maandag 22 januari 2018

Over dierenliefde gesproken

#metoo




Het leuke van honden uitlaten is toch wel dat je makkelijk een praatje maakt met een andere baas of bazin. Zo zie je vaak meteen wat voor vlees je in de kuip hebt. Het is 'bewezen' dat de baas op zijn hond gaat lijken of andersom. Mij valt het altijd op dat bazen in hun tred maar ook gewoon in hun kop op hun hond lijken. Let er maar eens op en je zult het zien. De kale bodybuilder loopt breeduit met z'n pitje, het frivole modepopje met haar chihuahua in een Gucci bag , het hockeytypje met haar Golden Retriever met sjaaltje, kan ook zo'n Obama krullenhond zijn die niet uitvalt, erg in de mode, een zogenaamde labradoedelzak en de milieuactivist met een vuilnisbak. Bij ons in de buurt loopt een oud dametje met zwarte krullen met een zwart poedeltje en een vrouw met lange wapperende manen en hardloopbenen met Afghaanse windhonden . Op zich houd ik helemaal niet van hokjes denken maar in dit geval gaat de vlieger geheel op.
Zo loop ik wel eens op met 'De Man Met De Vier Tekkels'. Twee gladharige en twee ruwharige. Ik weet niet hoe hij heet maar zijn jongste en veelbelovende hond heet Guus. Als ik vraag hoe het gaat zegt ie meestal iets van: 'Hij is derde geworden."
Guus doet mee aan wedstrijden. Iets met 'schotvastheid'. Zijn baas liep in januari in zijn overhemd met korte mouwen en een alarmpistool.  Ik zeg: " Wat krijgen we nou, heb je de zomer in je bol of zo?" "Wijst ie naar Guus. Die zit op z'n Schots geruite jas. Schotvast te wezen. Hij lost twee knallen en roept "blijf!' en loopt gewoon door. 'Niet omkijken!', sist ie mij toe. En Guus blijft braaf zitten op die jas. Na 100 meter draait ie zich om, blaast op zijn 'Von Trapp' fluitje en daar komt ie aangerend. "Sehr schon Guus", hij praat Duits met die hond. Hij heeft ook van die Duitse laarzen aan en zo'n legerjas. En hij marchiert. Lyrisch vertelt hij over zijn Guus. "Het mooist is het als Guus een konijn ruikt en z'n hol ingraaft. Ja het zijn echte jagers hoor! Ganzzzzzz fanatiek."
Maar nu kwam ik hem tegen zonder Guus. Ik zeg: ' En waar hebben we ons jagertje gelaten?"
En toen barste ie in huilen uit. Zomaar midden in het park. Snikkend vertelde hij dat zijn Guusje gegrepen was door zo'n 'kutherder'. "Een vals kreng. Hij beet hem zowat in tweeën. En die lul van een baas zei ook nog: Ach man maak je niet zo druk, je hebt er toch vier."
'Nee!!, wat afschuwelijk", ik was ontzet, "je meent het niet!'
" Ja, de aso, en toen ben ik naar de dierenarts gegaan met Guus en die heeft hem even gehouden om te hechten, zooooo zielig, en ik dacht maar aan een ding: Ik moet die kerel hebben, die klereleier."
" Godverdomme man, kan ik mij goed voorstellen hoor, het is gewoon je kind he."
"Ja en ik wist waar zijn huis woonde en toen ben ik er heen gegaan. Mijn vrouw zei nog: Doe nou niet, maar ik kookte en als ik alleen al aan mijn Guusje dacht, wist ik: het kan mij niet verrotten, ik zal hem de waarheid zeggen. "
" Nou, en terecht! Is ie nou helemaal!"
"Nou en toen kwam ik daar bij dat huis en die voordeur had zo'n luikje. Ik belde aan en toen ging dat luikje open met dat smoel van die vent erachter en die zei: "Wat kom je doen, jankerd!?" En voor ik er erg in had, had ik uitgehaald, baammmm zo dwars door het luikje heen.
En daar ging ie met een knal neer , tegen een kassie, hij gaf een kreet en ik zag alleen nog maar twee voeten en het was doodstil.
Jezus, inene werd ik bang zeg. Hij bewoog niet meer die gast. Ik riep een beetje stamelend:  Hey!!Hallo..halloooo? Maar hij zei niks terug. Ik kneep 'm vreselijk en dacht: Ook dat nog! Wat moet ik nou!?"
"Sodemieter!'
"Dat kan je wel zeggen. Ik was regelrecht in de paniek geschoten dat kan ik je wel vertellen. Nou en toen ben ik naar mijn vrouw gegaan en voor ik binnen was zei ik al: Christus! Ik heb 'm vermoord."
" De Tering!', riep ze. Stomkop!"
"Nou, mijn wijfie helemaal in een stuip. Hysterisch. Viel niet meer mee te lullen. Complete crisis. Nou toen zijn we maar naar het politiebureau gegaan en hebben alles verteld. Ik zeg: Ik heb iemand doodgeslagen omdat zijn hond mijn hond bijna dood heeft gebeten. Het was huilen met de pet.
Ze waren heel aardig die lui. Ze zeiden: U blijft gewoon even hier , neem een kopje koffie, wij gaan het wel even bekijken daar. Ik had de zenuwen en mijn wijf was toe aan een inrichting, ze kon alleen nog maar gillen, allemaal vanwege die klerelijer met z'n herder.
Ze kwamen terug en GODDANK hij leefde nog. Toen ie opendeed had ie zo'n mooie witte tulband om z'n kop. Ik zeg , eigen schuld, dikke bult." Maar goed, ik had mij eigen ook moeten beheersen zeggen ze maar de volgende keer als ik hem zie, dan krijgt ie 'm weer, maar dan anders."
Tja. zo beleef je nog eens wat.
 Nu kom ik hem nog wel eens tegen en dan knipoogt ie: "Mij krijgen ze niet meer, en mijn hondjes al helemaal niet, ik heb pepperspray. Wie aan mijn hond komt, komt aan mij."
Ik zeg :" # metoo. "











Geen opmerkingen:

Een reactie posten