DE GROTE JAN ROTSHOW IN CARRÉ!

Moederdag, 13 mei 2012

DE GROTE JAN ROTSHOW IN Carré

Wij zijn een verrassingsact , vallen onder: 'en nog veel meer!' Dat geloof je toch niet. Dat je dan zomaar in een tot de nok gevuld Carré twee liedjes mag zingen. “Zelfs de luisterplaatsen, waar je dus niets ziet, zijn bezet!” Jan is tRots. Na zijn authentieke en grootse optreden aan tafel bij Pauw & Witteman heeft hij er alleen maar fans bij gekregen.

Alles is Groot vandaag. De zaal, de artiesten, Jan de man die dit allemaal bij elkaar brengt.

Daar kijk je tegen op. En niet zo’n klein beetje.

Wat een zaal. Halleluja! Zo hoog ook. Krijg toch wel even een raar kriebeltje in m’n maag. Zou het lukken? De spanning van onze bijdrage, een stukje  'kampvuur Mattheus' is voelbaar. Geen eenvoudige akkoorden, getoonzet door Jakob Klaasse, de stille virtuoze kracht achter de piano. Joop krabt zich even achter de oren. Dat is op zich dan weer niet zo moeilijk voor hem, achter z’n oren krabben. We gaan soundchecken , wat een geluid. Super! Hij lukt in een keer.

“Dat is geen best teken,” bromt Joop, " Dat kan bijna niet twee keer zo goed gaan.”

” Maar dan kunnen we altijd zeggen dat ie bij de soundcheck wel goed ging.”

 “ Precies.”

De magie van Carré, jeminee. Backstage is het ook allemaal zo groot. En fijne mensen. We worden prettig opgevangen en krijgen een grote kleedkamer pal naast het podium en de wc in Carré. Dat is ook fijn. In geval van acute diarree. Ik noem maar iets wat je onverhoopt zou kunnen krijgen.

Jan heeft een Grote zijspan. Zijn kompaan Daan staat hem blij en gastvrij bij met hun vier geinige Rotjes. Ik neem m’n petje voor haar af. Vier kleine kinderen op sleeptouw achter de schermen. Hoe doe je dat?! We zitten gezellig met de familie Rot aan tafel  in de artiestenfoyer en Daantje heeft Maantje Piet de hele avond in een draagband bij zich.

Ik heb vier schaapjes voor ze meegenomen maar had niet in de gaten dat er ook geluid uit kwam, en licht. Feest dus.
Ze zijn het gewend met hun vader op het podium rond te hobbelen en stelen de show met Elly & Rikkert  met de kauwgomballenboom, dan mogen ze mee tetteren, de zaal smelt, ik ook. Wat een leuk gezin, zo met elkaar. 

Het hele goeie aan deze avond is de reikwijdte van  Jan. Hij heeft zóveel verschillende dingen gedaan en dat verbindt hij nu allemaal met elkaar. Het is een soort Grote bonte avond. Een bont gezelschap onder muzikale leiding van zijn Rotsvaste Marjolein Meijers (bas), Jakob Klaasse(piano), Jan van der Meij (gitaar) en Roy Bakker op drums.

Jan start zelf met een intieme solo het toepasselijke  'Eenzaam aan de top', van Randy Newman. Ja dat is zo, je wordt er behoorlijk eenzaam van. Je wordt toch een soort God Rot. De tol van de roem. 

Van Solo schakelt hij moeiteloos naar Duo met Marjolein M., alias An en Jan zingen zij een heel fijn nummer “Wij gaan lekker trouwen”.

Over Groot gesproken. Ook weer zo’n grote man, de zoon van, maar ook groot van zichzelf: Marcel de Groot. Geen onaantrekkelijke verschijning trouwens. En hij speelt weergaloos gitaar. Het is niet eerlijk. Sommige mensen hebben alles mee, een zondagskind. Zingt in plaats van ‘Monday-Monday’,

’ Wonderzondag’, met aanstekelijk refrein. De zaal reageert naar behoren! Er wordt in een later stadium zelfs meegezongen in vier koren.

Erg grappig is de opkomst met struikelblokje van niemand minder dan een van mijn helden: Wim T. Schippers die ook nog goed zingt: ‘Sealed with a kiss’ wordt ‘Zoen van papier', hilarisch lied en erudiete vertolking.  Ik vraag of hij dat expres deed, dat struikelen, maar dat blijkt slechts een slap aftreksel van complete valpartijen van hele trappen.  Hij legt uit: "Als het moet stort ik mij zo van boven naar beneden van een trap zonder mij daar een buil aan te vallen." "Ik ken nog iemand die dat kan", zegt Joop. 'Van boven naar beneden. Geweldige act." Ik lig in een deuk om die man.

 Tijd voor een steviger genre. Je moet het maar in je hebben en het staat als een huis: Henk Jan Smits met een wervelende ‘I can get no satisfaction’ , maar dan: ‘Ik verveeeeeel me!!’ Carré gaat los! Hij is het natuurlijk ook gewend he dat soort grote zalen vol gejuich en hij kan het! Hij is zelfs stem vast, wat ik je brom en heel enthousiast zweept hij  tout Carré op tot grote hoogte. Helemaal tot in de nok! En dan moet ‘Lola’ nog komen met Henk Westbroek. Ook zo´n geweldenaar.  Dat zijn wel krakers hoor, het is absoluut feest!

Wel even lastig voor ons na dit geweldige luidruchtige, stampende succes de stilte in te gaan met een stukje van Bach, maar ach, het kan hier allemaal . En na het laatste avondmaal zingen wij Rot’s Mattheus vers , een tweestemmig koraal.  'Is dit de Goede Herder, heeft Petrus vlamgevat. Wij gaan toch samen verder, het hele land moet plat. Wij hangen aan zijn lippen en niemand onderbreekt. Maar wie let op de kippen als de vos de passie preekt? " Om de boel een beetje luchtig te houden heeft Joop er nog wel even een moderne draai aangegeven. Het Carrevolk mag kiezen wie dan vrijgelaten moest worden door Pilatus, Jezus of Bouterse. Desi voor zijn vrienden. En dat het volk dan twee korig roept: BOU TER SE!

Daarna doen we ook op Jan’s verzoek een Okapi winnend lied, want daarom zitten wij hier, als tweevoudig Okapi lied prijs winnaar, het verstilde ‘In de Schemering’ en ik ben ontroerd en blij tegelijk van dit moment, het past zo mooi, ingetogen, een mooi contrast met de uitzinnige rock and roll. Dank, dank, dank , Joop en Jan voor deze piekervaring in mijn leven. Jan Rot heeft de Okapi liedprijs ingesteld voor een 'jaloersmakend Nederlandstalig lied en ons daar twee keer mee gehonoreerd . Helemaal mooi omdat Joop nog nooit een prijs heeft gewonnen! Hier is hij trots op vooral vanwege de eenmansjury die verstand van zaken heeft.

Dan is het Pauze. Wij zijn blij dat het zo goed gelukt is.

Achter de coulissen is een fotostudio ingericht, we worden professioneel geschoten, leuk vind ik dat. Joop moet even slikken. Ben benieuwd naar de foto’s. Jaap Reedijk, de hoffotograaf kan er wat van. Hij rent zich Rot vanavond. In de arteistenfoyer kunnen we alles perfect volgen.

Na Jan in Volendammer outfit als Palingvisser  worden de decibellen opgevoerd . DI-RECT doet ‘Tommy’ voor het Grotere vuurwerk. Mooi jasje ook van de sympathieke, stuiterende zanger. Ze geven even een show weg waar je U tegen zegt. 

De Okapi Liedprijs winnaar dit jaar is uit een totaal andere hoek. Zo zien we echt alle hoeken van het rijke culturele leven van Jan. Martijn Bosman en Anneke van Giersbergen  zijn de makers van de voorstelling: 'De beer die geen beer was' met mooie liedjes. We krijgen een filmpje te zien en het winnende liedje te horen en dat smaakt naar meer beer. 

Groot, groter, grootst. Statige Marco Bakker staat klaar voor het serieuzere werk van Schubert op z’n Rotst en daar wordt het erg grappig van. Hij heeft een enorme draagkracht, qua stem dan. Zo duizelen wij van het ene in het andere uiterste. We zitten heerlijk mee te genieten tussen de coulissen. Op stoeltjes gevouwen achter de grote gordijnen van Carré met een rookmachine in onze nek. Wie maakt dat nou mee?

Echt mooi wordt het als Carel Kraayenhof zijn beroemde bandoneon bespeelt bij het liedje "Stil". Daar ga je al gauw van huilen, ik begrijp Maxima wel.

Er zijn vele hoogtepunten. Maar een van de topnummers is wel het duet van Rot met Riem van de Blue Diamonds, het bekende Ramona. ‘Ahhhhhgg’, hoor je overal. En ja dit is wel weer iets heel bijzonders. Wat een innemende man.” Dat is meer dan 35 jaar geleden”, zucht hij als ie klaar is. Mooi!

Het kan niet op. De ene ster is nog niet klaar of de volgende staat er alweer. Een duet van Jan met Lenette van Dongen en zij zongen een toplied : De Boxer, vrij vertaald van The Boxer. Inkoppertje. de zaal kan lekker meezingen op het refrein.

Jaques Kloters staat trots in de branding.

Een jeugdheld doet zijn entree en dat is niemand minder dan Edwin Rutten! Bah!!OME WILLUM!

Zijn performance is geweldig. Helemaal echt. Hij heeft de zaal helemaal. “Luister eens even allemaal,  Zijn er hier ook..meisjes in de zaal..?” JAAAA!!  Haha, wat ontzettend leuk zeg. En dan neemt hij het drumstel over en pats boem zingt zomaar het vrolijke ‘Gele Duikmasjien’ (Yellow submarine) lied. Steengoed.

Alsof het allemaal niks is komt als uitsmijter dan Rob de Nijs op. Net vader geworden en zielsgelukkig met zijn Henriette, die hier achter loopt te stralen met hun kersverse zoon. Dan kun je wel spreken van Eeuwig Jong (Yesterday when I was young) . Aandoenlijk en mooi zoals hij dat zingt. Ja ik vind hem op een bepaalde manier kwetsbaar, je wordt er week van.

De Grote Finale van de Grote Jan Rotshow eindigt met de Hit waar Jan Groot mee geworden is: Counting Sheep = Schapen en dan is het de bedoeling dat alle gasten die een beetje staan te blaten tussen de coulissen niet schaapachtig staan te kijken maar actief opkomen met het refrein: Ahaha..aha.aha..ahaha..etc. Ik stel de polonaise voor en ja hoor, daar gaan we dan. Joop doet ook mee, wat een feest! Een grote familie. Wat wil een mens nog meer. Champagne en nog een mooie toegift van Jan: “ Dit land is jouw land '. Dat wat mij betreft een goede vervanger is van het Nederlands Volkslied want,  als er een verbroedert is het Jan wel!