De avonturen van Jan en Piet

DE AVONTUREN VAN JAN EN PIET




Deel 1.
 JAN EN PIET EN DE GESTOLEN BROMMER          


Jan en Piet gaan op stap.
Even een ommetje maken.
Dan ziet Pietje een brommer staan.
"He Jan, zie je die?  Zullen we ff rijden? Vet kicken!"
"Durf jij toch nooit", zegt Jan.
Maar Piet, de kleinste van het span, trekt zich er niks van an.
Hij pikt de brommer en z'n broer gaat achterop.
Hop.
Daar gaan ze en dat is spannend!
Maar daar is een agent.
En die houdt ze aan.
Krijgen ze een bekeuring.
" Naam?"
" ..ehhh..ja ehh..Jan."
" Piet."
" Geen helm op heren?"
" Ik heb al een pet", zegt Piet.
" We gingen maar een heel klein stukkie."
" Van wie is die brommer?"
" Nou ehh..gewoon..gevonden. In het park."
" Zo?"
En ze moeten mee naar het bureau.

En hun moedertje denkt net in de keuken. Waar blijven Jan en Piet?
We gaan zo eten.
En hun mobieltjes staan uit.
En dan krijgt zij een achterdochtig, naar gevoel.
En ze zegt tegen Miep, hun grote zus. "Ze zitten vast vast. Ik voel het aan m'n water."
Ze moet plassen.
En jahoor, daar gaat de telefoon.
" Goedenavond, politiebureau Haarlem Noord."
" Jahoor! Gatverdamme, wat NU weer?"
Bent u de moeder van Jan en Piet?
" Nou , vandaag maar niet."
Maar daar trapt hij niet in.
" Hoe erg is het ?"
" Jan en Piet zijn betrapt op het rijden op een gestolen brommer."
Dat wordt brommen.
Moeder is boos en zegt: " Kunt u ze niet een paar nachtjes houden, om het af te leren?"
Maar daar trapt ie ook niet in.
Ze moet ze na twee uur verhoor op komen halen.
Ze neemt Sjorsie maar mee. Is die meteen uit geweest.
Twee vliegen in een klap.
Maar Sjors is bang voor het politiebureau.
Dat komt omdat de dierenarts ernaast is en daar is ie toen z'n manlijkheid kwijtgeraakt. In de lente nog wel.
Want hij reed teveel. 
Als ie de kans kreeg ging ie rijen.
Overal op.
Stoelpoten, tassen, een uitgestoken been.
En dat wilde moeder dus niet.
Net als Jan en Piet.
Die mogen helemaal niet op een brommer rijden. Ze zijn nog maar dertien en veertien.
En ze mogen geen brommer uit een tuintje jatten.
Ook niet voor een keertje.
Moeder haalt de twee belhamels op.
"Ik maak meteen een afspraak voor jullie.
Allebei, castreren."