Op naar Leeuwarden, Ljouwert, de Europese hoofdstad van de cultuur, kortom, daar zijn wij helemaal op onze plek. Ik heb er reuzin in.'' Ahh, die reuzen waren zo mooi, echt geweldig! Ik ben blij dat ik dat heb gezien."

Joop bromt.' Je kunt er wel een paar van die Franse Reuzen voor inhuren maar waarom niet gewoon je eigen diep Friezen een stukkie laten opvoeren ".

 De Kia ligt stevig op de weg en dat is maar goed ook want je mag op de Aflsluitdijk wel 130 zeg. Gelukkig hebben de banden de juiste spanning, namelijk 2.2. Daar hebben wij met verkrachte eenden voor gezorgd voor het afreizen. En dat is een docu waard. Nog net niet zo erg als 'Tinie en Lau' die een kerstboom op gaan tuigen en elkaar af, maar het komt in de buurt met paniekerig getier en inwendig gevloek en dan wil ik heel hard huilen en naar huis. Ik had namelijk de taak om de ventiel-dopjes eraf te draaien en dat kan ik dus niet aan: Ik liet er eentje vallen, onbereikbaar, precies tussen de velg. Jezus Christus! Nou, gelukkig kwam Joop op het lumineuze idee /impuls om een harde trap tegen die band te geven en rolde het dopje zo op straat. Goddank! Jut en Jul. Dan die slang uitrollen, wat een gedoe. Je krijgt er vieze handen van en brandwonden als je 'm laat schieten en als je niet uitkijkt sta je aan de verkeerde kant en word je zo gelanceerd. Dit is zenuwslopend. Ik kijk zeer geconcentreerd op het metertje en  roep 'ja-ja-ja-ha !!' tot ie op 2.2 staat en dan keihard: STOP!! Anders hoort Joop het niet die op zijn knieën die vreselijke slang tot vier keer toe op een band moet houden. En hij mag niet ontploffen. Kortom, ik raak behoorlijk overspannen van die bandenspanning. Maar pfff, hij rijdt weer als een 'tierelierelier' en ach ja, 'langs de snelweg van het leven kom je slechte stukken tegen, maar ook hele mooie stukken, ik zeg altijd: het zal wel lukken.'

Dit even ter introductie want je moet niet onderschatten wat een 'normaal' mens allemaal niet moet doen om ergens te gaan optreden in het land. Daar komt dus héél wat bij kijken. De bandenspanning bijvoorbeeld. En dan zijn wij bevoorrecht want we zijn zo oprecht welkom hier in 'Fryslan Boppe' dat we het er graag voor over hebben. Het 'Oranje Bierhuis' is zo'n mooi ouderwets sfeervol café waar de warmte je tegemoet straalt, de ramen beslaan, Clara de gastvrouw stevige pinten tapt en de Perzische tapijtjes scheef op de tafels liggen.

Nog even een paar gordijnen ophangen tegen het scherpe zonlicht. Joop geeft nuttige aanwijzingen.

"Heb je geen wasknijpers?" "Nee, geen wasknijpers, maar wel tape." "Íetsje lager. Heel goed, nog even kijken. Hangen ze wel synchroon? Rechts laat meer licht door dan links, voor de kijker links. Ik zie een kier." En stalmeester Jan van T. gaat meteen op de kieren jacht. Hans Hoitsma klimt op een ladder en hangt de spots op. De geluidsman vraagt om even een serieuze stilte voor de soundcheck. Clara legt de gebakjes op een schaal. De voetenbankjes zijn handmatig getimmerd en in de lak gezet door Hoitsma die een standbeeld verdiend en de kroeg begint stampvol te lopen. Wij starten met een gedicht van een Fries ene  Gijsbert Japix die leefde van 1603-1666 , getoonzet door Joop met de titel: 'Bevrijd Hart' , vrij dramatisch dat wel,
om dan maar door te daveren met Frysk Bloed tjoch op!

Dat schept een band en sluit mooi aan op onze 'Vaderlandse serie' met de liederen op de nieuwe cd

te horen: 'Vrienden en Beminden', 'De Koning'  is een leuke man', 'Het Wilhelmus' op de Forellen en de meezinger: 'Wie gelooft wie gelooft wat Rutte belooft, die is niet goed bij zijn hoofd.'  We schakelen naar de aardrijkskundige serie en bezingen 'Dwingeloo' en 'Boekelo'. En de ene 'O' is de andere niet. Maar ook 'Afghanistan'. Een lied over een veteraan en zelfs een luisteraar kippenvel bezorgd, zoals hij zei, na afloop. En dat hebben we meer gehoord.

 Wij geloven best een hoop maar het geloof is toch een 'dingetje'. Zo hebben we een lied over 'Islam and Freedom' en 'Wij geloven in een wereld waar mannen niet de baas zijn'. Dat komt een beetje op hetzelfde neer. En wij stellen ons de existentiële vraag: 'Zou ik anders leven als God niet bestaat, of zou ik anders leven als God wel bestaat, anders ja maar hoe, of doet dat er niet toe??' Daar kun je dan van wakker liggen. Maar uiteindelijk heb je 'geen benen nodig om de Heer te volgen, want de heer is overal' en dat is echt een waarheid als een koe.
Toch is het dan ook weer heerlijk om te bedenken dat het altijd nóg erger kan. En dat je dan kunt zingen: "Het had nog heeel veel erger kunnen zijn." Dat heb ik dan als ik aan de bandenspanning denk of aan kerstmis.
Dan komt Klaas Dankert gedichten voordragen die ik bíjna kan verstaan. Het is in het Bildts. Erg beeldend, grappig en uit het leven gegrepen.

Na de pauze doen we verzoeknummers en die zijn voor ons ook vaak verrassend. Meestal kennen wij ze ook en dan is dat leuk om te zingen. Zo hadden wij dit keer een jongen van 9 jaar in het publiek die vroeg om het lied: 'En in juli.' Hij kende veel liedjes en dat is toch bijzonder.

'En in juli als het warm was/ ging zij dikwijls naar de zee
lekker dansen in de disco/ en dan met een jongen mee
Van die eigentijdse knullen/ die je makkelijk vergat
Want in de zomer op vakantie/
zijn er altijd zakken zat.' 

'Onze Jan is manager geworden' en 'Het Tuig zit hogerop'  uit de maatschappelijke serie krijgen veel instemmende bijval net als 'De hordeloper' uit de gelijknamige musical en bekend van Hollands Got's Talent waar wij dus geen talent voor hebben en 'de Monniken' een oude kaskraker die voluit wordt meegezongen. Joop slaat even een couplet over maar de zaal zingt gewoon door. "Wie heeft dat lied nou gemaakt", troeft hij mij af als ik zeg dat ie het verkeerd doet. "Áltijd allemaal verkeerd" eindigt ook in een kakofonische kleptomanie, een hoop geklep dus.

Ik zit al 15 jaar naast en met hem te zingen en iedere keer denk ik: On-ver-beter-lijk.
De maestro van het Nederlandstalige lied. Zo authentiek en zijn tijd vooruit. Altijd geweest. Een ziener. En daarom ook geen terug blikker.

Er is een fan met een koffertje vol oude singeltjes. Hij haalt er een hele oude uit. Joop vraagt: 'Wat heb je daarvoor betaald?'
' 7.50', zegt ie.
"Zo weinig? Ik bied een tientje, die heb ik zelf niet.'

Wat een feestje. We krijgen bloemen en bitterballen. Voor ons kan het niet beter. :)
 Dank aan allen. En met name aan de Hans Hoitsma (die ook de foto's heeft gemaakt.)