Dag 10 van de 'schrijf de blues chalenge'.  Op Reis met jeselfie :)

Begin met de zin: 'Op een dag wist ik wat ik moest doen en begon...
mijn hart te volgen. Dat hart klopte niet meer met mijn leven. Het klopte regelmatig helemaal over zijn toeren en bonkte in mijn keel alsof het zeggen wilde:  Hallo, ik ben er ook nog. Sommige signalen moet je ter harte nemen.
Of schoon de stemmen om mij heen hun slechte raad bleven schreeuwen, en mij niet los wilden laten en mijn dromen vulden met angstaanjagende paniekaanvallen, ben ik daar eens hard tegen opgetreden en op pad gegaan. Op pad met mijzelf en vooruit, een klein kaboutertje als gesprekspartner.
Het was al laat genoeg en de nacht was wild en de weg lag vol obstakels, twijfels en bergen zorgen maar stukje bij beetje kwam ik uit mijn tobberij en begon om mij heen te kijken en voelde de last van mijn schouders glijden. Ik werd lichter en kreeg nieuwe inzichten over het opnieuw inrichten van mijn leventje en er klonk een nieuwe stem die ik langzaam herkende als die van mijn lieve oma die in de Hemel is. Soms praat ik even met haar en dan weet ik: je hoeft het allemaal niet alleen te doen.
Ze vertelde mij dat ik zo'n leuk en grappig meisje was en dat ik daar best blij mee mocht zijn. Ze vertelde mij dat ik dapper was en stoer en sportief en lief en ze zei allemaal aardige dingen waar ik van ging blozen. Ze zei dingen die ik zelf ook wel eens zeg tegen iemand anders maar niet tegen mijzelf. Doe maar aardig tegen jezelf. Ze zei ook dat ze mijn benen zo leuk vond en dat die helemaal bij mij hoorden. Dat ik heus niet jaloers hoefde te zijn op meisjes met dunne hertenbenen, want die konden weer niet voetballen en zwikten door hun miezerige enkeltjes.
Ze vertelde ook dat andere kinderen mij niet mochten plagen en dat die gewoon zelf bang waren. Ze vertelde dus dat ik niet meer bang hoefde te zijn. Voor niets en niemand. En gewoon lekker vrolijk en hartstochtelijk mocht leven, met het hart op de goede plaats en dat niemand daar de baas over is, alleen ik. Het is jouw eigen hartje hoor en dat tikt het best bij jou. Dat zei mijn oma allemaal en terwijl ik steeds dieper de wereld binnen beende, maakte mijn hart een sprongetje. Van blijheid en vrijheid en vertrouwen. :)