Jessica van Noord blokt

16 DECEMBER 2012

KLEIN END NAAR PURMEREND

Wij zijn verwend met zo’n theater als P3 in Purmerend. Daar is het dus helemaal goed. Enthousiaste vrijwilligers draaien de boel, gastvrij en blij.

Maar we moeten eerst nog een hindernis nemen namelijk: de bandenspanning van de Kia is beneden peil.

Kijk, tanken is al behoorlijk stressvol vooral met ingewikkelde pasjes apparaten maar de bandenspanning geeft echt een hoop spanning. We weten dat het moet gebeuren want het staat al drie weken in de agenda maar dan regent het weer of hebben we haast of zijn er files en veel beren op de weg of bultruggen in het wad met een stille tocht na dodelijke afloop. Dit loopt toch de spuigaten uit...

Wij kunnen best veel samen.. maar de banden spanning ja..dat is een verhaal apart.

“Hij moet op 2.2”, roept Joop.

Ik sta met die vieze slang te staren naar de drukmeter en hij staat op 1.6.

Ik roep : 1.6.

Nee, 2.2!

OK, go with the flow!

Joop steekt de slang erin.

Hij loopt langzaam op.

“Ja..ja..ja..ja ennnn….STOHOP!”

Volgende band.

Na de derde krijg ik het echt door en wordt het lopende bandwerk.

We krijgen alle banden op 2.2.

Ik zeg: geweldig idee.

Zeer voldaan rijdt de Kia op frivolle luchtbanden richting Purmerend.

Ik zeg: waarom 2.2?

Dat staat in het boekje en dat is ‘normaal beladen’.

Zo, dus jij vindt ons normaal beladen?

Nou ik heb nog getwijfeld omdat jij erin zit..

Purmerend is echt niet zo’n end als het lijkt.

En het is er heerlijk ‘thuiskomen’.

Dit is nou zo’n plek waar de mensen het snappen. Er staat een lunch klaar en een uitstekende geluidsman en een fijne directeur met echtgenote die altijd zo hebben genoten van Joop’s noten. Ook van de mijne maar toch vooral van de zijne.

We maken een programma in de prettige kleedkamer met fijn uitzicht.

Leuk als de treinen langskomen..

De eerste helft doen we onze nieuwste nummers en het gaat heerlijk. We willen ook nog graag een cd maken met de liedjes die nieuw zijn..zoals 'Boekelo', 'het was Lentezacht', 'Het is fijn in de bos en in de keuken' en nog wat toppers die we samen zo heerlijk zingen. Joop is altijd actueel. Het lied over dat gevoel van onmacht is pijnlijk raak. Eerst de grensrechter die doodgeschopt is en nu weer het schiet drama in de VS..'schiet het van je af!" Of over de corruptie in de bankwereld, en 'het tuig zit hogerop ' evenals ' Jan de manager' vindt ook altijd gretig aftrek. Het koningshuis dat als een soort folklore toneelvereniging wordt afgeschilderd is ook raak. Na afloop komt de voorzitster van een Republikeinse groep op me af over het lied : 'Sinterklaas.' Dat zou toch mooi zijn als we dat tijdens een republikeinse bijeenkomst zouden zingen, van internationale allure..ze gaat ons benaderen.

Joop is duidelijk op zijn gemak. Het heeft toch een voordeel als je in het onderwijs hebt gezeten. Ik herken dat ook van mijn tijd als gymjuf. Je spreekt je klas toe en het is met iedere klas anders, net als iedere zaal. In dit publiek zit een vrouw zo heerlijk te schateren dat het echt aanstekelijk werkt. Ik moet opletten dat ik niet in de lach schiet van haar gierende uithalen. Ze hoort het duidelijk voor het eerst. Maar er zijn ook veel oude getrouwen..kenners van het repertoire en het voelt als een warm bad.

Na de pauze een bijzonder moment. Een heuse mijlpaal. Voor mij dan. Joop heeft mij zover dat ik een liedje van mezelf alleen ga spelen op zijn gitaar. Dat is wat ik eigenlijk niet durf, naast hem. Ik speel regelmatig ergens een liedje wat ik zelf gemaakt heb voor een bepaalde gelegenheid..en dat geeft altijd veel voldoening omdat het past in die sfeer. Bij een begrafenis of in een Koopse kroeg, verjaardag of school, op mijn koor, thuis met sinterklaas of kerst..Maar nog nooit zo open en bloot in ons theaterprogramma. Joop vindt dat ik dat nu maar moet doen.

Er komt iets over me van .. dat moet dan maar een keer gebeuren, niet zeuren.

En ik voel me zeer gesteund door Vis die zegt:

" Het kan niet mis. Je kan het. Het is een goed lied en we passen het in het programma aan."

Zo maken we van ons pauze-thema vanwege het alles-inclusieve totaal gebeuren het item: 'wat moet er perse in het kerstdiner.'

En dan speel ik mijn liedje dat compleet slaat op het kerstmenu van mijn geliefde koor Malle Babbe dat nu gelijk met ons de sterren van de hemel staat te zingen in een bomvolle Groenmarkt kerk. Parrapapapam.
En na dit geweldige kerstfeest annex 30 jarig jubileum gaan ze eten in een fijn restaurant en daar schuif ik dan aan de kerstdis als iedereen al dronken is van blijdschap en gloeiende wijn.
“Kun je mooi even oefenen voor vanavond”, doet Joop nonchalant.

En diep in mijn hart ben ik hem daarvoor dankbaar. Ik moet een stap doen. Tekst snel leren en uit het hoofd presenteren, dat is ook een sport..voor de leeuwen! Het voelt net als dat je als kind 'met-zonder-zij-wieltjes' gaat fietsen..

Dit is dan het kerstmenu-liedje van vanavond..

« Entre le bœuf en de bourguignon

Drink, drink, drink ik sauvignon