Ja, mijn opa was , toen hij nog leefde dus, jarig op 4 oktober. Ik gaf hem dan altijd een banaan in een sigarendoosje. En dan moest ie heel hard lachen. Daarna mocht ik aan zijn bretels trekken die over zijn dikke buik spanden als de banden om een overvolle koffer. Baf! Dat geluid was mooi.
Vandaar een ode aan mijn opa en alle dieren middels deze 'bonte avond ' , zonder bont dus.
Ik hou persoonlijk erg van dieren. Niet van alle dieren, dat dan weer niet. Je hebt mensen die van alle dieren houden en mensen die totaal niet van dieren houden, bijvoorbeeld vegetariërs. Die lusten ze niet.
In mijn programma is er veel mogelijk. Zo openen we met zijn allen met een biologisch lied omdat wij hier zijn in Restaurant Staal onder leiding van biologisch dynamische Sabien. Het refrein is behoorlijk goed gevonden al zeg ik het zelf:
"Biologisch klinkt mijn lied, biologisch klinkt mijn lied , biologisch en anders niet."
Das logisch.
Dieren hebben het behoorlijk moeilijk tegenwoordig. Je zou maar een goudvis zijn. In zo'n kom. Dat is heeel zielig. De meeste vissen in zo'n kom hebben zuurstof tekort en gaan ten onder aan je reinste koolmonoxidevergiftiging. Dat zei die mevrouw van de dierenwinkel waar ik deze prachtige promotie poster op wilde hangen ook en zij weigerde de poster dus principieel vanwege de kom.
Meike Brandsma heeft 'm gemaakt, mooi he! MIJN DOCHTER. Zij heeft dan ook haar hele 'Fish on Friday' expo fijn uitgestald hier in Staal. En het leuke is, je kunt haar kaarten dus hier kopen.
Maar goed, het is dus zielig een vis in een kom , niet alleen fysiek maar ook mentaal. Ze draaien namelijk helemaal door van al die rondjes zwemmen. Nou vraag ik mij af of een recht toe recht an bak minder erg is want van baantjes zwemmen krijg je toch ook het heen en weer. Dat kunnen de 'Houtvaarttijgers', die hier vanavond ook op de catwalk zullen verschijnen in hun Zeeman Tijgerbadpak, beamen. Zij zijn namelijk ook behoorlijk gek geworden van al dat gezwem.
Dit is een beeld uit het filmpje opgenomen door Francois Boulanger.
Die laat er ook geen gras over groeien hoor. Laatst was ie op televisie en dat was behoorlijk ordinair. Welk spreekwoord wordt hier bedoeld, was de vraag.
Maar goed Jan Beenen heeft zelfs zijn zwembroek meegenomen.
En daar worden wij dan weer blij van.
Over vissen gesproken, ze gaan dus vaak dood. Daar weet Hans Vos, die dan weer geen geen Vis is, alles van. Hij heeft een hit gecomponeerd over een dooie goudvis. Dat speelt hij dan ook virtuoos moet ik zeggen. Een meezinger! Dooie goudvis , onthoud dat. Je kunt hier ook zien dat Hans Vos een schijthekel heeft aan meeuwen.
Na de vissen komen de knaagdieren aan de beurt. Het gaat over hamsters die ook alweer zo zielig doordraaien in zo'n rad. Mijn hamster is vroeger dus doodgeknepen door mijn kleine zusje en dat kwam allemaal weer boven drijven, net als zo'n dooie goudvis. Ze vertelde dat hij (Knabbel) haar beet en dat ze toen schrok en kneep. En ze was pas vier.
Ik zeg meid: zand erover.
Van de hamster naar een Cavialied. "Mijn cavia is ziek". Ook alweer zielig. Maar het loopt goed af met de kleine caviae en die zijn in principe helemaal 'af' als ze geboren zijn. Veel leuker dan kleine hamstertjes die je ook best voor garnalen aan kan zien. Jammer dat de dierenpartij tegen de cavia-race is want ik had Simon Tahamata en Sjakie Swart al gecontracteerd voor een mooi toernooi, maarja, dierenliefhebbers hè..die gaan tegenstribbelen.
Konijntjes zijn natuurlijk ook erg lief, vooral Stampertje. Zo zingt hier mevrouw Kamerbeek een lied waarbij zij ook flink stampt met haar achterpoot en iedereen doet spontaan mee.
We komen langzaam aan bij de katten en ja, dat is een puntje. Je hebt mensen die heel veel van katten houden en mensen die totaal niet van katten houden. En dat zit hier dus door elkaar. Daarom zing ik hier het genadeloze lied: "Moortje" van Joop V. omdat het best ook wel ehh..nouja soms gewoon niet fijn is als zo'n kat van de buren in jouw tuin poept, jouw vogeltjes wegjaagt of jouw bloembollen uitgraaft. Kijk het is gewoon keihard in de natuur, de survival of the fittness.
Liesbeth de Kat daarentegen zingt een mooi liedje over twee katten met zacht fluwelen pootjes. Dat is dan ook fijn omdat Bianca de Kat er ook is.
Ik houd persoonlijk erg van mijn hond. Sjors. Sjors is altijd lief. Sjors is altijd blij en vrolijk en lekker dom. Hier zie je bijvoorbeeld Sjors en de Gijpvogel tijdens de WK toen we nog meededen.
Daar houd ik nou van, dat volgzame, vriendelijke. Daarom een ode aan de hond: Toen onze mop een mopje was. Daarbij komt dan het verhaal over een ware jaa....heldendaad met grote kop en het Haarlems Dagblad, daar komt ie: "Bazin Beagle grijpt Pitbull bij manlijkheid."
Dat zou ik nu dus noooooit meer doen, doodeng! maar toen onze kleine Bobo beagle pup werd gegrepen door zo'n k..hond kreeg ik een oerdrift en heb ik dat dus gedaan in een vlaag van verstandsverbijstering en toen liet ie wel meteen los!
Nouja. Sommige diersoorten zitten in een verdomhoekje, bijvoorbeeld de wandelende tak. Wie ooit wandelende takken heeft gehouden weet wel waarom. Ze vallen niet op. Je ziet ze niet als ze niet aan het wandelen zijn. En wat dacht je van luizen. Wie heeft ze niet gehad. Nou ik wel en dan hoefde ik lekker niet naar school en gingen we naar de bioscoop.
En toen kwam mijn dochter thuis met een baardvarraan. Of agaam.
Gerrit is zijn naam. Het zou tijdelijk zijn maar het werd tot de dood. Gerrit was best een geinig beest maar ook zielig in zo'n glazen huis zonder DJ. Bovendien at hij dan weer sprinkhanen. En die waren ook behoorlijk dom hoor, gingen op zijn kop zitten.
Gerrit was een toonbeeld van eenzaamheid. Daarom zing ik een ode aan Gerrit: "Zat een kleine baarvarraan huilend op een steen."
Voor de pauze sluiten we gezellig af met het geweldige lied: "Twee reebruine ogen die keken de jager aan." En dat wordt inhaken.
Hoogtepunt van de avond was dan wel de opkomst van de eerder genoemde 'houtvaart-tijgers' in strak badpak.
Ze zongen ook nog eens mooi en deden ook alle slagen voor, de schoolslag , de bortscrawl, de rugslag en het bommetje. Dan heb je dus wel wat in huis.
Van de grote, bedreigende diersoorten kwamen we al gauw terecht bij de beren. Van Balou de beer tot een Koalabeer tot ik zag twee beren tot een knuffellied. Er is een hoop discriminatie bij de dieren ook. De een heeft een lange nek en de ander een grote bek. Een van mijn favoriete liedjes is dan ook 'het Stekelvarkentje' van Annie M. G. Dat is zo troostrijk en kan ik iedereen aanbevelen die zijn kind of kleinkind eens moet troosten als het huilt of bang is omdat het gepest wordt met zijn grote oren of zijn rode vlekken. Want dan zeg je gewoon: Jij bent het mooiste stekelvarkentje dat er maar bestaat!
Over varkens gesproken..het lied van Joop dat ik hier mag zingen: "Twee varkens op weg naar het abattoir en ze hielden zoveel van elkaar." Dat is schrijnend mooi. Over onvoorwaardelijke liefde. Er lopen trouwens twee varkens rond in Nieuw en Sint Joosland bij Theater de Wegwijzer met de namen: 'Joop en Jessica.' Ik ga ze binnenkort een keertje knuffelen.
En alweer een hoogtepunt: Het Bokito-lied met assistente Noor en haar assistente Joke. Noor heeft vaak last van haar decor en daarom deed ze maar een masker voor. Dat was voor iedereen ook beter.
Bokito, de Zilverrug, wie kent hem niet, is ooit over de slotgracht gesprongen om een mevrouw de Horde aan te randen. Zij hadden namelijk 'een speciale band- speciale band?, ja speciale band. Zij lachte altijd heel charmant, tjonge wat een trut."
Je gelooft het werkelijk niet dat zo'n imposant beest maar een geslachtsdeeltje heeft van 5 cm.
"Haar man sprong in de bosjes vlug- de bosjes vlug?- ja de bosjes vlug- hij riep: kijk uit een Zilverrug- tjonge wat een lul"
Gelukkig is er een dierenarts in de zaal . Louis Otto is zijn naam. Hij weet dan weer veel van koeien en levert een zeer positieve bijdrage met zijn kennis van de verschillende magen die zo'n koe dan weer heeft. Dat stampen we er ritmisch in.
Al met al is het een behoorlijk chaotische avond. We eindigen met een vogel-potpourri en tot slot lopen we denkbeeldig de polonaise op het lied: 'Mary heb geen kanarie.' Mary is er zelf ook en zij weet als geen ander: als je geen kanarie heb ken je ook geen vogelgriep krijgen. En dat is een waarheid als een koe. En zo is de cirkel dan weer rond.
Uiteindelijk hebben we die hele dierendag te danken aan Franciscus van Assisi die met de dieren kon praten Hij had natuurlijk een Pape gaai. Omdat ie Italiaan was. Als ie Belg was geweest had ie wel een Vlaamse gaai gehad. En zo mochten de kinderen met hun dieren bij meneer pastoor komen voor de zegen en een knuffel. Dan mochten ze bij de pastoor op schoot.
En zo is het allemaal begonnen!
Maar bedenk wel: Dieren hebben het weliswaar zwaar maar heus niet alle dieren zijn misbruikt.
Knuffel van Jessica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten