zondag 1 maart 2015

Verhaaltje over Bertje M. in het kader van de waanzinnige Boekenweek.


Mijn grond



'Bertje! Doe open, er zijn klachten.'

'Oja! Dat kan mij geen ene flikkerrr schelen en rrrrrot lekkerrr op naar je kankerrrmoerrr! Ze zijn allemaal gestoooooorrrrd hierrro!' Het is weer zover. De GGD komt Bertje M. kalmeren. Dan moeten ze met z'n vieren op hem gaan zitten en hem platspuiten. Bertje is beresterk en agressief. Hij is ruim twee meter groot en heeft een bulderende basstem met Leids accent.

In zijn vorige flat heeft hij iemand van het balkon geduwd. Per ongeluk. Dood. Nu mag hij het hier gaan proberen met 'medicijnen en controle's'. Zeggen ze. Meestal tuft de reus wat rondjes in de buurt op zijn Mobylette. In het park heeft hij zijn vaste hangplek. Daar komen ook jongens. Die gaan met hem mee. Twaalf, dertien jarigen die bij Bertje stoer doen wat thuis niet mag. Experimenteren met drank, drugs en sex. De muziek op tien.

De muziek staat altijd op tien. Ook als Bertje alleen is. Bij voorkeur in de nachtelijke uren als hij het moeilijk heeft. Praten helpt niet. Dan belt de trap 112.
' Ja Bertje, dat is zo en doe nu maar even open hè, dan kunnen we even praten over die buren van je.'
Dan horen wij Bertje nog wat schelden en soms loopt het uit op een echte vechtpartij. Als het meezit nemen ze hem mee voor een opname in de 'Geestgronden'. Daar doorgronden ze je geest als ie zweeft.

Bertje zorgt steevast voor overlast. Zo stroomt er ineens water langs de muren. Drie dappere buurmannen bellen aan.
'Bert! Wat doe je nou in dat water!' Daar staat Bert slechts gekleed in een grote witte onderbroek met een paar laarzen in een laag water tot aan zijn enkels. Zijn lippen zijn paarsblauw van de kou. Buiten is het min tien. In de gang van Bertje drijft een dun laagje ijs. ' Dat zie je toch lul! Als het vriest moet je de kranen opendraaien anders bevriezen je leidingen, stelletje eikelllls!  En nu oprrrrrotte!!' Hij knalt de deur dicht.

112.

De muziek staat weer op tien. De trap trekt het niet meer. De maat is vol. Als Bertje de deur uit is klimmen de boze buurmannen via het balkon zijn huis binnen. Ze gooien de stereo-installatie met een klap op de grond. 'Rest in Peace'.
Maar die nacht galmt er weer keihard Gregoriaans gezang door het behang. 'Dit kan niet waar zijn! Je had 'm toch gemold, die installatie?!' " Hij heeft vast een nieuwe!" We horen Bertje met zijn zware stem kermen:'Vaderrrrrr vergeef me!!' Dan gebeurt het. Er volgt een oerschreeuw. Het raam knalt open. Baff. Een doffe klap. Stilte.'Hij is gesprongen!' We kijken elkaar aan.

112.

De politie schijnt met groot licht naar boven. Het raam klappert in de wind. 'Bertje, Bertje, kom rustig naar beneden,graag via de trap!, klinkt het door de megafoon. Bertje is niet gesprongen. Hij heeft een reusachtige rol vloerbedekking van vier hoog naar beneden geflikkerd. Hij schreeuwt: ' En jullie kunnen me godverrrrrdomme niks maken, dit is mijn grond!'



Geen opmerkingen:

Een reactie posten