R.I.P : HARRY (  6 mei 2000- 3 januari 2015)

Wat een naar begin van 2015!  We hebben de kat moeten laten inslapen.
Onze Harry is nu in de 7e Hemel. Na de 7 levens die hij hier heeft gehad waren zijn nieren op en ook de dierenarts zei: "Stop er maar mee, dit is zinloos geweld."
De vorige keer bij de dierenarts liep het nog wel goed af. Daar denk ik nu aan. Die rare leuke kat, met z'n lompe acties. We moesten vaak om hem lachen. Harry was grappig.
Hij sprong wel eens in de droger..












Of in een kast..

Of op de WC om water te drinken uit de stortbak terwijl er gewoon water stond..

Of in een bak blauwe verf...je bleef lachen met Harry.

Een anekdote over Harry.
Harry en de verfroller.

Harry de kat.
Harry de kat schat is met z’n dikke gat in een blauw verf bad gesprongen.

Harry is nu dus blauw.

Miauw.

Nou.

Dan zit je dus even met je handen in het haar. Dat is behoorlijk naar! Harry heeft dus in een van zijn lompe acties een blauwe verfbus omgestoten en is daar met zijn poten en achterwerk in beland. Daar krijg je niet alleen blauwe maar ook zeer giftige pootjes van. Als je daar aan gaat likken kun je stikken. “Mam! Hij hapt naar adem! “

Wij bellen 112, voor dieren. Daar komt het advies:
”Meteen komen want binnen een half uur is ie dood.”

“Waar is het kooitje voor de dierenarts? Daar moet ie in!” Moeder wordt hysterisch.

Onvindbaar!

 Altijd als je zoiets nodig hebt.

Zoon Wisse Toon denkt niet langer na en klemt Harry strak tegen zich aan. Hij gaat zijn kat redden. De kat is weliswaar een wilde tijger geworden. Hij gromt vervaarlijk en klauwt z’n nagels in de brede borst en armen van Wisse, die niet loslaat. Net als Tarzan in een worsteling met een krokodil. Het is toch zeker wel 10 minuten lopen naar de Dierenkliniek! Moeder rent erachter aan.

Wisse zit onder de schrammen en haren en blauwe verf. Het is een gevecht op leven en dood. De dierenarts neemt Harry over.

 “We zullen hem moeten verdoven want hij laat zich zo niet scheren.”

“Mwwwiauuuaaaargghhhhhhhh….”  Er komt een diep grommend, angstaanjagend geluid uit.

"Tja, je moet Harry ook niet tegen z’n haren instrijken hè", zegt de assistente.

De dierenarts en assistente vluchten naar buiten. Harry is nog binnen. Al zijn haren staan overeind. Alsof er 220 volt op staat.

 “ Ehh, hij is wel errrruuuggg boos. Dat maken we niet vaak mee hoor. Zo boos.”

Zoon: “Hoe moet het nou?’

Dierenarts steekt een peuk op. Stress, sorry, even rookpauze.

“ Pff, nou, kijk, we schieten ‘m neer met een blaaspijp, hij moet gaan slapen en dan kunnen we ‘m scheren en dan krijgt ie een infuus.”

Zoon is confuus:” Een Infuus? U bedoelt zo’n slangetje met een zakje dat mijn oma ook heeft met haar nieuwe knie?”
” Ja, een infuus met antibiotica.”
” Maar wordt ie dan beter?”

“ Nou, dat weet ik niet zeker. Hij heeft ook een shock, dus een ernstig psychisch trauma.”

Dit gaat verkeerd , denkt moeder.

“ Nou, en kijk, een dierenarts moet ook leven dus dan reken ik, sorry mevrouw, toch gauw een kleine 300 euro voor een trauma behandeling, scheren, antibiotica, een nachtje slapen in de kliniek, maagpillen en antishockbehandeling en dan heb ik het nog niet over de post traumatische stress plus de res.”

“Welke ress.? Dit is je reinste Jacobse en van Es. U gaat ons toch geen poot uitdraaien? ”

“ Nou kijk, hij zal toch in therapie moeten na zoiets.”

Dierenliefhebbers kunnen zo doorslaan, denkt moeder. En verdorie, dat geld is ook een puntje, waar je dan niet over begint want dat is dan niet belangrijk. "Kunt u niet gewoon dat pootje scheren en klaar?"

“ Het moet eruit,zegt de therapeut, als je een keer in een blauw verfbad bent gevallen, ben je toch gemarkeerd, zeg maar gestigmatiseerd voor je leven. Mevrouwtje, U zou toch ook niet zo'n blauwtje willen lopen?”

“ Spuit 'm dan maar Oranje, HUP! Leuk voor het EK."
Maar dat zeg je dan niet, grappen maak je niet, die denk je alleen. En je meent het niet. Want het is zielig en naar. En de eenzaamheid van een beest dat zo linea recta op jou is aangewezen treft je keihard in je ziel en je hart. Zeker als je kinderen verdriet hebben. Dan heb jij het ook. Zo is 'natoerr.'
Het beestje moet geholpen worden. Geen gezeik iedereen rijk.
Dat doet mij denken aan de cavia van een dierbare vriendin die na een operatie aan de baarmoeder van 500 euri toch is overleden. Je doet het toch. Het beestje verdient jouw zorg.

Harry ligt verdoofd op de grond. De assistente raapt ‘m op en begint z’n pootje te scheren.

“ Hij moet een nachtje blijven en aan het infuus.

Wilt u nu vast afrekenen.”
" Ehh..jaa. natuurlijk..Ik hoop wel dat ie het doet, de pinpas." 

 We zijn allang blij dat hij nog leeft!!"

En later ..ja later dan denken wij blij: Harry !!Wat een geweldige kater.“ 

Dat was toen. En nu is ie dood. Hij was op. Hij heeft zijn laatste kerst gevierd met zijn moedertje op de vensterbank. Met de kennis van nu..

Dikke tranen vloeien uit lieve grote mannen ogen. Dat raakt mij zo. De dieren gaan mee in het leven van de kinderen. Zo intens. Of het nu een hamster is of een baardvarraan. Als ze dood gaan is het pure rouw. Dat verdriet overleef je bijna niet. Het is te groot.
Nu hebben we nog een hond Sjors en de moeder van Harry, Lotje, die haar zoon dus heeft overleefd. Dat is ook niet eerlijk.
Maar als ik erover nadenk dat een hond of kat of rat een spuitje kan krijgen van een dierenarts als de tijd daar is en als ik dan zie hoeveel mensen er  in tehuizen ronddwalen met hun kwalen en gekwelde demente geesten dan denk ik: trek mij tegen die tijd a.u.b. maar een honden-pak aan, geef mij een knuffel en laten we naar de dierenarts gaan. Hup! Tijd om te gaan slapen, liefdevol, een aai over de bol, pijnloos en rustig. Je weet: Het is goed. Het beest 'weet'  het ook, hij verzet zich niet.

Zo kan dat met je kat.
Om Harry moesten we lachen als ie dwars door een raampje sprong omdat daar het eten achter lag. Eten was zijn passie. 

Ik zie hem voor me in de Hemel! Daar is het helemaal goed. Lekker warm, veel eten en gezellig.

Harry, de dikke theemuts, altijd in voor een dolletje zit nu daar nu een mals stuk kip te eten of een zak chips en gaat dan lekker onderuit, breed en languit voor de open haard op een wollen dekentje met een stelletje lekkere poezen om zich heen en hoeft alleen nog maar wat te soezen te snorren en te spinnen.
Die lieve luie donder.

Muizen vangen was ie trouwens ook nooit goed in. Kijk maar..

Slaap lekker Har.!
We zullen je nooit vergeten.

Sterkte jongens. xx