de eerder genoemde 'houtvaart-tijgers' in strak badpak.

Ze zongen ook nog eens mooi en deden ook alle slagen voor, de schoolslag , de bortscrawl, de rugslag en het bommetje. Dan heb je dus wel wat in huis.

Van de grote, bedreigende diersoorten  kwamen we al gauw terecht bij de beren. Van Balou de beer tot een Koalabeer tot ik zag twee beren tot een knuffellied. Er is een hoop discriminatie bij de dieren ook. De een heeft een lange nek en de ander een grote bek. Een van mijn favoriete liedjes is dan ook 'het Stekelvarkentje' van Annie M. G. Dat is zo troostrijk en kan ik iedereen aanbevelen die zijn kind of kleinkind eens moet troosten als het huilt of bang is omdat het gepest wordt met zijn grote oren of zijn rode vlekken. Want dan zeg je gewoon: Jij bent het mooiste stekelvarkentje dat er maar bestaat!

Over varkens gesproken..het lied van Joop dat ik hier mag zingen: "Twee varkens op weg naar het abattoir en ze hielden zoveel van elkaar." Dat is schrijnend mooi. Over onvoorwaardelijke liefde. Er lopen trouwens twee varkens rond in Nieuw en Sint Joosland bij Theater de Wegwijzer met de namen: 'Joop en Jessica.' Ik ga ze binnenkort een keertje knuffelen.

En alweer een hoogtepunt:  Het Bokito-lied met assistente Noor en haar assistente Joke. Noor heeft vaak last van haar decor en daarom deed ze maar een masker voor. Dat was voor iedereen ook beter.
Bokito, de Zilverrug, wie kent hem niet, is ooit over de slotgracht gesprongen om een mevrouw de Horde aan te randen. Zij hadden namelijk 'een speciale band- speciale band?, ja speciale band. Zij lachte altijd heel charmant, tjonge wat een trut."

Je gelooft het werkelijk niet dat zo'n imposant beest maar een geslachtsdeeltje heeft van 5 cm.
"Haar man sprong in de bosjes vlug- de bosjes vlug?- ja de bosjes vlug- hij riep: kijk uit een Zilverrug- tjonge wat een lul"

Gelukkig is er een dierenarts in de zaal . Louis Otto is zijn naam. Hij weet dan weer veel van koeien en levert een zeer positieve bijdrage met zijn kennis van de verschillende magen die zo'n koe dan weer heeft. Dat stampen we er ritmisch in.

Al met al is het een behoorlijk chaotische avond. We eindigen met een vogel-potpourri en  tot slot lopen we denkbeeldig de polonaise op het lied: 'Mary heb geen kanarie.' Mary is er zelf ook en zij weet als geen ander: als je geen kanarie heb ken je ook geen vogelgriep krijgen. En dat is een waarheid als een koe. En zo is de cirkel dan weer rond.

Uiteindelijk hebben we die hele dierendag  te danken aan Franciscus van Assisi die met de dieren kon praten Hij had natuurlijk een Pape gaai. Omdat ie Italiaan was. Als ie Belg was geweest had ie wel een Vlaamse gaai gehad. En zo mochten de kinderen met hun dieren bij meneer pastoor komen voor de zegen en een knuffel. Dan mochten ze bij de pastoor op schoot.
En zo is het allemaal begonnen!

Maar bedenk wel: Dieren hebben het weliswaar zwaar maar heus niet alle dieren zijn misbruikt.




Knuffel van Jessica.

Over Bernt, Ben, Brood, Frysk Bloed, België en Boven Gent Rijst!

1 september 2016
Afscheid nemen kan best moeilijk zijn. En ook mooi, als je kunt stoppen op je hoogtepunt. Dat is niet velen gegeven. Het afscheid van burgervader Bernt Schneiders is een zaak voor heel Haarlem en dat is dan ook dik gevierd met heel Haarlem. Leuk om daar een frivole bijdrage aan te mogen geven met ons kinderkoor 'Zing je Blij!' tijdens de lunch voor alle ambtenaren en medewerkers in de overvolle kantine op de Gedempte Oude Gracht. Met 35 kinderen zongen wij daar blijmoedig de favoriete liedjes van en met Bernt en de aanwezigen. 'Haarlem is een fijne stad',  ' Bernt zegt altijd: Het gaat om wat je samen bindt en niet om wat je scheidt'  en natuurlijk zijn favoriete lied: 'Edelweiss' . Tussen de kinderen zong hij als een charmante Kapitein Von Trapp met groot charisma dit zoete lied. Dat zien wij opvolger Jos Wienen nog niet zo gauw doen. Maar je weet het nooit.
 
 Als klap op de vuurpijl deden wij nog een  prachtig chanson van zijn en mijn held Herman Brood:
'Maak van je scheet een donderslag!'  en daar kon iedereen dan ook een fijn salvo laten horen om onze Bernt de laatste eer te bewijzen. Een scheetkussen was dan ook het passende cadeau van de kinderen en daar was hij heel blij mee. Kijk maar. Hier houdt ie het in de lucht.
 
Wij zeggen namens onze kinderen en onszelf : Beste Bernt : Bedankt! Zo'n goeie heeft de stad nog nooit gehad. En wordt na deze baan dan maar lekker commissaris van de koningin. Dan zingen wij je wel in.

Zo maakt een mens nog wat mee.

Joop en Jessica zijn deze periode heel druk . Het is hollen of stilstaan.
Op 2 september speelden wij op een feest in Amsterdam in een soort hippie-achtig-Ruigoord en de volgende dag in een chique villa met zwembad in Brabant bevolkt door wetenschappers en  professoren.
'Had je maar een vak moeten leren!' zegt Joop dan.
Maar ik vind dit dus heerlijk. Altijd en overal. Juist de verscheidenheid maakt het interessant.
 En mensen zijn gewoon mensen. Zo zingen wij ook elke week voor en met de dementerenden in een verzorgingshuis. Dat is mooi om te doen, dienstbaar en boeiend.

12 september 2016
Maar we zijn dus een soort van 'hip' de laatste tijd, zo gaat dat. Veel feesten en partijen vallen ons ten deel. Dan maken wij ook een speciaal maat-feestlied op de jarige job.  Dit keer was het wel heel bijzonder want mijn vader werd 80 en dat is toch prachtig. 'Ben heeft het gehaald!'  Wij hebben hem dan ook in zeer besloten huiselijke kring bemoedigend toegezongen met zijn favoriete liederen o.a. over Haarlem en de Hordeloper uit de sportserie. Dat kon hij wel waarderen . En anders ik wel. Pure dankbaarheid om zijn en mijn moeders gezondheid. Dat is pas echt belangrijk.

Hier zie je een tevreden pijproker.

18 september 2016
En later die week kwamen we voor de tweede keer in Fryslan in café  De Oosthoek een optreden doen dit keer samen met dichter Levi Weemoedt en dat viel helemaal goed. De sfeer van 'echte' mensen bevalt ons helemaal. Recht voor z'n raap, eerlijk is eerlijk.Ver van de 'Rampstad'  en de Grachtengordel.
Hier zingen wij met een stel 'ex-gereformeerden' vol overgave het fraaie lied: Tel uw zegeningen 1 voor 1.


 Weemoedt heeft een soortgelijk prettig gevoel voor humor in zijn korte versjes waardoor wij elkaar min of meer konden versterken. Dat is dus fijn. Er werd veel gelachen.
 
Dit vind ik o.a. een leuke:

"RECORD

Mijn tweede vrouw
is zo snel
weggelopen

dat zij de eerste
nog heeft
ingehaald"

uit de bundel: Met enige vertraging

Daar knapt een mens van op. De zelfrelativering en rake typering van ons onbeholpen mensensoort waar wij maar mee moeten dealen is wel een dingetje.
Dat schetst Joop ook in bijvoorbeeld het lied:  " Dat gevoel van onmacht met refrein: " Dat moet eruit zegt de therapeut"  en "Wij geloven in een wereld waar mannen niet de baas zijn." Maar ook in het lied over de soldaat die moet gaan naar Afghanistan, en het barmhartige liefdeslied over "Twee varkens op weg naar het abattoir', het 'Vluchtelingenkamp', het herkenbare 'Jan de manager' en ons nieuwste wapenfeit uit de Vaderlandse serie:
'Vrienden en beminden, er zijn hier heel veel hufters die zichzelf geen hufter vinden
Dat is het mooie van Nederlanders , dat wij zo verdraagzaam zijn
Dat is het mooie van Nederlanders, dat maakt ons Nederland zo fijn!'
 (Te vinden op youtube).


Maar er is ook genoeg reden voor vrolijkheid! Want hier zingen wij natuurlijk het Fryske Volkslied en dat geeft dan weer het gevoel van saamhorigheid. Het gaat dus altijd 'om wat je samen bindt en niet om wat je scheidt!'
Dit tot grote vreugde van organisator Johannes Hoitsma die speciaal voor ons twee solide voetenbankjes heeft getimmerd en gelakt. Om over de grote schalen bitterballen maar niet te spreken. Dan voel je je behoorlijk welkom en dat is een mooi, warm gevoel. Daarom gaan we ook vrolijk met zijn allen op de groepsfoto.


En staan we er Frysk Folkloristisch op in de Bildtse Post.



23 en 24 september 2016
Zo en toen gingen wij op de Vlaamse toer. Twee optredens nabij Antwerpen en in Gent.
Dat was weer iets totaal anders. De Vlamingen hebben daar wel goesting aan die liedjes van Joop. Daarom zijn wij daar ook gevraagd om te komen spelen. Het Antwerpse theatertje had de uitstraling van een mortuarium.
Grijs, zwart, kil, naargeestig.
Ik dacht echt, hoe kan dit!
 De kleedkamer van 2 bij 2 met zonder spiegel en of raam, kapstok of kraan.

Daar wordt een mens dan weer niet blij van.
Maar goed, gelukkig was het prettige publiek uitzinnig en de geluidsman super en de voorstelling voorspoedig. Aan ons heeft het dus niet gelegen. Er zat zelfs een hulphond in de zaal , dus toen hebben we het lied: 'Hond met bijnaam Knak'  gezongen en geblaft.
En we kwamen nog trouwe fans tegen van Theater Zuidpool. Dat was een vrolijk weerzien.

De dag daarna togen wij naar Gent, die fraaie stad. Daar doen we even een rondje om het kasteel en wij oefenen het lied: 'Boven Gent rijst.' En dat gaat dus niet over witte rijst. Hier zie je ridder Joop.

We komen ook langs de tatoo-shop waar toevallig een expo is van Herman Brood! Jammer dat Bernt er niet bij is. Dit is wel heel geinig. En Joop wil een tatoo laten zetten met de tekst : 'JESSICA IS GEK" in mooie Gotische letters.
 Maar hij durft niet. Dat begrijp ik. Die man ziet er erg gevaarlijk uit.

Verder is het beeldschoon hier en heerlijk weer.  Wij verblijven in het strenge schone klooster met hier de tuin van Karel 5, sloeg zijn wijf. Dat bruggetje heeft hij nog opgestaan. Er lopen hier ook nog oeroude monniken langs in bruine pijen met een wit koord en sandalen in blote voeten. Daar ken ik een liedje over, twee monniken en dat zing ik dan ook graag. Zo nu en dan hoor je Gregoriaans gezang en ik wordt dan ook wel een beetje ehhhh..bang.

Maar allee! We gaan optreden in het oergezellige 'Vizitfabriekske'. Groot contrast qua sfeer met gisteren. Hier is het helemaal goed, plezant, amaai! En voor ons wel extra spannend en speciaal want 'de Volkskrant ', absoluut geen kut-krant dus, in de gedaante van Paul Onkenhout en Renate Beense was daarbij. Dat hebben wij eigenlijk in onze hele 'carrière'  niet meegemaakt. Een journalist met fotografe van een landelijke krant die een hele voorstelling meemaakt en een interview doet. Dus , dat mag in de krant! Verder ontkennen wij alles.
We hebben uitvoerig gesproken in de fraaie tuin van het klooster der Karmelieten en breeduit gelachen.

Binnenkort leest u het allemaal in de Volkskrant met een V. Spannend!

Dit was het weer, tot de volgende keer.
liefs van Jessica.

juni 2016

Gedichtje in tijden van onheil, voor mijn lieve moedertje

Tussen hoop en vrees
ben je als een wees die dwaalt en maalt en niets meer zeker weet
Tussen hoop en vrees
ben je als een lamgeslagen hond die zijn wonden likt
Tussen hoop en vrees
bestaat een wereld van verschil die groter is dan je wil
Tussen hoop en vrees
hoor je de stem die naar je luistert
Tussen hoop en vrees
leer je dat je toch zelf moet slapen
Tussen hoop en vrees
mogen ze je niet plagen
Tussen hoop en vrees
zijn er armen die er toe doen
Tussen hoop en vrees
hoop je het meest

 30 mei 2016, Patronaat gaat uit z'n naad.

Het leuke van zingen is dus dat je er  in principe alle kanten mee op kunt.  Van hoog naar laag. Van snel tot traag. Van ouwe taaie tot klassiek. Van voetbal naar politiek.
Zo mocht ik meedoen aan de 'Grote Hi-Ha-Hondelul-show' in het Patronaat, grote zaal en 'strak uitverkocht', dat is dus echt wel vol lol!

Gretig georganiseerd door zeer gewaardeerde sportjournalisten Paul Onkenhout, Dick Sintenie, Edwin Struis en nog wat gespuis. De regie is in handen van de Jos Maathof die dat ook heel goed doet op de buis bij de tolk en voetbalshow van van der Gijp, Derksen en Genee. Hij is streng doch rechtvaardig.
Ja dan ben je dus wel op het hoogste Schavot belandt. We zien een 14 minuten durende band met een dans van doelpunten van nr 14..en de adem stokt, de zaal slikt massaal. Je beseft gewoon dat hij uniek was in beweging, visie en woord.

Dan kun je dus maar een ding doen en dat is:  schieten, anders ken je niet scoren. Dat is logisch.
Zo heb elk voordeel wel weer zijn nadeel. Dat onze gemeenschappelijke held Johan Cruyff zomaar dood moest gaan heeft een hoop beweging gegeven zeg maar onder de mensen die wel inzagen dat J.C. een soort profeet was die in eigen land minder goed gehoord werd dan daar buiten. Maar dat is vaak zo. Ons land is gewoon te klein voor dat soort grootheden.
 Dat geldt ook voor Joop Visser , mijn maestro en duo-held. Ik ben dus blij dat ik hier met zijn Cruyffvoetbal lied  mag schieten.
"Voetbal is simpel, voetbal is simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpel voetballen."
Daar hebben we het dan over in de kleedkamer.


  De presentatie is in goede handen van puntdichter Jan J. Pietersen die hier en daar een puntdicht de zaal in werpt. Op de foto, backstage in de voorbereiding met Andre Manuel op de groene bank. De wedstrijd wordt immers in de kleedkamer gewonnen.

Hoofdgast is toch wel de joviale Foppe de Haan die echte, oprechte diep-Fries. Hij wordt zeer fraai aangekondigd door dichter John Schoorl.

 Dat we dan voor hem gewoon rechtop gaan staan voluit met de geweldige Hi-Ha-Huisband  het Frysk Volklied zingen dat geeft toch wel een traan bij Foppe de Haan.
Ik zeg: blijf gewoon jezelf en zonder foppen en moppen , je kunt toch niet stoppen. Dat weet je dan gewoon als je zo'n man hoort, die heeft altijd passie. En dat is zo mooi!

 Hier de Hi Ha Huisband met de regisseur Jos aan het dollen. Je zou het dus ook de Jostieband kunnen noemen. Kijk maar.

 

 En dan Willem Kieft. Ja Willem Kieft heeft zijn openhartige boek geschreven waar hij bijna in was gebleven maar hij is dat gesnuif nu wel zat. Sympathieke gast. Komt helaas niet toe aan een ander relaas dan dat van zijn ex-verslaving. Dat is wel jammer.:(

De broer van de Boer, ja dus de broer , Ronald, neemt het leven iets relaxter dan zijn broer denk ik zo vanuit de coulissen.
 Maar dat zie je meteen al van baby af aan, die frons, dat serieuze van Frank versus die Donald Duck blik van Ronald en ik wens je veel geluk.

Hij (Ronald)  is wel grappig eigenlijk. Ik zit naast hem op de bank dus ik kan het weten. En hij ziet wel in hoe dat toch is dat trainersbestaan. Ga er maar aan staan. Foppe zegt het ook: Dag en nacht ben je ermee bezig.


 Ja, dat is niet niks. En dan zijn er komedianten die ook de kanten van het zwart-wit denken onder de loep nemen. Neem onze ex-hoofdpiet Eric van Muiswinkel. Wat een gedoe nu weer. Iets met 'K.....' geroepen op twitter dat is niet eehh..erg handig. Gehakt maken ze van je. Nu moet ie straks met een taxi snel naar Umberto Tan om dat weer uit te gaan leggen. Maarrr Muiswinkel is en blijft een 'ras'-artiest. Op het podium van alle markten thuis. Los, lopend, stemmetjes..grappen..zo makkelijk schudt hij dat uit zijn mouw.
Sportjongens ook he..en soort zoekt soort.
 
Zijn hoofdpiet-lege-plek zal welhaast opgevuld worden door de heer L. van Gaal die toch zijn baan kwijt is en  als Kaaskop-piet met of zonder gaten wat kan blijven blaten als: 'Thats another cook", om maar aan te geven dat er veel verschillende soorten pepernoten zijn. Van Gaal kan het allemaal.
Viggo Waas heeft ook zijn eigen show over J.C. Hij kan hem geweldig imiteren. Viggo ken ik dan weer van de A.L.O. Ik zat in het eerste jaar en hij in het vierde toen hij dus met Peter Heerschop op de bonte avond een voorproefje van NUHR speelde. Nog steeds zo'n sixpack die Viggo. Muis dus niet.
Maar dan het enerverend optreden van Ernst Manuel. De Tukker! Over discriminatie gesproken. Dit is een hilarisch.  De ene knal na de andere deelt hij uit. Heerlijk! Uitbuiten die rol. Helemaal goed, ik lach krom en de zaal ook, een en al lof.  De absolute winnaar. Lang leve de provincie.

Wat een geweldige show is dit!
De voorzitter van Telstar is trouwens ook werkelijk een natuurtalent. Hij heeft de lach aan zijn kont en de bal is rond. Daar kunnen we niet omheen, was ie maar vierkant denk ik wel eens. Maar goed..Dat zing ik dan ook in het laatste lied met samenvattend refrein:

Kijk, dat van 'que sera, sera', dan 'Hi-Ha-Hondelul'  gemaakt wordt is ter plekke ingegeven door de sfeer van 'grote lappen vlees' en geswaffel , gesprenkel met vies -wc-weiwater door de Dominee en hou je waffel. Toch kan ik mij daar goed in vinden.
Mannen zijn net kleine jongetjes.... en dan zijn ze best leuk. :)

  

Hi Ha! Knuffel van Jessica.