zondag 8 september 2013



En inene is de boulevard gevuld met prachtige meiden.
Atletes in een soort badpak lopen in groepjes van vier de helling op en af. Ze zijn aan het opwarmen en houden zich nog een beetje in. Steigerungen, knieheffen, hakkebillen, armzwaaien dat soort dingen. Ze horen bij elkaar want ze dragen dezelfde kleur pakje, een zwembroek en bovenstukje. Blote platte buiken, kleine borsten, gespierde armen, benen als herten en ranke lijven onder hun gefocuste blikken met zwiepende dikke donkere paardenstaarten. Het tempo wordt opgevoerd en schijnbaar moeiteloos trekken ze de ene na de andere sprint. Ademloos kijk ik toe. Ik zie het gemak, de souplesse en de techniek van de natuurlijke loopsters en voel hoe het was. Wat zijn meisje mooi rond hun zestiende, zeventiende jaar. Helemaal als ze daar niet mee bezig zijn, mooi zijn. Ze zijn bezig met de wedstrijd.
Het startschot klinkt, de motor met sirene gaat voor, de weg is afgezet en daar komt het peloton meisjes voorbij stuiven. Arriba, arriba!
Ze sprinten de berg op en komen een tijdje later weer beneden, maken een rondje door het dorp en duiken dan via het kiezelstrand zo de zee in. Borstcrawlen naar een boei die ik niet eens zou halen. 



Wat een tempo, ik ben perplex en ontroerd door de krachtige en prachtige lichamen van de meisjes. Ik krijg er een brok van in mijn keel. Alsof je naar jezelf staat te kijken toen je nog een jonge hond was. Op de atletiekbaan, lopen, springen, werpen. Constant trainen om beter te worden. Vol er tegenaan serieus en sportief en fanatiek. Je vriendinnen van je club zijn ook je directe tegenstanders. Er is altijd rivaliteit maar je bent bezig met je eigen prestatie. 
En eentje moet de laatste zijn. Ik kan wel huilen als ik het kind zie ploeteren dat het maar net haalt. Motorbootjes en kano om haar heen. Het publiek is al weg. Ik sta er nog om haar aan te moedigen. Klap extra hard. Compleet kapot is ze, verzuurd maar moedig rent ze de zee uit . Dat is sport. Hard. Het vormt je. Dit is mijn jeugd en daar sta ik nu naar te kijken en ik weet: 
Dat komt nooit meer terug.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten