eind februari 2016
Ik zeg:  VALENCIA met Transavia, Hoppa!

Kabouter Pieter nam ons mee op reis naar Valencia. Spreek uit: Balencia.
Hier waren we al heel vroeg op Schiphol. Maar dan heb je nog de hele dag.

 En meteen bij aankomst in het lullige hotel wisten wij : we gaan hier zo min mogelijk zijn en veel zien en meemaken met onze kleine sodemieter Pieter.

Eerst maar eens de Kathedrale Basiliek in. Met een hemels blauw plafond.

We zien zoveel mooie pracht en praal, ornamenten en beelden.
En schilderijen van Goya. Goh ja! Met enge geesten.





























Het oude centrum van Valencia is prachtig. Veel kerken dus en kasteelmuren, torens en gezellige pleinen met terrassen en plantsoentjes met sinaasappelbomen .

 
Wij drinken dan ook veel jus d'orange.

Je ruikt de jasmijn in de prille lentezonneschijn. En dan weet je weer waarvoor je helemaal in zo'n vliegtuig bent gestapt.
Met je hutkoffer. Veel te veel meegenomen.
Vier paar schoenen.

Weer zo'n mooi plafond.  Je mond valt open. Elk plekje is beschilderd. Dit is in de Nicolaaskerk.
Sinterklaas bestaat dus. Er zijn hier veel gelovigen. Kerken zitten vol.























En moet je zien wat een mooi uitzicht. Daarvoor zijn we wel een toren ingeklommen en kreeg ik 's nachts hevige krampen in mijn kuiten. Sowieso van al dat geloop. Morgen gaan we fietsen.

 

Hier zie je een wulpse god in een wulpse fontein liggen  en daar drinken wij dan een Desperado bij. De lucht had van mij wat blauwer gemogen.

 

Kabouter Pieter heeft alle pinda's opgegeten die erg zout zijn. En hij heeft al zo'n hoge bloeddruk die kleine. Over klein gesproken: Spanjaarden zijn over het algemeen behoorlijk klein. Dat vinden wij erg fijn. Dan voelen wij ons niet zo klein. En ze zijn ook nog eens heel erg aardig.  

Tijd voor een fietstocht. Door een mooi park fiets je zo naar het strand. Daar wordt hard gewerkt.

We fietsen langs futuristische gebouwen waar we niet ingaan.

En we komen op prachtige plekjes. Nu heb ik ook een hele mooie dochter al zeg ik het zelf. En zo lief en zo leuk.We liggen ook regelmatig in een deuk.

We zien fraaie muurschilderingen..

Hier komt een Señora uit een Paella pan.
En daar zeg je dan ook geen nee tegen.

En dan de markt!
Dat zie je bij ons niet. Niet schrikken hoor..

brrrrrrrrrr













Aaahhhhhhhhh.....nu moest ik even huilen.
Twee varkens op weg naar het abattoir en ze hielden zoveel van elkaar..

Sorry, ik werd misselijk.
We gingen er maar gauw uit. Naar planten kijken.















Veel cactussen.
Ik liep er nog tegen aan en dat prikt.

Pieter had me nog gewaarschuwd.
Eikel. Hij weet ook alles beter.

Zo'n stad is leuk maar je moet er wel wat bij eten.

En dan kregen we nog iets lekkers toe. En we zijn nog lang niet moe.

van al die mooie kastelen ingaan en beklimmen natuurlijk.

Overal ook van die mooie gladde marmeren vloeren.
En kleine hondjes. Hier regent het en dat hoeven we natuurlijk niet te pikken.

Na de tuinen, de kastelen, de terrassen, de pleinen, de musea, de fonteinen, het strand, neemt Pieter ons mee naar de dierentuin.
Wij houden erg van dieren.

Een baby-girafje oefent de spagaat.

Pa en moe

A kuna matatata



 Pieter past goed op ons.

En zo kan ie wel weer en gaan we met het vliegtuig naar huis. Uur vertraging want er was iets stuk. Ruk.
Bij aankomst op Schiphol ging de deur niet open. Dat was erg benauwd. Alles viel uit. Het duurde lang en ik dacht dat ik ging bezwijken van de smerige lucht. Die gast voor ons zat vreselijke scheten te laten en je rook ook angstzweet. Mensen gingen ook al staan in dat stomme gangpad (drie kwartier) met hun kleine koffertjes en het was al 2.00 uur. Iedereen werd chagrijnig. Ik dacht nog, laten we dan leuk een keer van zo'n glijbaan afgaan. En het zuurstofmasker uitproberen. Wij kregen de slappe lach. Van de zenuwen.

Maar volgende keer gaan we weer.