Amsterdam, 7 maart 2014

Buitenaards Boekenbal

Om maar met het hoogtepunt te beginnen: Ik zeg: doe mij maar Rotterrrrrdam. Zonder sterallures.

Altijd al geprefereerd boven de Amsterdamse bluf-grachtengordel-mentaliteit. Feyenoord! Geen woorden maar daden. En dat ze dan uitgerekend in literair elitair 020 met Lee Towers komen aanzetten vind ik wel een stunt.

Ahoy! Ik zat dan ook op het puntje van mijn stoel in de fraaie schouwburg. Ha Lee! En met de X-factor van ik gun-het-hem , zeg maar gun-factor, zette Lee tout Amsterdam naar zijn stevige hand en daar heeft hij ook een patent op. Die krachtige arm- beweging die wij allemaal wel kennen van Lee. Laat Lee maar schuiven. Hij heeft de mooie combinatie van gewoon maar toch ook ordinair, kwetsbare kemp en toch taliban, knuffelbaar maar toch wel een echte man, iets met een sonore hijskraan. Staat als een huis. Lee Towers! Leen van de Toren. Hij zingt Bowies lied over majoor Tom. En dat mes snijdt dan weer aan twee kanten want het heeft iets buitenaards en natuurlijk ook iets met Tommy! Tommy Wieringa, de man van het boekenweekgeschenk. 

Dat gaat dan over een oude man met een jonge vrouw. Daar hou ik niet van. Dat zij dan tegen zo’n man opkijkt omdat hij iets voorstelt en dat ze dan eindigt als zijn verzorgster. Tommy vindt dat niet oké. Tommy zegt dan dat die man gewoon teveel gedreven is door zijn begeerte en niet kan accepteren dat ie oud is en dood gaat, ooit. En dat die relatie tot mislukken gedoemd is vanwege de ziektekiemen die dat vreselijke leeftijdsverschil nu eenmaal in zich draagt. En daar zal Tommy, die toch ook best Tom kan heten, wel gelijk in hebben.

Fijn dat we er weer bij mogen zijn, dit jaarlijkse ballenfestijn waar de schrijvers en vooral de niet-schrijvers elkaar vinden in de waan van hun eenzame bestaan. 

En we zullen doorgaan. Want het is dikke, vette, crisis.

Wie leest er nu nog een boek? Wellicht heeft Tommy de mensen weer de boekhandel in gekregen met zijn mooie jonge vrouw.

De bonte avond kan beginnen. Zeer fraaie decors, projecties van luchtballonnen en raketten, hemellichamen, marsen en manen vormen de achtergrond van de buitenaardse sterren die onze ziel mogen verlichten met hun hemelse stemmen, muziek dan wel verzen.

 Blindganger en opper Marsman Bijlo wijst de weg op onnavolgbare en sympathieke wijze. In een vliegensvlug tempo leest hij zijn braille schrift dat je denkt: hij is wel sneller dan het licht. 

De broertjes met mooie krullenbollen en gitaren Tangarine zingen zeker zo mooi als Simon and Garfunkel , The Everly Brothers en John Lennon & Paul Mc Carthy bij elkaar. Twee stemmen die klinken als een. Magistraal!

Spinvis daarentegen is niet te verstaan, maar dat hoort er geloof ik bij. Hij is nogal zweverig. Maar dat klopt ook bij de luchtballon.  “Dit is duidelijk boven ons niveau. Bovendien speel jij weer geen cello”, moppert Joop. En daar slaat hij de spijker op zijn kop.

Dichters Eva Rovers, Ingmar Heytze en Kira Wuck reizen al dan niet graag en volgens mij komt het erop neer: Waarvoor, waarheen, je neemt toch altijd jezelf mee. De thuisblijvers hebben weer eens gelijk gekregen.

Maar wellicht is dat te kort door de bocht.

Als klap op de vuurpijl staat daar dan de megaster, de Grote Beer van de avond: Lee Towers. Kijk, dan heb je wat. Helemaal groots begeleid door de Mighty Typhoons met blazers en drie beeldschone Typhonettes, jonge mooie vrouwen. Ook speciaal voor Tommy.

En het Bal is geopend. Champagne!

En dan gaat het beginnen, de rondedansjes door de gangen met de cameraploegen en de zalen waar je  BNers kunt spotten in het wild. Aangeschoten wild. Onze diva's en divannen als Carice en Halien gezien, Conny P. is nu met haar broer, Kader A. met een Star Wars pet, Heleen van R. en een echte pornoster Bobby E. mogen er helemaal zijn, de verloren zoon Jelle B.C, dikkertje dap A.F.Th van der H. zat, zat op de trap, buitenaardse opa bakkebaard Redmond O.H. en Midas D. met zijn populaire poepboek. Een Gatverdegatver in de markt.

Joop heeft de rood-wit geblokte raket in zijn smoking broek gestoken en wij lopen achter zijn ferme kruisraket aan. Hij staat er mooi bij. Subtiel en toch op scherp. Verder heeft hij niets met Kuifje en zijn raket naar de maan.

 En ik had mijn zilveren moonboots aan. Dat was ook best leuk. En een mars jurk met een kuil erin. En we gaan op de foto. Een staatsieportret.

En nog een met een raket.

En eentje van Jan Zandbergen:

De muziek op het grote podium is dansbaar en daar maken wij dankbaar gebruik van. Het is immers bal! 

We maken een dansje en een praatje en een rondje en nog een rondje en dan kan het zomaar drie uur worden. 

Bart Chabot is ook niet kapot te krijgen. Joop ziet in hem wel een prima staatssecretaris van defensie. En daar zijn de heren het helemaal over eens. 

Als we dan verzadigd zijn van het heerlijke ballenfestijn dalen we af naar de 'gate'  waar de vormgevers een vliegtuig-slurf hebben aangelegd en het personeel in KLM blauw de blauwe gasten uitgeleide doet. Je ontkomt er niet aan, de aankomst dan wel vertrekhal. Het begin en het eind van de reis. Als een metafoor voor het leven. Daar struikelt menig balletje over de drempel ondanks de waarschuwing van een monotone stem: 'Mind your step.' Zo eindigt het Buitenaardse Boekenbal met een regen van gevallen sterren. Met uitglijders en slippertjes. Mannen van Mars en vrouwen van Venus. En als ze niet gestopt zijn met ballen, ballen ze nu nog.