maandag 26 februari 2018

Over luizen gesproken en een luie moeder


Ik kom op zolder en zie die enorme berg was.  Daar is toch geen beginnen aan. Ze hebben luizen. Een hardnekkig terugkerend probleem. Elk jaar is het wel een keertje feest. Dan kun je beginnen met de grote schoonmaak die volledig door kan slaan in een paniekaanval als er weer een kind besmet is terwijl je nét alle dekbedden, kussens, jassen, truien, mutsen, sjaals en knuffels drie dagen in vuilniszakken hebt gedaan om ze daarna op 60 graden te wassen. Vergeet daarbij de bank niet waar ze met hun haartjes tegen aan zitten en de autostoeltjes. Meestal gaan we na de eerste neten meteen over tot de tondeuse. Standje 1. Maar nu wil het vriendinnetje van Meike  Jorrit wel knippen. Hartstikke lief. Ze begint meteen met een uitschieter en dan moet de rest er ook af. Het worden vreemde happen en zelfs met de tondeuse is het niet mooi, gelijk, kort stekelig te krijgen. Jorrit ziet eruit alsof hij aan de chemo zit, je durft het haast niet te zeggen, zo erg, met een bleek hoofdje, donkere wallen en een doorschijnend schedeldak met rare plukken haar. Hij heeft ook allemaal kruinen. Wat ziet ie eruit. Vreselijk! Ik moet ervan huilen. Saartje kan er ook niets aan doen want hij zit geen seconde stil. Ik wil hem eigenlijk niet naar school brengen en ziek melden maar hij wil graag voetballen op het schoolplein.  “Jorrit, je moet maar een petje ophouden hoor”, zeg ik als ik hem naar de kleuterklas breng. Maar dat mag niet , zijn petje moet af in de klas en hij wordt uitgelachen. Ik ga dood op dat plein. Dit kan ook echt niet. Ouders wijzen met hun hand voor de mond. Ze hebben het over die moeder die dat kind zo over straat laat gaan. Het woord: ‘asociaal gezin’ valt op de ouderavond, waar ik niet heen durf. ik maak er maar een liedje over, op zolder.

 

En toen was er dus die was

Die enorme grote berg

Dat zij in haar kamerjas

denkt, dat is toch veel te erg

en ze sluipt weer naar benee

en ze neemt een koppie thee

 

Waspoeder, waspoeder, waspoeder, wat een moeder

 

Strijken wil ze ook al niet

Want dat heeft totaal geen zin

Als je al die gaten ziet

In die Oillily kleding

En de truien op het plein

Of het niets kost , reuzefijn

 

Waspoeder, waspoeder, waspoeder, wat een moeder

 

En als grootste dieptepunt

Is het mis met alle sokken

Want die zijn weer uitgedund

En nu lopen ze te mokken

Ik heb geen sokken bij elkaar

En dat is ook best wel raar

 

Waspoeder, waspoeder, waspoeder, wat een moeder

 

En ze ziet die volle mand

Hoe kan het nu toch zo wezen

In mijn fijn sokkenbestand

Wonen singles en was wezen

Duo’s zijn een rariteit

En alles raakt hier altijd kwijt

 

En ze neemt nog een kop thee

Met een groot stuk chocola

En ze zingt 'holladiee!"

Morgen weer naar de Hema

Ik stop er lekker mee

Spoel alle sokken door de plee

 

Waspoeder, waspoeder, waspoeder, wat een luie moeder.

 


 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten