DOMINEES DOL OP LEEN, EUROPA GERED.

Zo kan het dus ook, denk ik dan.

Deze mensen zijn er ook.

Dat heel Europa naar de afgrond lijkt te gaan dondert vanavond niet. Hier zijn een veertigtal dominees uit Europa bij elkaar om de grenzen te dichten en hun ziel te verlichten. Ze confereren, logeren en dineren in het ons bekende Mennorode, een centrum waar Doopsgezinden elkaar ontmoeten. En deze speciale internationale groep zal toegezongen worden in hun eigen taal en heel speciaal door vrouwenkoor Malle Babbe met Leny van Schaik als dirigent/tolk/vertaler/inspirator/motor en charismatisch medium.

Zo’n schoolreisje ligt ons wel. Keten in de bus met een chauffeur die er helemaal voor gaat. Hij heeft ons zelfs gegoocheld. De zakken drop, spekjes, brownies, noten en radijsjes voor de slankere meisjes buitelen over de hoofdsteunen. 

Het middenpad staat normaal vol met tanken drank voor op de terugweg vakkundig rondgebracht door onze parttime stewardess die helaas niet meekon vandaag wegens onvoorziene calamiteiten waar het leven vol meezit en dat was een  zware tegenvaller maar gelukkig hadden wij daar op geanticipeerd en de tassen met eigen flessen en glazen gevuld.

Eten en drinken zijn toch wezenlijk voor het algeheel welbevinden ook al blijf je vaak later met een kater zitten van de drank en de opgehoopte kilo knallers. Lang leve het lopend buffet waar een aanstekelijke opschep-mentaliteit heerst en men zich ook niet langer beheerst.

                                         Het schaakspel ligt er rustig bij.

Het is vandaag zo’n beetje de heetste dag ooit en wij drijven uit onze zwarte kousen. Die moeten wel aan, vanwege de uniformiteit en The Bible belt ook al zijn sommigen toch best leuk met blote benen maar dat is de goden verzoeken en de dominees al helemaal. En wij streven toch naar iets gezamenlijks maar dan ook weer geen eenheidsworst.

Het geheel is meer dan de som der delen. Zo is het maar net. Hier komt alles samen. Om te beginnen de stemmen in het altijd indrukwekkende stemmenorkest van de Songs of Survival. Wat is dat toch bijzonder om te zingen met elkaar tegen de achtergrond van de verschrikkingen in de Japanse kampen en alle kampen die er zijn waar mensen onder de meest bizarre omstandigheden hun hoofd boven water moesten houden. Goddank is er dan muziek om kracht uit te putten en blijdschap te voelen.

De dominees zijn onder de indruk. En dat niet alleen, ze zijn lyrisch en geïnspireerd voor het leven.

Hoe mooi wil je het hebben als je als Noorse dominee in Mennorode een prachtige Noorse psalm opgediend krijgt. Nee geen zalm, die hebben ze daar ook.  Het “Velsignede Morgen’ van Grieg, niet te verwarren met de Griek, want die is er niet, geeft je behalve kippenvel ook de Heilige Geest en dat is nooit weg.

Van Noorwegen naar Denemarken is maar een kleine stap. De Deense afgevaardigden worden blijmoedig toegezongen in hun taal of was het Fins, Kun Kavelin kesaillalla en ook zij zijn geraakt in hun ziel. Je ziet ze opknappen.

Leny praat met een gemak van de hak op de tak en zij beheerst de talen met handen en voeten terwijl zij de dominees op hun wenken bedient. Ze manoeuvreert soepel als een volleerd presentator en tegelijk artistiek leider tussen koor en gehoor en de onhandige piano en je vergeet helemaal dat er grenzen zijn tussen mensen. Hulde!

De kracht van het lied. De kracht van de eigen taal. De kracht van herkenning. Het is er allemaal. De Duitsers krijgen een psalm die door berg en been gaat:' Hebe deine Augen auf zu den Bergen, von welche dir Hilfe komt’. De Zwitsers moeten het doen met ‘ S’ichs nonnig lang das trophelet het’ (het is niet zo lang gelden dat het regende) de Oostenrijkers met “O du stille Zeit’ ook iets met bergen. De Engelsman krijgt een intiem kwartet met veel passie in een privé sessie over zich heen en is duidelijk ver heen. Hij moet eigenlijk huilen maar houdt zich in. “Come again” van Dowland is prachtig.

Twee ontheemde Slowaken of Slovenen, sorry, ik haal nu alles door elkaar, zingen lustig met mij mee als het gaat om de koeien die nodig de wei in moeten en dat dat best een klus is elke dag weer die koeien melken in een leuk lied: Pridity Suhajko nog wat. Hersenkrakers al die teksten die er toch al met al aardig uitkomen.

Ik vond deze twee dominees persoonlijk ook meteen de leukste.

Een lieve lullaby kan in het Nederlands dan vies klinken, ‘vize lulla” maar is in het Deens werkelijk een bloedmooi slaapliedje. Net zoiets als ‘Fraoter Loane’, dat gewoon vader Jacob betekent en ook al zo raar eindigt met potoklolul of zoiets maar een kniesoor die daar aanstoot aan neemt.

Hoogtepunt en absoluut DOUZE POINTS in dit Eurovisie Songfestival dat zijn weerga niet kent en waar de wereld van opknapt door het totale overschrijden van de grenzen en de harmoniserende helende werking van muziek is voor..POLEN. Het lied Gaude Mater Polonia wordt staand met de hand op het hart en blijde ogen die dan ook weer moeten huilen van heimwee ontvangen en hartstochtelijk meegezongen.

In de bus terug met Wessel aan het stuur wordt er nog hartelijk na gelachen, geprezen, gezongen en gedronken en we zijn het er over eens. Ons wacht een Europese tournee langs menig dominee.