Joop & Jessica zingen ook in exclusieve kringen.

18 maart 2015, De Witte, Den Haag

Op verkiezingsdag naar Den Haag. Dat is dus op het juiste moment op de juiste plaats zijn. Dichter bij de realiteit en tegelijkertijd in een andere wereld verkeren, kan bijna niet. Het Plein in Den Haag weet niet beter. Hier wordt ons land bestuurd. Jammer dat wij met onze PPD weer geen zetel hebben gehaald. (kunt u zien op Youtube: Joop en Jessica PPD, Politieke Partij Dementerenden).

 Onze achterban is weer eens vergeten te stemmen.

“Als ik een politici op de televisie zie dan denk ik nou vooruit dan stem ik die

Maar als ik er dan nog een zie dan denk ik ja of die of die, maar dan moet je mij niet vragen wie..’

Sociëteit 'de Witte' is van een buitengewone orde. Het statige gebouw ligt schuin tegenover de Tweede Kamer en heeft allure. Prachtige dikke rode tapijten op de trappen, zalen in Art Deco-stijl op kleur gerangschikt, notenhouten trapleuningen, veel rood en mosgroen fluweel, imposante kroonluchters , hemelsblauw geschilderde taferelen  op hoge plafonds, open haarden opgesmukt met weelderige zijden bloemsierkunst niet van echt te onderscheiden, lange gedekte tafels met damasten tafelkleden, zilveren couverts, sierlijke kandelaars en kristallen glazen in allerlei soorten en maten, een originele kegelbaan onder de grond en een biljartzaal met groene lakens waar mijn pa jaloers op zou zijn.



Alles ademt de sfeer van de goede oude koloniale tijd.  Mannen met pakken en dassen van grote klasse, sigaren en cognac, dames zijn er bijna niet, behalve in de bediening en dat moeten ze vooral zo houden. Jongensspeelgoed. Taliban maar dan met een hoop verstand.
Het Succesvolle Duo gaat vanavond spelen in de meest indrukwekkende kamer van het gebouw, op zolder in de de bibliotheek, vol met oude atlassen.

 Hier heeft de tijd stil gestaan. Het is betoverend en duizelingwekkend!  Boeken in alle hoeken.
 Harry Potter was here..Potverdorie! In mijn verbeelding zie ik de trappen bewegen van boek naar boek en de oudere-jongere mannen zweven in de ruimte als ze via de kronkelende wenteltrap omhoogkomen. Het uitzicht op het Haagse Plein is ook al zo fijn met links de Twinn Towers-die de mist ingaan en rechts de conservatieve, behouden gebouwen.

Voor ons optreden kunnen we nog even een Haags loopje maken en een hapje eten pal om de hoek bij Paul van Vliet. 

Joop heeft in dit straatje nog opgetreden in vroeger dagen en we bellen even aan maar er is niemand. Branoul is een literair theatertje met die mooie sfeer van weleer.

 

Die goede oude tijd  komt weer even bovendrijven. Maar Joop is met zijn gedachten vooral bij zijn geliefde vriend Carel Schneider, diplomaat en schrijver F. Springer, die al een tijdje in de Hemel is. Hij woonde vlakbij Madurodam en zag Nederland altijd op een afstandje, zeg maar als een klein landje.

Op ons Haagse loopje doen we dan even de Tweede Kamer aan.
We zijn er nu toch.
We doen gewoon even een toneelstukje Haagse bluf.

“ Heeft meneer de Jong zich al gemeld”, vraagt Joop aan de zwaar bewapende, bezette receptie.

“Meneer de Jong, dat ben ik”, zegt de cipier.

“ Ehh, meneer de Jonge” zegt Joop.

“Nee, niet gezien. Maar wie bent U dan?”

Op dat moment komt PECHTOLD door de draaideur gehold met een dik geschminkt en behoorlijk strak wintersport gelaat.

“Leiduu!!” roept Joop.
“En nu vooruit!” gil ik.

“Hij ziet eruit als een winnaar.”

“Is ie altijd zo bruin?

God ik had wel even op de foto gewild met hem. Hij is indrukwekkender dan ik dacht.”

“Maar wie bent U dan?” vraagt de cipier.

“Joop.”

“Ah, Joop, zeker Joop Visser, van de televisie.”

Das lachen.

‘Kijk, die herkent je wel! ” en vrolijk verlaten we het stel, zwaaien nog even naar de zware jongens met de tip:

“Goed opletten dat ze de boel niet komen opblazen hè vanavond.”

We oefenen in wandelpas onze teksten die vers zijn. Joop heeft voor de gelegenheid zijn ‘als-ik-een-politici-op-de televisie- zie’ -lied aangepast aan de actualiteit. Het is een geordende warboel.

‘Als ik een politici op de televisie zie dan krijg ik altijd scheuten in mijn knie.

Want dan weet ik niet meer wie, de dokter zegt: ‘’t is een fobie, maar volgens mij is het een allergie..”

foto's: Pieter Sipkes ( buitengewoon gastheer)

Dat zingen wij dus in de sociëteit. En nog veel meer.

De heren zijn er klaar voor. In deze intieme, ultieme, exclusieve mannenclub, open jongerentafel, laten wij puur akoestisch ruim een uur lang allerlei spitsvondige, geniale Visseriaanse liederen klinken over politiek, maatschappij, sport, romantiek, dieren, poëzie en aardrijkskunde en als blijkt dat de heren naast het schateren ook geweldig meezingen maken we er ad hoc een nieuw mannenkoor van.

Mannenkoor de Witte. Ga er maar voor zitte!

Tweestemmig. Er zijn zelfs meer tenoren dan bassen. Dit klinkt geweldig. De meezingserie was nooit zo goed. Hulde!

Een brave klas en tegelijkertijd zeer enthousiast. Zo zie je maar weer. Ze zouden meer moeten zingen in de hoge kringen. 

We krijgen veel lof en dank toegezwaaid, verse tulpen en Joop mag alleen beneden aan de bar verschijnen met een das van de Witte. Dus die krijgt hij bij deze cadeau en is daar erg blij mee. De tas van de Aldi laten we maar even boven staan.

Verder overhandigt de heer Sipkes ons zeer attent en origineel:  “voor de reis wat bananen’.
Hartelijk dank!

In de auto op de radio horen we dat Pechtold heeft gewonnen.

"Zie je wel!

Het heeft geholpen onze aanmoediging."

Verder is het met Samsom niet zo goed gegaan en Geert ook niet.

Toch blijft het een leuk stel. Samsom en Gert.
En K-3 stopt ermee. Dat is pas echt slecht nieuws.

“Als ik een politici op de televisie zie dan denk ik, jongens, jongens, wat een vak."
"Zak."
"Vak."


website: http://jessicavannoord.jimdo.com/
www.joopvisser.nl