10 april 2013

Ik had er echt over nagedacht. Gewikt en gewogen. Routeplanner bestudeerd en gedacht: moet kunnen met de trein. Laat ik fijn met de trein naar Marjolein gaan.
Marjolein woont in Dordrecht en dat is niet echt naast de deur maar zonder al teveel gezeur moet je daar toch na een rit van 1 uur 10 minuten aan kunnen komen. Zonder overstappen. Krantje mee en af en toe een blik werpen op de bollenvelden, die nog in geen velden of wegen te bekennen zijn een enkel narcissenveld daargelaten.
Het ging in Haarlem al mis. Ding Dong.
“Dames en Heren. Door een aanrijding met een persoon op het traject naar Leiden zullen er geen treinen vertrekken richting Leiden.
De passagiers richting Leiden kunnen via Amsterdam Sloterdijk verder reizen.”
Ding Dong.
Je staat even naar lucht te happen want het is toch een naar idee, zo’n springer.
 En dan ook: waarom precies voor mijn trein.
Ik die nooit met de trein ga ja.
En zo moppert iedereen om me heen. Gelukkig vind ik een monter stel mensen met handige NS-app die in een oogopslag zien waar je dan wel heen kunt. Perron 6 over drie minuten. Rennen. Amsterdam Sloterdijk is zo’n beetje het meest naargeestige station dat er bestaat. Een chaotische toestand waar een normaal mens het spoor volledig bijster raakt. Kuddedieren als wij zijn lopen we in een gestrest tempo die lullige gangen door een roltrap op en hop: daar zou ie moeten komen. De trein naar o.a.Dordrecht.
Ding Dong.
“Dames en Heren. De intercity naar Vlissingen via Den Haag NOI heeft minimaal een half uur vertraging. Met dank voor uw begrip.”
Welk begrip?
Ons groepje bestaat nu uit een student 'environment and nature', een vrolijke groen links stemmer in schutkleuren, een studente aan de hogere hotelschool die nu haar examen gaat missen en een onderwijzeres uit Haarlem die ook noooit met een trein gaat maar nu in Delft heeft afgesproken met een vriendin die ze nooooit ziet voor een lunch.”En dan meteen een springer. Pff.”
Het perron is overvol. Dat wordt persen straks. De student environment geeft me een goede tip: Ruimte innemen. Ellebogen naar buiten.
Het lukt, ik zit. Mijn cluppie ben ik kwijt maar we blijven altijd aan elkaar denken heb ik gezegd, net als met de Titanic. We zitten in het zelfde schuitje. Coupeetje.

Hij rijdt.
En hij rijdt nog steeds.
Den Haag NOI. Hij stopt.
Ding Dong.
“Dames en Heren. Wij hebben een vervelende mededeling. Door een aanrijding van een persoon met de trein op het traject naar Rotterdam gaat deze trein niet verder. U wordt verzocht uit te stappen.”
Op het vreselijke perron kom ik mijn cluppie weer tegen. We lachen nu als boeren met kiespijn. Op de borden verschijnen dreigende teksten als: “Rijdt niet.” “Geen treinverkeer mogelijk de komende vier uur.”
Wat nu?
De conducteur zegt dat er trams rijden naar Delft en dat er daarvandaan bussen rijden naar Dordrecht. Mijn trein vriendin die ook nooit met de trein gaat heeft haar vriendin in Delft al een sms gestuurd dat ze een paar uur later komt. Ik heb Marjolein gebeld dat het een paar uur later wordt. De student environment moet morgen afrijden en heeft het hazenpad gekozen. De eerste de beste trein terug richting Amsterdam. Ik sta in dubio. Heeft het nog zin en kom ik ooit in Dordrecht aan? Ik wil me niet laten kisten door die NS dus ga ik met de tram naar Delft. Sta als een ingeblikt sardientje te hangen aan een beugel.
Station Delft is een grote bouwput. De bussen rijden hier niet. Ik bel Marjolein ten einde raad en zei zegt: “Ik kom je halen.” “Ahhh..heel fijn!”
“O, jee..ehh..shit ik heb geen auto. Vandaag naar de garage gebracht. Nou, ik huur een green wheel.”
Ga ik maar even Delft bezichtigen. Loop ik daar de toerist uit te hangen op de grote markt van Delft en hier waart de ware oranje geest. Ik neem even mijn petje af voor Benno, schavuit van Oranje.

 Verder is hier het overwegend blauw in Delft.
Ha wat fijn daar is Marjolein!  En dan rijden we met de auto naar Dord. "Geen dorp rotter dan Dord."
De green wheel moet ingeleverd worden op een kilometertje van haar huis. Daar staat haar fiets en dan spring ik achterop. Hop. En het gaat lekker.  Het is half 4. Ik zou er om half 12 zijn. Maar het schip is de haven in.
En zo komt het allemaal toch nog goed en gaan we lekker samen zingen.
Het was een onvergetelijke dag.
Met zuurkool toe van Aris Bouwens.