maandag 8 oktober 2018

 Terugkeer naar Zeeland                                                                    7 oktober 2018

'Hart van mijn land, ik ben weer terug
in het waaien van uw volle zomer
Lig lui en languit op mijn rug
Weer thuis, en nog dezelfde dromer'


Hans Warren schreef  het beeldende gedicht: 'Thuiskeer naar Zeeland' en Joop heeft er een lied van gemaakt. En het is zo mooi. Het is heimwee pur sang naar dat fraaie landschap, het licht, de lucht, de zee maar ook naar de zangerige taal en de jeugd. Het is de terugkeer naar de kindertijd, naar het gevoel van thuiskomen.

'Klank geur en kleur, zinlijk herkennen
De karper op de waterplas
Het hooi, zingende Zeeuwse stemmen
De zoete bonen, het prille vlas

Ik lig, ik ben terug, ik droom
Uw dromen in een blijde schemer
Ik werd weer kind, ik werd een boom,
een plant, een lied, een stukje Hemel."


We rijden met de Kia op zondag over de hooggelegen dijkjes, door de zwarte kousen dorpen waar drie soorten gereformeerde kerken variërend in 'zwaarte' boven elkaar uit toornen en dat is een zonde, dat rijden op zondag want je ziet ook geen hond op straat. Zeeland is opgesloten in zichzelf, verstikt, benauwd, doods, en Joop mijmert wat over het Veerse Gat. We rijden langs het Veerse meer en over de oerlelijke Zeeland brug die de hele Oosterschelde heeft verknald.
Joop is een halve Zeeuw. En het bloed gaat waar het niet kruipen kan.
Dat mysterieuze, serieuze donkere herken ik dan weer in het 'Kune Kune' varken met de naam Joop! De gelijkenis is treffend. Joop is de donkere, Jessica de blonde versie.


Dames en heren, tadammmm, dit is echt bijzonder. Hoe vereerd kun je zijn. Je kunt vernoemd worden naar een orchidee, een tulp, een straat of een busstation maar hier lopen zomaar in Zeeland in het dorpje Nieuw en Sint Joosland bij het theater De Wegwijzer, bij Trudi en Arnout, twee Kune Kune varkens rond met de namen: Joop & Jessica, oftewel samen: Het Succesvolle Duo. Mooier kunnen wij het niet vinden.
Ze zijn om op te vreten. En heel intelligent bovendien.


Joop is de donkere pretty-boy , een weliswaar 'je-weet-wel' varken, want anders was ie niet te harden. En dat is voor Jessica, de blonde zeug ook weer niet helemaal vol te houden. Kijk, een beetje Beer moet minstens vijf keer per jaar dekken anders raakt ie gefrustreerd en dan heeft ie ook minimaal drie zeugen nodig, dus ga daar maar aan staan. Die oerdrift. Het zijn net priesters. Wij zingen dan: Het moet eruit, zegt de therapeut!'  'Joop' heeft zijn slagtanden en z'n manlijkheid dus in moeten leveren en dat maakt hem tot een flexibel, gezellig en makkelijk-om-mee-om-te-gaan varken. Daar herkent Joop zich dan ook helemaal in. Daarentegen blijkt 'Jessica' een oer lui varken dat maar met veel moeite haar nest uitkomt en dan ook nog vrij chagrijnig loopt te knorren.' Altijd allemaal verkeerd.' 'Als Joop niet uitkijkt , krijgt ie zo een ram van Jessica", vertelt Arnout, de allround man van de Wegwijzer." Zij is nogal dominant, vooral als het om eten gaat."  "Haha", lacht Joop die zich daar helemaal in kan vinden. Jessica knort vervaarlijk.
Maar Joop laat zich heus niet koeioneren door een varken.
Hij heeft zelfs een lied gemaakt met de titel: Twee varkens. 'Dat lied was er eerder in zijn hoofd dan deze twee varkens, maar nu past het helemaal."
Dat vind ik zo bijzonder aan Joop, dat ie al weet wat er is voor dat  het er is.

'Ze waren altijd samen geweest, hun hele leven een groot feest
maar nu was het wel een beetje druk, in de volgeladen truck
refrein
Twee varkens op weg naar het abattoir, ze hielden zoveel van elkaar
twee varkens op weg naar het abattoir en ze hielden zoveel van elkaar

Het ruimste kot, het beste voer, de lieve kinderen van de boer
Ze hadden alleen maar genoten, gescheten en gevroten 
refrein

Daar gingen ze dan, gezond en wel, naar hun einde kort en snel
En wisten ze met z'n beiden, de dood gaat ons niet scheiden
refrein

Dat is toch een juweeltje. Als ik de Partij van de Dieren was, had ik 'm als tune genomen.
We zingen ons hele nieuwe repertoire in dat fijne theater met het Hemelse plafond,

Het  superpubliek zingt geweldig mee met 'het had nog heel veel erger kunnen zijn, er is soep na afloop in de foyer en verkoop van de nieuwe cd, het is een feest om hier te spelen met de gastvrije Trudi en Arnout die koken, bakken, stoven, met hun food- truck toeren , troetelen, knuffelen en buffelen en onvermoeibaar strijden. 
De dood gaat ons niet scheiden. Lang leve de Wegwijzer!

Dikke knuffels van Jessica en hier ziet u heel kort en knort, hoe wij onze naamgenoten ontmoeten en begroeten.
Joop en Jessica, Het Succesvolle Duo:













maandag 1 oktober 2018

Op naar Leeuwarden, Ljouwert, de Europese hoofdstad van de cultuur, kortom, daar zijn wij helemaal op onze plek. Ik heb er reuzin in.'' Ahh, die reuzen waren zo mooi, echt geweldig! Ik ben blij dat ik dat heb gezien."


Joop bromt.' Je kunt er wel een paar van die Franse Reuzen voor inhuren maar waarom niet gewoon je eigen diep Friezen een stukkie laten opvoeren ".
 De Kia ligt stevig op de weg en dat is maar goed ook want je mag op de Aflsluitdijk wel 130 zeg. Gelukkig hebben de banden de juiste spanning, namelijk 2.2. Daar hebben wij met verkrachte eenden voor gezorgd voor het afreizen. En dat is een docu waard. Nog net niet zo erg als 'Tinie en Lau' die een kerstboom op gaan tuigen en elkaar af, maar het komt in de buurt met paniekerig getier en inwendig gevloek en dan wil ik heel hard huilen en naar huis. Ik had namelijk de taak om de ventiel-dopjes eraf te draaien en dat kan ik dus niet aan: Ik liet er eentje vallen, onbereikbaar, precies tussen de velg. Jezus Christus! Nou, gelukkig kwam Joop op het lumineuze idee /impuls om een harde trap tegen die band te geven en rolde het dopje zo op straat. Goddank! Jut en Jul. Dan die slang uitrollen, wat een gedoe. Je krijgt er vieze handen van en brandwonden als je 'm laat schieten en als je niet uitkijkt sta je aan de verkeerde kant en word je zo gelanceerd. Dit is zenuwslopend. Ik kijk zeer geconcentreerd op het metertje en  roep 'ja-ja-ja-ha !!' tot ie op 2.2 staat en dan keihard: STOP!! Anders hoort Joop het niet die op zijn knieën die vreselijke slang tot vier keer toe op een band moet houden. En hij mag niet ontploffen. Kortom, ik raak behoorlijk overspannen van die bandenspanning. Maar pfff, hij rijdt weer als een 'tierelierelier' en ach ja, 'langs de snelweg van het leven kom je slechte stukken tegen, maar ook hele mooie stukken, ik zeg altijd: het zal wel lukken.'
Dit even ter introductie want je moet niet onderschatten wat een 'normaal' mens allemaal niet moet doen om ergens te gaan optreden in het land. Daar komt dus héél wat bij kijken. De bandenspanning bijvoorbeeld. En dan zijn wij bevoorrecht want we zijn zo oprecht welkom hier in 'Fryslan Boppe' dat we het er graag voor over hebben. Het 'Oranje Bierhuis' is zo'n mooi ouderwets sfeervol café waar de warmte je tegemoet straalt, de ramen beslaan, Clara de gastvrouw stevige pinten tapt en de Perzische tapijtjes scheef op de tafels liggen.

Nog even een paar gordijnen ophangen tegen het scherpe zonlicht. Joop geeft nuttige aanwijzingen.
"Heb je geen wasknijpers?" "Nee, geen wasknijpers, maar wel tape." "Íetsje lager. Heel goed, nog even kijken. Hangen ze wel synchroon? Rechts laat meer licht door dan links, voor de kijker links. Ik zie een kier." En stalmeester Jan van T. gaat meteen op de kieren jacht. Hans Hoitsma klimt op een ladder en hangt de spots op. De geluidsman vraagt om even een serieuze stilte voor de soundcheck. Clara legt de gebakjes op een schaal. De voetenbankjes zijn handmatig getimmerd en in de lak gezet door Hoitsma die een standbeeld verdiend en de kroeg begint stampvol te lopen. Wij starten met een gedicht van een Fries ene  Gijsbert Japix die leefde van 1603-1666 , getoonzet door Joop met de titel: 'Bevrijd Hart' , vrij dramatisch dat wel,
om dan maar door te daveren met Frysk Bloed tjoch op!

Dat schept een band en sluit mooi aan op onze 'Vaderlandse serie' met de liederen op de nieuwe cd
te horen: 'Vrienden en Beminden', 'De Koning'  is een leuke man', 'Het Wilhelmus' op de Forellen en de meezinger: 'Wie gelooft wie gelooft wat Rutte belooft, die is niet goed bij zijn hoofd.'  We schakelen naar de aardrijkskundige serie en bezingen 'Dwingeloo' en 'Boekelo'. En de ene 'O' is de andere niet. Maar ook 'Afghanistan'. Een lied over een veteraan en zelfs een luisteraar kippenvel bezorgd, zoals hij zei, na afloop. En dat hebben we meer gehoord.

 Wij geloven best een hoop maar het geloof is toch een 'dingetje'. Zo hebben we een lied over 'Islam and Freedom' en 'Wij geloven in een wereld waar mannen niet de baas zijn'. Dat komt een beetje op hetzelfde neer. En wij stellen ons de existentiële vraag: 'Zou ik anders leven als God niet bestaat, of zou ik anders leven als God wel bestaat, anders ja maar hoe, of doet dat er niet toe??' Daar kun je dan van wakker liggen. Maar uiteindelijk heb je 'geen benen nodig om de Heer te volgen, want de heer is overal' en dat is echt een waarheid als een koe.
Toch is het dan ook weer heerlijk om te bedenken dat het altijd nóg erger kan. En dat je dan kunt zingen: "Het had nog heeel veel erger kunnen zijn." Dat heb ik dan als ik aan de bandenspanning denk of aan kerstmis.
Dan komt Klaas Dankert gedichten voordragen die ik bíjna kan verstaan. Het is in het Bildts. Erg beeldend, grappig en uit het leven gegrepen.
Na de pauze doen we verzoeknummers en die zijn voor ons ook vaak verrassend. Meestal kennen wij ze ook en dan is dat leuk om te zingen. Zo hadden wij dit keer een jongen van 9 jaar in het publiek die vroeg om het lied: 'En in juli.' Hij kende veel liedjes en dat is toch bijzonder.

'En in juli als het warm was/ ging zij dikwijls naar de zee
lekker dansen in de disco/ en dan met een jongen mee
Van die eigentijdse knullen/ die je makkelijk vergat
Want in de zomer op vakantie/
zijn er altijd zakken zat.' 

'Onze Jan is manager geworden' en 'Het Tuig zit hogerop'  uit de maatschappelijke serie krijgen veel instemmende bijval net als 'De hordeloper' uit de gelijknamige musical en bekend van Hollands Got's Talent waar wij dus geen talent voor hebben en 'de Monniken' een oude kaskraker die voluit wordt meegezongen. Joop slaat even een couplet over maar de zaal zingt gewoon door. "Wie heeft dat lied nou gemaakt", troeft hij mij af als ik zeg dat ie het verkeerd doet. "Áltijd allemaal verkeerd" eindigt ook in een kakofonische kleptomanie, een hoop geklep dus.

Ik zit al 15 jaar naast en met hem te zingen en iedere keer denk ik: On-ver-beter-lijk.
De maestro van het Nederlandstalige lied. Zo authentiek en zijn tijd vooruit. Altijd geweest. Een ziener. En daarom ook geen terug blikker.


Er is een fan met een koffertje vol oude singeltjes. Hij haalt er een hele oude uit. Joop vraagt: 'Wat heb je daarvoor betaald?'
' 7.50', zegt ie.
"Zo weinig? Ik bied een tientje, die heb ik zelf niet.'

Wat een feestje. We krijgen bloemen en bitterballen. Voor ons kan het niet beter. :)
 Dank aan allen. En met name aan de Hans Hoitsma (die ook de foto's heeft gemaakt.)