Doe mij maar gewoon muziek

Een  superweek vol muziek en adrenaline. 

Korenlint in Haarlem, Kinderkoor, Klip ‘Kutmuziek’, Joop en Jessica in Antwerpen en terug naar Oegstgeest voor een besloten feest.

Muziek is voor mij vooral: samen muziek maken.

Zingen in een koor is dan ook vooral leuk om te doen. Het luisteren naar koren kan mij persoonlijk niet zo bekoren een enkel koor daargelaten. Ik doe het liever zelf. Net als voetballen . Of biljarten.

13-14 september: Korenlint

  Foto's vrouwenkoor Malle Babbe olv Leny van Schaik: Gerrit.

De koorleden moeten soms hun best doen om niet te gaan lachen om hun Malle dirigent.

Haarlem barst van de koren. Ik geloof wel 47. Welk koor moet je kiezen?  Daar is zo’n korenlint wel handig voor. De Haarlemse monumenten staan dan open voor koren en toehoorders. Zo kun je een aardige route plannen en van de ene sfeer in de andere belanden. En eindigen in de Vijfhoek met Jopenbier vol plezier.
Het mooiste van het korenlint vind ik dan dat je uit allerlei onvermoede hoeken en holen gezang hoort door de openstaande vensters en deuren van kerkjes en hofjes. Op afstand en en passant is koorzang wel het mooist.

Geen herrie van mechanische 'kutmuziek' maar het geluid van meerstemmige en enthousiaste zangers. Hard of zacht. Klein of groot. Klassiek of pop. Opera of barbershop. Het is echte muziek.

Dan zie je het heerlijke heldere Haarlem vollopen met mensen die ogenschijnlijk bij elkaar horen. Dat komt door die koren. Dan lopen ze in een soort uniforme kledij. En het vervelende van kleuren is dat ze toch altijd weer net even anders zijn. Net niet. Dat het ene blauw compleet uit de toon valt bij het andere blauw vooral met het vleugje wit dat dan toegestaan is door de kledingcommissie. Want wat de een een vleug vindt, vindt de ander dan weer een dekzeil. En daar kun je het dan over hebben met elkaar. Dat schept een band.

Uitgebreid op een terras aan het Spaarne in de zon die alweer zo’n zwoele zomerse bui heeft.
Met een glas wit.

Het leuke van zingen in een koor is dat je , ondanks het ongelijk 'gestemd' kunnen zijn met de hele legbatterij alten, tenoren, bassen en soprano’s qua persoonlijke opvattingen over het maatschappelijke, politieke en sociale leven, toch samen prachtig kunt zingen.
Dat is de kracht van het samen zingen, het overbrugt die dingen. De verschillen , de meningsverschillen, de rangen en standen van hoog tot laag.

Daarom pleit ik voor meer zang in de politieke top. Gewoon een vergadering beginnen met een mooi lied.
En dus niet in naam van mijn God schiet ik jou kapot. 

En Russen kunnen helemaal prachtig zingen.

Je bent immers met elkaar op zoek naar harmonie.

En de mensen gaan de kerk blijer uit dan ze gekomen zijn.

 En je bent weer van de straat. 

Je krijgt er energie van.

 Het is niet duur. 

Je hebt altijd je instrument bij je, je eigen stem. 

Allemaal voordelen.

Ik word ook nooit moe van zingen. 

Wel van stofzuigen. Of administratie.

15 sept. Repetitie Kinderkoor Zing je Blij!

Daarom wil ik het ook zo graag overbrengen op anderen. Op kinderen die niet meer gewend zijn te zingen op school of thuis. Zo heb ik samen met mijn mede-‘Zangleidster’ en muzikale vriendin Marieke een kinderkoor opgezet en dat loopt geweldig! Wij leren ze leuke liedjes en ze zijn zeer enthousiast. Die mogen ze dan thuis samen met hun ouders gaan zingen bij de afwasmachine. Elke maandag zingen wij met ruim 70 kinderen na school. En ook daar krijgen wij energie van.

 Je wordt weer kind met de kinderen.

Tegen de kerst gaan we met het kinderkoor optreden in een bejaardenhuis en dat lijkt ons wel heel spannend en speciaal.
Wat een schatjes!

 Even iets anders maar ook weer niet

Youtube: Joop en Jessica's 'Kutmuziek' klip krijgt veel reacties!

Joop! schrijft op zijn site: 

Kutmuziek

Kijk nou: protestsong tegen het muziekbeleid van radio 1 maakt je dag goed!

zie:  http://youtu.be/yZ2Vq0ITbbs

Sinds ongeveer anderhalf jaar draait Radio 1 muziek. Omdat de zender te saai was geworden met alleen maar pratende en brommende stemmen. Maar sinds die beslissing is genomen heeft de muziekkeuze van de programmeurs heel wat kritiek te verduren gekregen.

De keuze van de nummers is tuttig, oubollig, saai en totaal niet verrassend. De top 2000 is nog spannender, is de teneur van de kritiek.

Daarom liet Radio 1 een onderzoek uitvoeren onder 500 luisteraars waaruit bleek dat 1 op de 6 luisteraars tegen de muziek op radio 1 is. Geen reden om het nieuwe muziekbeleid te wijzigen, vond radio 1. Dus voorlopig zitten we nog even vast aan Foreigner, Phil Collins, The Eagles, George Michael en ga zo maar door.

Van het muziekduo Joop en Jessica is duidelijk wat ze van de muziek op radio 1 vinden. Het is in één woord samen te vatten: 'kutmuziek'. Maar daar hebben ze wel een heel leuk liedje van gemaakt.

Nu maar afwachten of ze dat op radio 1 durven afspelen...

Kortom, dit is ook de week van de ‘Kutmuziek’.

De ergernis over al die rotzooi die je voor je kiezen krijgt als je naar de radio luistert, zit zo’n beetje in dit lied van Joop en Jessica.

Het heeft nogal wat voeten in de aarde want het lied op Youtube werd al meteen flink gedeeld en opgepikt door de media. De Volkskrant (Paul Onkenhout)

schreef er een uitstekend verhaaltje over en het blijkt te voorzien in een behoefte en de discussie te voeden. Er zijn meer mensen die zich al heel lang ergeren aan de muziekkeuze op radio 1 omgeven door reclamebagger. Waarom kun je op je brievenbus wel een Ja/Nee sticker plakken als het gaat om reclame en dendert alles via de etter- ether rechtstreeks je keukentje binnen als je staat te koken.

Goed, dat moest er even uit. Het lucht ons in ieder geval op, zo’n lied.

17 september: Antwerpen

Dat Joop en Jessica nog steeds actief zijn mag ook duidelijk zijn. Wel niet meer in de vaste rij theaters maar wel daar waar ze genodigd zijn en welkom. Besloten partijen en culturele festijnen daar zie je ons nog wel verschijnen. Amai! Met veel plezier.

Zo waren wij deze week ook in Antwerpen genodigd in een klassiek biljartcafé. Rood en Wit. Naar de kleur van de ballen. Mijn hartje ging open. Vroeger veel meegemaakt, die biljartsfeer met mijn vader als televisie-commentator met die ‘fluisterende stem’ , de stilte in de zaal van overwegend oude mannen die af en toe knipten met hun vingers bij een mooie treffer. Toen mocht je nog roken in het café.  Sigaren. Pijp. Ik heb daar iets mee, dat serieuze, dat gedoe, de sport, de gilletjes, de psychologie, de onmacht van de wachtende op dat stoeltje, hevig zwetend en krijtend. Ceulemans, Dielis, de reusachtige Hose, van der Smissen, van Bracht, en nu natuurlijk de vitale Dick Jaspers. Bescheiden sporters die uren en uren doorbrengen met hun figuren op de tafel. Kilometers maken om de ballen goed te kunnen raken. Zo subtiel en dan op een haar na missen. Het geduld, de passie, de wanhoop. Alles zit erin, ook de eenzaamheid.

Een biljarttafel als centrum van dit cafe en rondom bankjes met sky bekleding, lambrisering, houten tafels en een hoge bar, lage lamp. De sfeer van weleer en de gastvrije Vlamingen met een luisterend oor voor het Nederlandstalige lied. Wat een warm bad van een en al belangstelling en aandacht. We zingen ruim een uur en ook met de meezingers gaat de hele kroeg vol mee. 

De ontvangst en gastvrijheid doen je verlangen naar een leven lang optreden in het Belgische.  Er zijn een paar bekende muzikanten die ook erg goed meezingen. En alles is perfect verzorgd. We zijn te gast bij hele aardige mensen in een prachtig huis. 

En Joop maakt weer een mooi programma. Een mengelmoes van onze drie cd's en de dvd en dan toch zo dat het een geheel is. Voor ons dan. Liedjes uit de relieserie, dierenserie, dichtersserie, maatschappelijke serie, romantische serie, meezingserie passeren de revue. En we testen onze nieuwste liederen uit.

Voor het optreden kunnen we nog een loopje maken naar het fraaie centrum van Antwerpen , langs chique winkels vol diamanten en chocola. wat wil een vrouw nog meer. 

Zo zie je nog eens wat en veel uniformen ook.

Blauw met een vleugje wit. Lijkt mij wel wat voor ons kinderkoor. :)

En de magistrale kathedraal. 

Joop Visser is bij onze sympathieke Zuiderburen werkelijk een cult-held, een Messias, een levende legende, een droom, een icoon. Er komt geen eind aan de loftuitingen. Je zou er verlegen van worden.We doen dan ook een gezellige nazit met voor mij een lekker Antwerps bier. Een bolleke en nieuwe aanvragen liggen op de loer.
Zo blijven we lekker van de vloer.

En als ze niet gestopt zijn met zingen, dan zingen ze nu nog.

                                      Lang leve de muziek!