Mendel Reunie

28-9-2013  Reünie Mendel

“ Mendel heeft niets te vieren

Daarom vieren wij feest

Met wat grappen en grollen

Want zo is het al jaren geweest”

Dat zongen wij toen.

Vol goede energie naar de Reünie.

Je zou kunnen zeggen: doe het nie! Maar toch gaan we allemaal weer graag terug naar onze roots,
naar de plaats van het misdrijf, God beware de middelbare.

….He hallo wat leuk, hoe gaat het met JOU! (blik op the badge)
Ahh 1982, goed jaar!

Getrouwd?

O..gescheiden.

Kinderen?

Ja dat is wel kut

O, leuke nieuwe vriendin?

Valt tegen dat samengestelde gezin..moeilijk..

En financieel.?
Best zwaar he

Ja.naar.

….Andere ontmoeting.

He jij, lekker stuk, je bent geen spat veranderd

Jij wel, je had toch krullen?

Ja kaal he, voel maar, best lekker

Heb ik het ehh..toen met jou gedaan?

Geen idee

Hoop het niet.

….Marcel van der Kroon wat leuk wat doet hij nu?

Tandarts geworden.

Maar je hoort ook dingen waar je van schrikt

….Ja..lullig..je weet wel..hij was altijd zo stil..  hij heeft zelfmoord gepleegd

Jezus!

Ja eerst nog zijn fiets op slot gezet en toen is ie voor de trein gesprongen.
Wat vreselijk..het zal je kind zijn, denken wij nu.

En dan zie ik onze oude directeur de heer K.

Hij is inmiddels 85 en loopt achter een rollater met dezelfde scherpe haviksblik als toen.

Hij herkent me meteen en weet precies met wie ik in de klas zat en in welk jaar we klaar waren. En mijn broer en zus en vader, alles weet ie nog.

 Ach, ik was een Mendelliefje.Zonder sentimendel te doen stap je als het ware in een tijdmachine.

 Ik vond het een strenge school en saai. Behalve dan tekenen en gym maar dat waren de vakken die niet meetelden.

Daar waar je jezelf mag uitvinden in de prille lente van je bestaan.  Met een roze koek in de pauze. Een laf soft ijsje met een punt voor een kwartje uit de automaat of tomatensoep. De Mendeltuin met fijne ronde zithoeken.

Daar waar de eerste puisten ontstaan, de maandelijkse last, de borsten gaan zwellen en de rangorde pikt. Daar waar je nog alle kanten op kunt. Daar waar alles nog openligt. Maar ook daar waar de stigma’s en stempels worden opgedrukt en je je leven lang onder gebukt kan gaan: Wat ben jij voor type?

De leuke, de stoere, de mooie, de sportieve, de lekkere, de grappige, de slome, de stille, de populaire?

-Mendel was toch die van Darwin?
-Ja met the survival  of the fitness
-Fittest.
-Degene die het beste passen overleven.

Daar waar je door ellendige, brede marmoleum gangen sjokt met een loodzware-pukkel op je rug. Je kreeg 'm ook nauwelijks onder je snelbinders.
Een legergroene bult met peace tekeningen erop. Daar waar je jezelf moet uitvinden. Daar waar je agenda uit elkaar barst van Top Pop plaatjes tussen de SO’s en proefwerken door, Blondy, The Beatles, Fleetwood Mac, Supertramp: When I was Young it seems that life is so wonderfull!  en waar je echt je bek moest houden over je stille bewondering voor de Beegees. Dat kon gewoon niet, dat gegil.

Pink Floyd, Bruce Springsteen, Fleetwood Mac, Kate Bush. Maar begin niet over een Barbara Struisvogel. Heimelijk vond ik dat mooi.

Later in mijn Mendel-disco-periode dan kwam er een scheiding tussen de Punkers en de zoete meisjes van Grease. Eerst liep ik met een Grease-kapsel (Sandy, blonde pony) wijde rok met witte sokjes!! in truttige schoenen en lullige pasteltinten, de jongens in zachte wollen truien of spencers op gekleurde broeken en later sloeg ik door naar mijn punk vriendin met Iggy Pop hanenkam en strakke leren broek met hoge hakken.

Zij dronk en blowde al in het theehuis en dat was het wel. Ik ging met haar naar Herman Brood en stond als een idioot soort groupie vooraan tussen de Hells Angels Knock Knock Knocking on Hermans door te gillen.

Het is of alle luiken opengaan.

We gaan ook weer op de klassenfoto. Dit waren wij schaapjes van toen.

Links op de hoek staat mevrouw Spook. Die naam is te leuk gewoon als je in de brugklas komt.
Mevrouw Spook gaf Nederlands en was een ex non. Oersterk mens.
-Leeft ze nog?
-Ja die heeft niet geleden onder het huwelijk en baren.
 Ze bezigde termen als 'schrijfinstrumentje' en 'miniopdrachtje'. Mij stuurde ze er vaak uit omdat ik het maar niet leerde om eerst mijn vinger op te steken en dan pas iets te zeggen.
Als het tegenzat moest je dan na school corvee doen maar meestal kwam ik er wel vanaf omdat de conciërge een toffe peer was. Als het erg tegen zat kwam je bij de heer Ter H. terecht en daar was ik bang voor. Dan kreeg je het echt voor je kiezen en moest je bijvoorbeeld alle presidenten van Amerika uit je kop leren alsof je niets beters te doen had.
Terug in je pubertijd. Wat gebeurt er veel tussen je 12^e en 18^e jaar.

De school is groot geworden. Uitgebreid met een extra vleugel voor de Mavo. Die hadden wij toen niet.

De trappen zijn er nog, de gangen met dezelfde tegels, de geur in de scheikundegang, de kleedkamers van de gymzalen, de wc’s waar stiekem gerookt werd.

Gymnasium was bij voorbaat al sloom en stom. Dat vond ik ook maar ik zat er wel tussen. Serieuze leerlingen die echt konden leren. Ik was toch een beetje een clown en gelukkig had ik een maatje in de anarchie en dat was niemand minder dan onze ijskoningin: Yvonne van Gennip.  Je kon met haar lachen. Giechelen vooral. Wij hebben ons er doorheen geslagen op het Mendel dankzij de sport. Zij moest er echt alles voor laten om te komen waar ze is gekomen. We gingen samen kamperen en op tienertoer maar dan moest zij wel heen en weer voor trainingen en dat vond ik top. 

 

Foto: Tienertoer en kamperen op de Cauberg , volgende dag naar Groningen want we wilden zoveel mogelijk uit die kaart halen.

Zij had zo’n enorm talent en een keiharde discipline. Toen zij de medailles won lag ik zwanger te huilen in mijn bed van trots! Jemig, Yvonne, hoe geweldig was dat!!

Bovendien hadden wij vaak de slappe lach. Niets zo fijn als de slappe lach om een saaie leraar. Met alle respect en excuses(nu dan) neem een meneer G., hij gaf Latijn. Dan zaten wij daar te staren naar zijn navel en stropdas en zijn sokken en gingen daar tijdens zijn college over Livius of Tacitus opmerkingen over maken. Zo van: Heeft u die zelf uitgezocht die stropdas?

Het is zelfs zo uit de hand gelopen dat ik met mijn nieuwe cameraatje een foto wilde maken van de heer G. en dat Yvonne hem dan op mijn commando greep en een zoen gaf. Dat hadden we dan helemaal midden in een les gedaan en later die foto opgehangen op het prikbord.
Zo hoorde ik nog een verhaal over een stropdas van een aantrekkelijke klasgenote.
De godsdienstleraar had ook een stropdas. Een hele lange die precies op een bepaalde hoogte hing. Die steeg dan wel eens op, die stropdas als zij moest nablijven.
Maar in de katholieke kerk is dat heel normaal. Met de kennis van nu.

Zo had je natuurlijk ook mister H. voor Engels.

Hij stond bekend om zijn vieze regenjas die stijf hing aan de kapstok evenals zijn vette haarlok, zijn gesnuif en gehijg en zijn voorkeur voor meisjes met rokjes. Die kregen steevast een beurt voor de klas met Regio. Daar kon je goed je cijfer mee ophalen dus als je het geleerd had trok je een rokje aan. Hij liet dan ook vaak wat op de grond vallen. Van die dingen.

Het mooiste vak voor mij was dus gymnastiek. Lekker die zaal in, ballen en rennen.

 

Foto: materiaalhok. Het ergste was: de lange mat oprollen en dan recht.

Alleen was dat dan weer niet zo handig in zo’n klas met gymnasium meisjes. Doe mij maar jongens met sporten. Naast de vervelende kant van school had je dan de na-schoolse activiteiten waaronder het theehuis en toneel. Daar deed ik ook graag aan mee. Was ik maar iets muzikaals/kunstzinnigs gaan doen in plaats van de ALO. Maarja, toen was dat zo. Je bent toch een ander mens dan dertig jaar geleden!
Jemig, zo lang? Ja zo lang!
 Sommigen zijn al oma.

Dan zie je nu op de reünie de jongens en meiden van de band. Lekker spelen en zingen. Dat doe ik ook, maar anders, dacht ik met trots en blijdschap, muziek maken, het theater in, het podium op. Dat is mijn wereld.
Hans Goes zat helaas niet bij mij in de klas maar nu kom ik hem regelmatig tegen en dat is lachen. Kijk maar.

Wat staan we daar weer als een stel ongeveertig/vijftigers lekker te swingen in de aula.

En wat is dat toneel eigenlijk klein, het leek veel groter!
De band speelt 'Kleigoed' !
De ballonnen gaan door de zaal op Nena’s 99 Luftballons en we worden weer kind.

Spelen gaat nooit vervelen.