LELYSTAD,BRIELLE,NOORD SCHARWOUDE EN LEIDEN
Zaterdag 3 nov 2012. Lelystad
PROFICIAT VOOR LELYSTAD
Sorry, ik had er geen beeld bij, Lelystad. Ik dacht alleen
maar..Gat..ja een gat, je zou er maar naar het theater moeten. Nouja, een
theater, dan heb je nog wat in zo’n windgat met 7 natuurgebieden, zeilkampen en
fietspaden. Folkert van der G-tjes..doorgeslagen milieu activisten..en in
Almere dan de PVV aanhang.
Vooroordelen zat bij Lelystad.
Kijk, dan kan het natuurlijk alleen maar meevallen.
Het schijnt er heerlijk te zijn..wonen aan het water en
vlakbij de Oostvaarders plassen..
En..Agora is dus een vooraanstaand theater. Niet alleen
landelijk, ook Europees staat het hoog in het vaandel, ja zelfs in de top 5,
van mooiste theaters. Het is imposant. Je komt aanrijden en dan zie je een
soort roestkleurige kubus met schuine panelen en glazen wanden spiegelen gelijk
een geslepen diamant..geniaal.
Inpandige garage waar de Kia veilig en droog kan staan Ben
erg onder de indruk van het gebouw, z’n organische vormen, de prachtige kunst
aan de muren en het verrassende element van schuine panelen en kleurgebruik.
Je waant je verhip in een ruimteschip..
De trappen en de gangen naar de
zalen waarin je makkelijk kunt verdwalen wentelen in lichtgevende ,
duizelingwekkende banen omhoog naar het..heelal.. daar waar alles heelt..Je staart in een eindeloos gat..het gat van Lelystad.
We gaan soundchecken en de kleedkamer opzoeken. Ja, kijk,
onderbelicht deel in het geheel, zoals bij zoveel theaters: de kleedkamer.
Daar is dan weer niet over nagedacht.
Eigenlijk waren ze ze helemaal vergeten aan te leggen maar
dan toch nog maar een klein hokje naast de zaal als kleedkamer. Er zijn geen
haakjes om kleding op te hangen en er is geen wastafel. Wel een douche. Op de
wc is een klein wastafeltje waar ik dan onder kan hangen om m’n tanden te
poetsen. Er zijn wel grotere kleedkamers maar die liggen een verdieping met de
lift en door drie deuren hoger…dat is niet handig.
Maar de mensen zijn vriendelijk en hulpvaardig, fijn. Jan Gras, de sympathieke directeur komt langs. Hij was
eerder directeur van de Meerse en dankzij Jan Gras zijn wij nu dus
geprogrammeerd in Agora. Twee jaar geleden voor het eerst en nu voor het
laatst. Lelystad. Hij is gepromoveerd tot Jantje Beton! Leuk dat hij weer
gekomen is..Wij voelen ons welkom en dat is wel zo fijn.
Na afloop doet hij even een schaats tochtje met Joop..De foto is niet scherp maar dat kwam omdat zij bewogen..
Wij zijn zeer vereerd door zijn bezoek op zijn vrije avond
en hij is alleen maar enthousiast.
Als verzoeknummer vraagt hij Jan de manager.
Hij is zeer enthousiast over zijn schouwburg en vooral zijn
publiek. Hij programmeert breed. Wil zoveel mogelijk mensen naar zijn mooie
theater krijgen, uit alle lagen.
” Je moet ze zoeken maar als ze komen is het helemaal goed!’
En zo zullen wij dit ook ervaren. Perfect Publiek!
Waar zit ‘m dat nou in..vraag ik mezelf dan af. Ja, het zijn
kleine dingen, reacties op het juiste moment, enthousiasme en interactie.
Nieuw publiek ook, nieuwsgierig, leuke jonge mensen erbij
die ons niet kennen en het geweldig vinden..attent en niet verwend, geen blasé
blaaskaken of ‘wij komen aapjes kijken..’
Dat voel je allemaal…
En ook Jan Gras heeft deze voorstelling stralend van oor tot
oor als een’ cadeau ‘ontvangen , roemt onze kwaliteit en hij noemt het een
‘parel uit de schatkist van het theater’..nouja, zet die maar op ons cv..genoeg
lof om een weekje naast onze schoenen te gaan lopen. Worden we wel blij van
hoor..
Na afloop begroeten we onze fans in de foyer. Marianne is
een vrouw die ons zeer na staat en dan ook even stralend met Joop op de foto gaat.
Zondag 4 november
Geen file naar Brielle
Wat is het toch een rampgebied. Op weg naar Brielle kilometers Botlek. Vol tanks en gas en stinkende rook, chemie, pijpen en industrie. Hier werken dappere mensen.. Er komt ook geen eind aan als je er zo langs rijdt..Gooi hier een bom op en heel Nederland is naar de knoppen.
Het Brestheater in Brielle is ook uit het fijne hout
gesneden. Vrijwilligers lopen de benen uit het lijf om het zo goed mogelijk te
organiseren. Wij klagen niet want wij geven dit theater de prijs voor de BESTE
KLEEDKAMER. Niet alleen qua sfeer maar
ook functioneel smaakt deze kleedkamer naar meer.
Zo kan het dus ook. Perfect zo'n Droste effect.
Alles is aanwezig om het ‘de artiest’ zo aangenaam mogelijk
te maken dat uur voor de waarheid. Het uur of uren die daar doorgebracht worden
moet men niet onderschatten. Kijk, wij vermaken ons ook met een spannend
cryptogram in een koude kelder maar hier is het toch wel even lux toeven.
Alleen al die fraaie kleuren..paars en rood..de gescheiden compartimenten, de
gevulde koelkast, de waterkoker, de lekkere koffie, de magnetron, de
strijkplank, de stortdouche, de huiselijke tafel waar aan gewerkt kan worden
met deugdelijk licht, de comfortabele draaifauteuils in de juiste
kleurstelling, de prullenbak en de klok..Het optreden is bijna ondergeschikt
aan de kleedkamer. Ik weet niks meer van het optreden. Behalve de lovende
reacties..de lieve mensen die met twee flesjes champagne kwamen
bedanken..ach..ach..wat is afscheid nemen toch ook mooi.
Do. 15 en vrijd. 16 nov.
Museumtheater Aris Bouwens, Noord Scharwoude..
Optreden bij Aris en Corry is sorry ongeëvenaard. Waarom?
Omdat je hier dus voor een hats en een habbekrats in een benauwd opgepakte
sauna met 40 man publiek een piekervaring beleeft.
In de voorkamer staat alle antieke ‘zooi’ van Aris
verzamelaris onder lakens want de boel moet verkocht. Het heeft iets
onbehaaglijks, van een erfenis die verdeeld moet worden.
En..hij ligt er mooi bij.
Dat komt ook omdat ik vandaag in de rouwstemming ben vanwege
de afscheidsdienst van onze Ome Ruud. Ome Ruud was dus de jongste broer van
mijn vader en heeft er een einde aan gemaakt. Een einde aan zijn turbulente
leven. De lading van zijn dood is groot. De vragen blijven voor de
achterblijvers en de dienst is dan ook zeer zwaar. Gelukkig zijn er veel mensen
en wordt er ook gelachen om de man die hij was..de losbol, de avonturier, de
anarchist. Ik heb met veel pijn in mijn buik een tekst gemaakt op Ruud en dat
gezongen..dat was goed, troostrijk en warm. Ik ben blij dat het me gelukt is en
het ook goed gevallen is in deze pijnlijke situatie. Ook fijn was de
aanwezigheid van ‘ De Kast’ de band die Ruud geholpen heeft hun eerste cd op te
nemen en het succes dat daaruit voort is gekomen. Wat een aardige mannen . Ook
Dick Jaspers is aanwezig als eerbetoon aan Ruud die de biljart sport naar
Heemstede heeft gehaald met een geweldig team.
R.I.P Ruud alias 'die lange'
En dan meteen door naar een optreden. Ik ben moe van alle
emoties. Maar het zingen met Joop is van een andere orde en het gaat heerlijk.
Ik ben wel een beetje bang voor de keel..want het is best veel, zonder microfoon
zingen en drie avonden achter elkaar.
Het kleine en intieme optreden bij Aris is wel helemaal top
hoor. Beter en echter kan het toch niet. Bovendien krijgen we na afloop een
West Friese krentenmik in onze mik..
En de volgende dag: gerookte paling.
In april doen we er nog een maar omdat het nu al meteen vol
zit plakken we er nog eentje aan vast..omdat het zo geweldig is..bij Aris.
Zaterdag 17 nov. Leiden
Stadsschouwburg
‘Er is geen leven zonder Leijden.’
Joop Visser en Jessica van Noort. Foto United Photos / Toussaint KluitersLaatste update 15 november 2012 9:20
LEIDEN - Joop Visser luidt de bel voor de laatste ronde. Zijn afscheidstournee brengt hem zaterdag in de Leidse Schouwburg.
Na ruim vijftig jaar op het toneel houdt de liedjeszanger uit Haarlem het voor gezien. Hij maakte eerst carrière als Jaap Fischer, ging daarna verder als Joop Visser en treedt sinds tien jaar op met Jessica van Noord.
Visser stopt ermee omdat een avondvullend programma hem fysiek te veel wordt. ,,Ik heb een ontzettend trouw publiek, maar ik wil die mensen wel steeds iets nieuws voorschotelen. Een concert bestaat uit twintig tot dertig liedjes. Maar Jessica en ik hebben er zo’n zestig tot tachtig in het hoofd. Ik stop met bloedend hart en zal alleen nog besloten optredens doen en liedjes op bestelling maken.’’
De aanloop naar dit optreden is niet zonder slag en stoot
gegaan. Wij waren namelijk helemaal blij met ons geplande Leidse afscheid in
het Laktheater bij bezield directeur Helmer en zijn geweldige mannen maar omdat
het Laktheater ter ziele is gegaan, jakjak, zijn wij overgenomen door de
Schouwburg. Joop had er al een hard hoofd in. En dat heeft hij, een hard hoofd.
De organisatie, het managers bewind stond hem al zo tegen. “Stadspodia”
haha, laat me niet lachen. De stroeve onderhandelingen, het stuivertje
wisselen, de uniformpjes, de koude mentaliteit. Zelden zijn we op zulke
onverschillige techneuten gestuit. 'Asbakken'.
Techneut S. stond ons op te wachten met een peuk in zijn
bakkes en de handen in de zakken. Die zijn er nauwelijks uit geweest behalve om
een nieuwe peuk te draaien. De opstelling van onze eenvoudige pianokrukjes,
statieven en bijzettafeltje was hem al teveel. Hij moest nodig even roken. Het parkeren van
de auto kon daar niet, wij moesten maar naar de Digros, parkeergarage. Daar
stond een groot angstaanjagend bord: de garage sluit vandaag om 23.00 uur. Wij zijn met de
hele bedoening, optreden met cd verkoop tegen elf uur klaar..stress dus. Joop
moest dus voor elf uur die Kia ophalen. Komen we terug bij de Schouwburg staat
S. weer een shaggie te rollen. “ Nog een Limburger ook..wat doe jij eigenlijk
hier? ‘ vraagt Joop. “Heb je geen heimwee?”
Techneut D.J achter de knoppen vond het niet de moeite om
ons te begroeten, zijn naam te noemen maar wel een commando te geven door zijn
microfoon:’ wil je niet aan de statieven draaien.’ Zo onbeschoft. We zijn best
wat gewend maar dit..Geen ‘wilt u misschien iets drinken’, geen weg wijzen naar de
kleedkamer. Zoek het maar uit.
Joop herhaalt zich zelf: “ Ik vroeg dan vroeger wel aan mijn
agent toen ik die nog had..maar waarom treed ik daar niet op..en dan zei hij:
ga daar maar eens optreden en dan weet je meteen waarom..” Je voelt het, je
ruikt het..het deugt hier niet.
De dames in de foyer zijn gelukkig wel vriendelijk en
behulpzaam. Het is alleen veel te klein voor de hoeveelheid mensen.. Het wordt
behoorlijk vol dankzij een artikel in het Leidsch Dagblad.
De kleedkamer heeft iets van een cellencomplex.
Donker,
naar, klein, ouwe troep…armoedige trappen afdalen als in een flat in Parkwijk.
En er zijn geen bloemen of überhaupt iets van aandacht vanuit de Schouwburg
voor ons afscheidsconcert. Zo kaal. En dat na ruim 50 jaar optreden ..ik vind het echt niet kunnen.
Doe mij maar Aris.
De zaal daar en tegen heeft alles wat je maar kunt wensen.
De allure met prachtige kroonluchter, rode velours bekleding en gouden rangen
op kleine balkonnetjes waarborgen de ultieme intimiteit van deze chique
bonbonnière. Het geluid is goed. En wij gaan ‘ons fijne Leidse publiek’ een
mooie avond geven. Dat is het doel.
Een warm bad. Dat is wat wij aantreffen bij het publiek. Ze
zijn voor ons gekomen en genieten nog een keer van de geweldige liedjes van
Joop. Veel Lak’s publiek dat ons trouw is gebleven..het ontroert mij echt. Ze
zingen volop mee. De Leidse liederen zijn natuurlijk het hoogtepunt over het water en 3 oktober naast de verzoeknummers
die we bijna allemaal kunnen doen. Het is een feest..Joop is vrolijk en we
spelen ontspannen. Onze aanhang zit er ook, ouders, kinderen, kleinkinderen van
Joop, vrienden, vaste fans, verrassende bekenden die op komen duiken..Ik tref
een leraar van mijn middelbare school, tekenen, Jan van Spellen..hij is zeer enthousiast.
Als de Schouwburg dan leeg stroomt en wij op tijd bij de
Digros zijn..denken wij: wat is het toch fijn in Leiden.
Met dank aan het fantastische publiek!
.jpg)
