Dansende kitesurfers ontstijgen de mist.
De zee rookt.
Water en lucht zijn in elkaar opgelost in een mystiek grimmige atmosfeer.
Matrassen zweven.
Vliegende mannen in glanzende pakken maken trage gestage sprongen.
Draaien, wervelen om hun as, hangen met gestrekte armen aan touwen, de voeten in beugels, de heupen fier vooruit, sturen, zoeken gericht naar evenwicht.
Zo spelen zij met alles wat een mens niet is, maar wil zijn.
God.
Hij splijt de zee, trekt een wit schuimend spoor waar hij boven zweeft, loopt over water, komt los van de bodem onder zijn voeten, vangt de kille Noordenwind, wordt licht, luchtledig, zwiert lenig, krachtig, oppermachtig beheerst en trotseert de elementen, verdwijnt in een klap, worstelt en komt weer boven, herrijst, vangt de wind en vliegt , stijgt en daalt, vrij als een vogel, het hoofd leeg, het lijf vol levenslust.
De misthoorn klinkt dof en weids over de zee.
Vuurtorens knipperen met hun schelle gele ogen.
Een waarschuwing.
Een pompend hart dat zichzelf herhaalt en zegt:
'Blijf met beide benen op de grond."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten