Dag 11 van de schrijf de Blues Challenge:  Dompel je onder in de muziek die jij grijsgedraaid hebt en welke blues-achtige nummers hebben jou geraakt en waarom.

Als ik de kern van muziek wil vangen die mij raakt gaat het bij mij vooral om de tekst. Zo vond ik in mijn tienerjaren, en die zijn volgens mij doorslaggevend voor je muzikale voorkeuren en vorming, de teksten en muziek van Fleetwood Mac briljant. Stevie Nicks was daarbij wel heel bepalend met haar stoere, sexy verschijning en helder en tegelijk hese geluid. De band was ook zo’n voorbeeld voor het gegeven dat de beste songs worden gemaakt in tijden van ongeluk, verslavingen, grote crisis, liefdesverdriet en de daar aan grenzende pijn en haat. Ik kon mij niet voorstellen dat die lui nog samen konden spelen op het podium terwijl ze niet meer met elkaar door een deur konden, dat ze los van elkaar hun partijtjes opnamen in de studio, maar wat een geweldig album was dat Rumours.

Grijsgedraaid dus. Als ik er een nummer uit moet pikken kies ik ‘Dreams’ met dat begin:

"Now here you go again, you say
You want your freedom
Well who am I to keep you down
It's only right that you should
Play the way you feel it
But listen carefully to the sound
Of your loneliness
Like a heartbeat drives you mad
In the stillness of remembering what you had
And what you lost, and what you had, and what you lost"

Je voelt de pijn en dan dat moraliserende erin van ‘je kunt wel wegrennen maar je neemt toch jezelf mee”. Dat zijn van die dingen. Humor is ver te zoeken in dit genre. Dat vind ik dan wel bij Randy Newman en zijn nummer: " I’ts lonely at the top. "

"I've been around the world
Had my pick of any girl
You'd think I'd be happy
But I'm not
Ev'rybody knows my name
But it's just a crazy game
Oh, it's lonely at the top

Listen to the band, they're playing just for me
Listen to the people paying just for me
All the applause-all the parades
And all the money I have made
Oh, it's lonely at the top

Listen all you fools out there
Go on and love me-I don't care
Oh, it's lonely at the top
Oh, it's lonely at the top "

 

Daar kan toch niets tegen op. De tegenstelling van het geweldige succes en een diep gevoel van eenzaamheid waar geen hond iets aan doet, dat schuurt. We willen toch allemaal succesvol zijn en doorbreken, ontdekt worden. Nou, en dan?! Hoe gelukkig word je daarvan? Daarom zeggen wij altijd: Een beetje succes is het mooiste, niet teveel en niet te weinig.

Neem nou de echte TOP, het is niet leefbaar. Amy Winehouse, Michael Jackson, Elvis, Ray Charles, Johhny Cash om er maar een paar te noemen. Allemaal naar de klote.

De prijs van de roem is groot.

Een van de allermooiste nummers vind ik “Tears in Heaven’ van Eric Clapton. Janken dus.

Ook diepe ellende en verdriet. Groter kun je het niet bedenken. Zijn zoontje van 5 viel van het balkon bij zijn ex-vrouw. Je reinste nachtmerrie. En dan die gitaar, die droeve man en de vragende tekst:

"Would you know my name
If I saw you in heaven?
Would it be the same
If I saw you in heaven?
I must be strong and carry on
'Cause I know I don't belong here in heaven"

 Hij gaat door met het leven, omdat hij nou eenmaal leeft. De omgekeerde wereld, kinderen horen niet eerder te gaan dan hun ouders en dan vraag je je af hoe het daar is in dat leven hierna als hij zijn kind weerziet.  

Kortom, we worden er niet vrolijk van die Blues. Maar ze raken ons wel. Vaak gaat het over eenzaamheid een onvermijdelijke breuk, vrouwen, vrouwen en nog eens vrouwen verkeerde keuzes en spijt. Weinig reden voor vrolijkheid. Behalve bij sommige tekstschrijvers die daar de andere kant van zien. Neem een Joop Visser. Als ik over zijn teksten begin stop ik natuurlijk nooit meer,  maar een nummer van hem dat mij raakt over dat gevoel van de blues is “Altijd weer”.

 “Altijd weer dezelfde bloemen
Altijd weer dezelfde mei
Altijd weer hetzelfde zoemen
Altijd weer dezelfde bij
Alleen de dwazen houden vol
Alleen de dwazen zeggen maar
Dat 't andere vlinders zijn dan vorig jaar

Altijd weer dezelfde vlokken
Altijd weer dezelfde boom
Altijd weer dezelfde klokken
Altijd weer dezelfde droom
Alleen de dwazen houden vol
Alleen de dwazen zeggen maar
Dat 't ander vuurwerk is dan vorig jaar

Altijd weer dezelfde oorlog
Altijd weer dezelfde dood
Altijd weer dezelfde beelden
Altijd weer dezelfde nood
Altijd weer dezelfde liefde
Altijd weer "ik hou van jou"
Altijd weer dezelfde lippen
Altijd weer "ik blijf je trouw"
Alleen de dwazen houden vol
Alleen de dwazen zeggen maar
Dat we andere mensen zijn dan vorig jaar

Altijd weer dezelfde leiders
Altijd weer hetzelfde geloof
Altijd weer dezelfde leugens
Altijd weer dezelfde roof
Altijd weer dezelfde liefde
Altijd weer "ik hou van jou"
Altijd weer dezelfde lippen
Altijd weer "ik blijf je trouw"
Alleen de dwazen houden vol
Alleen de dwazen zeggen maar
Dat we andere mensen zijn dan vorig jaar
Dat we andere mensen zijn dan vorig jaar
Dat we andere mensen zijn dan vorig jaar”

 

En Robert Long vond dat ook een van zijn mooiste liedjes. En die was ook zo geweldig en dood.

Ja mensen. Het valt niet mee. Het is eenzaam aan de top.

Maar je moet je moed niet laten zakken. ;)