Heemstede, Theater de Luifel, 16 mei 2013

De Laatste Ronde.

Het zat er aan te komen. De dag wie je wist dat zou komen. Je hebt het in je dromen al vele keren beleefd. Ben je er klaar voor. Daar sta je dan.

Alle cliché’s zijn waar.

Aan de voorbereiding heeft het niet gelegen. Die is gedegen. Er zit een systeem in. En het systeem is goed. Het systeem is: iedere repetitie 6 nummers minimaal. Soms worden het er 12. En zo stampen we al die teksten in ons hoofd, zodat we ze vrij kunnen spelen, te pas en te onpas, ook op verzoek. Nu moeten we vanwege de opname anders werken. We worden opgenomen. Ik ben rijp voor opname. Ik zeg: doe mij maar permanent. Lekker in de Rijp.

 De sympathieke mannen van de techniek, John en Henk zijn er al om 1500 uur om de camera’s op te stellen. Ze hebben er vijf neergezet waar wij en het publiek geen last van hebben. Verder is het hier met vrijwilligers in Casca. Sommige vrijwilligers lopen vrij willig rond en hebben geen benul waarvoor en waarheen. Dat zijn de onnodige vrijwilligers. Verder heb je ook de broodnodige vrijwilligers, waar je wat aan hebt dus. De mevrouw die mij van bitterballen voorziet is een topper evenals Adriaan de aardige directeur. Dit is de kleedkamer.

Dan zit er in een zaaltje naast de kleedkamer een groepje dames het serieus en zwaar te hebben. 'Ik heb een heeel zwaaaaarrr leven' wil ik eigenlijk zingen maar ik doe het niet. Respect. Vier dames in een kringetje op een kussentje in een soort pyjama. Waarschijnlijk doen ze een cursus wat gaat er door je heen en deel dat of knuffelen met bomen en kijken zeer boos als wij er langs zeulen met die gitaar. “Pardon??!!’ zegt de juf streng en getergd tegen Joop. ‘Wij zijn aan het werk!” En Joop kan zich dan ook even lekker afreageren. Hij houdt zich nog netjes in want ik denk: Dit wordt matten met die mutsen. ‘Wij ook mevrouw, er zit een zaal vol op ons te wachten.” We doen de soundcheck en het geluid van Jasper is prima. Volgens de mannen gaat het allemaal goed komen met beeld en geluid. Wij moeten alleen nog even 28 liedjes zingen met zonder fouten en redelijk ontspannen.

(foto's van Thera)

We maken een uitgekiend programma met veel wikken en wegen en wel overwogen. Nieuwe nummers voorop en in de tweede helft vooral de verzoeknummers en meezingers. 

Vanwege de ‘Laatste Ronde’ en het eind van het seizoen (en dat gaan we nooit meer overdoen) zit Casca tjokvol. Er zit weinig zuurstof in de zaal. Ze hadden het wel drie keer kunnen uitverkopen. Heemstede is dichtbij ons Haarlem en daar hebben wij natuurlijk veel fans en aanhang. En die komen allemaal. Buren, Haarlemmer koorzangers, Malle Babbes, verse Koops vrienden, facebook vrienden, familie en fans. Van geiten wollen sokken tot Heemsteedse ballen en oude mensen met zuurstof en gehoorapparaten. De generatie die opgegroeid is met de liedjes van Jaap F. en met uitsterven bedreigd wordt tot mijn eigen kinderen die moeten lachen om zo’n lied als ‘Moortje’  of ‘voetbal’ dat is logisch of ‘dat gevoel van onmacht’ met schop ze dood in het refrein. Dat begrijpen ze. ‘Het tuig zit hogerop’ doet het ook goed. Voor mijn vader spelen we de ‘hordeloper’ uit de sportserie als verzoek en voor mijn zus de ‘nieuwe lente’. Voor Mary doen we de ‘kanarie’ en mijn favoriete nummer: er was niemand in de ‘Winkel’. De ‘Manager’ is natuurlijk een topper en wordt met luid gejuich ontvangen evenals ‘Jomanda’ , het Zeeuwse ‘Margarinehoertje’ 

Hier sta ik dan bij de Wegwijzer in Zeeland en denk. 'Dag Hoor!!'

We zingen ‘ in de Schemering’ een van de mooiste liedjes ooit. Van ‘Boekelo’ moet ik bijkans huilen. Het is een en al heimwee. En dan de afwisseling van mooi, teder en romantisch naar fijn vilein, grappig en kritisch. Wie maakt zulke liedjes in onze eigen taal? 

Joop is de beste. En samen zijn we een rots. En ik ben er zooo trots op dat ik dat met hem heb mogen doen. We zijn gegroeid door de jaren heen en tot bloei gekomen. Hij heeft mij dit vak geleerd, zeg maar een soort privé kleinkunst academie naast de wekelijkse zangochtenden op de koren. Ik vergeet nooit de eerste keer in het Ledig Erf waar ik dan twee liedjes mee mocht zingen en het meteen klikte. De geluidsman zei: "Daar moeten jullie mee doorgaan. De stemmen kleuren mooi bij elkaar en jullie zijn samen erg grappig, droog en vol contrast."

Dat we daarna binnen een half jaar een cd zouden maken en later nog twee en op tournee zouden gaan langs allemaal stoere theaters en een prijs kregen in de Kleine Komedie van Jan Rot voor het lied 'de Schemering' had ik nooit kunnen bedenken.En zo kwam er van alles op m'n pad.

Dat we bij Jack Spijkerman's Kopspijkers het voetballied hebben gezongen en m'n hele familie voor de tv zat en ik niet durfde te kijken. Dat we in het programma Vrije Geluiden een heel stel liedjes zongen en dat daarna de zalen vol zaten. Dat we in de nacht van de Poëzie optraden en het hele oude  stampvolle Vredenburg bulderde van het lachen om de liedjes van Joop. Dat we bij het 'Oog op morgen' in de Referendumnacht op gingen treden en vlak voor ons de stroom uit viel. Dat we moesten rennen met de gitaar door de regen naar een andere studio en er even een moment radiostilte was voor dat wij er in kwamen met "het stinkt in Zwitserland.' Dat we zelfs in Carre mee mochten doen met de feesten van Jan Rot en we een tweede Okapi-Liedprijs mochten ontvangen. Hoogtepuntjes.

Dat we in het Vondelpark in de verschrikkelijke kou hebben gespeeld  en Joop de luidruchtige, dronken zwervers vakkundig weg heeft gejaagd met een stukkie vals gezongen klassiek tijdens de soundcheck.

Dat we ergens op een boot door de Leidse grachten keihard "er is geen leven zonder Leijden'  hebben gezongen en 'kanker is niet van God' .

Dat we nu in Heemstede het mooie lied over 'het water' in Leiden zingen omdat het bij Joop hoort.

Dat we in de trein 'Leve de regenten en hun lakeien bij radio, tv en krant' hebben gezongen voor de nieuwe Dichter des Vaderlands, de sympathieke Driek.

Dat we in Boekelo ontdekt zijn en daar de Boekeloze Bokaal hebben gewonnen, de publieksprijs met grote oren, zoals het hoort.

Wat een bijzondere avonturen in de late avonduren. Dat ik dat allemaal mee mocht maken heb ik als een geschenk uit de Hemel ervaren. En nu zijn we tien jaar verder en zingen in Heemstede voor onze aanhang. Ze zijn ook al vaak ergens komen luisteren ergens in het land en dat schept een band. Leuk ook om hier het lied ‘in het hart van de Haarlemmermeer’ te zingen. Speciaal voor de gelegenheid ingestudeerd. Mooie tranentrekker met veel herkenning en een goed einde. Meezingen gaat lekker met zoveel enthousiaste zangers in het publiek. We doen ‘Marianne met je mooie ogen’ een lied van grote eenvoud en toch zeer beeldend en ‘Je hebt geen benen nodig om de Heer te volgen’ in de 'relieserie' aansluitend op 'de Paus.'

 We sluiten af met het positieve lied: ‘je moet je moed niet laten zakken’ en een couplet voor de regio.

“Je bent geboren in Heemstede

Je gaat naar school in Heemstede

Je wordt verliefd in Heemstede

En je woont de rest van je leven in Heemstede

Maar je moet je moed niet laten zakken.”

We spelen intens en fijn. Het is anders bewust zijn. Ik ben me bewust van het unieke moment en dat we aan ons happy end zijn. Tien jaar samen opgetreden in zoveel theaters, schouwburgen en kleine intieme zaaltjes, kroegen, kerken, dorpen en steden. Meer dan 400 keer heen en weer. Door weer en wind, sneeuw en ijzel, dag en nacht, polders en klei, zand en bos, met dat vreselijke kaartlezen en goddank de tomtom, met verkoudheden en zweepslag, opvliegers en jicht, licht en zwaar, raar maar waar. Dat sluiten wij nu af.

En het is meer dan mooi geweest.

En dan zijn er bloemen uit Heemstede en geraniums van Leen en Maria om achter te gaan zitten en een geweldig spandoek van Meike en Emma en nog meer bloemen van Ben en Thea en bonnen van Anton en Wil en champanje van Jelle en Marinka en chocola van Kees en Lies en hartjes en koekjes van mijn zus en kaarten in de bus en dat is allemaal zooooo lief. Dank!

 

Heel veel dank aan ons trouwe publiek en zij weten het ook: dit is uniek.

We hebben een prettige aanhang in het hele land, een klein publiek dat de kwaliteit heeft herkend en gewaardeerd zonder schreeuwerige publiciteit. De fans hebben ons toch fijn weten te vinden in het overvolle aanbod in de programmaboekjes en op youtube. 

Joop heeft zich altijd onafhankelijk opgesteld, authentiek, autonoom, bezig met zijn eigen ‘schilderijtjes’ als maker en wars van media aandacht en gehyp. Dat is bewonderenswaardig.

Alleen ehh.. niet rete-commercieel om met van Dellende te spreken. Vandaar dat ik er nog een reclameblokje tegen aan gooi tegen de tijd dat de DVD de wereld in mag die ook wel doordraait als wij er niet zijn.

Dus: 7 juni tot slot in Westwoud ook met opnames. 

Het wachten is op de enige echte J&J DVD!